Samenvatting regeling en motoriek
1. Homeostase: een systeembenadering
Homeostase is het proces waarmee organismen hun interne milieu in
evenwicht houden, ondanks veranderingen in de externe omgeving.
Belangrijke aspecten van homeostase:
Negatieve terugkoppeling: Dit mechanisme werkt om afwijkingen
van de normale toestand te corrigeren. Bijvoorbeeld, als de
lichaamstemperatuur stijgt, zal het lichaam zweten om af te koelen.
Positieve terugkoppeling: Versterkt een verandering in het lichaam
en is vaak tijdelijk, zoals de productie van oxytocine tijdens de
bevalling.
1.1 Interactie met het inwendige en uitwendige milieu
1.1.1 Receptoren ontvangen prikkels
Organismen reageren op zowel interne als externe prikkels:
Prikkel: een verandering in het inwendige en/of uitwendige milieu
waarop ons lichaam al dan niet kan reageren.
Receptoren: Deze zintuigcellen detecteren veranderingen in de
omgeving (bijv. temperatuur, licht, chemische signalen) en zetten
deze om in impulsen die doorgegeven worden via het zenuwstelsel.
Prikkeldrempel: Dit is de minimumsterkte die een prikkel moet
hebben om waargenomen te worden.
1.1.2 De Coördinatie van prikkels
Het zenuwstelsel en het endocrien stelsel coördineren de responsen op
prikkels om een gecoördineerde reactie te garanderen. Dit proces gebeurt
op verschillende manieren, afhankelijk van de afstand en de snelheid van
de vereiste reactie.
1.1.2.1 Celcommunicatie op korte afstand
Celjuncties: Directe verbindingen tussen cellen, zoals gap junctions
bij hartspiercellen, laten ionen direct door, waardoor cellen snel
kunnen communiceren zonder dat stoffen eerst worden vrijgegeven
in de extracellulaire ruimte. Plasmodesmata bij plantaardige cellen.
Paracriene signalen: Hierbij worden signaalmoleculen vrijgegeven in
de nabijgelegen omgeving om dichtbijgelegen cellen te bereiken. Dit
is bijvoorbeeld belangrijk bij ontstekingsreacties, waar
prostaglandinen lokaal werken om ontstekingsprocessen te
activeren.
Prikkeloverdracht via neurotransmitters: chemisch signaal
1
1. Homeostase: een systeembenadering
Homeostase is het proces waarmee organismen hun interne milieu in
evenwicht houden, ondanks veranderingen in de externe omgeving.
Belangrijke aspecten van homeostase:
Negatieve terugkoppeling: Dit mechanisme werkt om afwijkingen
van de normale toestand te corrigeren. Bijvoorbeeld, als de
lichaamstemperatuur stijgt, zal het lichaam zweten om af te koelen.
Positieve terugkoppeling: Versterkt een verandering in het lichaam
en is vaak tijdelijk, zoals de productie van oxytocine tijdens de
bevalling.
1.1 Interactie met het inwendige en uitwendige milieu
1.1.1 Receptoren ontvangen prikkels
Organismen reageren op zowel interne als externe prikkels:
Prikkel: een verandering in het inwendige en/of uitwendige milieu
waarop ons lichaam al dan niet kan reageren.
Receptoren: Deze zintuigcellen detecteren veranderingen in de
omgeving (bijv. temperatuur, licht, chemische signalen) en zetten
deze om in impulsen die doorgegeven worden via het zenuwstelsel.
Prikkeldrempel: Dit is de minimumsterkte die een prikkel moet
hebben om waargenomen te worden.
1.1.2 De Coördinatie van prikkels
Het zenuwstelsel en het endocrien stelsel coördineren de responsen op
prikkels om een gecoördineerde reactie te garanderen. Dit proces gebeurt
op verschillende manieren, afhankelijk van de afstand en de snelheid van
de vereiste reactie.
1.1.2.1 Celcommunicatie op korte afstand
Celjuncties: Directe verbindingen tussen cellen, zoals gap junctions
bij hartspiercellen, laten ionen direct door, waardoor cellen snel
kunnen communiceren zonder dat stoffen eerst worden vrijgegeven
in de extracellulaire ruimte. Plasmodesmata bij plantaardige cellen.
Paracriene signalen: Hierbij worden signaalmoleculen vrijgegeven in
de nabijgelegen omgeving om dichtbijgelegen cellen te bereiken. Dit
is bijvoorbeeld belangrijk bij ontstekingsreacties, waar
prostaglandinen lokaal werken om ontstekingsprocessen te
activeren.
Prikkeloverdracht via neurotransmitters: chemisch signaal
1
