Course component 1: from phrenology to scientific
theory
Bekende psychologen:
- Lightner Witmer was de oprichter van klinische psychologie. Hij opende de eerste
psychologische kliniek en zijn eerste journal heette: The psychological clinic
- Mary Calkins ontwierp een techniek van gepaarde associatie. Ze was de eerste vrouwelijke
president van APA.
- Helen Thompson voerde de eerste studies uit die keken naar de verschillen tussen
man/vrouw. Zij gebruikte experimentele methodes.
- William James begon als schilder, broer van Henry. Zijn bestseller heet principles of
psychology en hij integreerde psychologische kennis
- Robert Woodworth schreef Experimental Psychology (the Columbia Bible). Gaf les mid 80.
- The Millers: Johannes en Georg Müller. George en Earl Miller
Pre-scientific approaches
De Griekse filosoof Aristoteles nam aan dat de geest bij geboorte geen inhoud heeft, omdat hij een
tabula rasa gevuld met perceptie is. Hij zei dat de zintuigen beelden opleveren, die samenkomen in
een supramodaal mentaal vermogen (het gezonde verstand). Hier kunnen associaties worden
gevormd. Hij maakte onderscheid tussen modaliteitsspecifieke zintuiglijke beelden en supramodale
mentale vermogens. Mentale processen die via associaties verlopen heten associatieisme. Hij
formuleerde ook de wet van contiguïteit: als twee dingen vaak samen voorkomen, zal het ene ons
aan het andere herinneren.
Tijdens de Renaissance en de Verlichting werd de moderne wetenschappelijke methode ontwikkeld
en toegepast. De Verlichting is gekenmerkt door Kant: durf te begrijpen. John Locke gebruikte in 1690
in zijn essay Concering Human Understand de associatietheorie als basis voor een filosofische theorie
over de grenzen van de menselijke kennis: de geest is bij de geboorte een schone lei (tabula
rasa/blank state) en dat alle kennis via de zintuigen wordt verkregen wordt empirisme genoemd.
Descartes zei in navolging van Plato dat aangeboren mentale vermogens en kennis verondersteld
(nativisme). Locke gaat uit van vier basisaannames. Een onbeschreven blad, zintuigen leveren de
elementaire mentale beelden, de beelden zijn bouwstenen voor complexere mentale inhouden en de
constructie komt in stand door associatie.
In 1949 speculeerde Donald Hebb over de neurale basis van de wet van contiguïteit. Wanneer
neuronen tegelijkertijd vuren, treden er synaptische veranderingen op, de synapsverbinding wordt
dan sterker. Dit werd gevonden in konijnen. Het hierbij betrokken neurale mechanisme heet
langetermijnpotentatie. Associatieisme heet tegenwoordig connectieisme met Rumelhart en
McClelland als belangrijkste namen. Het connectieisme formaliseert associatieve netwerken en
processen d.m.v. wiskundige vergelijkingen in computerporgramma’s.
Aristoteles en Locke zeiden dat mentale functies modaliteit en domein-algemeen zijn. Dit noem je
ook wel horizontale faculteiten (perceptie, intellectueel, geheugen, verbeelding, beweging en
aandacht). Franz-Joseph Gall stelde dat de geest alleen uit domeinspecifieke functies bestaat. Dit
noem je verticale faculteiten. Hij zei dat iedere functie een specifieke locatie in de hersenen heeft,
ofwel lokalisatie. Alle functies zijn bilateraal gelokaliseerd (links of rechts). Als een functie goed
ontwikkeld is zal die meer ruimte innemen en dit leidt tot bultjes op de schedel (frenologie). Dit was
een vroege poging tot een empirisch gebaseerde theorie over de structuur van de geest en zijn relatie
tot het menselijk brein. Deze hadden te maken met concurrentie van pseudowetenschappelijke
benadering van de geest, zoals fysionomie (karakter van een persoon wordt weerspiegeld door
gelaatstrekken: Lombroso’s criminal type). Mesmerisme (magneten en hypnose kunnen psychische
, stoornissen genezen, Franz Anton Mesmer). Spiritualisme (mediums kunnen contact legen met
geesten van de doden). En geestelijke genezing is de overtuiging dat psychische aandoeningen
kunnen worden genezen door het juiste denken tot stand te brengen door Phineas Parkhurst Quimby.
Neuroatonomy, time and psychophysics
Pierre Flourens betwiste Gall zijn voorstel. Hij probeerde de kwestie op te lossen d.m.v. empirisch
onderzoek. Hij bestudeerde de effecten van gelokaliseerde laesies op perceptie, geheugen en
motorische functies in de hersenen van duiven en konijnen.
- Hersenstam -> verlies van vitale functies en eenvoudige bewegingen
- Cerebellum -> verlies van bewegingscoördinatie
- Hersenschors -> verstoorde functies op hoger niveau; bewegingsinitiatie, perceptie,
geheugen
Hij kon alleen geen specifiek corticaal gebied voor deze functie vinden, dus deze functies zouden over
de hele hersenschors verdeeld zijn. Duiven en konijnen zijn een anders soort -> limitatie.
Paul Broca deed de eerste ontdekkingen tot de lokalisatie van hogere functies in de hersenschors van
mensen. Leborgne (Tan) was na hersenbeschadiging het vermogen om spraak te produceren
verloren. In zijn brein was er schade in het achterste deel van de linker inferieure frontale gyrus
(gebied van Broca) Hij pleitte dus voor lokalisatie. MRI ontdekte later dat ook de onderliggende
vezelbanen, waaronder de boogvormige fasiculus beschadigd waren.
Carl Wernicke ontdekte dat schade aan de linker superieure
temporale gyrus resulteerde in spraakverstaanproblemen bij
een patiënt. Zo ontwikkelde hij een associatiemodel van taal in
de hersenen. Het gebied van Wernicke slaat auditieve beelden
van woorden op en het gebied van Broca slaat motorische
beelden van woorden op. Een gehoord woord kan ook de
betekenis ervan activeren, die wordt weergeven door
conceptbeelden (bijbehorende zintuigelijke afbeeldingen).
Conceptbeelden zijn ook domain-general want ze combineren
informatie van verschillende domeinen. Belichaamde cognitie
(embodied cognition) is het idee dat concepten alleen bestaan
uit perceptuele en motorische kenmerken. Met dit probleem
legde hij afasie uit (taalstoornis na hersenbeschadiging). Bij de
afasie van Broca heeft de patiënt moeite met het produceren
van spraak en het herhalen van gehoorde woorden, maar de
spraakproductie blijft gespaard. Als de vezelverbinding
beschadigd is (geleidingsafasie) wordt de herhaling van
gehoorde nieuwe woorden of pseudowoorden aangetast, maar blijven de productie en het begrip
relatief gespaard.
Johannes Müller beweerde dat de verwerking in de fysiologische tijd te snel is om te meten, terwijl
Hermann Helmholtz daar tegenover stond. Hij maakte een elektrisch circuit verbonden met een
motorspier en zenuw van een kikker en een klok. Stimulatie van de zenuw leidde tot samentrekking
van de spier, waardoor het elektrische circuit werd gesloten. De klok gaf de tijd aan tussen stimulatie
en spiercontractie. Door de zenuw op verschillende afstanden van de spier te stimuleren, kon
Helmholtz de snelheid van de zenuwgeleiding meten, die hij bij de kikker op ongeveer 30 meter per
seconde schatte. Bij mensen was dit ook.
Frans Donders vond een methode uit die de factor ontdekte die de variantie in de experimenten van
Helmhotz vergrootten. Je hebt een stemvork (meet de tijd) en een cilinder met beroet papier. Als een
persoon praat, wordt de golflengte gemeten. In taak A moest de proefpersoon reageren na een
stimulus. De mentale stadie zijn perceptie en actie. Taak B vereist een keuzereactie. De proefpersoon
theory
Bekende psychologen:
- Lightner Witmer was de oprichter van klinische psychologie. Hij opende de eerste
psychologische kliniek en zijn eerste journal heette: The psychological clinic
- Mary Calkins ontwierp een techniek van gepaarde associatie. Ze was de eerste vrouwelijke
president van APA.
- Helen Thompson voerde de eerste studies uit die keken naar de verschillen tussen
man/vrouw. Zij gebruikte experimentele methodes.
- William James begon als schilder, broer van Henry. Zijn bestseller heet principles of
psychology en hij integreerde psychologische kennis
- Robert Woodworth schreef Experimental Psychology (the Columbia Bible). Gaf les mid 80.
- The Millers: Johannes en Georg Müller. George en Earl Miller
Pre-scientific approaches
De Griekse filosoof Aristoteles nam aan dat de geest bij geboorte geen inhoud heeft, omdat hij een
tabula rasa gevuld met perceptie is. Hij zei dat de zintuigen beelden opleveren, die samenkomen in
een supramodaal mentaal vermogen (het gezonde verstand). Hier kunnen associaties worden
gevormd. Hij maakte onderscheid tussen modaliteitsspecifieke zintuiglijke beelden en supramodale
mentale vermogens. Mentale processen die via associaties verlopen heten associatieisme. Hij
formuleerde ook de wet van contiguïteit: als twee dingen vaak samen voorkomen, zal het ene ons
aan het andere herinneren.
Tijdens de Renaissance en de Verlichting werd de moderne wetenschappelijke methode ontwikkeld
en toegepast. De Verlichting is gekenmerkt door Kant: durf te begrijpen. John Locke gebruikte in 1690
in zijn essay Concering Human Understand de associatietheorie als basis voor een filosofische theorie
over de grenzen van de menselijke kennis: de geest is bij de geboorte een schone lei (tabula
rasa/blank state) en dat alle kennis via de zintuigen wordt verkregen wordt empirisme genoemd.
Descartes zei in navolging van Plato dat aangeboren mentale vermogens en kennis verondersteld
(nativisme). Locke gaat uit van vier basisaannames. Een onbeschreven blad, zintuigen leveren de
elementaire mentale beelden, de beelden zijn bouwstenen voor complexere mentale inhouden en de
constructie komt in stand door associatie.
In 1949 speculeerde Donald Hebb over de neurale basis van de wet van contiguïteit. Wanneer
neuronen tegelijkertijd vuren, treden er synaptische veranderingen op, de synapsverbinding wordt
dan sterker. Dit werd gevonden in konijnen. Het hierbij betrokken neurale mechanisme heet
langetermijnpotentatie. Associatieisme heet tegenwoordig connectieisme met Rumelhart en
McClelland als belangrijkste namen. Het connectieisme formaliseert associatieve netwerken en
processen d.m.v. wiskundige vergelijkingen in computerporgramma’s.
Aristoteles en Locke zeiden dat mentale functies modaliteit en domein-algemeen zijn. Dit noem je
ook wel horizontale faculteiten (perceptie, intellectueel, geheugen, verbeelding, beweging en
aandacht). Franz-Joseph Gall stelde dat de geest alleen uit domeinspecifieke functies bestaat. Dit
noem je verticale faculteiten. Hij zei dat iedere functie een specifieke locatie in de hersenen heeft,
ofwel lokalisatie. Alle functies zijn bilateraal gelokaliseerd (links of rechts). Als een functie goed
ontwikkeld is zal die meer ruimte innemen en dit leidt tot bultjes op de schedel (frenologie). Dit was
een vroege poging tot een empirisch gebaseerde theorie over de structuur van de geest en zijn relatie
tot het menselijk brein. Deze hadden te maken met concurrentie van pseudowetenschappelijke
benadering van de geest, zoals fysionomie (karakter van een persoon wordt weerspiegeld door
gelaatstrekken: Lombroso’s criminal type). Mesmerisme (magneten en hypnose kunnen psychische
, stoornissen genezen, Franz Anton Mesmer). Spiritualisme (mediums kunnen contact legen met
geesten van de doden). En geestelijke genezing is de overtuiging dat psychische aandoeningen
kunnen worden genezen door het juiste denken tot stand te brengen door Phineas Parkhurst Quimby.
Neuroatonomy, time and psychophysics
Pierre Flourens betwiste Gall zijn voorstel. Hij probeerde de kwestie op te lossen d.m.v. empirisch
onderzoek. Hij bestudeerde de effecten van gelokaliseerde laesies op perceptie, geheugen en
motorische functies in de hersenen van duiven en konijnen.
- Hersenstam -> verlies van vitale functies en eenvoudige bewegingen
- Cerebellum -> verlies van bewegingscoördinatie
- Hersenschors -> verstoorde functies op hoger niveau; bewegingsinitiatie, perceptie,
geheugen
Hij kon alleen geen specifiek corticaal gebied voor deze functie vinden, dus deze functies zouden over
de hele hersenschors verdeeld zijn. Duiven en konijnen zijn een anders soort -> limitatie.
Paul Broca deed de eerste ontdekkingen tot de lokalisatie van hogere functies in de hersenschors van
mensen. Leborgne (Tan) was na hersenbeschadiging het vermogen om spraak te produceren
verloren. In zijn brein was er schade in het achterste deel van de linker inferieure frontale gyrus
(gebied van Broca) Hij pleitte dus voor lokalisatie. MRI ontdekte later dat ook de onderliggende
vezelbanen, waaronder de boogvormige fasiculus beschadigd waren.
Carl Wernicke ontdekte dat schade aan de linker superieure
temporale gyrus resulteerde in spraakverstaanproblemen bij
een patiënt. Zo ontwikkelde hij een associatiemodel van taal in
de hersenen. Het gebied van Wernicke slaat auditieve beelden
van woorden op en het gebied van Broca slaat motorische
beelden van woorden op. Een gehoord woord kan ook de
betekenis ervan activeren, die wordt weergeven door
conceptbeelden (bijbehorende zintuigelijke afbeeldingen).
Conceptbeelden zijn ook domain-general want ze combineren
informatie van verschillende domeinen. Belichaamde cognitie
(embodied cognition) is het idee dat concepten alleen bestaan
uit perceptuele en motorische kenmerken. Met dit probleem
legde hij afasie uit (taalstoornis na hersenbeschadiging). Bij de
afasie van Broca heeft de patiënt moeite met het produceren
van spraak en het herhalen van gehoorde woorden, maar de
spraakproductie blijft gespaard. Als de vezelverbinding
beschadigd is (geleidingsafasie) wordt de herhaling van
gehoorde nieuwe woorden of pseudowoorden aangetast, maar blijven de productie en het begrip
relatief gespaard.
Johannes Müller beweerde dat de verwerking in de fysiologische tijd te snel is om te meten, terwijl
Hermann Helmholtz daar tegenover stond. Hij maakte een elektrisch circuit verbonden met een
motorspier en zenuw van een kikker en een klok. Stimulatie van de zenuw leidde tot samentrekking
van de spier, waardoor het elektrische circuit werd gesloten. De klok gaf de tijd aan tussen stimulatie
en spiercontractie. Door de zenuw op verschillende afstanden van de spier te stimuleren, kon
Helmholtz de snelheid van de zenuwgeleiding meten, die hij bij de kikker op ongeveer 30 meter per
seconde schatte. Bij mensen was dit ook.
Frans Donders vond een methode uit die de factor ontdekte die de variantie in de experimenten van
Helmhotz vergrootten. Je hebt een stemvork (meet de tijd) en een cilinder met beroet papier. Als een
persoon praat, wordt de golflengte gemeten. In taak A moest de proefpersoon reageren na een
stimulus. De mentale stadie zijn perceptie en actie. Taak B vereist een keuzereactie. De proefpersoon
