Studievragen stotteren en tweetaligheid
1. Om welke redenen is het belangrijk stotteren bij tweetaligen te bestuderen?
Zowel klinische als wetenschappelijke relevantie.
1. Klinische significantie: er is een grote kans dat men in aanraking zal komen met een
twee of meertalige stotteraar, zeker tegenwoordig met steeds meer migratie. Een
tweetalige stotteraar zal misschien anders behandeld moeten worden dan een
eentalige, dus onderzoek is vereist.
2. Wetenschappelijke & theoretische significantie: qua wetenschappelijk onderzoek is er
ook gewoon nog zeer weinig uitgevoerd, de meeste kennis over stotteren komt van
eentalige Engelstalige testsubjecten. Onderzoek bij tweetalige stotteraars kan ook meer
duidelijkheid geven over de oorzaak, taalgerelateerde verschillen…
2. Komt stotteren vaker voor bij tweetaligen dan bij eentaligen?
Er zijn verschillende studies die dit suggereren, maar recente studies die dit bevestigen
ontbreken.
3. Mag men stellen dat tweetaligheid stotteren kan veroorzaken?
Dit is moeilijk te zeggen. Er zijn studies die dit bevestigen en studies die dit
tegenspreken, er is nog geen consensus. Er zijn veel verschillende factoren die
samenhangen met tweetaligheid die ook een oorzaak kunnen zijn, daarom moet dit
verder onderzocht worden. Een paar mogelijke oorzaken zijn:
- Demands and capacities model: tweetalige opvoeding ‘eist’ te veel van kinderen
- Economische instabiliteit, emotionele instabiliteit en verwarring door nieuwe en
vreemde omgeving gecombineerd met nieuwe taal
- Moeilijkheden met aanpassen in minder getalenteerde kinderen waardoor er
problemen ontstaan
- Mixed utterances
4. Speelt de leeftijd waarop men een tweede verwerft een rol bij het al dan niet
ontwikkelen van stotteren?
Er zijn hier verschillende onderzoeken over gedaan. Een aantal studies lijken erop te
wijzen dat kinderen die voor een bepaalde leeftijd een tweede taal verworven meer
stotteren dan kinderen die dit pas na een bepaalde leeftijd deden. Eén studie toont aan
dat er meer gestotterd wordt in de talen die later geleerd worden. Dus jongere kinderen
lijken vatbaarder te zijn, maar er is nog geen definitief bewijs dat tweetaligheid zelfs
gelinkt is aan stotteren.
Volwassenen die een tweede taal leren lijken immuun te zijn voor het ontwikkelen van
stotteren door een tweede taal.
1. Om welke redenen is het belangrijk stotteren bij tweetaligen te bestuderen?
Zowel klinische als wetenschappelijke relevantie.
1. Klinische significantie: er is een grote kans dat men in aanraking zal komen met een
twee of meertalige stotteraar, zeker tegenwoordig met steeds meer migratie. Een
tweetalige stotteraar zal misschien anders behandeld moeten worden dan een
eentalige, dus onderzoek is vereist.
2. Wetenschappelijke & theoretische significantie: qua wetenschappelijk onderzoek is er
ook gewoon nog zeer weinig uitgevoerd, de meeste kennis over stotteren komt van
eentalige Engelstalige testsubjecten. Onderzoek bij tweetalige stotteraars kan ook meer
duidelijkheid geven over de oorzaak, taalgerelateerde verschillen…
2. Komt stotteren vaker voor bij tweetaligen dan bij eentaligen?
Er zijn verschillende studies die dit suggereren, maar recente studies die dit bevestigen
ontbreken.
3. Mag men stellen dat tweetaligheid stotteren kan veroorzaken?
Dit is moeilijk te zeggen. Er zijn studies die dit bevestigen en studies die dit
tegenspreken, er is nog geen consensus. Er zijn veel verschillende factoren die
samenhangen met tweetaligheid die ook een oorzaak kunnen zijn, daarom moet dit
verder onderzocht worden. Een paar mogelijke oorzaken zijn:
- Demands and capacities model: tweetalige opvoeding ‘eist’ te veel van kinderen
- Economische instabiliteit, emotionele instabiliteit en verwarring door nieuwe en
vreemde omgeving gecombineerd met nieuwe taal
- Moeilijkheden met aanpassen in minder getalenteerde kinderen waardoor er
problemen ontstaan
- Mixed utterances
4. Speelt de leeftijd waarop men een tweede verwerft een rol bij het al dan niet
ontwikkelen van stotteren?
Er zijn hier verschillende onderzoeken over gedaan. Een aantal studies lijken erop te
wijzen dat kinderen die voor een bepaalde leeftijd een tweede taal verworven meer
stotteren dan kinderen die dit pas na een bepaalde leeftijd deden. Eén studie toont aan
dat er meer gestotterd wordt in de talen die later geleerd worden. Dus jongere kinderen
lijken vatbaarder te zijn, maar er is nog geen definitief bewijs dat tweetaligheid zelfs
gelinkt is aan stotteren.
Volwassenen die een tweede taal leren lijken immuun te zijn voor het ontwikkelen van
stotteren door een tweede taal.
