Recensie Max Havelaar
Boektitel: Max Havelaar.
Schrijver: Multatuli / Eduard Douwes Dekker.
Uitgever: drukkerij J. de Ruyter
Jaar van uitgave: 1860 (1e druk) .
Het aantal pagina’s: 296.
Genre: tendensroman.
Thema: De strijd tegenover onrecht, en daarbij eerherstel behalen.
“Ik ben makelaar in koffie, en woon op de Lauriersgracht no 37.” Dit zijn de eerste
woorden van Batavus Droogstoppel, de fictieve auteur van het boek “Max Havelaar”
(de koffieveilingen van de Nederlandse handelsmaatschappij), geschreven door
Multatuli. Multatuli neemt je onder andere mee in het leven van Batavus
Droogstoppel, een nuchtere en misschien een beetje egoïstische Amsterdamse
koffiehandelaar. Mensen zoals Droogstoppel vormen volgens Multatuli dé bedreiging
voor de koloniale bevolking. Zij zouden slachtoffer zijn van uitbuiting en discriminatie.
Max Havelaar is met uitstek één van de beste romans uit de Nederlandse
literatuurgeschiedenis.
Multatuli is een schuilnaam voor de echte naam van de auteur van “Max Havelaar”:
Eduard Douwes Dekker. Deze schuilnaam werd gebruikt omdat de inhoud van het
boek “Max Havelaar” in de tijd waarin het geschreven werd niet geheel geaccepteerd
werd door het publiek. “Max Havelaar” gaat eigenlijk over koffie(handel), maar in de
realiteit is dit slechts een dekmantel. Het boek schijnt licht op de slechte toestand van
de bevolking van Java in Nederlands-Indië. Neem bijvoorbeeld de situatie van Saïdjah
en Adinda, een echtpaar wat nog net niet bezwijkt onder de druk die hen wordt
opgelegd. Het boek is een raamvertelling, dit houdt in dat het boek uit een aantal
losse verhaallijnen bestaat. Zo begint Droogstoppel het verhaal te vertellen, daarna
pakt het fictieve karakter Stern de draad op. Het doel van het boek is dan ook vooral
niet amuseren, maar eerder activeren. Het boek heeft in de jaren na publicatie
namelijk een hoop gedaan met de publieke opinie, er moest dus écht wat veranderen.
Max Havelaar heeft tot op de dag van vandaag zijn stempel gedrukt op de
Nederlandse geschiedenis. Neem bijvoorbeeld het Max Havelaar kenmerk, het
kenmerk voor eerlijke handel.
Ten eerste is het boek vanaf het begin al ontzettend interessant. In het eerste
gedeelte van het boek is Batavus Droogstoppel de verteller. In het eerste gedeelte van
het verhaal valt op dat Droogstoppel steeds herhaalt dat hij “Makelaar in koffie” is. Dit
is opvallend omdat dit in de rest van het boek niet tot nauwelijks terugkomt, maar het
werkt wel goed want het trekt zeker de aandacht van de lezer en maakte mij meteen
nieuwsgierig naar de rest van het boek. Het verhaal neemt op meerdere punten een
scherpe bocht. Hierdoor blijft het verhaal niet alleen interessant maar word je ook af
en toe aan het denken gezet, niet alleen wat betreft de verhaallijn. Er zitten namelijk
ook veel ethische dilemma’s in het boek betreffende de verhoudingen tussen de
Nederlanders en de Javanen. Hoe gaan we met elkaar om? Waar ligt de grens wat
betreft mensenrechten?
Ten tweede is de boodschap van het boek heel duidelijk. Naarmate je verder leest
begrijp je steeds beter wat Multatuli eigenlijk probeert te vertellen. Hiervoor wil ik
even teruggrijpen naar Saïdjah en Adinda. Uit dit verhaal wordt de problematiek die
Multatuli probeert aan te kaarten waarschijnlijk het meest duidelijk. De boodschap
Boektitel: Max Havelaar.
Schrijver: Multatuli / Eduard Douwes Dekker.
Uitgever: drukkerij J. de Ruyter
Jaar van uitgave: 1860 (1e druk) .
Het aantal pagina’s: 296.
Genre: tendensroman.
Thema: De strijd tegenover onrecht, en daarbij eerherstel behalen.
“Ik ben makelaar in koffie, en woon op de Lauriersgracht no 37.” Dit zijn de eerste
woorden van Batavus Droogstoppel, de fictieve auteur van het boek “Max Havelaar”
(de koffieveilingen van de Nederlandse handelsmaatschappij), geschreven door
Multatuli. Multatuli neemt je onder andere mee in het leven van Batavus
Droogstoppel, een nuchtere en misschien een beetje egoïstische Amsterdamse
koffiehandelaar. Mensen zoals Droogstoppel vormen volgens Multatuli dé bedreiging
voor de koloniale bevolking. Zij zouden slachtoffer zijn van uitbuiting en discriminatie.
Max Havelaar is met uitstek één van de beste romans uit de Nederlandse
literatuurgeschiedenis.
Multatuli is een schuilnaam voor de echte naam van de auteur van “Max Havelaar”:
Eduard Douwes Dekker. Deze schuilnaam werd gebruikt omdat de inhoud van het
boek “Max Havelaar” in de tijd waarin het geschreven werd niet geheel geaccepteerd
werd door het publiek. “Max Havelaar” gaat eigenlijk over koffie(handel), maar in de
realiteit is dit slechts een dekmantel. Het boek schijnt licht op de slechte toestand van
de bevolking van Java in Nederlands-Indië. Neem bijvoorbeeld de situatie van Saïdjah
en Adinda, een echtpaar wat nog net niet bezwijkt onder de druk die hen wordt
opgelegd. Het boek is een raamvertelling, dit houdt in dat het boek uit een aantal
losse verhaallijnen bestaat. Zo begint Droogstoppel het verhaal te vertellen, daarna
pakt het fictieve karakter Stern de draad op. Het doel van het boek is dan ook vooral
niet amuseren, maar eerder activeren. Het boek heeft in de jaren na publicatie
namelijk een hoop gedaan met de publieke opinie, er moest dus écht wat veranderen.
Max Havelaar heeft tot op de dag van vandaag zijn stempel gedrukt op de
Nederlandse geschiedenis. Neem bijvoorbeeld het Max Havelaar kenmerk, het
kenmerk voor eerlijke handel.
Ten eerste is het boek vanaf het begin al ontzettend interessant. In het eerste
gedeelte van het boek is Batavus Droogstoppel de verteller. In het eerste gedeelte van
het verhaal valt op dat Droogstoppel steeds herhaalt dat hij “Makelaar in koffie” is. Dit
is opvallend omdat dit in de rest van het boek niet tot nauwelijks terugkomt, maar het
werkt wel goed want het trekt zeker de aandacht van de lezer en maakte mij meteen
nieuwsgierig naar de rest van het boek. Het verhaal neemt op meerdere punten een
scherpe bocht. Hierdoor blijft het verhaal niet alleen interessant maar word je ook af
en toe aan het denken gezet, niet alleen wat betreft de verhaallijn. Er zitten namelijk
ook veel ethische dilemma’s in het boek betreffende de verhoudingen tussen de
Nederlanders en de Javanen. Hoe gaan we met elkaar om? Waar ligt de grens wat
betreft mensenrechten?
Ten tweede is de boodschap van het boek heel duidelijk. Naarmate je verder leest
begrijp je steeds beter wat Multatuli eigenlijk probeert te vertellen. Hiervoor wil ik
even teruggrijpen naar Saïdjah en Adinda. Uit dit verhaal wordt de problematiek die
Multatuli probeert aan te kaarten waarschijnlijk het meest duidelijk. De boodschap
