Moderne Geschiedenis
Assignments week 3
Lysanne Kloosterman S4062795
Assignment 1: Natiestaat na eenwording
In het hoorcollege is de natiestaat beschreven als een gebied met een autonome regering en
een constitutie. Het volk heeft rechten en de wil van het volk wordt via de constitutie
geïntegreerd in het bestuur van de staat. Ook is er sprake van een gedeelde cultuur, zoals
gemeenschappelijke taal, geschiedenis en gebruiken. Italië en Duitsland worden in de
moderne tijd beiden een natiestaat, al voldoen ze wellicht niet vanaf het eerste moment van
eenwording aan de normen van een natiestaat.
Italië voldeed niet aan het punt van een gedeelde cultuur. Er was namelijk sprake van
een vrij duidelijke scheiding tussen Noord- en Zuid-Italië, die cultureel veel van elkaar
verschilden. Ook sprak maar een klein (procentueel) gedeelte van het Italiaanse volk de
officiële Italiaanse volkstaal. Daarnaast was er vijandigheid vanuit de katholieke kerk, wat
ook weer verdeeldheid zaaide onder het volk.
Duitsland werd na de eenwording een autoritaire staat, wat betekent dat de wil va het
volk nog niet erg geïntegreerd is in het bestuur van de staat. Naast het autoritarisme was er
ook nog sprake van militarisme, wat niet helemaal in de ideologie van het liberalisme
meegaat. Daarnaast lagen de belangen van politieke machthebber Otto von Bismarck niet bij
Duitsland maar bij Pruisen, waardoor het nationalisme minder sterk terug te vinden is in de
regering van Duitsland, terwijl nationalisme wel een belangrijk onderdeel vormt van een
natiestaat.
Om een afweging te maken in welk land meer of minder een natiestaat was direct na
de eenwording, zal ik zeggen dat Duitsland minder en Italië meer een natiestaat was. Dit is
met het oog op heersend nationalisme; Duitsland is qua bestuur niet tot stand gekomen door
nationalisme, maar Italië is wel met meer nationalistische ideeën bijeen gebracht: het
(eind)doel van Camilio di Cavour was de unificatie van Italië.
Assignment 4: The Age of Optimism
De jaren tussen 1850 en 1880 worden ‘The Age of Optimism’ genoemd vanwege
aanzienlijke verbeteringen op verschillende gebieden ten opzichte van de jaren daarvoor. In
deze drie decennia worden een aantal nieuwe, verlichtende wetten doorgevoerd en nieuwe
uitvindingen toegepast in de maatschappij. Men kan zich echter afvragen of het terecht een
optimistische periode was, met het oog op de nog bestaande problemen en nieuwe problemen
die wetenschap en technologie met zich meebracht. In hoeverre is de benaming ‘The Age of
Optimism’ terecht?
Beginnend met het optimisme zijn er veel dingen ten goede veranderd in de
maatschappij. Er kwam meer aandacht voor stadsplanning, waardoor er onder andere
congestieproblemen werden opgelost, maar er ook andere bouwmaterialen werden gebruikt
en de architectuur zich ontwikkelde. IJzer en glas werden goedkoper en sneller geproduceerd
dan daarvoor en was veel terug te vinden in het straatbeeld als voorbeeld van nieuw
Assignments week 3
Lysanne Kloosterman S4062795
Assignment 1: Natiestaat na eenwording
In het hoorcollege is de natiestaat beschreven als een gebied met een autonome regering en
een constitutie. Het volk heeft rechten en de wil van het volk wordt via de constitutie
geïntegreerd in het bestuur van de staat. Ook is er sprake van een gedeelde cultuur, zoals
gemeenschappelijke taal, geschiedenis en gebruiken. Italië en Duitsland worden in de
moderne tijd beiden een natiestaat, al voldoen ze wellicht niet vanaf het eerste moment van
eenwording aan de normen van een natiestaat.
Italië voldeed niet aan het punt van een gedeelde cultuur. Er was namelijk sprake van
een vrij duidelijke scheiding tussen Noord- en Zuid-Italië, die cultureel veel van elkaar
verschilden. Ook sprak maar een klein (procentueel) gedeelte van het Italiaanse volk de
officiële Italiaanse volkstaal. Daarnaast was er vijandigheid vanuit de katholieke kerk, wat
ook weer verdeeldheid zaaide onder het volk.
Duitsland werd na de eenwording een autoritaire staat, wat betekent dat de wil va het
volk nog niet erg geïntegreerd is in het bestuur van de staat. Naast het autoritarisme was er
ook nog sprake van militarisme, wat niet helemaal in de ideologie van het liberalisme
meegaat. Daarnaast lagen de belangen van politieke machthebber Otto von Bismarck niet bij
Duitsland maar bij Pruisen, waardoor het nationalisme minder sterk terug te vinden is in de
regering van Duitsland, terwijl nationalisme wel een belangrijk onderdeel vormt van een
natiestaat.
Om een afweging te maken in welk land meer of minder een natiestaat was direct na
de eenwording, zal ik zeggen dat Duitsland minder en Italië meer een natiestaat was. Dit is
met het oog op heersend nationalisme; Duitsland is qua bestuur niet tot stand gekomen door
nationalisme, maar Italië is wel met meer nationalistische ideeën bijeen gebracht: het
(eind)doel van Camilio di Cavour was de unificatie van Italië.
Assignment 4: The Age of Optimism
De jaren tussen 1850 en 1880 worden ‘The Age of Optimism’ genoemd vanwege
aanzienlijke verbeteringen op verschillende gebieden ten opzichte van de jaren daarvoor. In
deze drie decennia worden een aantal nieuwe, verlichtende wetten doorgevoerd en nieuwe
uitvindingen toegepast in de maatschappij. Men kan zich echter afvragen of het terecht een
optimistische periode was, met het oog op de nog bestaande problemen en nieuwe problemen
die wetenschap en technologie met zich meebracht. In hoeverre is de benaming ‘The Age of
Optimism’ terecht?
Beginnend met het optimisme zijn er veel dingen ten goede veranderd in de
maatschappij. Er kwam meer aandacht voor stadsplanning, waardoor er onder andere
congestieproblemen werden opgelost, maar er ook andere bouwmaterialen werden gebruikt
en de architectuur zich ontwikkelde. IJzer en glas werden goedkoper en sneller geproduceerd
dan daarvoor en was veel terug te vinden in het straatbeeld als voorbeeld van nieuw
