Kindermishandeling
Casus 3: Familie Hermans
In het gezin Hermans start weldra contextbegeleiding op. Ze stonden enkele maanden op de
wachtlijst. De ouders ondervinden al een jaar moeilijkheden in de opvoeding van hun dochter Anna
(12 jaar, 1ste middelbaar). Sinds de overstap naar het secundair onderwijs stelt ze zowel op school als
thuis moeilijk gedrag. Thuis escaleert het vaak tussen vooral moeder en Anna. Op school is Anna
nonchalant op vlak van opdrachten en toetsen. In de lessen toont ze weinig betrokkenheid en
interesse. Tijdens de pauze staat ze wel bij een groepje meisjes maar ze gaat weinig écht in contact
met leeftijdsgenoten. Ze maakte nog geen nieuwe vriendinnen in het middelbaar. Ze heeft nog
sporadisch contact met kinderen uit de lagere school.
De voorbije 2 maanden was ze 10 keer ongewettigd afwezig. De leerlingenbegeleidster maakt zich al
langer zorgen en organiseerde daarom enkele ‘zorggesprekken’. Slechts enkele keren daagde ze op,
maar bleef in de weinige gesprekken voortdurend aan de oppervlakte.
De ouders (vooral moeder) dienden met behulp van het CLB een aanvraag in voor
contextbegeleiding. De begeleiding mag in het gezin komen maar moet zich van moeder vooral
focussen op Anna. Ze wil in geen geval dat deze begeleiding druk legt op haar zoon Simon en hun
eigen zaak. Vader volgt zijn vrouw in deze redenering.
Simon (16 jaar) zit in het 5 de middelbaar op dezelfde school dan Anna. Op school is hij altijd de
primus geweest. Bovendien tennist hij op hoog niveau. Tot hiertoe combineert hij probleemloos zijn
richting Latijn-Wetenschappen met de dagelijkse trainingen en vele matchen en tornooien (over heel
het land). Mama probeert hem zoveel mogelijk te begeleiden naar de matchen. Op de trainingen
geraakt hij zelf met de fiets. In nood springt een huisvriend (Walter) van het gezin (gepensioneerde
werknemer van de zaak) met plezier in.
Op de teamvergadering wordt begeleidster Marie aangesteld. Zij start alvast met een verkennend
gesprek (afzonderlijk) met de ouders, Anna en Simon.
Het gezin woont in de Antwerpse gemeente Schoten. Anna en Simon gaan naar het college in het
naburige Brasschaat. De ouders runnen een succesvolle zaak. Deze is gelegen naast hun woonst.
Het verhaal van moeder: Ines (45 jaar)
Moeder vindt dat Anna altijd ontevredenheid uitstraalt. “Het is nooit goed genoeg voor haar”. Het is
al lang geleden dat ze Anna zag lachen. Volgens moeder heeft ze een utopisch beeld van ‘hoe een
gezin samenleeft’. “Ze kijkt te veel naar de mooie plaatjes op sociale media van andere ‘zogenaamde’
perfecte gezinnen.” Anna gunt volgens moeder haar ouders het geluk niet met hun eigen succesvolle
zaak. Daarnaast kijkt ze neer op haar oudere broer Simon(16 jaar). Ze verdraagt zijn goede raad niet
en is niet geïnteresseerd in zijn tenniscarrière.
Thuis zondert Anna zich het meest van de tijd af op haar kamer. Moeder beseft dat ze weinig thuis is
door de zaak en door de sport van Simon. Ze is haar zoon Simon (wanneer hij wel thuis is) enorm
dankbaar voor de zorg en verantwoordelijkheid die hij opneemt voor zijn zus. Wanneer moeder haar
aanspreekt over haar spijbelgedrag op school en haar nalatigheid op vlak van schoolwerk, reageert
Anna nauwelijks. Ze staart voor zich uit maar geeft geen antwoord op de vragen van moeder.
,Anna is het laatste half jaar opvallend vermagerd. Ze was eerder zwaar van gestalte. Moeder laat
nochtans vaak geld achter voor Anna en Simon om eten te kopen ’s middags en ’s avonds. Daarnaast
kookt Simon regelmatig voor hen omdat hij gesteld is op gezonde voeding.
Vader (Thomas) houdt zich voornamelijk met de zaak bezig. Hij volgt de toestand met Anna vanop
afstand op. Volgens vader moet Anna gewoon een lastige puberteit door. Hij drukt vooral op het
belang van vrijheid en zelfstandigheid bij zijn kinderen. Moeder daarentegen wil haar kinderen van
kortbij opvolgen en bijsturen. Het valt haar zwaar dat ze geen toegang krijgt tot haar dochter. Met
Simon verloopt het allemaal zo vlot. Moeder kan echt met alles bij hem terecht. Slechts uitzonderlijk
woont vader een match van Simon bij. Hij steunt Simon ten volle in zijn talent en volgt de uitslagen
op de voet op.
Het verhaal van vader: Thomas (46 jaar)
Voorlopig kent Marie enkel de visie van papa via moeder. Vader verontschuldigde zich meerdere
malen voor een gesprek omwille van de drukte in hun zaak. Hij gaf zijn handtekening voor de opstart
en geeft hiermee zijn goedkeuring. Hij belooft over enkele weken aanwezig te zijn op de gesprekken.
Intussen zal zijn vrouw hem telkens bijpraten.
Het verhaal van Anna:
Het eerste kwartier luistert ze aandachtig naar hoe Marie zichzelf en ‘contextbegeleiding’ voorstelt.
Ze zwijgt, kijkt eerder naar de grond en stelt geen vragen. Op de vraag van Marie om zichzelf voor te
stellen geeft ze kort wat basisinformatie zoals: haar naam, haar leeftijd en haar woonplaats.
Vervolgens overhandigt ze een brief waarbij ze zegt: “Hier staat alles in wat je moet weten.” Anna wil
dat Marie de brief leest en ze mag de informatie bespreken met haar collega’s.
Op het einde van dit korte gesprek kijkt Anna Marie voor het eerst recht in de ogen. Ze zegt: “Ik hoop
dat je mij kan helpen want ik wil dat die viezigheid stopt”. Marie bedankt Anna voor het korte
gesprek en de brief. Anna grijnst en zegt: “Ik hoop dat je mijn geschrift kan lezen.”
Het verhaal van Simon:
Simon is een vlotte babbelaar en is opvallend sociaal in de omgang. Hij neemt spontaan de jas aan
van Marie, hij biedt haar iets aan om te drinken,… Marie heeft soms het gevoel dat ze met een 25-
jarige man spreekt. Hij popelt om na het middelbaar door te groeien als professionele tennisser. Over
dit laatste twijfelt hij nog want hij wil geenszins mama in de steek laten. Hij beseft dat hij mama
enorm ondersteunt door alles wat hij overneemt in het gezin. Een combinatie van tennis met een
verdere studie sluit hij nog niet uit.
Over zijn ouders is hij zeer lovend. Hij is hen dankbaar voor het vertrouwen dat ze in hem hebben en
is blij dat hij ze trots maakt. Hij vindt het logisch dat zijn ouders zich vooral focussen op hun zaak.
Daarnaast zegt hij ook veel geleerd te hebben op vlak van zelfstandigheid door de tijd die hij alleen is
met zijn zus. Hij begrijpt niet waarom Anna zo moeilijk doet. Hij vindt dat ze maar eens blij moet zijn
met wat ze heeft: een mooi huis, succesvolle ouders, veel vrijheid,…
Simon wil meewerken in de begeleiding waar nodig maar dit is afhankelijk van zijn tennis en
schoolwerk.
, Teamvergadering:
Marie bespreekt met haar collega’s uitgebreid de inhoud van de eerste afzonderlijke gesprekken. Er
wordt veel tijd gestoken in de bespreking van de brief van Anna.
Deze brief omvat alle worstelingen van Anna. Het start met een forse ruzie tussen moeder en haar
zussen. Anna zat toen in het 4de leerjaar. Anna kent de inhoud van de ruzie niet maar het heeft
volgens haar met ‘geld’ te maken. Na het overlijden van grootmoeder begonnen de ruzies.
Grootvader is lang geleden gestorven. Ze beschrijft het gemis van haar tantes en bijhorende neefjes
en nichtjes, want sindsdien is er volledig gebroken met de familie. Zélfs haar lentefeest vond enkel in
gezinsverband plaats.
Voorts stipt ze de eenzaamheid aan. Ze voelt zich zowel thuis als op school ‘alleen’. Het voelt alsof
niemand haar de moeite waard vindt. Ze mist contact met haar ouders, ze mist ouders die koken en
samen met de kinderen eten en huiswerk opvolgen,… Met de overgang naar het secundair onderwijs
is ook de samenwerking met de ‘nanny’ stopgezet. Voortaan zou Simon wel de verantwoordelijkheid
dragen voor zijn zus. Anna en de ‘nanny’ hadden een sterke band. Ze voelde zich ‘graag gezien’ door
haar.
In de zomervakantie voor de opstart van het middelbaar begon Simon aan haar ‘vreemde’ zaken te
vragen. Ze weet tot vandaag niet wat ze ermee moet. Het voelt vies en fout aan en ze is in de war.
Het begon met Simon die haar haren kwam uitspoelen toen ze in bad zat. Hij zei dat moeder dit aan
hem gevraagd had. Daarna verplichtte hij haar om haar rug te laten masseren door hem. Omdat hij
vond dat ze maar eens dankbaar kon zijn voor deze zorg, vroeg hij om hetzelfde bij hem te doen. In
enkele maanden evolueerde dit tot samen onder een dekentje liggen op de zetel waarbij hij haar
hand in zijn broek stak. De afgelopen tijd heeft ze zich proberen verzetten omdat Simon haar dwong
tot orale seks. Hij had dit eerder ook bij haar gedaan en hij verwachtte een wederdienst.
Aangezien broer en zus vaak zonder ouders thuis zijn, gebeuren zulke handelingen frequent. Na
afloop begint Simon telkens over iets totaal anders en lijkt het alsof er niets is gebeurd. Hij heeft
nooit rechtstreeks gezegd dat ze het geheim moet houden maar hij benadrukt vaak dat de ouders
het al druk genoeg hebben en vooral trots willen zijn op hun kinderen.
Anna schrijft ook enkele positieve dingen over Simon in haar brief. Zo vindt ze het bijvoorbeeld
geweldig grappig als hij de leerkrachten van school imiteert. Daarnaast herinnert ze zich het
eindeloos samen springen op de trampoline enkele jaren geleden. Simon leerde haar telkens nieuwe
trucjes.
Deze viezigheid zoals Anna het noemt, is 2 maanden geleden enkele weken gestopt toen Simon
kortstondig een vriendin had. Anna sluit haar brief af met de zin dat ze bang is om nog langer alleen
thuis te zijn met haar broer. Ze heeft heel veel schrik om niet geloofd te worden door de ouders.
Vooral voor de reactie van moeder vreest ze. Simon is volgens haar altijd al de lieveling geweest van
moeder.
Het team besluit om eerstdaags in gesprek te gaan met beide ouders. Marie bespreekt dit met Anna.
Ze vindt het spannend maar verzet zich niet tegen een gesprek. Wél wil ze graag weten hoe haar
ouders reageren en hoe ze zich nadien moet gedragen tegenover de ouders en haar broer. Het roept
allemaal veel onzekerheid en verwarring op bij Anna. Ze klinkt over heel de lijn aarzelend en
bevreesd.
Casus 3: Familie Hermans
In het gezin Hermans start weldra contextbegeleiding op. Ze stonden enkele maanden op de
wachtlijst. De ouders ondervinden al een jaar moeilijkheden in de opvoeding van hun dochter Anna
(12 jaar, 1ste middelbaar). Sinds de overstap naar het secundair onderwijs stelt ze zowel op school als
thuis moeilijk gedrag. Thuis escaleert het vaak tussen vooral moeder en Anna. Op school is Anna
nonchalant op vlak van opdrachten en toetsen. In de lessen toont ze weinig betrokkenheid en
interesse. Tijdens de pauze staat ze wel bij een groepje meisjes maar ze gaat weinig écht in contact
met leeftijdsgenoten. Ze maakte nog geen nieuwe vriendinnen in het middelbaar. Ze heeft nog
sporadisch contact met kinderen uit de lagere school.
De voorbije 2 maanden was ze 10 keer ongewettigd afwezig. De leerlingenbegeleidster maakt zich al
langer zorgen en organiseerde daarom enkele ‘zorggesprekken’. Slechts enkele keren daagde ze op,
maar bleef in de weinige gesprekken voortdurend aan de oppervlakte.
De ouders (vooral moeder) dienden met behulp van het CLB een aanvraag in voor
contextbegeleiding. De begeleiding mag in het gezin komen maar moet zich van moeder vooral
focussen op Anna. Ze wil in geen geval dat deze begeleiding druk legt op haar zoon Simon en hun
eigen zaak. Vader volgt zijn vrouw in deze redenering.
Simon (16 jaar) zit in het 5 de middelbaar op dezelfde school dan Anna. Op school is hij altijd de
primus geweest. Bovendien tennist hij op hoog niveau. Tot hiertoe combineert hij probleemloos zijn
richting Latijn-Wetenschappen met de dagelijkse trainingen en vele matchen en tornooien (over heel
het land). Mama probeert hem zoveel mogelijk te begeleiden naar de matchen. Op de trainingen
geraakt hij zelf met de fiets. In nood springt een huisvriend (Walter) van het gezin (gepensioneerde
werknemer van de zaak) met plezier in.
Op de teamvergadering wordt begeleidster Marie aangesteld. Zij start alvast met een verkennend
gesprek (afzonderlijk) met de ouders, Anna en Simon.
Het gezin woont in de Antwerpse gemeente Schoten. Anna en Simon gaan naar het college in het
naburige Brasschaat. De ouders runnen een succesvolle zaak. Deze is gelegen naast hun woonst.
Het verhaal van moeder: Ines (45 jaar)
Moeder vindt dat Anna altijd ontevredenheid uitstraalt. “Het is nooit goed genoeg voor haar”. Het is
al lang geleden dat ze Anna zag lachen. Volgens moeder heeft ze een utopisch beeld van ‘hoe een
gezin samenleeft’. “Ze kijkt te veel naar de mooie plaatjes op sociale media van andere ‘zogenaamde’
perfecte gezinnen.” Anna gunt volgens moeder haar ouders het geluk niet met hun eigen succesvolle
zaak. Daarnaast kijkt ze neer op haar oudere broer Simon(16 jaar). Ze verdraagt zijn goede raad niet
en is niet geïnteresseerd in zijn tenniscarrière.
Thuis zondert Anna zich het meest van de tijd af op haar kamer. Moeder beseft dat ze weinig thuis is
door de zaak en door de sport van Simon. Ze is haar zoon Simon (wanneer hij wel thuis is) enorm
dankbaar voor de zorg en verantwoordelijkheid die hij opneemt voor zijn zus. Wanneer moeder haar
aanspreekt over haar spijbelgedrag op school en haar nalatigheid op vlak van schoolwerk, reageert
Anna nauwelijks. Ze staart voor zich uit maar geeft geen antwoord op de vragen van moeder.
,Anna is het laatste half jaar opvallend vermagerd. Ze was eerder zwaar van gestalte. Moeder laat
nochtans vaak geld achter voor Anna en Simon om eten te kopen ’s middags en ’s avonds. Daarnaast
kookt Simon regelmatig voor hen omdat hij gesteld is op gezonde voeding.
Vader (Thomas) houdt zich voornamelijk met de zaak bezig. Hij volgt de toestand met Anna vanop
afstand op. Volgens vader moet Anna gewoon een lastige puberteit door. Hij drukt vooral op het
belang van vrijheid en zelfstandigheid bij zijn kinderen. Moeder daarentegen wil haar kinderen van
kortbij opvolgen en bijsturen. Het valt haar zwaar dat ze geen toegang krijgt tot haar dochter. Met
Simon verloopt het allemaal zo vlot. Moeder kan echt met alles bij hem terecht. Slechts uitzonderlijk
woont vader een match van Simon bij. Hij steunt Simon ten volle in zijn talent en volgt de uitslagen
op de voet op.
Het verhaal van vader: Thomas (46 jaar)
Voorlopig kent Marie enkel de visie van papa via moeder. Vader verontschuldigde zich meerdere
malen voor een gesprek omwille van de drukte in hun zaak. Hij gaf zijn handtekening voor de opstart
en geeft hiermee zijn goedkeuring. Hij belooft over enkele weken aanwezig te zijn op de gesprekken.
Intussen zal zijn vrouw hem telkens bijpraten.
Het verhaal van Anna:
Het eerste kwartier luistert ze aandachtig naar hoe Marie zichzelf en ‘contextbegeleiding’ voorstelt.
Ze zwijgt, kijkt eerder naar de grond en stelt geen vragen. Op de vraag van Marie om zichzelf voor te
stellen geeft ze kort wat basisinformatie zoals: haar naam, haar leeftijd en haar woonplaats.
Vervolgens overhandigt ze een brief waarbij ze zegt: “Hier staat alles in wat je moet weten.” Anna wil
dat Marie de brief leest en ze mag de informatie bespreken met haar collega’s.
Op het einde van dit korte gesprek kijkt Anna Marie voor het eerst recht in de ogen. Ze zegt: “Ik hoop
dat je mij kan helpen want ik wil dat die viezigheid stopt”. Marie bedankt Anna voor het korte
gesprek en de brief. Anna grijnst en zegt: “Ik hoop dat je mijn geschrift kan lezen.”
Het verhaal van Simon:
Simon is een vlotte babbelaar en is opvallend sociaal in de omgang. Hij neemt spontaan de jas aan
van Marie, hij biedt haar iets aan om te drinken,… Marie heeft soms het gevoel dat ze met een 25-
jarige man spreekt. Hij popelt om na het middelbaar door te groeien als professionele tennisser. Over
dit laatste twijfelt hij nog want hij wil geenszins mama in de steek laten. Hij beseft dat hij mama
enorm ondersteunt door alles wat hij overneemt in het gezin. Een combinatie van tennis met een
verdere studie sluit hij nog niet uit.
Over zijn ouders is hij zeer lovend. Hij is hen dankbaar voor het vertrouwen dat ze in hem hebben en
is blij dat hij ze trots maakt. Hij vindt het logisch dat zijn ouders zich vooral focussen op hun zaak.
Daarnaast zegt hij ook veel geleerd te hebben op vlak van zelfstandigheid door de tijd die hij alleen is
met zijn zus. Hij begrijpt niet waarom Anna zo moeilijk doet. Hij vindt dat ze maar eens blij moet zijn
met wat ze heeft: een mooi huis, succesvolle ouders, veel vrijheid,…
Simon wil meewerken in de begeleiding waar nodig maar dit is afhankelijk van zijn tennis en
schoolwerk.
, Teamvergadering:
Marie bespreekt met haar collega’s uitgebreid de inhoud van de eerste afzonderlijke gesprekken. Er
wordt veel tijd gestoken in de bespreking van de brief van Anna.
Deze brief omvat alle worstelingen van Anna. Het start met een forse ruzie tussen moeder en haar
zussen. Anna zat toen in het 4de leerjaar. Anna kent de inhoud van de ruzie niet maar het heeft
volgens haar met ‘geld’ te maken. Na het overlijden van grootmoeder begonnen de ruzies.
Grootvader is lang geleden gestorven. Ze beschrijft het gemis van haar tantes en bijhorende neefjes
en nichtjes, want sindsdien is er volledig gebroken met de familie. Zélfs haar lentefeest vond enkel in
gezinsverband plaats.
Voorts stipt ze de eenzaamheid aan. Ze voelt zich zowel thuis als op school ‘alleen’. Het voelt alsof
niemand haar de moeite waard vindt. Ze mist contact met haar ouders, ze mist ouders die koken en
samen met de kinderen eten en huiswerk opvolgen,… Met de overgang naar het secundair onderwijs
is ook de samenwerking met de ‘nanny’ stopgezet. Voortaan zou Simon wel de verantwoordelijkheid
dragen voor zijn zus. Anna en de ‘nanny’ hadden een sterke band. Ze voelde zich ‘graag gezien’ door
haar.
In de zomervakantie voor de opstart van het middelbaar begon Simon aan haar ‘vreemde’ zaken te
vragen. Ze weet tot vandaag niet wat ze ermee moet. Het voelt vies en fout aan en ze is in de war.
Het begon met Simon die haar haren kwam uitspoelen toen ze in bad zat. Hij zei dat moeder dit aan
hem gevraagd had. Daarna verplichtte hij haar om haar rug te laten masseren door hem. Omdat hij
vond dat ze maar eens dankbaar kon zijn voor deze zorg, vroeg hij om hetzelfde bij hem te doen. In
enkele maanden evolueerde dit tot samen onder een dekentje liggen op de zetel waarbij hij haar
hand in zijn broek stak. De afgelopen tijd heeft ze zich proberen verzetten omdat Simon haar dwong
tot orale seks. Hij had dit eerder ook bij haar gedaan en hij verwachtte een wederdienst.
Aangezien broer en zus vaak zonder ouders thuis zijn, gebeuren zulke handelingen frequent. Na
afloop begint Simon telkens over iets totaal anders en lijkt het alsof er niets is gebeurd. Hij heeft
nooit rechtstreeks gezegd dat ze het geheim moet houden maar hij benadrukt vaak dat de ouders
het al druk genoeg hebben en vooral trots willen zijn op hun kinderen.
Anna schrijft ook enkele positieve dingen over Simon in haar brief. Zo vindt ze het bijvoorbeeld
geweldig grappig als hij de leerkrachten van school imiteert. Daarnaast herinnert ze zich het
eindeloos samen springen op de trampoline enkele jaren geleden. Simon leerde haar telkens nieuwe
trucjes.
Deze viezigheid zoals Anna het noemt, is 2 maanden geleden enkele weken gestopt toen Simon
kortstondig een vriendin had. Anna sluit haar brief af met de zin dat ze bang is om nog langer alleen
thuis te zijn met haar broer. Ze heeft heel veel schrik om niet geloofd te worden door de ouders.
Vooral voor de reactie van moeder vreest ze. Simon is volgens haar altijd al de lieveling geweest van
moeder.
Het team besluit om eerstdaags in gesprek te gaan met beide ouders. Marie bespreekt dit met Anna.
Ze vindt het spannend maar verzet zich niet tegen een gesprek. Wél wil ze graag weten hoe haar
ouders reageren en hoe ze zich nadien moet gedragen tegenover de ouders en haar broer. Het roept
allemaal veel onzekerheid en verwarring op bij Anna. Ze klinkt over heel de lijn aarzelend en
bevreesd.
