Algemene Intersectorale Rijchtlijn Diagnostiek
p.5-13 en 28-31
1 Diagnostiek: definitie en begrippen (p.5-13)
1.1 Onderscheid diagnostiek- indicatiestelling-
zorginschaling
diagnostiek: het proces van de verzameling, ordening en verwerking van de
beschikbare relevante gegevens vanuit de hulp- of zorgvraag van een natuurlijke
persoon ten behoeve van de zorg.
indicatiestelling: het proces dat op basis van de hulp- of zorgvraag van een
natuurlijke persoon en de analyse van de beschikbare relevante gegevens
betreffende die persoon de behoefte aan hulp- en zorgverlening van die persoon
vaststelt.
zorginschaling: het bepalen van de behoefte aan hulp- en zorgverlening van een
natuurlijke persoon aan de hand van een daarvoor bestemd meetinstrument.
handelingsgerichte diagnostiek: cyclisch zoek- en beslissingsproces van het
centrum waarbij informatie over het individu en zijn omgeving wordt verzameld,
geïntegreerd en afgewogen met als doel de problemen, de onderwijsnoden of de
hulpvragen te objectiveren, te analyseren en te verklaren met het oog op adequate
advisering voor het handelen. Voor de analyse wordt gebruikgemaakt van
wetenschappelijk verantwoorde methoden, en als die voorhanden zijn, van
vastgelegde standaarden.
Gemeenschappelijk aan deze definities is dat er:
» sprake is van hulp- of zorgvraag (1)
» die in kaart gebracht en geanalyseerd wordt (2)
» met als finaliteit zorg te kunnen waarmaken (3)
Ook maken deze definities duidelijk dat diagnostiek, indicatiestelling en
zorginschaling nauw verweven zijn met elkaar. Ze duiden op mogelijke stappen die
na aanmelding met hulp- of zorgvraag kunnen genomen worden.
Diagnostisch proces: cyclisch gebeuren waarbij tussen aanmelding en advies
verschillende stappen te onderscheiden zijn. Niet al deze stappen moeten
doorlopen worden.
1
, De verschillende fasen zijn:
» klachtanalyse/ fase van verhelderende diagnostiek:
De klachten van de cliënt worden verduidelijkt en de hulpvraag wordt geëxpliciteerd.
» probleemanalyse:
Dit is een fase van de onderkennende diagnostiek. Negatieve en positieve
gedragingen worden geïnventariseerd, beschreven en benoemd. De ernst van
probleemgedrag wordt getaxeerd.
» verklaringsanalyse/ fase van verklarende diagnostiek:
Deze fase gaat over het formuleren en opstellen van alternatieve verklaringen voor
het probleemgedrag en het vormen van een integratief beeld.
» Indicatieanalyse/ fase van indicerende diagnostiek:
Men gaat na wat de best passende aanpak is. Interventiedoelen worden
geformuleerd en geprioriteerd en de inzetbaarheid van een bepaalde interventie
wordt beoordeeld.
Diagnostiek is dus een geheel van al deze deelprocessen van de diagnostische
cyclus.
1.2 Diagnostiek en assessment
Assessment: taxatie; beoordeling; de procedure om iets te beoordelen.
Psychological assessment: systematische methode of procedure om
psychologische karakteristieken of de prestatie vast te stellen van een individu of
een groep individuen.
≈: cyclisch besluitvormingsproces waarbij een diagnostische vraag gedefinieerd
wordt en hypotheses geformuleerd en getest worden op basis van verzamelde info
om zo te komen tot een integratief beeld en indicatiestelling.
Het onderscheid tussen assessment en diagnostiek is dus vooral artificieel van aard.
Het hangt af van de context of men het ziet als het geheel van processen of als een
specifiek onderdeel van de cyclus.
1.3 Diagnostiek classificatie
Classificatie: zoeken naar een algemeen beeld en een persoon op basis van
overeenkomsten met anderen beoordelen en indelen a.d.h.v. een bepaald
systeem.
Classificatie is steeds:
» beschrijvend
» biedt geen verklaring voor problemen
» zegt op groepsniveau iets over prognose of effectiviteit van een interventie
Diagnostiek is:
» bedoeld om a.d.h.v. cyclus een uniek, gedetailleerd beeld te krijgen van
individuele probleemsituatie
2
p.5-13 en 28-31
1 Diagnostiek: definitie en begrippen (p.5-13)
1.1 Onderscheid diagnostiek- indicatiestelling-
zorginschaling
diagnostiek: het proces van de verzameling, ordening en verwerking van de
beschikbare relevante gegevens vanuit de hulp- of zorgvraag van een natuurlijke
persoon ten behoeve van de zorg.
indicatiestelling: het proces dat op basis van de hulp- of zorgvraag van een
natuurlijke persoon en de analyse van de beschikbare relevante gegevens
betreffende die persoon de behoefte aan hulp- en zorgverlening van die persoon
vaststelt.
zorginschaling: het bepalen van de behoefte aan hulp- en zorgverlening van een
natuurlijke persoon aan de hand van een daarvoor bestemd meetinstrument.
handelingsgerichte diagnostiek: cyclisch zoek- en beslissingsproces van het
centrum waarbij informatie over het individu en zijn omgeving wordt verzameld,
geïntegreerd en afgewogen met als doel de problemen, de onderwijsnoden of de
hulpvragen te objectiveren, te analyseren en te verklaren met het oog op adequate
advisering voor het handelen. Voor de analyse wordt gebruikgemaakt van
wetenschappelijk verantwoorde methoden, en als die voorhanden zijn, van
vastgelegde standaarden.
Gemeenschappelijk aan deze definities is dat er:
» sprake is van hulp- of zorgvraag (1)
» die in kaart gebracht en geanalyseerd wordt (2)
» met als finaliteit zorg te kunnen waarmaken (3)
Ook maken deze definities duidelijk dat diagnostiek, indicatiestelling en
zorginschaling nauw verweven zijn met elkaar. Ze duiden op mogelijke stappen die
na aanmelding met hulp- of zorgvraag kunnen genomen worden.
Diagnostisch proces: cyclisch gebeuren waarbij tussen aanmelding en advies
verschillende stappen te onderscheiden zijn. Niet al deze stappen moeten
doorlopen worden.
1
, De verschillende fasen zijn:
» klachtanalyse/ fase van verhelderende diagnostiek:
De klachten van de cliënt worden verduidelijkt en de hulpvraag wordt geëxpliciteerd.
» probleemanalyse:
Dit is een fase van de onderkennende diagnostiek. Negatieve en positieve
gedragingen worden geïnventariseerd, beschreven en benoemd. De ernst van
probleemgedrag wordt getaxeerd.
» verklaringsanalyse/ fase van verklarende diagnostiek:
Deze fase gaat over het formuleren en opstellen van alternatieve verklaringen voor
het probleemgedrag en het vormen van een integratief beeld.
» Indicatieanalyse/ fase van indicerende diagnostiek:
Men gaat na wat de best passende aanpak is. Interventiedoelen worden
geformuleerd en geprioriteerd en de inzetbaarheid van een bepaalde interventie
wordt beoordeeld.
Diagnostiek is dus een geheel van al deze deelprocessen van de diagnostische
cyclus.
1.2 Diagnostiek en assessment
Assessment: taxatie; beoordeling; de procedure om iets te beoordelen.
Psychological assessment: systematische methode of procedure om
psychologische karakteristieken of de prestatie vast te stellen van een individu of
een groep individuen.
≈: cyclisch besluitvormingsproces waarbij een diagnostische vraag gedefinieerd
wordt en hypotheses geformuleerd en getest worden op basis van verzamelde info
om zo te komen tot een integratief beeld en indicatiestelling.
Het onderscheid tussen assessment en diagnostiek is dus vooral artificieel van aard.
Het hangt af van de context of men het ziet als het geheel van processen of als een
specifiek onderdeel van de cyclus.
1.3 Diagnostiek classificatie
Classificatie: zoeken naar een algemeen beeld en een persoon op basis van
overeenkomsten met anderen beoordelen en indelen a.d.h.v. een bepaald
systeem.
Classificatie is steeds:
» beschrijvend
» biedt geen verklaring voor problemen
» zegt op groepsniveau iets over prognose of effectiviteit van een interventie
Diagnostiek is:
» bedoeld om a.d.h.v. cyclus een uniek, gedetailleerd beeld te krijgen van
individuele probleemsituatie
2
