Vaste prothetische voorzieningen
Materialen voor indirecte restauraties en voorzieningen.
- Indirecte restauraties: buiten mond vervaardigd (labo), kunnen niet verwijderd worden en worden op
hun plaats gezet met cement
Inlay: intracoronale restauraties die kleine tot middelgrote hoeveelheden tandstructuur
vervangen. Ze worden het vaakst gebruikt om pitten, fissuren, groeven en proximale zijden
van posterieure tanden te vervangen. Ze worden gecementeerd op de tand. Intracoronale
restauratie.
Onlay (= overlay): vervangt meer tandmateriaal dan inlay. Naast pitten, fissuren en proximale
zijden kan het ook 1 of meerdere knobbels of het hele occlusale vlak omvatten. Ze worden
geadviseerd wanneer reeds een grote vulling aanwezig is of wanneer het risico op breken
groot is. Ze blijven op hunplaats door het cementeren.
Kroon: kapje van metaal en of porselein dat over een afgeslepen tand of kies past. Ze zijn
bedoeld tanden te herstellen die veel tandmateriaal verloren zijn door tandbederf. Ze worden
gecementeerd. De kroon krijgt zijn oorspronkelijke vorm en functie terug.
Brug: wordt gemaakt ter vervanging van 1 of meer ontbrekende tanden en of kiezen. Ze zit
vast aan 2 of meer pijlers. Tussen de pijlers zweven 1 of meerdere pontics (zwevende tanden).
Ze kunnen vervaardigd worden in metaal met daarover porselein gebakken of volledig uit
porselein.
Facetten (= veneers): restauratie die op buccale vlak van fronttanden wordt geplaatst. Doel
van facetten: esthetische onvolmaaktheden corrigeren.
2 types facetten:
Facetten als directe restauratie: vervaardigd uit composiet en hebben
Geen labo fase.
Voordelen: minder tandmateriaal wordt afgeslepen, snelle oplossing, lage kostprijs
Nadeel: verkleurt na verloop van tijd, minder goede esthetiek
Facetten als indirecte restauraties: vervaardigd door tandtechnieker en gemaakt uit
porselein.
Voordelen: behoud glans, behoud kleur, esthetisch
Nadelen: meerdere afspraken nodig, duur, tandmateriaal wordt weggeslepen.
,Gebruikte materialen:
Metaallegeringen: meest gebruikt is goudlegering waarbij 2 of meerdere metalen bij elkaar gevoegd worden.
Een legering ontstaat door verschillende componenten eerst vloeibaar te maken en hen daarna met elkaar te
mengen. Dit mengsel wordt in een gietvorm gegoten.
Voordelen: sterk
Nadelen: niet esthetisch
Puur goud is van zichzelf te zacht en niet slijtvast daarom worden goudlegeringen gebruikt. Standaard is het
een goud-zilver-koper-palladium-zink legering. Afhankelijk van de verhouding (hoeveelheid goud) neemt de
hardheid van de legering toe.
Voor restauraties waar op metaal porselein wordt gebakken, zijn legeringen nodig met een hoog smeltunt. Dit
zijn:
goud - platina – palladium legeringen (geel van kleur)
goud – palladium legeringen (wit van kleur)
palladium – zilverlegeringen (goedkoper & wit van kleur)
palladium legeringen (goedkoper & wit van kleur)
niet edel metaak – nikkel chroom (wit van kleur, sterker en harder dan edelmetalen)
titanium is een edelmetaal dat het meest compatibel is en veelal wordt gebruikt
voor vervaardigen van implantaten (kunstwortels). Het is biocompatibel en
corrosiebestendig.
Porselein: keramische materialen worden gebruikt wanneer esthetiek een belangrijke
rol speelt. Het bootst de kleur en transculentie van de tanden goed na.
2 types porselein: hoog smeltbaar dentaal porselein(1300 -1400 graden) en laag
smeltbaar dentaal porselein (850 – 1100 graden).
Samenstelling dentaal porselein:
Kaolien: soort klei (aluminium silicaat) dat in sierporselein in grote mate aanwezig
is, minder in dentaal porselein.
Porselein kan versterkt worden met aluminium. De voordelen hiervan zijn is dat
het sterker wordt maar een nadeel is de esthetiek. Daarnaast wordt soms ook
zirconium gebruikt om porselein te versterken.
, Uitneembare prothetische voorzieningen:
Vervangt ontbrekende randen. Bestaat uit een prothetische basis en prothetische
tanden.
Maken van:
Prothese basis: gedeelte van gebitsprothese dat rechtstreeks contact heeft met
de mondslijmvliezen. Het materiaal besta at uit een poeder (polymeer
polymethylmethacrylaat) en een vloeistof (monomeer methylmethacrylaat). De
polymerisatie wordt op gang gebracht door toevoeging van een initiator (peroxide
in het poeder) en een katalysator of activator. De katalysator activeert de initiator
waardoor monomeren lange ketens polymeer moleculen vormen. Er blijft altijd wat
rest monomeer over. De hoeveelheid restmonomeer is afhankelijk van het
polymerisatieproces. Warm gepolymeriseerde kunststoffen zullen minder
restmonomeer en rest peroxide bevatten dan koud gepolymeriseerde harsen.
Het polymerisatieproces zal de porositeit van kunstharsen beïnvloeden. Methyl
methacrylaat en andere monomeren verdampen makkelijk op kamertemp. Als
monomeer verdampt tijdens de verwerking ervan, resulteert het in poreus
materiaal. Hoe poreuzer het oppervlak, des te makkelijker er stoffen worden
opgenomen in de kunststoflagen. Deze stoffen zijn vooral kleefmiddelen,
medicijnen, voedingsmiddelen, plaque en micro organismen.
Protheses worden op hun plaats gehouden door zuigkracht. Daarvoor moet een
perfecte adaptatie aan de onderliggende weefsels zijn. Speeksel bevordert deze
zuigkracht. (n adeel)
Bij een frame of skeletprothese: deel van de basis is vervangen door metaal.
Legering van chroom, nikkel en molydbeen of legering van kobalt, chroom en
molydbeen. + roestvrij staal (geen corrosie) & zo goed als geen allergische
reacties
Prothetische tanden: worden industrieel vervaardigd. Ze worden zodanig
gekozen dat ze goed passen bij de rest van de elementen. Er wordt ook gekeken
naar de vorm van het gelaat en de kaak. Er is een grote variëteit in kleur, vorm en
afmeting. Ze zijn vervaardigd uit:
Acryl kunststof: aangezien ze industrieel worden vervaardigd en een
hoge graad van polymerisatie hebben zijn ze sterker dan acryl kunsthars
van de prothesebasis. Bij de polymerisatie van de kunstharsbasis ontstaat
een chemische binding met kunsttanden.
Porselein: de verbinding met de prothesebasis gebeurt mechanisch dmv
ankerpinnetjes gebakken in de kunsttand. + Porseleinen tanden zijn harder
en meer resistent tegen verkleuring dan kunsthars tanden. – ze zijn zeer
breekbaar en maken veel geluid tijdens bijten.
Reporoductie van werkterrein:
Om restauraties te kunnen vervaardigen, hebben we een kopie van de tanden en
omliggende structuren nodig. Hiervoor gebruiken we afdrukmaterialen.
Analoog proces:
Materialen voor indirecte restauraties en voorzieningen.
- Indirecte restauraties: buiten mond vervaardigd (labo), kunnen niet verwijderd worden en worden op
hun plaats gezet met cement
Inlay: intracoronale restauraties die kleine tot middelgrote hoeveelheden tandstructuur
vervangen. Ze worden het vaakst gebruikt om pitten, fissuren, groeven en proximale zijden
van posterieure tanden te vervangen. Ze worden gecementeerd op de tand. Intracoronale
restauratie.
Onlay (= overlay): vervangt meer tandmateriaal dan inlay. Naast pitten, fissuren en proximale
zijden kan het ook 1 of meerdere knobbels of het hele occlusale vlak omvatten. Ze worden
geadviseerd wanneer reeds een grote vulling aanwezig is of wanneer het risico op breken
groot is. Ze blijven op hunplaats door het cementeren.
Kroon: kapje van metaal en of porselein dat over een afgeslepen tand of kies past. Ze zijn
bedoeld tanden te herstellen die veel tandmateriaal verloren zijn door tandbederf. Ze worden
gecementeerd. De kroon krijgt zijn oorspronkelijke vorm en functie terug.
Brug: wordt gemaakt ter vervanging van 1 of meer ontbrekende tanden en of kiezen. Ze zit
vast aan 2 of meer pijlers. Tussen de pijlers zweven 1 of meerdere pontics (zwevende tanden).
Ze kunnen vervaardigd worden in metaal met daarover porselein gebakken of volledig uit
porselein.
Facetten (= veneers): restauratie die op buccale vlak van fronttanden wordt geplaatst. Doel
van facetten: esthetische onvolmaaktheden corrigeren.
2 types facetten:
Facetten als directe restauratie: vervaardigd uit composiet en hebben
Geen labo fase.
Voordelen: minder tandmateriaal wordt afgeslepen, snelle oplossing, lage kostprijs
Nadeel: verkleurt na verloop van tijd, minder goede esthetiek
Facetten als indirecte restauraties: vervaardigd door tandtechnieker en gemaakt uit
porselein.
Voordelen: behoud glans, behoud kleur, esthetisch
Nadelen: meerdere afspraken nodig, duur, tandmateriaal wordt weggeslepen.
,Gebruikte materialen:
Metaallegeringen: meest gebruikt is goudlegering waarbij 2 of meerdere metalen bij elkaar gevoegd worden.
Een legering ontstaat door verschillende componenten eerst vloeibaar te maken en hen daarna met elkaar te
mengen. Dit mengsel wordt in een gietvorm gegoten.
Voordelen: sterk
Nadelen: niet esthetisch
Puur goud is van zichzelf te zacht en niet slijtvast daarom worden goudlegeringen gebruikt. Standaard is het
een goud-zilver-koper-palladium-zink legering. Afhankelijk van de verhouding (hoeveelheid goud) neemt de
hardheid van de legering toe.
Voor restauraties waar op metaal porselein wordt gebakken, zijn legeringen nodig met een hoog smeltunt. Dit
zijn:
goud - platina – palladium legeringen (geel van kleur)
goud – palladium legeringen (wit van kleur)
palladium – zilverlegeringen (goedkoper & wit van kleur)
palladium legeringen (goedkoper & wit van kleur)
niet edel metaak – nikkel chroom (wit van kleur, sterker en harder dan edelmetalen)
titanium is een edelmetaal dat het meest compatibel is en veelal wordt gebruikt
voor vervaardigen van implantaten (kunstwortels). Het is biocompatibel en
corrosiebestendig.
Porselein: keramische materialen worden gebruikt wanneer esthetiek een belangrijke
rol speelt. Het bootst de kleur en transculentie van de tanden goed na.
2 types porselein: hoog smeltbaar dentaal porselein(1300 -1400 graden) en laag
smeltbaar dentaal porselein (850 – 1100 graden).
Samenstelling dentaal porselein:
Kaolien: soort klei (aluminium silicaat) dat in sierporselein in grote mate aanwezig
is, minder in dentaal porselein.
Porselein kan versterkt worden met aluminium. De voordelen hiervan zijn is dat
het sterker wordt maar een nadeel is de esthetiek. Daarnaast wordt soms ook
zirconium gebruikt om porselein te versterken.
, Uitneembare prothetische voorzieningen:
Vervangt ontbrekende randen. Bestaat uit een prothetische basis en prothetische
tanden.
Maken van:
Prothese basis: gedeelte van gebitsprothese dat rechtstreeks contact heeft met
de mondslijmvliezen. Het materiaal besta at uit een poeder (polymeer
polymethylmethacrylaat) en een vloeistof (monomeer methylmethacrylaat). De
polymerisatie wordt op gang gebracht door toevoeging van een initiator (peroxide
in het poeder) en een katalysator of activator. De katalysator activeert de initiator
waardoor monomeren lange ketens polymeer moleculen vormen. Er blijft altijd wat
rest monomeer over. De hoeveelheid restmonomeer is afhankelijk van het
polymerisatieproces. Warm gepolymeriseerde kunststoffen zullen minder
restmonomeer en rest peroxide bevatten dan koud gepolymeriseerde harsen.
Het polymerisatieproces zal de porositeit van kunstharsen beïnvloeden. Methyl
methacrylaat en andere monomeren verdampen makkelijk op kamertemp. Als
monomeer verdampt tijdens de verwerking ervan, resulteert het in poreus
materiaal. Hoe poreuzer het oppervlak, des te makkelijker er stoffen worden
opgenomen in de kunststoflagen. Deze stoffen zijn vooral kleefmiddelen,
medicijnen, voedingsmiddelen, plaque en micro organismen.
Protheses worden op hun plaats gehouden door zuigkracht. Daarvoor moet een
perfecte adaptatie aan de onderliggende weefsels zijn. Speeksel bevordert deze
zuigkracht. (n adeel)
Bij een frame of skeletprothese: deel van de basis is vervangen door metaal.
Legering van chroom, nikkel en molydbeen of legering van kobalt, chroom en
molydbeen. + roestvrij staal (geen corrosie) & zo goed als geen allergische
reacties
Prothetische tanden: worden industrieel vervaardigd. Ze worden zodanig
gekozen dat ze goed passen bij de rest van de elementen. Er wordt ook gekeken
naar de vorm van het gelaat en de kaak. Er is een grote variëteit in kleur, vorm en
afmeting. Ze zijn vervaardigd uit:
Acryl kunststof: aangezien ze industrieel worden vervaardigd en een
hoge graad van polymerisatie hebben zijn ze sterker dan acryl kunsthars
van de prothesebasis. Bij de polymerisatie van de kunstharsbasis ontstaat
een chemische binding met kunsttanden.
Porselein: de verbinding met de prothesebasis gebeurt mechanisch dmv
ankerpinnetjes gebakken in de kunsttand. + Porseleinen tanden zijn harder
en meer resistent tegen verkleuring dan kunsthars tanden. – ze zijn zeer
breekbaar en maken veel geluid tijdens bijten.
Reporoductie van werkterrein:
Om restauraties te kunnen vervaardigen, hebben we een kopie van de tanden en
omliggende structuren nodig. Hiervoor gebruiken we afdrukmaterialen.
Analoog proces:
