THEME 2: Anatomie Dissection Practical ___________________________
LT06.1 Dissection hall (1): Borstkas en buikwand
Thorax -abdomen -pelvis
Buikholte is niet hetzelfde als de peritoneaalholte. De peritoneaalholte is de ruimte tussen het
pariëtale peritoneum (membraan dat de wanden van het abdomen en het bekken bedekt) en het
viscerale peritoneum (membraan dat de organen in het abdomen bedekt en ondersteunt).
Benige borstkas
De borstkas bestaat uit 12 wervels 12 paar ribben verbonden door het sternum. Het sternum
bestaat uit 3 delen van boven naar beneden: het manubrium sterni, corpus sterni and processus
xiphoideus. Van de ribben zijn er 7 ware ribben, 3 valse ribben (zitten met kraakbeen vast aan de rib
daarboven) en 2 zwevende ribben (niet verbonden aan het sternum). Helemaal bovenin de borstkas
is het open, dus de binnenkant van de 1e rib, dit is de apertura thoracis superior. Hierin bevinden
zich de structuren die van de hals naar de thorax lopen. De opening aan de onderkant is de apertura
thoracis inferior die wordt afgesloten door het diafragma, dit is de scheiding
tussen the thorax en het abdomen. (apertura=opening)
Palpabele structuren zijn weeke structuren die men kan voelen wanneer erop wordt gedrukt. Dit zijn
de clavicles (sleutelbeen), maar die hoort eigenlijk bij de schoudergordel, de kraakbeenverbindingen
tussen de ribben en het sternum. De eerste rib die te voelen is is de 2e rib, deze bevindt zich naast
de angulus sterni, de verbinding van het manubrium en het corpus sterni. (angulus=hoek). De
onderste ribben die te voelen zijn, zijn onderdeel van de arcus costales.
Borstkasmusculatuur
De ruimtes tussen de ribben zijn de intercostaalruimtes of tussenribruimtes. Hierin
liggen twee belangrijke spieren, namelijk de musculus intercostales externus en
internus, die vanaf de wervel- kolom helemaal tot aan het sternum lopen. De
spiervezels van de externus lopen naar voren en die van de internus lopen
tegenovergesteld naar achteren. De musculus intercostales externus is dik aan de
achterkant, maar aan de voorkant is dit meer een membraan/bindweefsel
(doorzichtig). Bij de musculus intercostalis internus is het hetzelfde alleen is deze dik aan de
voorkant en een membraan aan de achterkant.
,Pectoralis major is de grote borstspier, maar deze behoort tot de schoudergordel, net zoals de
clavicula. Er zijn nog veel andere spieren die wel tot de borstkas musculatuur behoren, maar die
lopen vooral op de rug. De intercostalis intimus is ook belangrijk, dit is een onderdeel van de
musculus intercostales internus.
De functie van de intercostaalspieren heeft voornamelijk te maken met de ademhaling door de
wand stijf te houden. Deze stijfheid is nodig om een onderdruk te behouden wanneer het diafragma
naar beneden gaat zonder het thoracaal volume te verminderen. De externe costales liften de
ribben op tijdens de inademing en de interne costales zorgen voor de neergang van de ribben tijdens
geforceerde uitademing.
Vascularisatie en innervatie borstkas musculatuur
De arteriële vascularisatie van de intercostale spieren komt
aan de achterkant (posterior) vanuit de aorta thoracis
waaruit segmentale takken ontspringen en aan de voorkant
(anterior) vanuit de arteria thoracica interna. De veneuze
vascularisatie komt posterieur vanuit the azygos system en
anterieur vanuit de venus thoracica interna. Door deze goede
vascularisatie krijgt men geen kramp in de
intercostaalspieren. De innervatie komt vanuit ventrale
ganglionen van het ruggenmerg. De bundel van vene, arterie
en zenuw loopt in een soort gootje van de ribben met van
boven naar beneden de vene, arterie en zenuw.
Anatomie longen/hart
De longen zijn ‘gelegen’ in de pleuraholte, eigenlijk stulpen ze
in in deze holte (denk aan vuist in ballon). Hierdoor zijn er
twee membranen te onderscheiden om de long heen: de
pariëtale pleura die aan de lichaamswand gelegen is en de viscerale pleura die strak om de long
heen zit. Hiertussen zit het pleuravocht → vacuüm en weinig wrijving. Recessus
costodiaphragmaticus is het deel van de pleuraholte in de onderkant waarin de longen niet
uitstulpen. Dit is handig wanneer je heel diep adem wilt halen, want dan kan je hier extra
longweefsel in kwijt. (recessus = lege holte, inzinking, nis)
, De longen liggen aan de weerszijden van een centrale ruimte, het mediastinum. Daarin bevindt zich
de thymus, die later in het leven vervet. Onder in the mediastinum ligt het hart omgeven door het
pericardium in de pericardholte. Het hart zit in het hartzakje waardoor er weer twee verschillende
lagen te zien zijn: het pariëtale pericard is de buitenste laag en het viscerale pericard dicht om het
hart heen (epicard(ium)).
LT06.1 Dissection hall (1): Borstkas en buikwand
Thorax -abdomen -pelvis
Buikholte is niet hetzelfde als de peritoneaalholte. De peritoneaalholte is de ruimte tussen het
pariëtale peritoneum (membraan dat de wanden van het abdomen en het bekken bedekt) en het
viscerale peritoneum (membraan dat de organen in het abdomen bedekt en ondersteunt).
Benige borstkas
De borstkas bestaat uit 12 wervels 12 paar ribben verbonden door het sternum. Het sternum
bestaat uit 3 delen van boven naar beneden: het manubrium sterni, corpus sterni and processus
xiphoideus. Van de ribben zijn er 7 ware ribben, 3 valse ribben (zitten met kraakbeen vast aan de rib
daarboven) en 2 zwevende ribben (niet verbonden aan het sternum). Helemaal bovenin de borstkas
is het open, dus de binnenkant van de 1e rib, dit is de apertura thoracis superior. Hierin bevinden
zich de structuren die van de hals naar de thorax lopen. De opening aan de onderkant is de apertura
thoracis inferior die wordt afgesloten door het diafragma, dit is de scheiding
tussen the thorax en het abdomen. (apertura=opening)
Palpabele structuren zijn weeke structuren die men kan voelen wanneer erop wordt gedrukt. Dit zijn
de clavicles (sleutelbeen), maar die hoort eigenlijk bij de schoudergordel, de kraakbeenverbindingen
tussen de ribben en het sternum. De eerste rib die te voelen is is de 2e rib, deze bevindt zich naast
de angulus sterni, de verbinding van het manubrium en het corpus sterni. (angulus=hoek). De
onderste ribben die te voelen zijn, zijn onderdeel van de arcus costales.
Borstkasmusculatuur
De ruimtes tussen de ribben zijn de intercostaalruimtes of tussenribruimtes. Hierin
liggen twee belangrijke spieren, namelijk de musculus intercostales externus en
internus, die vanaf de wervel- kolom helemaal tot aan het sternum lopen. De
spiervezels van de externus lopen naar voren en die van de internus lopen
tegenovergesteld naar achteren. De musculus intercostales externus is dik aan de
achterkant, maar aan de voorkant is dit meer een membraan/bindweefsel
(doorzichtig). Bij de musculus intercostalis internus is het hetzelfde alleen is deze dik aan de
voorkant en een membraan aan de achterkant.
,Pectoralis major is de grote borstspier, maar deze behoort tot de schoudergordel, net zoals de
clavicula. Er zijn nog veel andere spieren die wel tot de borstkas musculatuur behoren, maar die
lopen vooral op de rug. De intercostalis intimus is ook belangrijk, dit is een onderdeel van de
musculus intercostales internus.
De functie van de intercostaalspieren heeft voornamelijk te maken met de ademhaling door de
wand stijf te houden. Deze stijfheid is nodig om een onderdruk te behouden wanneer het diafragma
naar beneden gaat zonder het thoracaal volume te verminderen. De externe costales liften de
ribben op tijdens de inademing en de interne costales zorgen voor de neergang van de ribben tijdens
geforceerde uitademing.
Vascularisatie en innervatie borstkas musculatuur
De arteriële vascularisatie van de intercostale spieren komt
aan de achterkant (posterior) vanuit de aorta thoracis
waaruit segmentale takken ontspringen en aan de voorkant
(anterior) vanuit de arteria thoracica interna. De veneuze
vascularisatie komt posterieur vanuit the azygos system en
anterieur vanuit de venus thoracica interna. Door deze goede
vascularisatie krijgt men geen kramp in de
intercostaalspieren. De innervatie komt vanuit ventrale
ganglionen van het ruggenmerg. De bundel van vene, arterie
en zenuw loopt in een soort gootje van de ribben met van
boven naar beneden de vene, arterie en zenuw.
Anatomie longen/hart
De longen zijn ‘gelegen’ in de pleuraholte, eigenlijk stulpen ze
in in deze holte (denk aan vuist in ballon). Hierdoor zijn er
twee membranen te onderscheiden om de long heen: de
pariëtale pleura die aan de lichaamswand gelegen is en de viscerale pleura die strak om de long
heen zit. Hiertussen zit het pleuravocht → vacuüm en weinig wrijving. Recessus
costodiaphragmaticus is het deel van de pleuraholte in de onderkant waarin de longen niet
uitstulpen. Dit is handig wanneer je heel diep adem wilt halen, want dan kan je hier extra
longweefsel in kwijt. (recessus = lege holte, inzinking, nis)
, De longen liggen aan de weerszijden van een centrale ruimte, het mediastinum. Daarin bevindt zich
de thymus, die later in het leven vervet. Onder in the mediastinum ligt het hart omgeven door het
pericardium in de pericardholte. Het hart zit in het hartzakje waardoor er weer twee verschillende
lagen te zien zijn: het pariëtale pericard is de buitenste laag en het viscerale pericard dicht om het
hart heen (epicard(ium)).
