Probleem 7
Leerdoelen:
Wat is GAD? Diagnose, symptomen? Wat is de rol van onzekerheid in GAD?
Wat is zorgen maken over zorgen (meta-worry)?
Welke rol heeft meta-zorgen maken in GAD?
Wat is intolerantie tot onzekerheid?
Hoe kunnen we GAD behandelen? Wat is de beste behandeling?
Gegeneraliseerde angststoornis
Diagnose en symptomen van GAD
De diagnostische criteria voor GAS omvatten prikkelbaarheid, slechte concentratie,
slaapproblemen, rusteloosheid en spierspanning, maar het kernsymptoom is
buitensporig en oncontroleerbaar zorgen maken (piekeren).
o Piekeren is een aanhoudende negatieve cognitie waarbij ongewenste
resultaten worden verwacht. Het houdt zichzelf in stand door van onderwerp
te veranderen en gevoelens van angst op te wekken, wat tot meer zorgen
leidt.
Bezorgdheid is ook voornamelijk verbaal-linguïstisch.
o GAS en niet GAS piekeraars worden gedifferentieerd door de ernst van het
leed, beperkingen en onbeheersbaarheid van zorgen, in plaats van kwalitatieve
verschillen.
Prevalente, beloop en Comorbiditeit bij GAS
Met een ‘ooit’ prevalentiepercentage van 3.7% eenjarig percentage van 1.8%.
GAS komt vooral veel voor in de eerstelijnszorg en is verantwoordelijk voor 22-50%
van de angststoornis.
Sociodemografische risicofactoren voor GAS zijn onder meer vrouw zijn, een laag
inkomen en weduwe, gescheiden, geschieden zijn. Vooral hebben twee zoveel kans
om GAS te ontwikkelen dan mannen.
GAS heeft twee beginverdelingen, een vroeg rond 24 en een andere 31
GAS heeft ook een hoge comorbiditeit met andere aandoeningen. 68-93% hebben
tegelijkertijd ten minste 1 andere comorbide as 1-stoornis \
, Etiologische en onderhoudsfactoren in GAS
Negatieve valentiesystemen in GAS
Piekeren, anticiperen op een toekomstige aversieve uitkomst, is inherent verbonden
met negatieve emotionaliteit. Wanneer experimenteel geïnduceerd, verhoogde
bezorgdheid het negatieve affect en verminderende het positieve affect op basis van
zelfrapportage. In deze onderzoek heeft grotere bezorgdheid ook een lagere mate van
ontspanning voorspeld.
De neiging van piekeren om het leed te vergroten, suggereert een belangrijke vraag
over het etiologische mechanisme van pathologische zorgen: waarom maken mensen
met GAS zich buitensporig zorgen, ondanks de emotionele kosten ervan?
o 1 van de opvattingen is dat piekeren een onaangepaste strategie is om
negatieve interne ervaringen te verminderen. Er wordt gesteld dat de verbale
aard van piekeren de toegang tot de beelden van een angstopwekkende
stimulus belemmert en de initiële fysiologische reactie op de angstprikkel
dempt. Een dergelijke angstactivering is onaangepast omdat het de
gewenning, een proces van angstvermindering, zou verstoren. Hoewel dit
vermijdingsmodel van zorgen invloedrijk is geweest, is het in strijd met het
toenemende bewijs dat piekeren in feite negatieve emoties verhoogt in plaats
van ze te verzachten.
o Een alternatief model (constantvermijdingstheorie) stelt voor dat in plaats van
negatieve emoties uit te sluiten, piekeren ze creëert en ondersteunt om een
verdere sterke toename van negatieve emoties te voorkomen. Wanneer
negatieve emoties al verheven zijn, is er minder ruimte om verder toe te
nemen. (suggereert dat piekeren een opwaartse verschuiving in negatieve
emoties verminderde, in plaats van negatieve emoties als geheel)
o Personen met GAS vertoonden een grotere gevoeligheid voor
angst-/bedreigingsstimuli (bijv. verhoogde amygdala activiteit), wat kan
functioneren als een etiologische factor voor het ontwikkelen van
pathologische zorgen. Ze kunnen zich zorgen maken om angst te behouden als
reactie op mogelijke verlies en op hun beurt een onmiddellijke angstreactie
verzachten.
Leerdoelen:
Wat is GAD? Diagnose, symptomen? Wat is de rol van onzekerheid in GAD?
Wat is zorgen maken over zorgen (meta-worry)?
Welke rol heeft meta-zorgen maken in GAD?
Wat is intolerantie tot onzekerheid?
Hoe kunnen we GAD behandelen? Wat is de beste behandeling?
Gegeneraliseerde angststoornis
Diagnose en symptomen van GAD
De diagnostische criteria voor GAS omvatten prikkelbaarheid, slechte concentratie,
slaapproblemen, rusteloosheid en spierspanning, maar het kernsymptoom is
buitensporig en oncontroleerbaar zorgen maken (piekeren).
o Piekeren is een aanhoudende negatieve cognitie waarbij ongewenste
resultaten worden verwacht. Het houdt zichzelf in stand door van onderwerp
te veranderen en gevoelens van angst op te wekken, wat tot meer zorgen
leidt.
Bezorgdheid is ook voornamelijk verbaal-linguïstisch.
o GAS en niet GAS piekeraars worden gedifferentieerd door de ernst van het
leed, beperkingen en onbeheersbaarheid van zorgen, in plaats van kwalitatieve
verschillen.
Prevalente, beloop en Comorbiditeit bij GAS
Met een ‘ooit’ prevalentiepercentage van 3.7% eenjarig percentage van 1.8%.
GAS komt vooral veel voor in de eerstelijnszorg en is verantwoordelijk voor 22-50%
van de angststoornis.
Sociodemografische risicofactoren voor GAS zijn onder meer vrouw zijn, een laag
inkomen en weduwe, gescheiden, geschieden zijn. Vooral hebben twee zoveel kans
om GAS te ontwikkelen dan mannen.
GAS heeft twee beginverdelingen, een vroeg rond 24 en een andere 31
GAS heeft ook een hoge comorbiditeit met andere aandoeningen. 68-93% hebben
tegelijkertijd ten minste 1 andere comorbide as 1-stoornis \
, Etiologische en onderhoudsfactoren in GAS
Negatieve valentiesystemen in GAS
Piekeren, anticiperen op een toekomstige aversieve uitkomst, is inherent verbonden
met negatieve emotionaliteit. Wanneer experimenteel geïnduceerd, verhoogde
bezorgdheid het negatieve affect en verminderende het positieve affect op basis van
zelfrapportage. In deze onderzoek heeft grotere bezorgdheid ook een lagere mate van
ontspanning voorspeld.
De neiging van piekeren om het leed te vergroten, suggereert een belangrijke vraag
over het etiologische mechanisme van pathologische zorgen: waarom maken mensen
met GAS zich buitensporig zorgen, ondanks de emotionele kosten ervan?
o 1 van de opvattingen is dat piekeren een onaangepaste strategie is om
negatieve interne ervaringen te verminderen. Er wordt gesteld dat de verbale
aard van piekeren de toegang tot de beelden van een angstopwekkende
stimulus belemmert en de initiële fysiologische reactie op de angstprikkel
dempt. Een dergelijke angstactivering is onaangepast omdat het de
gewenning, een proces van angstvermindering, zou verstoren. Hoewel dit
vermijdingsmodel van zorgen invloedrijk is geweest, is het in strijd met het
toenemende bewijs dat piekeren in feite negatieve emoties verhoogt in plaats
van ze te verzachten.
o Een alternatief model (constantvermijdingstheorie) stelt voor dat in plaats van
negatieve emoties uit te sluiten, piekeren ze creëert en ondersteunt om een
verdere sterke toename van negatieve emoties te voorkomen. Wanneer
negatieve emoties al verheven zijn, is er minder ruimte om verder toe te
nemen. (suggereert dat piekeren een opwaartse verschuiving in negatieve
emoties verminderde, in plaats van negatieve emoties als geheel)
o Personen met GAS vertoonden een grotere gevoeligheid voor
angst-/bedreigingsstimuli (bijv. verhoogde amygdala activiteit), wat kan
functioneren als een etiologische factor voor het ontwikkelen van
pathologische zorgen. Ze kunnen zich zorgen maken om angst te behouden als
reactie op mogelijke verlies en op hun beurt een onmiddellijke angstreactie
verzachten.
