Paragraaf 1
Alles wat je kan waarnemen is het macroniveau. Als je klein naar de kleinste deeltjes van een stof
kijkt moleculen/atomen kijk je naar microniveau. Het weergeven van microniveau gebeurt met
modellen. Lange tijd dachten we dat atomen massieve ondeelbare bolletjes waren tot Rutherford in
1911. Hij schoot atomen op een goudfolie maar ze gingen door de folie heen zonder dat het folie
kapot was. Het nieuwe model van een atoom was volgens hem een positief geladen atoomkern met
een daaromheen bewegende negatief geladen elektronen. Daartussen is een erg grootte ruimte
vergeleken met de ruimte die het atoom inneemt. Later kwam men er ook achter dat de kern niet uit
een massief bolletje bestaat maar uit protonen en neutronen. Protonen zijn positief geladen en
neutronen negatief.
Het verschil tussen atomen wordt veroorzaakt door het aantal protonen in de kern. Het aantal
protonen is het atoomnummer. Er zijn ook nog neutronen. De massa van een neutron is vrijwel gelijk
met de massa van een proton. De som van het aantal protonen en neutronen in de atoomkern is het
massagetal. Elektronen hebben wel massa maar die is te verwaarlozen. Een atoom is elektrisch
neutraal, dus moet de negatieve lading van de elektronen wolk even groot zijn met de positieve
lading van de kern. De lading van een proton en neutron kan je uitdrukken in coulomb. Meestal
gebruik je een andere eenheid, de elementaire ladingseenheid of elementair ladingskwantum e. Eén
elementair ladingskwantum komt overeen met 1,6 x 10 -19 coulomb. Een proton heeft een lading van
+1 e en een elektron heeft een lading van -1e. Dit betekent dus dat er altijd evenveel elektronen als
protonen aanwezig zijn in een atoom. Eén soort atoom kan wel verschillend aantal neutronen
hebben. Dit betekent dat bij één soort atoom het atoomnummer altijd gelijk is maar het massagetal
verschillend. Verschillende versies van hetzelfde atoom noem je isotopen. Die noteer je bijvoorbeeld
als Cu-63 en Cu-65. Cu-65 is dus koper met 2 neutronen meer dan cu-63. Er is ook een notatie
waarbij linksonder het atoomnummer wordt gezet en rechts boven het massagetal. 6329Cu en 6529Cu.
Het atoommodel van Rutherford is verfijnd door het atoommodel van Bohr. In dit model zitten de
elektronen in een bolvormige baan rond de kern. Deze banen zijn elektronenschillen. Schillen die
dichter bij de kern zitten kunnen minder elektronen in zich hebben dan schillen verder weg van de
kern. De verdeling van de elektronen heet ook wel de elektronenconfiguratie. Een koolstofatoom
heeft 6 elektronen. 2 elektronen in de eerste schil en 4 elektronen in de tweede schil. De schillen
hebben een rangnummer, n, of worden voorgesteld door letters K, L, M, N, O, P, Q.
Alle bekende atoomsoorten staan in het periodiek systeem gesorteerd op massa getal. De atomen
die dezelfde chemische eigenschappen hadden staan onder elkaar. De horizontale rij worden periode
genoemd. De verticale kolommen zijn groepen. Er zijn zeven perioden en achttien groepen. Van
Alles wat je kan waarnemen is het macroniveau. Als je klein naar de kleinste deeltjes van een stof
kijkt moleculen/atomen kijk je naar microniveau. Het weergeven van microniveau gebeurt met
modellen. Lange tijd dachten we dat atomen massieve ondeelbare bolletjes waren tot Rutherford in
1911. Hij schoot atomen op een goudfolie maar ze gingen door de folie heen zonder dat het folie
kapot was. Het nieuwe model van een atoom was volgens hem een positief geladen atoomkern met
een daaromheen bewegende negatief geladen elektronen. Daartussen is een erg grootte ruimte
vergeleken met de ruimte die het atoom inneemt. Later kwam men er ook achter dat de kern niet uit
een massief bolletje bestaat maar uit protonen en neutronen. Protonen zijn positief geladen en
neutronen negatief.
Het verschil tussen atomen wordt veroorzaakt door het aantal protonen in de kern. Het aantal
protonen is het atoomnummer. Er zijn ook nog neutronen. De massa van een neutron is vrijwel gelijk
met de massa van een proton. De som van het aantal protonen en neutronen in de atoomkern is het
massagetal. Elektronen hebben wel massa maar die is te verwaarlozen. Een atoom is elektrisch
neutraal, dus moet de negatieve lading van de elektronen wolk even groot zijn met de positieve
lading van de kern. De lading van een proton en neutron kan je uitdrukken in coulomb. Meestal
gebruik je een andere eenheid, de elementaire ladingseenheid of elementair ladingskwantum e. Eén
elementair ladingskwantum komt overeen met 1,6 x 10 -19 coulomb. Een proton heeft een lading van
+1 e en een elektron heeft een lading van -1e. Dit betekent dus dat er altijd evenveel elektronen als
protonen aanwezig zijn in een atoom. Eén soort atoom kan wel verschillend aantal neutronen
hebben. Dit betekent dat bij één soort atoom het atoomnummer altijd gelijk is maar het massagetal
verschillend. Verschillende versies van hetzelfde atoom noem je isotopen. Die noteer je bijvoorbeeld
als Cu-63 en Cu-65. Cu-65 is dus koper met 2 neutronen meer dan cu-63. Er is ook een notatie
waarbij linksonder het atoomnummer wordt gezet en rechts boven het massagetal. 6329Cu en 6529Cu.
Het atoommodel van Rutherford is verfijnd door het atoommodel van Bohr. In dit model zitten de
elektronen in een bolvormige baan rond de kern. Deze banen zijn elektronenschillen. Schillen die
dichter bij de kern zitten kunnen minder elektronen in zich hebben dan schillen verder weg van de
kern. De verdeling van de elektronen heet ook wel de elektronenconfiguratie. Een koolstofatoom
heeft 6 elektronen. 2 elektronen in de eerste schil en 4 elektronen in de tweede schil. De schillen
hebben een rangnummer, n, of worden voorgesteld door letters K, L, M, N, O, P, Q.
Alle bekende atoomsoorten staan in het periodiek systeem gesorteerd op massa getal. De atomen
die dezelfde chemische eigenschappen hadden staan onder elkaar. De horizontale rij worden periode
genoemd. De verticale kolommen zijn groepen. Er zijn zeven perioden en achttien groepen. Van
