Interview met Paul Boontje – Week 5 – Advocatuur & Beroepsethiek
Interview naar aanleiding van zijn flitscollege. Het lijkt enorm zwart-wit, maar zo is het
natuurlijk niet helemaal. Wij moeten zorgdragen als advocaat voor een goede
rechtsbedeling. Hij zegt alleen: denk na: wie wil je zijn, welke rol kan ik vervullen, wat kan ik
doen, etc.
In zijn tijd werd er geen aandacht besteed aan zodanige conflictoplossing, zoals mediation.
Was vooral gericht op de klassieke manier.
Sommige advocaten zien het anders, zijn totaal niet eens met de manier waarop hij (Paul
Boontje) te werk gaat. Omdat hij het op een andere manier aanpakt, niet vechten. Sommige
advocaten blijven in het klassieke denkmodel, zij zien hem (Paul Boontje) dan niet ‘echt’
meer als advocaat. Maar het gaat toch juist om de ethiek? Om de belangenbehartiging van
je cliënt? Het is net alsof de klassieke advocaat vindt dat hij (Paul Boontje) daarvan afstand
neemt. Hij werkt in arbeidsrecht, is toch vaak wel meer behoefte aan die conflictoplossing en
vaak niet de klassieke manier van de advocaat. Vanuit de arbeidsrechtpraktijk is het vaak
makkelijker, sommige sectoren is het soms moeilijker. In deze praktijk, gaat het om relaties,
om mensen, gaat vaak om nog meer belangen, bedrijven moeten verder, carrière moet
blijven bestaat, e.d. In het familierechtpraktijk is deze manier van conflictoplossing al veel
normaler. In beginsel zou deze manier van conflictoplossing wel mogelijk zijn, maar
strafrecht is bijvoorbeeld al wel een lastiger punt.
Zou naar zijn mening een aanpassing van de gedragsregels moeten plaatsvinden? Aangezien
daar toch meer een bias inzit voor het klassieke model. Een soort zesde kernwaarde:
maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Luban zegt bijvoorbeeld: geschilbeslechting is niet louter een private aangelegenheid. Ook
de basale waarden moeten worden meegenomen (openbaarheid, rechtszekerheid,
rechtsverdeling, rechtsontwikkeling, onafhankelijkheid, e.d.)
Paul Boontje zegt ook: er blijft een verdeling, vaak zie je een procesadvocaat, die ook
mediator is (denk aan Cindy). Dus je waarborgt dan ook de basale waarden. Je kan alsnog
naar de hoogste rechter, maar hou het bij de rechtsgronden, bij de punten, schilder
bijvoorbeeld niet de hele werkgever zwart. Zorg dat het geen vechtprocedure wordt. Het ligt
ook aan de rechter die je voor je hebt, soms kan je bijvoorbeeld zeggen: ik wil
disfunctioneren liever niet aan de kaart stellen, daar beschadig ik de partij mee. Dan kan een
rechter zeggen: goh wat mooi, ik adviseer dat jullie verder onderhandelen op de gang, met
die insteek. Een andere rechter kan zeggen: ik heb me toch te houden aan het juridische
kader, dus disfunctioneren wordt aan de kaart gesteld.
Als traditionele advocaat, ben je vooral bezig met juridisch kader. Als mediator, ben je jurist,
psycholoog, procesmanager.
Interview naar aanleiding van zijn flitscollege. Het lijkt enorm zwart-wit, maar zo is het
natuurlijk niet helemaal. Wij moeten zorgdragen als advocaat voor een goede
rechtsbedeling. Hij zegt alleen: denk na: wie wil je zijn, welke rol kan ik vervullen, wat kan ik
doen, etc.
In zijn tijd werd er geen aandacht besteed aan zodanige conflictoplossing, zoals mediation.
Was vooral gericht op de klassieke manier.
Sommige advocaten zien het anders, zijn totaal niet eens met de manier waarop hij (Paul
Boontje) te werk gaat. Omdat hij het op een andere manier aanpakt, niet vechten. Sommige
advocaten blijven in het klassieke denkmodel, zij zien hem (Paul Boontje) dan niet ‘echt’
meer als advocaat. Maar het gaat toch juist om de ethiek? Om de belangenbehartiging van
je cliënt? Het is net alsof de klassieke advocaat vindt dat hij (Paul Boontje) daarvan afstand
neemt. Hij werkt in arbeidsrecht, is toch vaak wel meer behoefte aan die conflictoplossing en
vaak niet de klassieke manier van de advocaat. Vanuit de arbeidsrechtpraktijk is het vaak
makkelijker, sommige sectoren is het soms moeilijker. In deze praktijk, gaat het om relaties,
om mensen, gaat vaak om nog meer belangen, bedrijven moeten verder, carrière moet
blijven bestaat, e.d. In het familierechtpraktijk is deze manier van conflictoplossing al veel
normaler. In beginsel zou deze manier van conflictoplossing wel mogelijk zijn, maar
strafrecht is bijvoorbeeld al wel een lastiger punt.
Zou naar zijn mening een aanpassing van de gedragsregels moeten plaatsvinden? Aangezien
daar toch meer een bias inzit voor het klassieke model. Een soort zesde kernwaarde:
maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Luban zegt bijvoorbeeld: geschilbeslechting is niet louter een private aangelegenheid. Ook
de basale waarden moeten worden meegenomen (openbaarheid, rechtszekerheid,
rechtsverdeling, rechtsontwikkeling, onafhankelijkheid, e.d.)
Paul Boontje zegt ook: er blijft een verdeling, vaak zie je een procesadvocaat, die ook
mediator is (denk aan Cindy). Dus je waarborgt dan ook de basale waarden. Je kan alsnog
naar de hoogste rechter, maar hou het bij de rechtsgronden, bij de punten, schilder
bijvoorbeeld niet de hele werkgever zwart. Zorg dat het geen vechtprocedure wordt. Het ligt
ook aan de rechter die je voor je hebt, soms kan je bijvoorbeeld zeggen: ik wil
disfunctioneren liever niet aan de kaart stellen, daar beschadig ik de partij mee. Dan kan een
rechter zeggen: goh wat mooi, ik adviseer dat jullie verder onderhandelen op de gang, met
die insteek. Een andere rechter kan zeggen: ik heb me toch te houden aan het juridische
kader, dus disfunctioneren wordt aan de kaart gesteld.
Als traditionele advocaat, ben je vooral bezig met juridisch kader. Als mediator, ben je jurist,
psycholoog, procesmanager.
