Hormonen hebben alleen invloed op de cellen die voor dat specifieke hormoon
gevoelig zijn. Deze cellen noem je doelwitcellen. De doelwitcellen hebben
receptoren op hun lichaam, daarmee kunnen ze chemische boodschap opvangen.
Als de doelwitcellen een onderdeel zijn van een orgaan, noem je deze orgaan
doelwitorgaan.
De hormonen kunnen een remmende of een stimulerende invloed op de celactiviteit
hebben.
Hormonen worden aan het bloed afgegeven. Deze afgifte noem je interne
secretie.
Bij interne secretie wordt het product altijd aan het inwendige milieu afgegeven. Er
bestaat ook externe secretie, dat is afgifte aan het uitwendige milieu (bijv zweet).
De meeste hormonen zijn eiwitten. = peptidehormonen
Hormonen die uit vetachtige stof bestaan = steroïdhormonen
Een hormoon wordt pas effectief als er een bepaalde concentratie van het zelfde
hormoon in de bloed bevindt.
De lever breekt de hormonen af, hierdoor daalt de concentratie.
De hormoonklieren maken de hormonen meer of minder.
Over het algemeen kennen hormonen z’n eigen niveau. Je noemt dat niveau
hormoonspiegel.
Bij het afbreken van de hormonen houdt de lever er geen rekening mee hoeveel
hormonen er nog zijn. Dus heeft de lever niks met de hormoonklieren te maken.
De hormoonproductie wordt op een ander manier constant gehouden. Dit gebeurt
met de regelkring.
Regelkring :
-De huidige situatie van de hormonen
-De huidige situatie wordt vergeleken met de gewenste situatie van de
hormonen
-Indien er nodig is worden er nog hormonen bijgestuurd.
-De nieuwe situatie wordt geregistreerd.
-Enz. Enz.
Een belangrijke stap in de regelkring is de remmende terugkoppeling. Het komt
bijna bij alle hormonale regelkringen voor. Bij remmende terugkoppeling wordt een
van de schakels in de regelkring geremd waardoor de andere schakels ook minder
actief gaan worden.
In het lichaam zijn er hormoon producerende weefsels. Deze noem je endocrien
weefsels. Het betekent naar binnen afscheidend. Dus is er sprake van interne
secretie.
Endocrien weefsels :
-klieren als afzonderlijk orgaan
-klieren ingebed
,-producerende cellen
De hypofyse is een kleine hormoonklier die onderaan de hersenen hangt. De
hypofyse wordt als de hoofd hormoonklier gezien (mastergland) in het hormonale
stelsel, omdat hij veel andere hormoonklieren in het lichaam aanstuurt.
De hypofyse staat onder controle van het zenuwstelsel via de hypothalamus
De hypothalamus maakt deel uit van je tussen hersenen, en is door middel van
zenuwvezels met de hypofyse verbonden. = hypothalamus-hypofyse systeem.
De verbinding tussen de hypofyse en de hypothalamus noem je de hypofysesteel.
De hypofyse bestaat uit twee delen, twee andere bouw en dus 2 andere functie :
-de hypofyseachterkwab
-de hypofysevoorkwab
De hypofyseachterkwab
Het achterste deel van de hypofyse wat uit zenuwweefsel bestaat. (neurohypofyse)
Vanuit de hypothalamus lopen zenuwvezels via de hypofysesteel naar de
neurohypofyse.
Via de zenuwvezels worden 2 hormonen naar de neurohypofyse vervoerd. Deze
hormonen zijn in de hypothalamus door de zenuwcellen gemaakt.
Als de zenuwcellen hormonen produceren noem je die : neurosecretie
De zenuwcellen zelf heten : neurosecretorische cellen
De hypofyseachterkwab slaat de hormonen op en als er behoefte is geeft die aan de
bloed.
Zelf is die dus geen hormoonklier.
De 2 hormonen die opgeslagen worden zijn :
-Antidiuretisch hormoon
-Oxytocine
, Antidiuretisch hormoon (ADH)
Deze hormoon wordt aangemaakt wanneer in de hypothalamus een stijging van de
osmotische waarde van het bloed wordt gemeten. De oorzak hiervan kan zijn te
veel zout in het bloed of te weinig water in het bloed. ADH is werkzaam in de nieren
dus zijn de nieren de doelwitorganen. Het hormoon zorgt voor een verminderde
water uitscheiding. Waardoor er water in de bloed blijft en de osmotische waarde
daalt. (remmende terugkoppeling)
Oxytocine
Tegen het einde van de zwangerschap neemt de aanmaak van oxytocine bij
vrouwen toe.
Oxytocine stimuleert de samentrekkingen van de gladde spieren van de
baarmoederwand. Hierdoor komt de weeën op gang en begint de bevalling.
Het stimuleert ook samentrekkingen van het gladde spierweefsel in de melkklieren
van de borsten. Gevolg is dat er melk schiet naar de tepels. toeschietreflex
Het hormoon verstevigt de band tussen mensen.
Hypofysevoorkwab (adenohypofyse)
Dit gedeelte bestaat vooral uit endocrien weefsel. De hypothalamus beïnvloedt de
hypofysevoorkwab niet via de zenuwvezels maar via de bloedsomloop.
De hypothalamus geeft twee soorten hormonen aan het bloed af die in de
hypofysevoorkwab komen.
-Releasing hormones (vrijmakende hormonen)
-Inhibiting hormones (Remmende hormonen)
De adenohypofyse produceert 7 verschillende hormonen. Ze worden in 2 groepen
verdeeld.
-Glandotrope hormonen
-Effecthormonen
Glandotrope hormonen
Glandotrope hormonen zijn hormonen die andere hormoonklieren in het lichaam
reguleren.
-Schildklierstimulerend hormoon (thyroïd stimulerend hormoon TSH) dit hormoon zet
de schildklier aan tot vorming van de schildklierhormonen.
-Bijnierschorsstimulerend hormoon (adrenocorticotroop hormoon ACTH) dit hormoon
gevoelig zijn. Deze cellen noem je doelwitcellen. De doelwitcellen hebben
receptoren op hun lichaam, daarmee kunnen ze chemische boodschap opvangen.
Als de doelwitcellen een onderdeel zijn van een orgaan, noem je deze orgaan
doelwitorgaan.
De hormonen kunnen een remmende of een stimulerende invloed op de celactiviteit
hebben.
Hormonen worden aan het bloed afgegeven. Deze afgifte noem je interne
secretie.
Bij interne secretie wordt het product altijd aan het inwendige milieu afgegeven. Er
bestaat ook externe secretie, dat is afgifte aan het uitwendige milieu (bijv zweet).
De meeste hormonen zijn eiwitten. = peptidehormonen
Hormonen die uit vetachtige stof bestaan = steroïdhormonen
Een hormoon wordt pas effectief als er een bepaalde concentratie van het zelfde
hormoon in de bloed bevindt.
De lever breekt de hormonen af, hierdoor daalt de concentratie.
De hormoonklieren maken de hormonen meer of minder.
Over het algemeen kennen hormonen z’n eigen niveau. Je noemt dat niveau
hormoonspiegel.
Bij het afbreken van de hormonen houdt de lever er geen rekening mee hoeveel
hormonen er nog zijn. Dus heeft de lever niks met de hormoonklieren te maken.
De hormoonproductie wordt op een ander manier constant gehouden. Dit gebeurt
met de regelkring.
Regelkring :
-De huidige situatie van de hormonen
-De huidige situatie wordt vergeleken met de gewenste situatie van de
hormonen
-Indien er nodig is worden er nog hormonen bijgestuurd.
-De nieuwe situatie wordt geregistreerd.
-Enz. Enz.
Een belangrijke stap in de regelkring is de remmende terugkoppeling. Het komt
bijna bij alle hormonale regelkringen voor. Bij remmende terugkoppeling wordt een
van de schakels in de regelkring geremd waardoor de andere schakels ook minder
actief gaan worden.
In het lichaam zijn er hormoon producerende weefsels. Deze noem je endocrien
weefsels. Het betekent naar binnen afscheidend. Dus is er sprake van interne
secretie.
Endocrien weefsels :
-klieren als afzonderlijk orgaan
-klieren ingebed
,-producerende cellen
De hypofyse is een kleine hormoonklier die onderaan de hersenen hangt. De
hypofyse wordt als de hoofd hormoonklier gezien (mastergland) in het hormonale
stelsel, omdat hij veel andere hormoonklieren in het lichaam aanstuurt.
De hypofyse staat onder controle van het zenuwstelsel via de hypothalamus
De hypothalamus maakt deel uit van je tussen hersenen, en is door middel van
zenuwvezels met de hypofyse verbonden. = hypothalamus-hypofyse systeem.
De verbinding tussen de hypofyse en de hypothalamus noem je de hypofysesteel.
De hypofyse bestaat uit twee delen, twee andere bouw en dus 2 andere functie :
-de hypofyseachterkwab
-de hypofysevoorkwab
De hypofyseachterkwab
Het achterste deel van de hypofyse wat uit zenuwweefsel bestaat. (neurohypofyse)
Vanuit de hypothalamus lopen zenuwvezels via de hypofysesteel naar de
neurohypofyse.
Via de zenuwvezels worden 2 hormonen naar de neurohypofyse vervoerd. Deze
hormonen zijn in de hypothalamus door de zenuwcellen gemaakt.
Als de zenuwcellen hormonen produceren noem je die : neurosecretie
De zenuwcellen zelf heten : neurosecretorische cellen
De hypofyseachterkwab slaat de hormonen op en als er behoefte is geeft die aan de
bloed.
Zelf is die dus geen hormoonklier.
De 2 hormonen die opgeslagen worden zijn :
-Antidiuretisch hormoon
-Oxytocine
, Antidiuretisch hormoon (ADH)
Deze hormoon wordt aangemaakt wanneer in de hypothalamus een stijging van de
osmotische waarde van het bloed wordt gemeten. De oorzak hiervan kan zijn te
veel zout in het bloed of te weinig water in het bloed. ADH is werkzaam in de nieren
dus zijn de nieren de doelwitorganen. Het hormoon zorgt voor een verminderde
water uitscheiding. Waardoor er water in de bloed blijft en de osmotische waarde
daalt. (remmende terugkoppeling)
Oxytocine
Tegen het einde van de zwangerschap neemt de aanmaak van oxytocine bij
vrouwen toe.
Oxytocine stimuleert de samentrekkingen van de gladde spieren van de
baarmoederwand. Hierdoor komt de weeën op gang en begint de bevalling.
Het stimuleert ook samentrekkingen van het gladde spierweefsel in de melkklieren
van de borsten. Gevolg is dat er melk schiet naar de tepels. toeschietreflex
Het hormoon verstevigt de band tussen mensen.
Hypofysevoorkwab (adenohypofyse)
Dit gedeelte bestaat vooral uit endocrien weefsel. De hypothalamus beïnvloedt de
hypofysevoorkwab niet via de zenuwvezels maar via de bloedsomloop.
De hypothalamus geeft twee soorten hormonen aan het bloed af die in de
hypofysevoorkwab komen.
-Releasing hormones (vrijmakende hormonen)
-Inhibiting hormones (Remmende hormonen)
De adenohypofyse produceert 7 verschillende hormonen. Ze worden in 2 groepen
verdeeld.
-Glandotrope hormonen
-Effecthormonen
Glandotrope hormonen
Glandotrope hormonen zijn hormonen die andere hormoonklieren in het lichaam
reguleren.
-Schildklierstimulerend hormoon (thyroïd stimulerend hormoon TSH) dit hormoon zet
de schildklier aan tot vorming van de schildklierhormonen.
-Bijnierschorsstimulerend hormoon (adrenocorticotroop hormoon ACTH) dit hormoon
