Annotatie
12-4-2021 Noodbevel
Naam student:
Studentnummer:
Opleiding: HBO-Rechten
Klas:
Naam vak: Onderzoek naar het recht
Vakcode: #SPLUSD56CBC
Naam vakdocent:
, 1.
In de uitspraak van 9 december 2020 (hierna: Het noodbevel) werd het beperken van een
grondrecht, doormiddel van een noodbevel van een burgemeester, toegestaan. 1 Op grond van artikel
175 lid 1 Gemeentewet gaf de burgemeester van Nijmegen op 15 augustus 2018 aan appellant een
noodbevel. Dit noodbevel hield een gebiedsverbod in dat betrekking had op de woning van
appellant. De burgemeester vreesde namelijk voor het ontstaan van ernstige wanordelijkheden bij de
woning. Appellant diende bezwaar in en dit werd ongegrond verklaard. Vervolgens ging appellant in
beroep. Dit beroep werd gegrond verklaard. De rechtbank had het besluit van 15 augustus 2018
herroepen, geoordeeld dat dit noodbevel alleen van toepassing was op de [locatie] en geoordeeld
dat het noodbevel op 4 april 2019 eindigde.
Appellant en de burgemeester gingen beiden in hoger beroep. Appellant betoogde dat de rechtbank
ten onrechte heeft geoordeeld dat de burgemeester bevoegd was om het noodbevel te geven en dat
voldoende gemotiveerd was dat geen andere maatregelen mogelijk waren om de veiligheid van
anderen te garanderen. Daarnaast was de duur van het noodbevel, met einddatum 4 april 2019, te
lang. De burgemeester betoogde dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat het noodbevel
niet voor het gehele grondgebied van de gemeente mocht worden opgelegd. Ook betoogde de
burgemeester dat het noodbevel geen einddatum dient te bevatten.
Het gebiedsverbod levert een beperking van artikel 10 Grondwet op. De Afdeling
bestuursrechtspraak van de Raad van State woog de positieve verplichtingen ter bescherming op het
recht van leven (artikel 2 EVRM) zwaarder dan het beperken van het recht op eerbiediging van de
persoonlijke levenssfeer (artikel 10 Grondwet) om bewoners tegen gevaar te beschermen. Kortom,
de rechter accepteerde dat artikel 10 Grondwet werd beperkt. Daarbij gold als voorwaarde dat het
noodbevel niet in strijd mocht zijn met het subsidiariteitsbeginsel en het proportionaliteitsbeginsel.
Daarnaast oordeelde de Afdeling dat het noodbevel niet in strijd was met het subsidiariteitsbeginsel
en dat de rechtbank terecht had bepaald dat het noodbevel alleen van toepassing was op de
[locatie]. Om niet in strijd te zijn met het proportionaliteitsbeginsel, moest het noodbevel een
einddatum bevatten. Een noodbevel met een duur van vier maanden is volgens de Afdeling niet te
lang.
De afdeling verklaarde de hoger beroepen ongegrond.
In deze annotatie wordt het volgende besproken en toegelicht: onder punt 2 de centrale vraag,
vervolgens onder punt 3 de heersende leer, daarna onder punt 4 jurisprudentie, verder onder punt 5
het standpunt van de rechter in vergelijking met de heersende leer, daarna in punt 6 mijn mening en
tot slot in punt 7 de mogelijke ontwikkelingen.
2.
In de uitspraak Het noodbevel staat de volgende vraag centraal: “In hoeverre mag de burgemeester
met een noodbevel op grond van artikel 175 lid 1 Gemeentewet wegens vrees voor het ontstaan van
ernstige wanordelijkheden, het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, genoemd in
artikel 10 lid 1 Grondwet, beperken?
3.
In de uitspraak Het noodbevel werd het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer
beperkt. Dit grondrecht is geregeld in artikel 10 van de Grondwet. Dit houdt in dat iedere burger
recht heeft op rust en privacy. Op 6 juni 2000 bepaalde de Afdeling dat een gebiedsverbod een
beperking van artikel 10 Grondwet oplevert, indien dit verbod betrekking heeft op een woning. 2
1
ABRvS 9 december 2020, ECLI:NL:RVS:2020:2839.
2
ABRvS 6 juni 2000, ECLI:NL:RVS:2000:AA6842.
1
12-4-2021 Noodbevel
Naam student:
Studentnummer:
Opleiding: HBO-Rechten
Klas:
Naam vak: Onderzoek naar het recht
Vakcode: #SPLUSD56CBC
Naam vakdocent:
, 1.
In de uitspraak van 9 december 2020 (hierna: Het noodbevel) werd het beperken van een
grondrecht, doormiddel van een noodbevel van een burgemeester, toegestaan. 1 Op grond van artikel
175 lid 1 Gemeentewet gaf de burgemeester van Nijmegen op 15 augustus 2018 aan appellant een
noodbevel. Dit noodbevel hield een gebiedsverbod in dat betrekking had op de woning van
appellant. De burgemeester vreesde namelijk voor het ontstaan van ernstige wanordelijkheden bij de
woning. Appellant diende bezwaar in en dit werd ongegrond verklaard. Vervolgens ging appellant in
beroep. Dit beroep werd gegrond verklaard. De rechtbank had het besluit van 15 augustus 2018
herroepen, geoordeeld dat dit noodbevel alleen van toepassing was op de [locatie] en geoordeeld
dat het noodbevel op 4 april 2019 eindigde.
Appellant en de burgemeester gingen beiden in hoger beroep. Appellant betoogde dat de rechtbank
ten onrechte heeft geoordeeld dat de burgemeester bevoegd was om het noodbevel te geven en dat
voldoende gemotiveerd was dat geen andere maatregelen mogelijk waren om de veiligheid van
anderen te garanderen. Daarnaast was de duur van het noodbevel, met einddatum 4 april 2019, te
lang. De burgemeester betoogde dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat het noodbevel
niet voor het gehele grondgebied van de gemeente mocht worden opgelegd. Ook betoogde de
burgemeester dat het noodbevel geen einddatum dient te bevatten.
Het gebiedsverbod levert een beperking van artikel 10 Grondwet op. De Afdeling
bestuursrechtspraak van de Raad van State woog de positieve verplichtingen ter bescherming op het
recht van leven (artikel 2 EVRM) zwaarder dan het beperken van het recht op eerbiediging van de
persoonlijke levenssfeer (artikel 10 Grondwet) om bewoners tegen gevaar te beschermen. Kortom,
de rechter accepteerde dat artikel 10 Grondwet werd beperkt. Daarbij gold als voorwaarde dat het
noodbevel niet in strijd mocht zijn met het subsidiariteitsbeginsel en het proportionaliteitsbeginsel.
Daarnaast oordeelde de Afdeling dat het noodbevel niet in strijd was met het subsidiariteitsbeginsel
en dat de rechtbank terecht had bepaald dat het noodbevel alleen van toepassing was op de
[locatie]. Om niet in strijd te zijn met het proportionaliteitsbeginsel, moest het noodbevel een
einddatum bevatten. Een noodbevel met een duur van vier maanden is volgens de Afdeling niet te
lang.
De afdeling verklaarde de hoger beroepen ongegrond.
In deze annotatie wordt het volgende besproken en toegelicht: onder punt 2 de centrale vraag,
vervolgens onder punt 3 de heersende leer, daarna onder punt 4 jurisprudentie, verder onder punt 5
het standpunt van de rechter in vergelijking met de heersende leer, daarna in punt 6 mijn mening en
tot slot in punt 7 de mogelijke ontwikkelingen.
2.
In de uitspraak Het noodbevel staat de volgende vraag centraal: “In hoeverre mag de burgemeester
met een noodbevel op grond van artikel 175 lid 1 Gemeentewet wegens vrees voor het ontstaan van
ernstige wanordelijkheden, het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, genoemd in
artikel 10 lid 1 Grondwet, beperken?
3.
In de uitspraak Het noodbevel werd het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer
beperkt. Dit grondrecht is geregeld in artikel 10 van de Grondwet. Dit houdt in dat iedere burger
recht heeft op rust en privacy. Op 6 juni 2000 bepaalde de Afdeling dat een gebiedsverbod een
beperking van artikel 10 Grondwet oplevert, indien dit verbod betrekking heeft op een woning. 2
1
ABRvS 9 december 2020, ECLI:NL:RVS:2020:2839.
2
ABRvS 6 juni 2000, ECLI:NL:RVS:2000:AA6842.
1
