Zuid-Amerika :
1.1
Zuid Amerika bestaat uit 13 zelfstandige staten. Brazilië is het grootste aan de oostkant. Aan
de noordkant liggen van links naar recht Colombia, Venezuela, Guyana, Suriname en frans
Guyana. Langs de westkust ligt van boven naar beneden Colombia, Ecuador, Peru, Bolivia
Chili en naast Chili ligt nog Argentinië en naast Bolivia ligt Paraguay. Onder Brazilië ligt nog
Uruguay. De galapagoseilanden en de Juan Fernandez Eilanden horen bij Zuid Amerika.
Zuid Amerika bestaat uit verschillende hoogtezones. Aan het westen bij Chili ligt het
Andesgebergte. De gemiddelde hoogte ligt boven de 4.000 m. Ten oosten van het
andesgebergte is het tropisch laagland met drie grote rivieren: Orinoco, Amazone en
Paraguay. Er zijn 2 hoogland gebieden in Guyana en Brazilië, die worden gescheiden door
de Amazone.
1.2:
Het klimaat in Zuid Amerika wordt bepaald door de
breedteligging, zeestromen, drukgebieden,
windpatronen en de ligging van gebergte. Een groot
deel van het continent ligt in de tropische luchtstreek.
De invalshoek van de zon is daar grooten daarom is
het warm. De lucht stijgt op en er ontstaat een
lagedrukgebied. De afgekoelde gestegen lucht
condenseert en vormt wolken en neerslag. De ITCZ
(lagedrukgebied) verschuift met de seizoens beweging
van de zon mee. In juli ligt de ITCZ hoger dan in
Januari. Met de ITCZ verschuiven ook de
regengebieden.
Op de Grote oceaan en Atlantische oceaan liggen
hogedrukgebieden. Vanaf deze hogedrukgebieden
waait de wind naar de ITCZ. Op het noordelijk halfrond
waait de wind naar het zuiden en op het zuidelijk
halfrond naar het noorden. Aan de oostkant van Zuid-
Amerika is de passaat een aanlandige wind, hierdoor is
de invloed van de Atlantische oceaan groot. De wind is
vochtig en zorgt aan de loefzijde van het kustgebergte
van Brazilie voor stuwingsregen en aan de lijzijde voor
droogte. Zuidelijker langs de oostkust is geen gebergte
waardoor de vochtige lucht verder het land in kan. Zo
is de vochtige zuidoostpassaat tot bij het
andesgebergte merkbaar. Aan de oostkust stroomt ook de zuid-Equatoriale warme
zeestroom. Door de punt van Brazilië die ver in de zee uitsteekt werd deze zeestroom
gedwongen in tweeën te splitsen. De brazilie stroom stroomt naar het zuiden en de rest van
de Equatoriale stroom naar het noorden richting de evenaar. Kaap frio een nog uitstekende
kaap zorgt ervoor dat de brazilie stroom daar weg buigt terug richting zee. Hierdoor heeft
, een koude zeestroom vanuit het zuiden richting het noorden de falklandstroom, een groter
bereik en is het dus koeler tot de kaap frio.
De invloed van de Grote oceaan is kleiner door het andesgebergte en de aflandige
passaatwinden. Langs de westkust stroom wel de perustroom die de kust een aanzienlijk
lagere temperatuur geeft. De koude lucht boven de grote oceaan bevat door de lage
temperatuur weinig waterdamp, waardoor er weinig neerslag valt. Dit verklaart dan ook de
langgerekte Atacamawoestijn.
De smalle zuidpunt van Zuid-Amerika heeft een gematigd zeeklimaat met het hele jaar door
neerslag, Cf. Dit komt door de aanlandige westelijke winden met veel neerslag. Dit wordt
versterkt door de stuwingsneerslag aan de loefzijde van de berg. In het zuiden zuiden van
Zuid-Amerika kan de poolwind soms zeer koude lucht naar het noorden brengen tot
temperaturen van -30 en hevige sneeuwstormen. Die koude winden worden pamperos
genoemd.
Op de grote oceaan bij Zuid Amerika waaien normaal gesproken zuidoostpassaten die het
oppervlaktewater naar het westen stuwen. Het koude water dat opwelt bij Zuid-Amerika
heeft weinig waterdamp waardoor er nauwelijks neerslag valt. Het water stroom westwaarts
richting indonesië en bij Australië warmt het weer langzaam op. Bij de opgewarmde
gebieden valt er veel neerslag. In het koude water bij Zuid-Amerika zitten veel
voedingsstoffen in het water waardoor er veel vis is.
Elke 3 tot 8 jaar veroorzaakt een verandering in luchtdruk en zeestromen een afwijkend
weertype. Rond de jaarwisseling zijn er dan 2 a 3 maanden met een afwijkend windpatroon.
De hogedrukgebieden zwakken af, waardoor de passaatwind boven de grote oceaan ook
afneemt. Dan is de zuidoostpassaat te zwak om het water weg te blazen. Hierdoor welt er
geen koud water meer op. De stroom gaat dan vanaf de andere kant van de Grote oceaan.
Hierdoor wordt er warm oppervlaktewater richting Zuid-Amerika gevoerd. Dit is El Nino. Dan
trekt het regengebied van normaal indonesië richting zuid Amerika. Dit zorgt voor hevige
regen in het woestijngebied. Dit leidt tot overstromingen, aardverschuivingen en
modderstromen in Ecuador, Peru en Paraguay. Hierdoor verdwijnt de vis ook.
Het grootste deel van Zuid-Amerika bestaat uit tropisch regenwouden, ook wel selva. Hier is
het warm en valt er veel neerslag. Het Amazone Regenwoud ligt verspreid over 9 landen.
De tropische bodem heeft een dunne humuslaag. De bacteriën die bij het vochtige en
warme klimaat goed leven, zetten het dode bladafval om in mineralen die voor een deel
gelijk worden opgenomen. De neerslag zorgt voor veel uitspoeling zo blijven maar weinig
mineralen en humus achter. De bodem is dan ook onvruchtbaar. Door het ontbreken van
humuszuren lossen ijzer en aluminiumverbindingen niet op. Dit laat een rode kleur achter,
latosol. Alleen bij de vulkanen in Brazilië is de grond vruchtbaarder. De mangrove groeit in
gebieden met brak water, dus zowel zoet als zout water samen. Ze komen voor in
rivierdelta’s en langs de kust. De wortels van mangrove steken boven het water uit, de
planten kunnen zuurstof opnemen. Mangrove voorkomt erosie en stormschade aan de kust.
Het tropische regenwoud gaat over in licht tropische bossen met een korte droge tijd. Wordt
het nog droger heb je de savanne. In Zuid Amerika zijn 3 typen savanne. De cerrado een
boomsavanne. De llanos een grassavanne. Caatinga doornachtige struiken. In het oosten
van Argentinië ligt de pampa. Uitgestrekte graslanden die vrij vruchtbaar zijn. Het zuiden
1.1
Zuid Amerika bestaat uit 13 zelfstandige staten. Brazilië is het grootste aan de oostkant. Aan
de noordkant liggen van links naar recht Colombia, Venezuela, Guyana, Suriname en frans
Guyana. Langs de westkust ligt van boven naar beneden Colombia, Ecuador, Peru, Bolivia
Chili en naast Chili ligt nog Argentinië en naast Bolivia ligt Paraguay. Onder Brazilië ligt nog
Uruguay. De galapagoseilanden en de Juan Fernandez Eilanden horen bij Zuid Amerika.
Zuid Amerika bestaat uit verschillende hoogtezones. Aan het westen bij Chili ligt het
Andesgebergte. De gemiddelde hoogte ligt boven de 4.000 m. Ten oosten van het
andesgebergte is het tropisch laagland met drie grote rivieren: Orinoco, Amazone en
Paraguay. Er zijn 2 hoogland gebieden in Guyana en Brazilië, die worden gescheiden door
de Amazone.
1.2:
Het klimaat in Zuid Amerika wordt bepaald door de
breedteligging, zeestromen, drukgebieden,
windpatronen en de ligging van gebergte. Een groot
deel van het continent ligt in de tropische luchtstreek.
De invalshoek van de zon is daar grooten daarom is
het warm. De lucht stijgt op en er ontstaat een
lagedrukgebied. De afgekoelde gestegen lucht
condenseert en vormt wolken en neerslag. De ITCZ
(lagedrukgebied) verschuift met de seizoens beweging
van de zon mee. In juli ligt de ITCZ hoger dan in
Januari. Met de ITCZ verschuiven ook de
regengebieden.
Op de Grote oceaan en Atlantische oceaan liggen
hogedrukgebieden. Vanaf deze hogedrukgebieden
waait de wind naar de ITCZ. Op het noordelijk halfrond
waait de wind naar het zuiden en op het zuidelijk
halfrond naar het noorden. Aan de oostkant van Zuid-
Amerika is de passaat een aanlandige wind, hierdoor is
de invloed van de Atlantische oceaan groot. De wind is
vochtig en zorgt aan de loefzijde van het kustgebergte
van Brazilie voor stuwingsregen en aan de lijzijde voor
droogte. Zuidelijker langs de oostkust is geen gebergte
waardoor de vochtige lucht verder het land in kan. Zo
is de vochtige zuidoostpassaat tot bij het
andesgebergte merkbaar. Aan de oostkust stroomt ook de zuid-Equatoriale warme
zeestroom. Door de punt van Brazilië die ver in de zee uitsteekt werd deze zeestroom
gedwongen in tweeën te splitsen. De brazilie stroom stroomt naar het zuiden en de rest van
de Equatoriale stroom naar het noorden richting de evenaar. Kaap frio een nog uitstekende
kaap zorgt ervoor dat de brazilie stroom daar weg buigt terug richting zee. Hierdoor heeft
, een koude zeestroom vanuit het zuiden richting het noorden de falklandstroom, een groter
bereik en is het dus koeler tot de kaap frio.
De invloed van de Grote oceaan is kleiner door het andesgebergte en de aflandige
passaatwinden. Langs de westkust stroom wel de perustroom die de kust een aanzienlijk
lagere temperatuur geeft. De koude lucht boven de grote oceaan bevat door de lage
temperatuur weinig waterdamp, waardoor er weinig neerslag valt. Dit verklaart dan ook de
langgerekte Atacamawoestijn.
De smalle zuidpunt van Zuid-Amerika heeft een gematigd zeeklimaat met het hele jaar door
neerslag, Cf. Dit komt door de aanlandige westelijke winden met veel neerslag. Dit wordt
versterkt door de stuwingsneerslag aan de loefzijde van de berg. In het zuiden zuiden van
Zuid-Amerika kan de poolwind soms zeer koude lucht naar het noorden brengen tot
temperaturen van -30 en hevige sneeuwstormen. Die koude winden worden pamperos
genoemd.
Op de grote oceaan bij Zuid Amerika waaien normaal gesproken zuidoostpassaten die het
oppervlaktewater naar het westen stuwen. Het koude water dat opwelt bij Zuid-Amerika
heeft weinig waterdamp waardoor er nauwelijks neerslag valt. Het water stroom westwaarts
richting indonesië en bij Australië warmt het weer langzaam op. Bij de opgewarmde
gebieden valt er veel neerslag. In het koude water bij Zuid-Amerika zitten veel
voedingsstoffen in het water waardoor er veel vis is.
Elke 3 tot 8 jaar veroorzaakt een verandering in luchtdruk en zeestromen een afwijkend
weertype. Rond de jaarwisseling zijn er dan 2 a 3 maanden met een afwijkend windpatroon.
De hogedrukgebieden zwakken af, waardoor de passaatwind boven de grote oceaan ook
afneemt. Dan is de zuidoostpassaat te zwak om het water weg te blazen. Hierdoor welt er
geen koud water meer op. De stroom gaat dan vanaf de andere kant van de Grote oceaan.
Hierdoor wordt er warm oppervlaktewater richting Zuid-Amerika gevoerd. Dit is El Nino. Dan
trekt het regengebied van normaal indonesië richting zuid Amerika. Dit zorgt voor hevige
regen in het woestijngebied. Dit leidt tot overstromingen, aardverschuivingen en
modderstromen in Ecuador, Peru en Paraguay. Hierdoor verdwijnt de vis ook.
Het grootste deel van Zuid-Amerika bestaat uit tropisch regenwouden, ook wel selva. Hier is
het warm en valt er veel neerslag. Het Amazone Regenwoud ligt verspreid over 9 landen.
De tropische bodem heeft een dunne humuslaag. De bacteriën die bij het vochtige en
warme klimaat goed leven, zetten het dode bladafval om in mineralen die voor een deel
gelijk worden opgenomen. De neerslag zorgt voor veel uitspoeling zo blijven maar weinig
mineralen en humus achter. De bodem is dan ook onvruchtbaar. Door het ontbreken van
humuszuren lossen ijzer en aluminiumverbindingen niet op. Dit laat een rode kleur achter,
latosol. Alleen bij de vulkanen in Brazilië is de grond vruchtbaarder. De mangrove groeit in
gebieden met brak water, dus zowel zoet als zout water samen. Ze komen voor in
rivierdelta’s en langs de kust. De wortels van mangrove steken boven het water uit, de
planten kunnen zuurstof opnemen. Mangrove voorkomt erosie en stormschade aan de kust.
Het tropische regenwoud gaat over in licht tropische bossen met een korte droge tijd. Wordt
het nog droger heb je de savanne. In Zuid Amerika zijn 3 typen savanne. De cerrado een
boomsavanne. De llanos een grassavanne. Caatinga doornachtige struiken. In het oosten
van Argentinië ligt de pampa. Uitgestrekte graslanden die vrij vruchtbaar zijn. Het zuiden
