Hoofdstuk 1 – Kinderen en media
De ontwikkeling van kinderen geschiedt in fases en als je content maakt
voor kinderen dan is het belangrijk dat je aansluit bij het niveau van
ontwikkeling waar ze op dat moment in bevinden.
Piaget stelde dat pasgeborenen starten in de sensomotorische fase.
Deze fase kenmerkt zich door het verkennen van de wereld om je heen
middels de zintuigen. Deze fase loopt van de geboorte tot ongeveer twee
jaar. Ook kenmerkt deze fase zich door een gebrek aan
objectpermanentie. Baby’s laten zich vooral leiden door wat ze zien.
Objectpermanentie houdt in dat dingen niet ‘spontaan’ kunnen verdwijnen
en dat als je iets niet meer ziet, dat niet betekent dat het er niet meer is.
Na de sensomotorische fase komt een kind in de pre-operationele fase.
Deze fase duurt tot ongeveer 7 jaar. In de pre-operationele fase neemt de
taalontwikkeling een grote plek in. Ook wordt de motoriek verder
ontwikkeld en begint de identiteitsontwikkeling. Het denken van kinderen
in deze fase kenmerkt zich nog door egocentrisme. Ze gaan uit van
zichzelf. Ook kunnen ze vaak hun aandacht maar op 1 ding richten. Dit
heet centratie.
Na de pre-operationele fase komt een kind in de concreet operationele
fase. Dit is meestal rond de 7 jaar en duurt tot 12 jaar. In deze fase neemt
de centratie af. Kinderen in deze fase begrijpen reversibiliteit. Het idee
dat je een proces in gedachte om kan keren. In de pre-operationele fase
hebben kinderen nog geen begrip van conservatie. In de concreet
operationele fase wel. Dit houdt in dat het volume van iets niet veranderd
wanneer het van vorm veranderd.
Je kunt mediaconsumptie relateren aan de ontwikkelingsstadia:
1. Sensomotorische fase (0-2 jaar)
- Kinderen hebben nog geen begrip van media.
- Ze reageren op visuele en auditieve stimulie.
2. Pre-operationele fase (2-7 jaar)
- Kinderen begrijpen verschillende mediacontent en kunnen
simpele personages en eenvoudige verhaallijn herkennen.
- Ze hebben moeite met het onderscheiden van fictie en realiteit.
- Ze hebben in dit stadium nog geloof in animisme. Dat is het idee
dat levenloze dingen menselijke eigenschappen hebben.
- Verschil in taalgebruik van jongens en meisjes.
- Kinderen hebben nog perceptuele gebondenheid. Dat wil
zeggen dat ze karakters beoordelen op hun uiterlijk.
3. Concreet operationele fase (7-12 jaar)
- Kinderen leren kritisch denken.
, - Meer voorkeur voor ‘echte’ mediacontent.
4. Formeel operationele fase (vanaf 12 jaar)
- Jongeren zijn in staat om complexere mediastukken te begrijpen
en te analyseren.
- Ze houden van content waar meer diepgang en gelaagdheid in
zit.
Hoofdstuk 2 – Media en Emoties
Media hebben een invloed op onze emoties. Media kunnen emoties
opwekken of versterken. Het herkennen van emoties is evolutionair nuttig.
Het helpt in de communicatie en kan ons bijvoorbeeld behoeden voor
gevaar. Het herkennen van emoties stelt ons ook in staat om empathie te
tonen. Hier spelen onze spiegelneuronen een grote rol. Spiegelneuronen
zijn cellen in onze hersenen die ‘spiegelen’ wat we zien. Deze zijn altijd
actief wanneer je andere mensen ziet. En hoe meer jij je identificeert met
degene die je ziet, hoe meer je spiegelneuronen actief worden.
Sommige mensen kiezen hele spannende content of content waar ze bang
van worden. Er zijn een aantal theorieën waarom mensen dat doen:
- Evolutionair nut: het is nuttig om te weten waar het gevaar zich
bevindt. Om deze reden vinden we het ook interessant om
spannende content te kijken als true crime en thrillers ect.
- Genetisch bepaald: sommige mensen hebben een thrill seeking
gen. Dit gen zorgt ervoor dat je meer geneigd bent risico’s te
nemen.
- Tragedie paradox: eigenlijk is het selecteren van spannende of
verdrietige mediacontent een beetje een tegenstelling. We noemen
dit de tragedie paradox. We selecteren verdrietige media omdat we
daar zelf gelukkiger van worden. Festinger ontwikkelde zijn theorie
waarin hij stelde dat we ons constant vergelijken met anderen. Dit
kunnen mensen zijn waar we tegenop kijken: upwards
comparisons. En mensen waar we op neer kijken of mee te doen
hebben: downwards comparisons.
Daarnaast is er bij spannende content sprake van de excitation transfer
theory. Die theorie zegt dat hoe groter de spanning is die wordt
opgebouwd, hoe groter de ontlading daarna is.
We houden graag onze stemming gedurende de dag een beetje in
evenwicht. Dit noemen we mood management. Veel mensen gebruiken
media om hun mood te managen.
De ontwikkeling van kinderen geschiedt in fases en als je content maakt
voor kinderen dan is het belangrijk dat je aansluit bij het niveau van
ontwikkeling waar ze op dat moment in bevinden.
Piaget stelde dat pasgeborenen starten in de sensomotorische fase.
Deze fase kenmerkt zich door het verkennen van de wereld om je heen
middels de zintuigen. Deze fase loopt van de geboorte tot ongeveer twee
jaar. Ook kenmerkt deze fase zich door een gebrek aan
objectpermanentie. Baby’s laten zich vooral leiden door wat ze zien.
Objectpermanentie houdt in dat dingen niet ‘spontaan’ kunnen verdwijnen
en dat als je iets niet meer ziet, dat niet betekent dat het er niet meer is.
Na de sensomotorische fase komt een kind in de pre-operationele fase.
Deze fase duurt tot ongeveer 7 jaar. In de pre-operationele fase neemt de
taalontwikkeling een grote plek in. Ook wordt de motoriek verder
ontwikkeld en begint de identiteitsontwikkeling. Het denken van kinderen
in deze fase kenmerkt zich nog door egocentrisme. Ze gaan uit van
zichzelf. Ook kunnen ze vaak hun aandacht maar op 1 ding richten. Dit
heet centratie.
Na de pre-operationele fase komt een kind in de concreet operationele
fase. Dit is meestal rond de 7 jaar en duurt tot 12 jaar. In deze fase neemt
de centratie af. Kinderen in deze fase begrijpen reversibiliteit. Het idee
dat je een proces in gedachte om kan keren. In de pre-operationele fase
hebben kinderen nog geen begrip van conservatie. In de concreet
operationele fase wel. Dit houdt in dat het volume van iets niet veranderd
wanneer het van vorm veranderd.
Je kunt mediaconsumptie relateren aan de ontwikkelingsstadia:
1. Sensomotorische fase (0-2 jaar)
- Kinderen hebben nog geen begrip van media.
- Ze reageren op visuele en auditieve stimulie.
2. Pre-operationele fase (2-7 jaar)
- Kinderen begrijpen verschillende mediacontent en kunnen
simpele personages en eenvoudige verhaallijn herkennen.
- Ze hebben moeite met het onderscheiden van fictie en realiteit.
- Ze hebben in dit stadium nog geloof in animisme. Dat is het idee
dat levenloze dingen menselijke eigenschappen hebben.
- Verschil in taalgebruik van jongens en meisjes.
- Kinderen hebben nog perceptuele gebondenheid. Dat wil
zeggen dat ze karakters beoordelen op hun uiterlijk.
3. Concreet operationele fase (7-12 jaar)
- Kinderen leren kritisch denken.
, - Meer voorkeur voor ‘echte’ mediacontent.
4. Formeel operationele fase (vanaf 12 jaar)
- Jongeren zijn in staat om complexere mediastukken te begrijpen
en te analyseren.
- Ze houden van content waar meer diepgang en gelaagdheid in
zit.
Hoofdstuk 2 – Media en Emoties
Media hebben een invloed op onze emoties. Media kunnen emoties
opwekken of versterken. Het herkennen van emoties is evolutionair nuttig.
Het helpt in de communicatie en kan ons bijvoorbeeld behoeden voor
gevaar. Het herkennen van emoties stelt ons ook in staat om empathie te
tonen. Hier spelen onze spiegelneuronen een grote rol. Spiegelneuronen
zijn cellen in onze hersenen die ‘spiegelen’ wat we zien. Deze zijn altijd
actief wanneer je andere mensen ziet. En hoe meer jij je identificeert met
degene die je ziet, hoe meer je spiegelneuronen actief worden.
Sommige mensen kiezen hele spannende content of content waar ze bang
van worden. Er zijn een aantal theorieën waarom mensen dat doen:
- Evolutionair nut: het is nuttig om te weten waar het gevaar zich
bevindt. Om deze reden vinden we het ook interessant om
spannende content te kijken als true crime en thrillers ect.
- Genetisch bepaald: sommige mensen hebben een thrill seeking
gen. Dit gen zorgt ervoor dat je meer geneigd bent risico’s te
nemen.
- Tragedie paradox: eigenlijk is het selecteren van spannende of
verdrietige mediacontent een beetje een tegenstelling. We noemen
dit de tragedie paradox. We selecteren verdrietige media omdat we
daar zelf gelukkiger van worden. Festinger ontwikkelde zijn theorie
waarin hij stelde dat we ons constant vergelijken met anderen. Dit
kunnen mensen zijn waar we tegenop kijken: upwards
comparisons. En mensen waar we op neer kijken of mee te doen
hebben: downwards comparisons.
Daarnaast is er bij spannende content sprake van de excitation transfer
theory. Die theorie zegt dat hoe groter de spanning is die wordt
opgebouwd, hoe groter de ontlading daarna is.
We houden graag onze stemming gedurende de dag een beetje in
evenwicht. Dit noemen we mood management. Veel mensen gebruiken
media om hun mood te managen.
