Samenvatting artikel Mitchell
Track how technology is transforming work
Zonder data over hoe kunstmatige intelligentie banen beïnvloed vliegen beleidsmakers
blind in de volgende industriële revolutie, waarschuwen Tom Mitchell en Erik Brynjolfsson.
Vooruitgang in technologie zorgt voor grote uitdagingen voor banen. Productiviteitlevels
zijn op een hoogtepunt, maar de toename in inkomsten gaan naar de kleine groep aan de
top.
Er is een groot gebrek aan data over standaard vragen, zoals: hoe snel veranderen de
technologieën, vooral bij KI? Welke technologieën hebben (al) invloed op welke type
banen? Welke nieuwe baanmogelijkheden ontstaan er en welke beleidsopties creëren
deze banen?
Mitchell en Brynjolfsson opteren voor een informatie strategie die publieke en
persoonlijke data (privé) combineert. Dit zou manieren geven om ons voor te bereiden op
de impact van technologie op de werkvloer.
Ondanks de overvloed aan online informatie hebben mensen die de beslissingen maken
vaak een gebrek aan bruikbare, relevante informatie. Ook is er een gebrek aan meetbare
manieren om de voortgang bij te houden van de techniek en mogelijkheden van IK. Deze
gebreken moeten op federaal niveau (politiek niveau) worden opgepakt.
Gelukkig zitten we in het midden van een digitale data explosie en zijn er veel grote
bedrijven die gebruik maken van software en data infrastructuren om taken te
standaardiseren en automatiseren. Deze lessen over het verzamelen van “real-time data”
kan ook waardevol zijn voor de regering.
Het combineren en toegankelijk maken van de bestaande data zou ons een beter beeld
kunnen geven over de status van de werkgelegenheid op dit moment. Dit gebeurd alleen
niet (vanwege onwil, privacy, regelgevingen, etc).
Veel bedrijven zijn van een ‘voorspellen en plannen’-aanpak naar een ‘aanvoelen en
reageren’-aanpak gegaan. Dit zorgt ervoor dat bedrijven zich snel aan kunnen passen
aan een steeds veranderend milieu.
Digitale data moet geen vervanging worden voor informatie die via conventionele
manieren wordt verkregen door de regering. Het moet een toevoeging zijn aan elkaar,
want beide soorten van data/informatie schetsen alleenstaand niet een volledig beeld.
Om dit voor elkaar te krijgen zijn 3 dingen nodig:
1. Manieren om data te verzamelen via verschillende bronnen, inclusief particuliere
organisaties.
2. Er is een vertrouwde tussenpersoon nodig voor de bescherming van deze data om
privacy redenen en voor toegankelijkheid en andere rechten van data voorzieners.
3. Manieren om data te integreren van bronnen die allerlei verschillende gebieden
reflecteren.
Conclusie
De regering moet een voorbeeld nemen aan bedrijven die werken met “real-time data”
en een systeem creëren die alle beschikbare data combineert, zodat er een goed beeld
kan worden geschetst van de huidige werkgelegenheid. Op die manier kan er snel op de
situatie worden gereageerd, is het duidelijk waar banen verdwijnen en waar ze ontstaan
en zijn we klaar voor de toekomst.
1
Track how technology is transforming work
Zonder data over hoe kunstmatige intelligentie banen beïnvloed vliegen beleidsmakers
blind in de volgende industriële revolutie, waarschuwen Tom Mitchell en Erik Brynjolfsson.
Vooruitgang in technologie zorgt voor grote uitdagingen voor banen. Productiviteitlevels
zijn op een hoogtepunt, maar de toename in inkomsten gaan naar de kleine groep aan de
top.
Er is een groot gebrek aan data over standaard vragen, zoals: hoe snel veranderen de
technologieën, vooral bij KI? Welke technologieën hebben (al) invloed op welke type
banen? Welke nieuwe baanmogelijkheden ontstaan er en welke beleidsopties creëren
deze banen?
Mitchell en Brynjolfsson opteren voor een informatie strategie die publieke en
persoonlijke data (privé) combineert. Dit zou manieren geven om ons voor te bereiden op
de impact van technologie op de werkvloer.
Ondanks de overvloed aan online informatie hebben mensen die de beslissingen maken
vaak een gebrek aan bruikbare, relevante informatie. Ook is er een gebrek aan meetbare
manieren om de voortgang bij te houden van de techniek en mogelijkheden van IK. Deze
gebreken moeten op federaal niveau (politiek niveau) worden opgepakt.
Gelukkig zitten we in het midden van een digitale data explosie en zijn er veel grote
bedrijven die gebruik maken van software en data infrastructuren om taken te
standaardiseren en automatiseren. Deze lessen over het verzamelen van “real-time data”
kan ook waardevol zijn voor de regering.
Het combineren en toegankelijk maken van de bestaande data zou ons een beter beeld
kunnen geven over de status van de werkgelegenheid op dit moment. Dit gebeurd alleen
niet (vanwege onwil, privacy, regelgevingen, etc).
Veel bedrijven zijn van een ‘voorspellen en plannen’-aanpak naar een ‘aanvoelen en
reageren’-aanpak gegaan. Dit zorgt ervoor dat bedrijven zich snel aan kunnen passen
aan een steeds veranderend milieu.
Digitale data moet geen vervanging worden voor informatie die via conventionele
manieren wordt verkregen door de regering. Het moet een toevoeging zijn aan elkaar,
want beide soorten van data/informatie schetsen alleenstaand niet een volledig beeld.
Om dit voor elkaar te krijgen zijn 3 dingen nodig:
1. Manieren om data te verzamelen via verschillende bronnen, inclusief particuliere
organisaties.
2. Er is een vertrouwde tussenpersoon nodig voor de bescherming van deze data om
privacy redenen en voor toegankelijkheid en andere rechten van data voorzieners.
3. Manieren om data te integreren van bronnen die allerlei verschillende gebieden
reflecteren.
Conclusie
De regering moet een voorbeeld nemen aan bedrijven die werken met “real-time data”
en een systeem creëren die alle beschikbare data combineert, zodat er een goed beeld
kan worden geschetst van de huidige werkgelegenheid. Op die manier kan er snel op de
situatie worden gereageerd, is het duidelijk waar banen verdwijnen en waar ze ontstaan
en zijn we klaar voor de toekomst.
1
