Samenvatting van Veterinaire Volksgezondheid II, hele vak

Veterinaire volksgezondheid II
Examen: Deel Knapen open vragen, Deel Covaci 35 meerkeuze vragen (10 analytische chemie en 25
v/m chemie).

Practicum is 20%

Les 1
Doel: het verzamelen van theoretische en praktische gegevens om een kwalitatief en kwantitatief
inzicht te verwerven in de chemische samenstelling van de materie.

Kwalitatieve analyse

 Identificatie, detectie of aantonen van bepaalde bestanddelen boven een bepaalde
concentratiegrens.
 Is het bestanddeel aanwezig of niet?
 Probleem: aanwezigheid van bepaalde componenten kan onder een bepaalde grens niet
worden aangetoond.
 Bijv Speekseltest

Kwantitatieve analyse

 Informatie winnen omtrent de hoeveelheid van een, meerdere of alle bestanddelen in een
staal.
 Dus: in welke concentratie is/zijn de bestandsde(e)l(en) aanwezig?
 Een meting van een fysische of fysico-chemische grootheid (signaal) evenredig met de
hoeveelheid van het te doseren bestandsdeel.
 In functie van de gevoeligheid van de methode (kwantitatieve gegevens).
 Bijv Speeksel analyse in labo.

Belangrijke termen
Selectiviteit: is gerelateerd aan de mogelijkheid van de methode om verschillende analyten te
scheiden van andere componenten in de matrix.

Specificiteit: een methode is specifiek wanneer ze enkel en alleen opgaat met het bestanddeel dat
met wil bepalen.

Gevoeligheid: de gevoeligheid van een methode is gedefinieerd als de helling van de ijkcurve
meetsignaal vs. Concentratie.

Detectielimiet: is van analytisch belang aangezien hierbij naast de signaalgrootte ook de
achtergrondruis (apparatuur blanco) in beschouwing wordt genomen.

 Wordt gedefinieerd als de concentratie die aanleiding geeft tot een signaal/ruis verhouding
van 3/1.

Kwantificatielimiet: is van analytisch belang aangezien voor de meeste methode dit limiet de
rapporteringswaarde is.

 Wordt gedefinieerd als de concentratie die aanleiding geeft tot een signaal/ruis verhouding
van 10/1.

Blancobepaling: bepaling die van het totaalsignaal het gedeelte meet dat niet te wijten is aan het te
doseren bestanddeel.

,Precisie: maat voor de reproduceerbaarheid van de meting.

 Herhaalbaarheid: dezelfde dag
 Intermediaire precisie: verschillende dagen
 Waarde in %, berekend als relatieve standard deviatie of variatiecoëfficient.

Accuraatheid: maat voor de afwijking van de meting van de werkelijke waarde.

 Absolute fout is maat voor accuraatheid.

Valideren: controleren van een waarde of een methode, alle specifieke delen van een methode
moeten aan bepaalde criteria voldoen (bijv precisie <10%)




Fysische en fysico-chemische instrumentele methoden

 Optische methode: materie en straling
 Elektrochemische methoden: wisselwerking chemische en elektrische verschijnselen.
 Chromatografische methoden: scheidingstechniek + detector
 Radiochemische methoden: gebruik van radioisotopen.

Calibratietechnieken
De huidige apparatuur is quasi automatisch.

Het onbelast nulpunt en de ijkmeter van het analytisch balans moet bijv worden gecalibreerd.

Er moet een calibratiecurve worden gemaakt van het signaal en de concentratie van de analiet.




Tijdens de analyse van de staal moeten we het signaal meten, op basis van de ijklijn kunnen we de
concentratie in een onbekende staal meten.

LOD is detection limit, dit moet zo laag mogelijk.

LOL is lowest limit of linearity, geeft aan op welke range van concentraties de methode lineair is.

 Alleen dan kan de onderstaande vergelijking worden gebruikt.



Dynamic range, de range van concentraties die we kunnen meten met de methode.

,De helling van de slope is de gevoeligheid van de methode.

Extern, ijklijn
 Signaal meten bij toepassen van analyseprotocol op een verdunningsreeks.
 Om een curve te kunnen opstellen minstens 3 verdunning, maar bij voorkeur meer.

Standaarden voor calibratie:

 Gekende concentratie analiet
 Gekende zuiverheid
 Gekende stabiliteit
 Gemakkelijk te gebruiken en beschikbaar
 Matrix gelijkaardig met het staal gebruiken (speeksel met cocaïne en speeksel zonder).

Opstellen van een calibratie curve:

1. Standaard en blanco oplossingen voorbereiden
2. Analyseer de standaarden (3+) en de blancos
3. Het gemiddelde signaal van de blanco aftrekken van het gemiddelde signaal voor elke
standaard.
a. Dit heet blanco correctie.
4. Teken een blanco-gecorrigeerde calibratie curve.
5. Teken een curve tussen de punten, meetal een lijn.
6. Gebruik de resulterende vergelijking om concentraties in onbekende stalen te berekenen.




Bij niet lineaire calibratie curves: extra verdunnen zodat deze lineair wordt of andere methode
gebruiken.

Als er een signaal wordt gemeten in de blanco zal er een vergelijking ontstaan met een extra
parameter.

, Extern, éénpuntscalibratie
Dag 1: stel een calibratie curve op

Dag 2: stel een calibratie curve op

Als deze gelijkaardig zijn kan op dag 3 alleen maar één bepaald punt van de calibratie meten om te
checken of dit hetzelfde is als op de eerder opgestelde calibratie curves.

Indien verkeerd: eerst lineariteit checken en dan checken of de concentratie in het lineaire bereik zit.

Nadeel: slechts één standaard meegenomen.




Interne normalisatie
De som van alle signalen na correctie voor verschil in gevoeligheid = 100%

Dan van elk signaal % bijdrage berekenen.

Les 2
Optische analysemethodes hebben als principe interacties tussen stralingsenergie en atomaire en/of
moleculaire stelsels.




UV is eigenlijk 200-400