Oplossingsgericht werken
SPANNING, SCHULDGEVOEL EN MOGELIJKE RELATIONELE PATRONEN
Liane Cools-Koekenbier
Studentnummer: 4865614
Juni 2025
Opleidingsinstituut NCOI
HBO Bachelor Toegepaste Psychologie
Module: Oplossingsgericht WerkenDocent: Paula Gouw
,VOORWOORD
Voor u ligt mijn moduleopdracht voor het vak Oplossingsgericht Werken, opgesteld in het kader van mijn
derde jaar van de HBO Bachelor Toegepaste Psychologie aan opleidingsinstituut NCOI. Mijn naam is
Liane Cools en sinds december 2021 volg ik deze opleiding met als doel mijn psychologische
vakbekwaamheid verder te verdiepen, met name binnen de context van gedragsverandering, begeleiding
en persoonlijke ontwikkeling.
De opdracht is gebaseerd op twee oplossingsgerichte begeleidingsgesprekken die ik voerde met een
student binnen het DURF-programma van Hogeschool Windesheim. In dit programma begeleid ik
jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en studievaardigheden, een rol die ik vanuit mijn
werk bij Team Heiner met veel betrokkenheid en plezier vervul.
Wat mij zo aanspreekt in het werken met jongeren is hun openheid en vormbaarheid. In tegenstelling tot
volwassenen, die vaak eerst oude overtuigingen en patronen moeten loslaten, staan jongeren vaker nog
aan het begin van wie ze worden. Dat biedt ruimte om samen nieuwe perspectieven te verkennen en hen
te helpen eigenaarschap te nemen over hun gedrag en keuzes. Oplossingsgericht werken sluit daar goed
bij aan, omdat het uitgaat van mogelijkheden, kracht en kleine stapjes vooruit.
Het maken van deze opdracht heeft mij geholpen om theorie en praktijk te combineren en stil te staan bij
mijn eigen rol en ontwikkeling als begeleider. Wat ik vooral heb geleerd, is hoe krachtig het kan zijn om
even stil te blijven, ruimte te geven en te vertrouwen op wat de coachee al weet en kan.
Mijn dank gaat uit naar het team van Windesheim voor de mogelijkheid om met studenten te werken
binnen het DURF-programma, en in het bijzonder naar mijn coachee Noa, voor haar openheid en
vertrouwen. Ook wil ik mijn docent Paula Gouw bedanken voor haar betrokkenheid en heldere feedback.
Tot slot bedank ik mijn gezin voor de ruimte en rust die zij mij gaven om deze opdracht met aandacht te
kunnen maken.
Liane Cools-Koekenbier
Enkhuizen,7 juni 2025
1
, SAMENVATTING
In deze moduleopdracht pas ik de methode van oplossingsgericht werken toe binnen een coachtraject
met een jongvolwassene uit mijn beroepspraktijk. De coachee is Noa, een 18-jarige PABO-student aan
Windesheim, die tijdens toetsperiodes veel spanning ervaart. Die spanning zorgt voor conflicten met haar
ouders en heeft invloed op haar welzijn en studieprestaties.
Het doel van het traject is om Noa te helpen beter om te gaan met die spanningen, waarbij haar eigen
kracht en motivatie centraal staan. De gesprekken vonden plaats binnen het DURF-programma van Team
Heiner.
Het traject bestaat uit twee oplossingsgerichte gesprekken. In het eerste gesprek lag de nadruk op het
opbouwen van een werkrelatie, het formuleren van een gewenste toekomst (via de ‘wat als het probleem
er niet meer zou zijn?’-vraag) en het ontdekken van haar bestaande krachten. In het tweede gesprek
borduurden we voort op de positieve beweging die Noa zelf al in gang had gezet. Daarbij gebruikte ik
technieken zoals de schaalvraag en competentievragen.
In beide gesprekken heb ik geoefend met het inzetten van de juiste grondhouding: gelijkwaardigheid,
nieuwsgierigheid en het verdragen van het ‘niet weten’. Die houding gaf Noa de ruimte om zelf tot
inzichten en oplossingen te komen. In mijn analyse beschrijf ik hoe deze grondhouding, samen met
technieken als de wondervraag, schaalvraag en het EARS-model (Explore, Amplify, Reinforce, Start
again), bijdroegen aan haar ontwikkeling.
Noa was tijdens het traject opvallend reflectief, wat het proces positief beïnvloedde. De gesprekken
hielpen haar om bewuster te worden van haar eigen rol in conflictsituaties, om haar stressreacties beter te
begrijpen en om te zien dat kleine stappen écht verschil kunnen maken.
In mijn reflectie kijk ik terug op mijn leerdoelen: het vertragen van het gesprek, het beter volgen van de
beleving van de coachee, en het zorgvuldiger kiezen van mijn interventies. Ik merk dat ik gegroeid ben in
mijn rol als oplossingsgericht coach – met meer vertrouwen in het proces én in de kracht van kleine,
betekenisvolle veranderingen die uitgaan van de coachee zelf.
2
SPANNING, SCHULDGEVOEL EN MOGELIJKE RELATIONELE PATRONEN
Liane Cools-Koekenbier
Studentnummer: 4865614
Juni 2025
Opleidingsinstituut NCOI
HBO Bachelor Toegepaste Psychologie
Module: Oplossingsgericht WerkenDocent: Paula Gouw
,VOORWOORD
Voor u ligt mijn moduleopdracht voor het vak Oplossingsgericht Werken, opgesteld in het kader van mijn
derde jaar van de HBO Bachelor Toegepaste Psychologie aan opleidingsinstituut NCOI. Mijn naam is
Liane Cools en sinds december 2021 volg ik deze opleiding met als doel mijn psychologische
vakbekwaamheid verder te verdiepen, met name binnen de context van gedragsverandering, begeleiding
en persoonlijke ontwikkeling.
De opdracht is gebaseerd op twee oplossingsgerichte begeleidingsgesprekken die ik voerde met een
student binnen het DURF-programma van Hogeschool Windesheim. In dit programma begeleid ik
jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en studievaardigheden, een rol die ik vanuit mijn
werk bij Team Heiner met veel betrokkenheid en plezier vervul.
Wat mij zo aanspreekt in het werken met jongeren is hun openheid en vormbaarheid. In tegenstelling tot
volwassenen, die vaak eerst oude overtuigingen en patronen moeten loslaten, staan jongeren vaker nog
aan het begin van wie ze worden. Dat biedt ruimte om samen nieuwe perspectieven te verkennen en hen
te helpen eigenaarschap te nemen over hun gedrag en keuzes. Oplossingsgericht werken sluit daar goed
bij aan, omdat het uitgaat van mogelijkheden, kracht en kleine stapjes vooruit.
Het maken van deze opdracht heeft mij geholpen om theorie en praktijk te combineren en stil te staan bij
mijn eigen rol en ontwikkeling als begeleider. Wat ik vooral heb geleerd, is hoe krachtig het kan zijn om
even stil te blijven, ruimte te geven en te vertrouwen op wat de coachee al weet en kan.
Mijn dank gaat uit naar het team van Windesheim voor de mogelijkheid om met studenten te werken
binnen het DURF-programma, en in het bijzonder naar mijn coachee Noa, voor haar openheid en
vertrouwen. Ook wil ik mijn docent Paula Gouw bedanken voor haar betrokkenheid en heldere feedback.
Tot slot bedank ik mijn gezin voor de ruimte en rust die zij mij gaven om deze opdracht met aandacht te
kunnen maken.
Liane Cools-Koekenbier
Enkhuizen,7 juni 2025
1
, SAMENVATTING
In deze moduleopdracht pas ik de methode van oplossingsgericht werken toe binnen een coachtraject
met een jongvolwassene uit mijn beroepspraktijk. De coachee is Noa, een 18-jarige PABO-student aan
Windesheim, die tijdens toetsperiodes veel spanning ervaart. Die spanning zorgt voor conflicten met haar
ouders en heeft invloed op haar welzijn en studieprestaties.
Het doel van het traject is om Noa te helpen beter om te gaan met die spanningen, waarbij haar eigen
kracht en motivatie centraal staan. De gesprekken vonden plaats binnen het DURF-programma van Team
Heiner.
Het traject bestaat uit twee oplossingsgerichte gesprekken. In het eerste gesprek lag de nadruk op het
opbouwen van een werkrelatie, het formuleren van een gewenste toekomst (via de ‘wat als het probleem
er niet meer zou zijn?’-vraag) en het ontdekken van haar bestaande krachten. In het tweede gesprek
borduurden we voort op de positieve beweging die Noa zelf al in gang had gezet. Daarbij gebruikte ik
technieken zoals de schaalvraag en competentievragen.
In beide gesprekken heb ik geoefend met het inzetten van de juiste grondhouding: gelijkwaardigheid,
nieuwsgierigheid en het verdragen van het ‘niet weten’. Die houding gaf Noa de ruimte om zelf tot
inzichten en oplossingen te komen. In mijn analyse beschrijf ik hoe deze grondhouding, samen met
technieken als de wondervraag, schaalvraag en het EARS-model (Explore, Amplify, Reinforce, Start
again), bijdroegen aan haar ontwikkeling.
Noa was tijdens het traject opvallend reflectief, wat het proces positief beïnvloedde. De gesprekken
hielpen haar om bewuster te worden van haar eigen rol in conflictsituaties, om haar stressreacties beter te
begrijpen en om te zien dat kleine stappen écht verschil kunnen maken.
In mijn reflectie kijk ik terug op mijn leerdoelen: het vertragen van het gesprek, het beter volgen van de
beleving van de coachee, en het zorgvuldiger kiezen van mijn interventies. Ik merk dat ik gegroeid ben in
mijn rol als oplossingsgericht coach – met meer vertrouwen in het proces én in de kracht van kleine,
betekenisvolle veranderingen die uitgaan van de coachee zelf.
2
