Week 3
W.3.A.15. Malingering of PTSD: forensic and diagnostic
considerations, characteristics of malingerers and clinical
presentations door Hall
Inleiding
Sinds het verkrijgen van diagnostische legitimiteit in 1980 is de invloed van PTSS gegroeid. PTSS is
een basis geworden voor civiele rechtszaken waarbij het voor rechters en advocaten erg moeilijk
wordt gemaakt, omdat bijna alle diagnostische elementen gebaseerd zijn op self-report en dat
makkelijk kan worden nagebootst. Daadwerkelijke personen die lijden aan PTSS en therapeuten
worden tekort gedaan wanneer anderen succesvol PTSS kunnen faken voor eigen winstbelang. Het is
daarom belangrijk dat de diagnostische criteria voor PTSS worden aangescherpt alsook het kunnen
identificeren van personen die daadwerkelijk PTSS hebben en de mensen die het nabootsen.
Algemene karakteristieken en patronen van nabootsing
Nabootsen omvat een valse simulatie of een overdrijving van een ziekte voor secundaire
winstgeving. Om nagebootste PTSS te kunnen constateren moet worden voldaan aan de DSM-IV
criteria, waarbij de hoeveelheid overdrevenheid het niveau moet behalen van grove overdrevenheid.
Wat nabootsing onderscheid van een nagebootste stoornis (factitious disorder) is de bewuste
motivatie om een ander te misleiden voor eigen gewin. Bij een nagebootste stoornis, wordt de
opzettelijke productie van symptomen ondernomen om de rol van patiënt op zich te nemen.
Patiënten met een nagebootste stoornis worden vaak in het ziekenhuis gevonden opzoek naar een
“behandeling”, terwijl personen die het nabootsen voor persoonlijk gewin vooral te vinden zijn bij
rechtszaken. Ook willen zij vaak slecht meewerken aan onderzoeken.
Nabootsers vertonen vaak Axis II eigenschappen en hebben soms ook echte stoornissen. Ze hebben
vaak een geschiedenis van (a) eerdere rechtszaken, (b) in contact gekomen met de
rechtshandhaving, (c) hebben gedragsproblemen, bijvoorbeeld op school, (d) zijn vaak kort ergens
werkzaam, of komen sporadisch naar werk, (e) middelengebruik, (f) wijzen banen af die wel geschikt
voor ze zijn ondanks hun “handicap”, (g) nemen geen financiële verantwoordelijkheid.
Er lijken drie patronen te zijn die vaak voorkomen bij mensen die PTSS nabootsen. De eerste is pure
nabootsing; elk aspect van klachten wordt nagebootst. De tweede is partiele nabootsing; bestaande
symptomen worden overgerapporteerd of symptomen die zijn verdwenen worden nog steeds
gerapporteerd. De derde vorm is valse imputatie; klachten die zijn ontstaan door een andere
oorzaak worden gerapporteerd. De laatste twee patronen zijn lastig te identificeren, omdat de
personen daadwerkelijke symptomen hebben ervaren en weten hoe het is om PTSS te hebben. Het
overrapporteren wordt het vaakst gezien bij nabootsing na een trauma.
De primaire drift in het nabootsen van PTSS is financieel gewin, maar het kan ook ingezet worden om
een straf te ontlopen. Een causaal verband aantonen is echter lastig tussen het gepleegde delict en
de klachten van PTSS. Hoewel veel mensen op de hoogte zijn van secundair gewin, zijn veel mensen
niet bewust van secundair verlies, zoals (a) verlies van power, (b) verlies van respect, (c) verlies van
autoriteit, (d) verlies van functies. Nabootsers zijn dus ook vaak niet op de hoogte van deze punten
waardoor dit een mogelijk aspect is waarop je kan stellen dat iemand het faked. Een andere
mogelijkheid is het observeren van normaal gedrag, terwijl de persoon zegt dat hij/zij dit niet meer
kan. Fysieke deceptie is makkelijker te observeren dan de subjectieve psychologische kant.
W.3.A.15. Malingering of PTSD: forensic and diagnostic
considerations, characteristics of malingerers and clinical
presentations door Hall
Inleiding
Sinds het verkrijgen van diagnostische legitimiteit in 1980 is de invloed van PTSS gegroeid. PTSS is
een basis geworden voor civiele rechtszaken waarbij het voor rechters en advocaten erg moeilijk
wordt gemaakt, omdat bijna alle diagnostische elementen gebaseerd zijn op self-report en dat
makkelijk kan worden nagebootst. Daadwerkelijke personen die lijden aan PTSS en therapeuten
worden tekort gedaan wanneer anderen succesvol PTSS kunnen faken voor eigen winstbelang. Het is
daarom belangrijk dat de diagnostische criteria voor PTSS worden aangescherpt alsook het kunnen
identificeren van personen die daadwerkelijk PTSS hebben en de mensen die het nabootsen.
Algemene karakteristieken en patronen van nabootsing
Nabootsen omvat een valse simulatie of een overdrijving van een ziekte voor secundaire
winstgeving. Om nagebootste PTSS te kunnen constateren moet worden voldaan aan de DSM-IV
criteria, waarbij de hoeveelheid overdrevenheid het niveau moet behalen van grove overdrevenheid.
Wat nabootsing onderscheid van een nagebootste stoornis (factitious disorder) is de bewuste
motivatie om een ander te misleiden voor eigen gewin. Bij een nagebootste stoornis, wordt de
opzettelijke productie van symptomen ondernomen om de rol van patiënt op zich te nemen.
Patiënten met een nagebootste stoornis worden vaak in het ziekenhuis gevonden opzoek naar een
“behandeling”, terwijl personen die het nabootsen voor persoonlijk gewin vooral te vinden zijn bij
rechtszaken. Ook willen zij vaak slecht meewerken aan onderzoeken.
Nabootsers vertonen vaak Axis II eigenschappen en hebben soms ook echte stoornissen. Ze hebben
vaak een geschiedenis van (a) eerdere rechtszaken, (b) in contact gekomen met de
rechtshandhaving, (c) hebben gedragsproblemen, bijvoorbeeld op school, (d) zijn vaak kort ergens
werkzaam, of komen sporadisch naar werk, (e) middelengebruik, (f) wijzen banen af die wel geschikt
voor ze zijn ondanks hun “handicap”, (g) nemen geen financiële verantwoordelijkheid.
Er lijken drie patronen te zijn die vaak voorkomen bij mensen die PTSS nabootsen. De eerste is pure
nabootsing; elk aspect van klachten wordt nagebootst. De tweede is partiele nabootsing; bestaande
symptomen worden overgerapporteerd of symptomen die zijn verdwenen worden nog steeds
gerapporteerd. De derde vorm is valse imputatie; klachten die zijn ontstaan door een andere
oorzaak worden gerapporteerd. De laatste twee patronen zijn lastig te identificeren, omdat de
personen daadwerkelijke symptomen hebben ervaren en weten hoe het is om PTSS te hebben. Het
overrapporteren wordt het vaakst gezien bij nabootsing na een trauma.
De primaire drift in het nabootsen van PTSS is financieel gewin, maar het kan ook ingezet worden om
een straf te ontlopen. Een causaal verband aantonen is echter lastig tussen het gepleegde delict en
de klachten van PTSS. Hoewel veel mensen op de hoogte zijn van secundair gewin, zijn veel mensen
niet bewust van secundair verlies, zoals (a) verlies van power, (b) verlies van respect, (c) verlies van
autoriteit, (d) verlies van functies. Nabootsers zijn dus ook vaak niet op de hoogte van deze punten
waardoor dit een mogelijk aspect is waarop je kan stellen dat iemand het faked. Een andere
mogelijkheid is het observeren van normaal gedrag, terwijl de persoon zegt dat hij/zij dit niet meer
kan. Fysieke deceptie is makkelijker te observeren dan de subjectieve psychologische kant.
