Histologie – zelfstudie
Hoofdstuk 2: epitheel
Overzicht
Epitheel bestaat uit cellen die een lumen of plaats scheiden. Het lijnt ook de meeste oppervlakken af
(lumen van bloedvaten, buizen van de nieren en gastro-intestnale tractus. Extern bedenkt het
epitheel onze hele lichaam (huid).
Een epitheel heef een polariteit (apicaal en basaal). Je hebt een 1-lagig epitheel met verschillende
soorten cellen (plaveisel, kubisch en cilindrisch).
Apicale specialisatess in cellen die een secreet afscheiden zijn aan de apicale zijde secretegranules
gelegen. Bij enterocyten zorgen de microvilli ervoor dat er voedingsstofen kunnen worden
opgenomen.
Basolaterale specialisates zijn het duidelijkste in de nier. Hier zorgen mitochondriën voor het
ionentransport.
In de eerste tekening is de polariteit niet duidelijk. Het is erg dun en heef als functe het uitwisselen
van substante tussen het bloedvat en het omliggende weefsel. Het is misleidend omdat het vooral
een barrièrefuncte heef. Of een stof door mag of niet hangt af van de plaats van de proteïnen
(apicaal of basolateraal).
In de huid hebben de 2 (apicaal of basolateraal) een totaal andere functe. e basale cellen zijn niet
gediferenteerd terwijl de apicale cellen ervoor zorgen dat er geen waterverlies is en geen andere
cellen binnen kunnen dringen.
Enterocyten, beker cellen, basale cellen, apicale cellen en mitochondriën
Junctionele complex
Epitheelcellen worden verbonden door junctonele complexen. Bij kleine vergrotng (1) verschijnen
de complexen als eenvoudige grenzen tussen aangrenzende cellen. Bij een grote vergrotng (2)
hebben ze een duidelijke volgordes
1) e zonula occludens (tght junton – A – meest apicaal)
Het heef een polariteit en controleert het transport. e membranen komen op regelmatge
plaatsen samen om de cellen samen te houden.
2) e zonula adherens (B)
it is een riemvormige juncte rondom de hele cel. Actne lamenten met deze junctes zijn
gelokaliseerd in de microvilli en apicale cytoplasma. Hier zijn ook vinculin en α -actnine
gelokaliseerd (t.h.v. de spieren)
3) e macula adherens (of desmosome – C)
it is een vlakachtge juncte. Hier worden de membranen gescheiden door een
extracellulaire plaats. Hier worden proteïnen opgeslagen (“interlocking”). Bij de macula
adherens zijn dit intermediaire lamenten.
Elke juncte heef een unieke rol in het functoneren van het epitheel.
Junctonele complexen, zonula occludens, zonula adherens en macula adherens.
, Zona occludens
Op deze tekening zijn de regio’s waar de cellen aan fusie doen zichtbaar. Er zijn 2 bewegingen
mogelijks paracellulair (tussen cellen) en transcellulair (door cellen).
Parracellulaire bewegings hier wordt het transport van macromoleculen en polaire moleculen
gedaan. Het probeert het transport van ionen en kleine nier polaire moleculen tegen te houden. Het
kan heel los of heel selectef plaatsvinden. it heef te maken met hoeveel fusie plaatsen er zijn.
Transcellulaire bewegings Hier wordt geprobeerd om het mixen van proteïnen en veten binnen de
apicale en basolaterale zijde te beperken.
In foto 2s de vorming van gal hangt al van de PB en de TB. Op de foto zie je duidelijk de galkanalen,
die in verbinding staan met de bloedvaten. Als het galzuur in het lumen is gaat een osmotsche
gradiënt worden gemaakt dat water en ionen in het gal voert (PPathway).
Zonula occludens, zonula adherens, galkanaal, apicaal en basolateraal
Macula adherens
esmosomen (houden iets samen) komen veel voor in de huid. Ze houden alles heel bij schuring en
vervorming. Ze werken meestal samen met andere desmosomen. Wanneer er iets mis is wordt dit
dan ook snel doorgegeven.
1. e dichte lines verdeeld de intracellulaire plaats in 2 delen
2. e dichte plaque(?)s geconcentreerde proteïnen aan de cytoplasmatsche zijde
3. Intermediaire lamentenzonula occludens, zonula adherens, galkanaal, apicaal en
basolateraal
Desmosomen, dense plaque, intermediare fllamenten
Gap junction
it is een manier waarmee cellen communiceren. Er bevinden zich hier proteïnen kanalen met een
centrale porie. Rondom de porie liggen 6 polypeptde subunits. Kleine moleculen en ionen kunnen
hier makkelijk door. Wanneer er te veel water of natrium is sluiten de poriën en is er geen
communicate meer. it is belangrijk voor wanneer een naastliggende cel dood gaat of bij
Celdiferentate.
Elektronendichte streek, intercellulaire gap.
Apicale specialisaties: cilia
it zijn structuren aan de apicale zijde van een cel die de luminale inhoud coördineren. Ze zijn te
verdelen in 2 delens longitudinale regio en basale lichamen (in het cytoplasma).
Afeelding 2s je kan duidelijk de oorsprong van de microtubuli zien in elk cilië. Ze zijn in doubleten
gelegen.
e bewegingen gebeuren voorwaarts door een efecteve streek en vertragen door een recovery
streek en zijn gebaseerd op chemische of mechanische signalen.
Bekijk overzichtstekening.
Elektronendichte streek, intercellulaire gap.
Hoofdstuk 2: epitheel
Overzicht
Epitheel bestaat uit cellen die een lumen of plaats scheiden. Het lijnt ook de meeste oppervlakken af
(lumen van bloedvaten, buizen van de nieren en gastro-intestnale tractus. Extern bedenkt het
epitheel onze hele lichaam (huid).
Een epitheel heef een polariteit (apicaal en basaal). Je hebt een 1-lagig epitheel met verschillende
soorten cellen (plaveisel, kubisch en cilindrisch).
Apicale specialisatess in cellen die een secreet afscheiden zijn aan de apicale zijde secretegranules
gelegen. Bij enterocyten zorgen de microvilli ervoor dat er voedingsstofen kunnen worden
opgenomen.
Basolaterale specialisates zijn het duidelijkste in de nier. Hier zorgen mitochondriën voor het
ionentransport.
In de eerste tekening is de polariteit niet duidelijk. Het is erg dun en heef als functe het uitwisselen
van substante tussen het bloedvat en het omliggende weefsel. Het is misleidend omdat het vooral
een barrièrefuncte heef. Of een stof door mag of niet hangt af van de plaats van de proteïnen
(apicaal of basolateraal).
In de huid hebben de 2 (apicaal of basolateraal) een totaal andere functe. e basale cellen zijn niet
gediferenteerd terwijl de apicale cellen ervoor zorgen dat er geen waterverlies is en geen andere
cellen binnen kunnen dringen.
Enterocyten, beker cellen, basale cellen, apicale cellen en mitochondriën
Junctionele complex
Epitheelcellen worden verbonden door junctonele complexen. Bij kleine vergrotng (1) verschijnen
de complexen als eenvoudige grenzen tussen aangrenzende cellen. Bij een grote vergrotng (2)
hebben ze een duidelijke volgordes
1) e zonula occludens (tght junton – A – meest apicaal)
Het heef een polariteit en controleert het transport. e membranen komen op regelmatge
plaatsen samen om de cellen samen te houden.
2) e zonula adherens (B)
it is een riemvormige juncte rondom de hele cel. Actne lamenten met deze junctes zijn
gelokaliseerd in de microvilli en apicale cytoplasma. Hier zijn ook vinculin en α -actnine
gelokaliseerd (t.h.v. de spieren)
3) e macula adherens (of desmosome – C)
it is een vlakachtge juncte. Hier worden de membranen gescheiden door een
extracellulaire plaats. Hier worden proteïnen opgeslagen (“interlocking”). Bij de macula
adherens zijn dit intermediaire lamenten.
Elke juncte heef een unieke rol in het functoneren van het epitheel.
Junctonele complexen, zonula occludens, zonula adherens en macula adherens.
, Zona occludens
Op deze tekening zijn de regio’s waar de cellen aan fusie doen zichtbaar. Er zijn 2 bewegingen
mogelijks paracellulair (tussen cellen) en transcellulair (door cellen).
Parracellulaire bewegings hier wordt het transport van macromoleculen en polaire moleculen
gedaan. Het probeert het transport van ionen en kleine nier polaire moleculen tegen te houden. Het
kan heel los of heel selectef plaatsvinden. it heef te maken met hoeveel fusie plaatsen er zijn.
Transcellulaire bewegings Hier wordt geprobeerd om het mixen van proteïnen en veten binnen de
apicale en basolaterale zijde te beperken.
In foto 2s de vorming van gal hangt al van de PB en de TB. Op de foto zie je duidelijk de galkanalen,
die in verbinding staan met de bloedvaten. Als het galzuur in het lumen is gaat een osmotsche
gradiënt worden gemaakt dat water en ionen in het gal voert (PPathway).
Zonula occludens, zonula adherens, galkanaal, apicaal en basolateraal
Macula adherens
esmosomen (houden iets samen) komen veel voor in de huid. Ze houden alles heel bij schuring en
vervorming. Ze werken meestal samen met andere desmosomen. Wanneer er iets mis is wordt dit
dan ook snel doorgegeven.
1. e dichte lines verdeeld de intracellulaire plaats in 2 delen
2. e dichte plaque(?)s geconcentreerde proteïnen aan de cytoplasmatsche zijde
3. Intermediaire lamentenzonula occludens, zonula adherens, galkanaal, apicaal en
basolateraal
Desmosomen, dense plaque, intermediare fllamenten
Gap junction
it is een manier waarmee cellen communiceren. Er bevinden zich hier proteïnen kanalen met een
centrale porie. Rondom de porie liggen 6 polypeptde subunits. Kleine moleculen en ionen kunnen
hier makkelijk door. Wanneer er te veel water of natrium is sluiten de poriën en is er geen
communicate meer. it is belangrijk voor wanneer een naastliggende cel dood gaat of bij
Celdiferentate.
Elektronendichte streek, intercellulaire gap.
Apicale specialisaties: cilia
it zijn structuren aan de apicale zijde van een cel die de luminale inhoud coördineren. Ze zijn te
verdelen in 2 delens longitudinale regio en basale lichamen (in het cytoplasma).
Afeelding 2s je kan duidelijk de oorsprong van de microtubuli zien in elk cilië. Ze zijn in doubleten
gelegen.
e bewegingen gebeuren voorwaarts door een efecteve streek en vertragen door een recovery
streek en zijn gebaseerd op chemische of mechanische signalen.
Bekijk overzichtstekening.
Elektronendichte streek, intercellulaire gap.
