The White Tiger
Samenvatting
De Witte Tijger vertelt het verhaal van Balram Hawai, de zoon van een riksjachauffeur in het
arme gedeelte van India. Hij leert lezen en schrijven op school, totdat hij van school wordt
gehaald om in het theehuis te werken. Hij is ambitieus en brutaal en luistert de gasten in het
theehuis af tijdens zijn werk. Hier komt hij erachter dat een baantje als chauffeur veel meer geld
oplevert. Hij leert autorijden en gaat de straat op om zichzelf als chauffeur bij rijke mensen aan
te bieden. Uiteindelijk komt hij in dienst te staan van meneer Ashok, een rijke Indiër die in
Amerika is geweest.
Het verhaal heeft de vorm van een brief, uiteindelijk blijkt het een bekentenis, die is gericht aan
de premier van China, meneer Jiabao. Het hele leven van Balram Hawai wordt in de brief
beschreven, met als leidraad de groeiende opstandigheid tegen de rijken. Hij voelt zich
opgesloten alsof hij in een hanenren zit en zijn grootste verlangen is om te ontsnappen. Hij werkt
als chauffeur en luistert zijn baas af tijdens het rijden en zorgt er zo voor dat hij genoeg
informatie heeft om uiteindelijk te kunnen ontsnappen: hij zal zijn baas moeten vermoorden.
Hij ziet zijn kans schoon wanneer er een grote rode tas met geld vervoerd moet worden en doet
alsof er iets mis is met de auto. Hij stopt langs de weg en wanneer hij vraagt zijn baas uit te
stappen, staat hij klaar met een kapotte drankfles. Hij vermoordt zijn baas en ontsnapt naar het
zuiden, Bangalore, om daar een nieuw leven te beginnen. Dit doet hij door met de tas met geld
de politie om te kopen en een taxibedrijf te beginnen. Dit is wat hij altijd heeft gewild: niet meer
een bediende zijn, maar juist de baas zijn.
In een persbericht is aangekondigd dat de Chinese premier een staatsbezoek aan India wil
brengen en ondernemers in het economische 'booming' Bangalore wil spreken om hun
succesverhaal te horen. Balram Halwai schrijft deze premier in zeven nachten lange brieven
waarin hij hem zijn levensverhaal vertelt en hem uiteenzet hoe de situatie in India werkelijk is.
(Carla, 2018)
Recensie
, "In de persoon van Balram Halwai maakt Aravind Agida korte metten met de nog altijd niet
geheel verdreven romantische illusie dat armoede iets 'zuivers' of zelfs 'nobels' heeft. Zijn
standpunt is dat armoede - net als rijkdom, ironisch genoeg - corrumpeert; dat het monsters
voortbrengt. Agida is er daarbij in geslaagd exact de juiste verteltoon te vinden. Zijn
hoofdpersoon is weliswaar een schurk, maar wel een voor wie je sympathie blijft voelen en
wiens avonturen je daarom met belangstelling blijft volgen.” (Boumans, 2008)
Ik ben het eens met de recensie. De hoofdpersoon is een schurk die zijn baas vermoord, maar
je blijft wel sympathie voor hem voelen. Het is op een mooie manier geschreven. De roman ‘The
White Tiger’ is soms humoristisch, soms ontroerend en soms hard. Het verhaal maakt duidelijk
hoe hard je moet zijn als je slagen wilt in het India. De roman is ook heel informatief over het
traditionele India. Je leert veel kennen over de samenleving van India. Dat het eigenlijk heel
corrupt is en dat je moet vechten wil je overleven. Dat het gewoon is als je eerder met school
stopt en bij een theehuis te gaan werken. Zoals er ook in de recensie staat is Balram een schurk
en zijn de daden die hij doet slecht. Daarom bleef het bij mij ook een boek wat ik wou doorlezen.
Je blijft belangstelling hebben hoe het nou verder afloopt. Het verhaal is als een brief
geschreven gericht aan een Chinese premier. Op het begin vond ik het een apart om te lezen,
maar hoe verder ik kwam in het boek hoe leuker ik het vond worden. Het is een keer iets anders
dan hoe de andere boeken zijn geschreven dus het heeft wel iets speciaals vind ik.
Citaten
“There’s no one else in this 150-square-foot office of mine. Just me and a chandelier above me,
although the chandelier has a personality of its own. It’s a huge thing, full of small diamond-
Samenvatting
De Witte Tijger vertelt het verhaal van Balram Hawai, de zoon van een riksjachauffeur in het
arme gedeelte van India. Hij leert lezen en schrijven op school, totdat hij van school wordt
gehaald om in het theehuis te werken. Hij is ambitieus en brutaal en luistert de gasten in het
theehuis af tijdens zijn werk. Hier komt hij erachter dat een baantje als chauffeur veel meer geld
oplevert. Hij leert autorijden en gaat de straat op om zichzelf als chauffeur bij rijke mensen aan
te bieden. Uiteindelijk komt hij in dienst te staan van meneer Ashok, een rijke Indiër die in
Amerika is geweest.
Het verhaal heeft de vorm van een brief, uiteindelijk blijkt het een bekentenis, die is gericht aan
de premier van China, meneer Jiabao. Het hele leven van Balram Hawai wordt in de brief
beschreven, met als leidraad de groeiende opstandigheid tegen de rijken. Hij voelt zich
opgesloten alsof hij in een hanenren zit en zijn grootste verlangen is om te ontsnappen. Hij werkt
als chauffeur en luistert zijn baas af tijdens het rijden en zorgt er zo voor dat hij genoeg
informatie heeft om uiteindelijk te kunnen ontsnappen: hij zal zijn baas moeten vermoorden.
Hij ziet zijn kans schoon wanneer er een grote rode tas met geld vervoerd moet worden en doet
alsof er iets mis is met de auto. Hij stopt langs de weg en wanneer hij vraagt zijn baas uit te
stappen, staat hij klaar met een kapotte drankfles. Hij vermoordt zijn baas en ontsnapt naar het
zuiden, Bangalore, om daar een nieuw leven te beginnen. Dit doet hij door met de tas met geld
de politie om te kopen en een taxibedrijf te beginnen. Dit is wat hij altijd heeft gewild: niet meer
een bediende zijn, maar juist de baas zijn.
In een persbericht is aangekondigd dat de Chinese premier een staatsbezoek aan India wil
brengen en ondernemers in het economische 'booming' Bangalore wil spreken om hun
succesverhaal te horen. Balram Halwai schrijft deze premier in zeven nachten lange brieven
waarin hij hem zijn levensverhaal vertelt en hem uiteenzet hoe de situatie in India werkelijk is.
(Carla, 2018)
Recensie
, "In de persoon van Balram Halwai maakt Aravind Agida korte metten met de nog altijd niet
geheel verdreven romantische illusie dat armoede iets 'zuivers' of zelfs 'nobels' heeft. Zijn
standpunt is dat armoede - net als rijkdom, ironisch genoeg - corrumpeert; dat het monsters
voortbrengt. Agida is er daarbij in geslaagd exact de juiste verteltoon te vinden. Zijn
hoofdpersoon is weliswaar een schurk, maar wel een voor wie je sympathie blijft voelen en
wiens avonturen je daarom met belangstelling blijft volgen.” (Boumans, 2008)
Ik ben het eens met de recensie. De hoofdpersoon is een schurk die zijn baas vermoord, maar
je blijft wel sympathie voor hem voelen. Het is op een mooie manier geschreven. De roman ‘The
White Tiger’ is soms humoristisch, soms ontroerend en soms hard. Het verhaal maakt duidelijk
hoe hard je moet zijn als je slagen wilt in het India. De roman is ook heel informatief over het
traditionele India. Je leert veel kennen over de samenleving van India. Dat het eigenlijk heel
corrupt is en dat je moet vechten wil je overleven. Dat het gewoon is als je eerder met school
stopt en bij een theehuis te gaan werken. Zoals er ook in de recensie staat is Balram een schurk
en zijn de daden die hij doet slecht. Daarom bleef het bij mij ook een boek wat ik wou doorlezen.
Je blijft belangstelling hebben hoe het nou verder afloopt. Het verhaal is als een brief
geschreven gericht aan een Chinese premier. Op het begin vond ik het een apart om te lezen,
maar hoe verder ik kwam in het boek hoe leuker ik het vond worden. Het is een keer iets anders
dan hoe de andere boeken zijn geschreven dus het heeft wel iets speciaals vind ik.
Citaten
“There’s no one else in this 150-square-foot office of mine. Just me and a chandelier above me,
although the chandelier has a personality of its own. It’s a huge thing, full of small diamond-
