Samenvatting BLT
Waarnemingsmethoden
Weefsel hard maken:
- Invriezen met vloeibare stikstof
- Paraffine
- Lego/plastic blokje maken (door monomeren te gebruiken)
Coupes worden gesneden in een cryostaat. Deze coupes worden op een dekglaasje gedaan
en vervolgens gekleurd. Kan binnen een kwartiertje gebeuren (Intra operatieve vriescoupes
in het ziekenhuis).
Paraffine
- Eerst wordt het stukje weefsel in de formaline gedaan om de autolyse (zelfvertering)
te stoppen. In het lysosoom zitten hydrolasen die voor de autolyse zorgen. Na
dehydratie in een oplopende alcoholreeks en impregnatie met paraffine worden
kleine weefselstukjes en cellen ingebed. Deze paraffinecoupes kunnen vervolgens in
het microtoom gesneden worden in dunne plakjes.
Kleuringen
HE-kleuring
- Hematoxyline/eosine kleuring. Is een basische/zure kleurstof. Wordt gebruikt voor
een algemeen beeld van de morfologie. DNA en RNA kleuren met hematoxyline
donkerblauw en worden basofiel (negatief geladen) genoemd. Eiwitten kleuren
lichtroze met eosine en worden acidofiel (positief geladen) en eosinofiel genoemd.
EvG kleuring
- De van Gieson wordt vaan in combinatie gedaan met een elastine kleuring. Door
Lawson kleurstof worden de elastinevezels donker zwart/paars aangekleurd. De
binding van deze kleurstoffen aan elastinevezels is niet volledig opgehelderd. Na het
kleuren van de elastine wordt met behulp van de Van Gieson tegengekleurd. De
collagene vezels worden hierbij rood, het kraakbeen roze, het cytoplasma van de
cellen en de spier bruin/geel. De van Gieson oplossing bevat twee zure negatief
geladen kleurstoffen namelijk picrinezuur en zure fuchsine. Beide kleurstoffen
gedragen zich als zuren en zijn negatief geladen. Beide kleurstoffen binden zich aan
positief geladen groepen in het weefsel, de eiwitten. Het kleinere picrinezuur kan aan
alle positief geladen groepen binden. De grotere zure fuchsine bindt alleen aan
positief geladen groepen die voor de kleurstof bereikbaar zijn.
PAS kleuring’
- Kleurt koolhydraten aan. Ook als ze deel uitmaken van macromoleculen. Het
kleurproduct heeft een magentakleur, de kernen zijn meer blauw. De kleuring gebeurt
door onderdompeling van de coupes in perjoodzuur, gevolgd door het reagens van
Schiff en eventueel een tegenkleuring (hematoxyline).
, Zilverkleuring
- Wordt gedaan om reticulair bindweefsel aan te tonen en neuronen. De kleuring geeft
een donkerbruine tot zwarte aankleuring van het cytoskelet in de neuronen of
collageen type III-vezels.
Er zijn 4 typen weefsels: Epitheelweefsel, bindweefsel (bloed valt hier ook onder),
spierweefsel en zenuwweefsel.
Epitheel
In epitheel zijn de cellen mechanisch sterk aan elkaar gehecht, zodat er geen plaats is voor
bloedvaten en extracellulaire matrix. Epitheelcellen hebben een polariteit. Hun apicale pool
(kant die naar het lumen, de buitenkant van het lichaam, wijst) grenst meestal aan een
ruimte. Lateraal (zijkant van de cel) grenzen ze aan naburige cellen en de basale cellen
staan altijd op een basale lamina. Epithelia bekleden de oppervlakken en holten van het
lichaam en spelen een rol bij bescherming en transport. Epitheelcellen kunnen zich
specialiseren in absorptie (apicaal) en transcytose. Ze nemen de stoffen op en geven het
door aan onderliggend weefsel. Epitheel heeft een groot regeneratievermogen. Daarom zijn
er ook veel stamcellen aanwezig (grotendeels in basaal membraan).
Basaal membraan: elk epitheel wordt ten opzichte van onderliggend weefsel begrensd door
een basale lamina, soms
verdikt tot een basaal
membraan met collagene
vezels (type III). Epitheel
heeft geen bloedvaten en
Waarnemingsmethoden
Weefsel hard maken:
- Invriezen met vloeibare stikstof
- Paraffine
- Lego/plastic blokje maken (door monomeren te gebruiken)
Coupes worden gesneden in een cryostaat. Deze coupes worden op een dekglaasje gedaan
en vervolgens gekleurd. Kan binnen een kwartiertje gebeuren (Intra operatieve vriescoupes
in het ziekenhuis).
Paraffine
- Eerst wordt het stukje weefsel in de formaline gedaan om de autolyse (zelfvertering)
te stoppen. In het lysosoom zitten hydrolasen die voor de autolyse zorgen. Na
dehydratie in een oplopende alcoholreeks en impregnatie met paraffine worden
kleine weefselstukjes en cellen ingebed. Deze paraffinecoupes kunnen vervolgens in
het microtoom gesneden worden in dunne plakjes.
Kleuringen
HE-kleuring
- Hematoxyline/eosine kleuring. Is een basische/zure kleurstof. Wordt gebruikt voor
een algemeen beeld van de morfologie. DNA en RNA kleuren met hematoxyline
donkerblauw en worden basofiel (negatief geladen) genoemd. Eiwitten kleuren
lichtroze met eosine en worden acidofiel (positief geladen) en eosinofiel genoemd.
EvG kleuring
- De van Gieson wordt vaan in combinatie gedaan met een elastine kleuring. Door
Lawson kleurstof worden de elastinevezels donker zwart/paars aangekleurd. De
binding van deze kleurstoffen aan elastinevezels is niet volledig opgehelderd. Na het
kleuren van de elastine wordt met behulp van de Van Gieson tegengekleurd. De
collagene vezels worden hierbij rood, het kraakbeen roze, het cytoplasma van de
cellen en de spier bruin/geel. De van Gieson oplossing bevat twee zure negatief
geladen kleurstoffen namelijk picrinezuur en zure fuchsine. Beide kleurstoffen
gedragen zich als zuren en zijn negatief geladen. Beide kleurstoffen binden zich aan
positief geladen groepen in het weefsel, de eiwitten. Het kleinere picrinezuur kan aan
alle positief geladen groepen binden. De grotere zure fuchsine bindt alleen aan
positief geladen groepen die voor de kleurstof bereikbaar zijn.
PAS kleuring’
- Kleurt koolhydraten aan. Ook als ze deel uitmaken van macromoleculen. Het
kleurproduct heeft een magentakleur, de kernen zijn meer blauw. De kleuring gebeurt
door onderdompeling van de coupes in perjoodzuur, gevolgd door het reagens van
Schiff en eventueel een tegenkleuring (hematoxyline).
, Zilverkleuring
- Wordt gedaan om reticulair bindweefsel aan te tonen en neuronen. De kleuring geeft
een donkerbruine tot zwarte aankleuring van het cytoskelet in de neuronen of
collageen type III-vezels.
Er zijn 4 typen weefsels: Epitheelweefsel, bindweefsel (bloed valt hier ook onder),
spierweefsel en zenuwweefsel.
Epitheel
In epitheel zijn de cellen mechanisch sterk aan elkaar gehecht, zodat er geen plaats is voor
bloedvaten en extracellulaire matrix. Epitheelcellen hebben een polariteit. Hun apicale pool
(kant die naar het lumen, de buitenkant van het lichaam, wijst) grenst meestal aan een
ruimte. Lateraal (zijkant van de cel) grenzen ze aan naburige cellen en de basale cellen
staan altijd op een basale lamina. Epithelia bekleden de oppervlakken en holten van het
lichaam en spelen een rol bij bescherming en transport. Epitheelcellen kunnen zich
specialiseren in absorptie (apicaal) en transcytose. Ze nemen de stoffen op en geven het
door aan onderliggend weefsel. Epitheel heeft een groot regeneratievermogen. Daarom zijn
er ook veel stamcellen aanwezig (grotendeels in basaal membraan).
Basaal membraan: elk epitheel wordt ten opzichte van onderliggend weefsel begrensd door
een basale lamina, soms
verdikt tot een basaal
membraan met collagene
vezels (type III). Epitheel
heeft geen bloedvaten en
