Summary Samenvattende tijdlijn Childhood in History

Tijdlijn Stearns

Introductie:
- Swaddling van baby’s (het strak inpakken van een baby in doeken met banden). Centraal Azië
ongeveer 4000 jaar geleden. Het werd gebruikt door de nomaden om kinderen gemakkelijk
te vervoeren. Door groei in contact met andere samenleving, verspreidde de praktijk zich.
Veel ouders geloofden dat het goed was voor ontwikkeling van kinderen doordat het een
goede lichaamshouding stimuleerde. Bovendien had het als voordeel dat zuigelingen veilig
waren terwijl de ouders dichtbij werkten. Daarnaast verschaft het troost voor het kind.
- Rond de 17de eeuw ontstond in West-Europa het idee dat het inbakeren de creatieve
individuele ontwikkeling van een kind beperkte. Het gebruik werd opgegeven en de West-
Europeanen begonnen het swaddling ook in andere beschavingen en eigen lagere sociale
klassen te bestrijden als een teken van gebrek aan moderne zorg voor het kind.

Hoofdstuk 1: childhood in agricultural societies
- Jagers en verzamelaars:
 Grote beperking op de kindertijd als gevolg van de vaak beperkte bronnen en de
nood om regelmatig rond te reizen in de zoektocht naar eten.
 Weinig families hadden meer dan 4 kinderen vanwege de lasten die elk kind plaatst
op de voedselvoorraad.
 Kinderen droegen wel bij aan de verzameling van voedsel, maar hun behoeftes
overtroffen wat ze bij konden dragen. Jongens konden pas vanaf hun late tienerjaren
helpen bij het jagen. De meeste jaagmaatschappijen ontwikkelden rituelen voor de
introductie van jongens bij jagen, wat nog te zien is op bepaalde rotsschilderingen.
 Demonstraties van jaagbekwaamheid stonden centraal en het belang ervan was
meer dan symbolisch; het punt waarop jongens oud genoeg waren om hun families
te helpen was cruciaal in de vereisende condities waarin de jagersgroepen
opereerde.
 Kinderen spelen een kleine rol in het economische leven tot ze in hun tienerjaren
zijn; kinderen stonden vaak in de weg bij het jagen en verzamelen.
 De beperkte geboortecijfers kwamen o.a. door verlengde zoogperioden/lactaties –
een tijd waarin de capaciteit van de moeder voor conceptie beperkt was door haar
lichaamschemie.
 Verdere beperkingen kwamen door kindermoorden.
 Ziekte en ondervoeding beperkten de vruchtbaarheid van de vrouwen en speelden
ook en rol bij de overlevingscijfers van geboren kinderen. Bovendien stierven veel
moeders als ze in de twintig waren.
 De meeste jagers en verzamelaarsgroepen begroeven hun kinderen die jonger waren
geworden dan 5 jaar niet altijd. Dit betekent niet dat ouders niet om hun kinderen
gaven. Er was een duidelijk bewustzijn dat de overleving van te veel kinderen een
bedreiging was voor de familie en gemeenschap en dat overlijden verwacht was.
 Ten eerste werkten de jagers en verzamelaars maar een paar uur per dag, waardoor
er genoeg tijd over was voor kinderen om te spelen. In veel jaaggroepen spelen
kinderen en volwassenen samen, wat kan leiden tot bredere interacties. Ten tweede
begonnen veel jaag- en verzamelmaatschappijen kinderen uit families van leiders
extra goed te behandelen (bijv. sieraden in het graf van kinderen). Dit suggereert
waarschijnlijk de speciale status van een familie, maar het kan ook affectie
reflecteren voor het betrokken kind. Ten slotte, terwijl de kindertijd ongetwijfeld een
tijd van spelen was en af en toe meehelpen met werken, kwam de volwassenheid
vroeg; als eenmaal de jaagrituelen waren geweest, werd een jongen een man, en
verschillende meisjes gingen in hun tienerjaren trouwen.

,  Genderonderscheidingen tussen kinderen in jagers en verzamelaarssamenlevingen
waren complex. Jonge jongens en meisjes werden verzorgd door de vrouwen en
deden mee in dezelfde spellen. In latere kindertijd werden jongens weggetrokken,
wetend wat dat ze uiteindelijk moeten gaan jagen, waarbij ze aparte groepen
vormden en aparte spellen speelden. Maar mogelijkheden voor onderscheid was
beperkt door het feit dat de groepen klein waren en dat er relatief weinig kinderen
waren in een groep. Bovendien, terwijl het werk van de vrouwen anders was dan de
mannen, was het economisch even belangrijk, wat de mogelijkheden voor grote
statusverschillen tussen jongens en meisjes verminderde.

- Agrarische cultuur:
 Toen jagen en verzamelen vervangen werden door agricultuur, veranderde dat de
kijk op de nuttigheid van kinderen bij werk. Veel duidelijker dan in de jagers en
verzamelaarssamenlevingen, werd nuttig werk de kerndefinitie van kindertijd in de
meest agrarische culturele klassen – inclusief degenen die zich wijden aan
ambachtelijke productie (craft production) en fabricage (manufacturing).
 Kinderen deden niet volledig mee tot hun vroege tienerjaren, maar in hun midden
tienerjaren konden ze actief bijdragen aan de gezinseconomie door werk in de
velden en rond het huis.
 Toenemende geboortecijfers met een uitgebreide voedselvoorraad die mogelijk wrd
door de agricultuur en door de realisatie dat kinderen kunnen helpen.
 Maar nog steeds uiteindelijk beperking van de gezinsgrootte
 Rijkeren meer kinderen dan de armen omdat zij meer middelen hadden.
 Kindertijd werd een belangrijk deel van de samenleving, zowel economisch als
kwantitatief.
 Child-centered
 Het hele dorp voedde de kinderen op – verantwoordelijkheden waren niet alleen
voor de ouders – en dit was deels doordat zo veel jongeren in de dropen waren.
 Dood bleef een constante metgezel van de kinderjaren. Terwijl voeding waarschijnlijk
verbeterde, waren ziektes aanwezig. Veel kinderen stierven door hongersnoden en
besmettelijke ziektes werden een groter probleem voor agrarisch culturele
samenlevingen.
 Sommige agrarische culturele samenlevingen vermoorden jonge kinderen, en
gebruikte dit om de populatie te controleren. En zelfs wanneer de kindermoorden
afnam, onder de invloed van religies zoals Islam en Christendom, namen sommige
ouders niet de moeite om hun kinderen een naam te geven voordat ze twee jaar
ouder waren op grond dat het niet nodig was totdat overleving zeker was. Echter,
veel ouders rouwde om de dood van hun kinderen, wat ze zagen als belangrijke
markeringen in hun gezinsleven.
 Veel agrarische culturele samenlevingen zagen een duidelijke breuk tussen de
aanvankelijke jaren van de babytijd en de vroege kinderjaren, wanneer
inschikkelijkheid en verwenning wordt benadrukt, en een vaak abrupte introductie
tot striktere controles rond de leeftijd van 6 à 7 jaar, wanneer het serieuze werk
begon.
 Jonge kinderen hielpen hun moeder met werk rond het huis, terwijl iets oudere
kinderen huisdieren konden verzorgen en licht werk in de velden konden verrichten.
Adolescente jongens jaagden nog steeds, als een ondergeschikt aan de boerderij
productie. Het zelfde concept van een werkactivtatie als een familie-arbeidsteam,
werd geïmporteerd in de ambachtelijke productie, met kinderen die schoonmaakte,
materialen voorbereidde, en zodoende begonnen te leren door formele en informele
aprprenticeship (leren van volwassenen).