3.5 Engines for Learning – Probleem 3
Literatuur: Ericsson, Hambrick, van Meeuwen, Jaarsma
Deel 1
To what extent do you need deliberate practice or talent to become excellent in something?
Ericsson: “The influence of experience and deliberate practice on the development of
superior expert performance” (2006)
Traditional view of skill acquisition and professional development = kinderen zouden hun
vaardigheden ontwikkelen tijdens kindertijd en kunnen hun
aangeboren potentieel bereiken onder wenselijke condities. Het
algemene perspectief komt van Francis Galton, die stelt dat het
potentieel van een individu wordt beperkt door aangeboren
biologische capaciteiten die het hoogste niveau van prestatie
beperken. Huidige theorieën van skill-acquisitie zijn consistent met
de algemene assumptie van Galton en stellen drie fases:
1) Everyday skills: individuen hebben in eerste instantie het doel om een niveau van
bekwaamheid te behalen waarmee zij deze alledaagse taken op functioneel niveau
kunnen uitvoeren. Beginners proberen de vereisten van de activiteit te begrijpen en
focussen op het genereren van acties terwijl zij het maken van fouten vermijden.
2) Arrested development: wanneer mensen meer ervaring hebben worden fouten
zeldzamer, wordt prestatie soepeler, en hoeven leerlingen niet meer zo intens op
hun prestatie te focussen om een acceptabel niveau te behouden.
3) Expert performance: wanneer individuen zich aanpassen aan een domein worden
hun prestatie skills geautomatiseerd, en zijn ze in staat deze skills met minimale
moeite uit te voeren. In deze fase wordt een stabiel plateau behaald, en geen
verdere verbeteringen worden geobserveerd (= performance limit).
Terwijl de eerste fase kan worden bereikt binnen weken en maanden, zou ontwikkeling van
expertprestatie vele jaren aan ervaring vereisen. Zo werd expertise gezien als een ordelijke
progressie van beginner naar gemiddeld naar expert, met lengte van ervaring in een domein
als belangrijkste criteria. Echter is tegenwoordig duidelijk dat ervaring-gebaseerde
indicatoren van expertise geen superieure prestatie garanderen, maar dat de focus moet
liggen op individuen die reproduceerbare superieure prestatie vertonen.
Reproducibly superior performance and experience = een compleet begrip van de structuur
en acquisitie van expertise is alleen mogelijk in domeinen waar experts objectief superieure
prestatie vertonen, op een reproduceerbare manier, voor representatieve activiteiten in
een gegeven domein. Expert prestatie vindt echter plaats in complexe en unieke contexten,
waar de condities van prestatie verschillen tussen presteerders, wat vergelijking moeilijk
maakt. Wel vereisen de meeste domeinen van expertise dat experts in staat zijn om
superieure prestatie te vertonen voor gepresenteerde representatieve situaties. Deze
bevatten de essentie van expertprestatie in een domein en vereisen onmiddellijke actie.
1
, Domain-specific experience: uitgebreide betrokkenheid in
domein-gerelateerde activiteiten is noodzakelijk om
expertprestatie te verkrijgen in dat domein. De
ontwikkeling van expertprestatie kan worden beschreven
als een functie van leeftijd en jaren aan ervaring, als volgt:
1. Longitudinale metingen van prestatie laten zien dat
alle individuen geleidelijk verbeteren, zonder
abrupte verbeteringen. Een hoog niveau van prestatie wordt dus niet
verkregen zonder relevante voorkennis en oefening.
2. Expertprestatie blijft verbeteren na het bereiken van de leeftijd van fysieke
rijping, en is dus niet direct beperkt door de functionele capaciteit van het
lichaam en het brein. Piekprestatie van experts wordt bijna altijd verkregen in
volwassenheid, vele jaren na initiële blootstelling aan het domein. Extra
ervaring is dus nodig om het hoogste niveau van prestatie te behalen.
3. Zelfs voor de meest getalenteerde individuen geldt de ten-year rule, oftewel
tien jaar ervaring in een domein is vereist om een expert te worden en om te
winnen op internationaal niveau. Dit verschilt wel per domein.
Improved methods of practice: in bijna ieder aspect van menselijke activiteit zijn er
toenames geweest in het niveau van prestatie. Over tijd hebben mensen methodes
ontwikkeld voor het opstapelen en behouden van ontdekte kennis/skills en
geproduceerde middelen. Ondanks de toenames in het gemiddelde niveau van
expertprestatie over tijd, blijft de variabiliteit in individuele verschillen groot.
From experience to designed practice = de geselecteerde groep individuen die uiteindelijk
zeer hoge niveaus bereikt stapelen niet simpelweg meer routine ervaring op van domein-
gerelateerde activiteiten, maar breiden hun skill-bouw periode uit over jaren. De beste
middelen voor training zijn nodig, maar niet voldoende, voor het produceren van de beste
presteerders. Zo bleek uit onderzoek dat de allerbesten meer tijd per week spenderen aan
activiteiten speciaal ontworpen om prestatie te verbeteren (= deliberate practice). De
kernassumptie van deliberate practice is dat expertprestatie geleidelijk wordt verkregen en
dat effectieve verbetering van prestatie de mogelijkheid vereist om passende trainingstaken
te vinden die de presteerder sequentieel kan leren. Hierbij worden taken gepresenteerd die
in eerste instantie buiten hun gebied liggen, maar kunnen worden geleerd door op kritieke
aspecten te concentreren en geleidelijk prestatie te verbeteren na feedback.
Deliberate practice and the acquisition of complex mechanisms mediating expert
performance = in tegenstelling tot de acquisitie van alledaagse skills zouden experts hun
prestatie blijven verbeteren met meer ervaring, zolang dit samengaat met deliberate
practice. Door actief veeleisende taken op te zoeken die hun prestatie “uitrekken”, zouden
experts de nadelige effecten van automatisatie overkomen en actief cognitieve
mechanismes verkrijgen die verder leren en verbetering ondersteunen. Zo zullen geleidelijk
mechanismes worden verkregen waarmee prestatie kan worden gecontroleerd en
geëvalueerd in representatieve situaties van het domein. Op deze manier kan
onafhankelijkheid worden verkregen van de feedback.
2
Literatuur: Ericsson, Hambrick, van Meeuwen, Jaarsma
Deel 1
To what extent do you need deliberate practice or talent to become excellent in something?
Ericsson: “The influence of experience and deliberate practice on the development of
superior expert performance” (2006)
Traditional view of skill acquisition and professional development = kinderen zouden hun
vaardigheden ontwikkelen tijdens kindertijd en kunnen hun
aangeboren potentieel bereiken onder wenselijke condities. Het
algemene perspectief komt van Francis Galton, die stelt dat het
potentieel van een individu wordt beperkt door aangeboren
biologische capaciteiten die het hoogste niveau van prestatie
beperken. Huidige theorieën van skill-acquisitie zijn consistent met
de algemene assumptie van Galton en stellen drie fases:
1) Everyday skills: individuen hebben in eerste instantie het doel om een niveau van
bekwaamheid te behalen waarmee zij deze alledaagse taken op functioneel niveau
kunnen uitvoeren. Beginners proberen de vereisten van de activiteit te begrijpen en
focussen op het genereren van acties terwijl zij het maken van fouten vermijden.
2) Arrested development: wanneer mensen meer ervaring hebben worden fouten
zeldzamer, wordt prestatie soepeler, en hoeven leerlingen niet meer zo intens op
hun prestatie te focussen om een acceptabel niveau te behouden.
3) Expert performance: wanneer individuen zich aanpassen aan een domein worden
hun prestatie skills geautomatiseerd, en zijn ze in staat deze skills met minimale
moeite uit te voeren. In deze fase wordt een stabiel plateau behaald, en geen
verdere verbeteringen worden geobserveerd (= performance limit).
Terwijl de eerste fase kan worden bereikt binnen weken en maanden, zou ontwikkeling van
expertprestatie vele jaren aan ervaring vereisen. Zo werd expertise gezien als een ordelijke
progressie van beginner naar gemiddeld naar expert, met lengte van ervaring in een domein
als belangrijkste criteria. Echter is tegenwoordig duidelijk dat ervaring-gebaseerde
indicatoren van expertise geen superieure prestatie garanderen, maar dat de focus moet
liggen op individuen die reproduceerbare superieure prestatie vertonen.
Reproducibly superior performance and experience = een compleet begrip van de structuur
en acquisitie van expertise is alleen mogelijk in domeinen waar experts objectief superieure
prestatie vertonen, op een reproduceerbare manier, voor representatieve activiteiten in
een gegeven domein. Expert prestatie vindt echter plaats in complexe en unieke contexten,
waar de condities van prestatie verschillen tussen presteerders, wat vergelijking moeilijk
maakt. Wel vereisen de meeste domeinen van expertise dat experts in staat zijn om
superieure prestatie te vertonen voor gepresenteerde representatieve situaties. Deze
bevatten de essentie van expertprestatie in een domein en vereisen onmiddellijke actie.
1
, Domain-specific experience: uitgebreide betrokkenheid in
domein-gerelateerde activiteiten is noodzakelijk om
expertprestatie te verkrijgen in dat domein. De
ontwikkeling van expertprestatie kan worden beschreven
als een functie van leeftijd en jaren aan ervaring, als volgt:
1. Longitudinale metingen van prestatie laten zien dat
alle individuen geleidelijk verbeteren, zonder
abrupte verbeteringen. Een hoog niveau van prestatie wordt dus niet
verkregen zonder relevante voorkennis en oefening.
2. Expertprestatie blijft verbeteren na het bereiken van de leeftijd van fysieke
rijping, en is dus niet direct beperkt door de functionele capaciteit van het
lichaam en het brein. Piekprestatie van experts wordt bijna altijd verkregen in
volwassenheid, vele jaren na initiële blootstelling aan het domein. Extra
ervaring is dus nodig om het hoogste niveau van prestatie te behalen.
3. Zelfs voor de meest getalenteerde individuen geldt de ten-year rule, oftewel
tien jaar ervaring in een domein is vereist om een expert te worden en om te
winnen op internationaal niveau. Dit verschilt wel per domein.
Improved methods of practice: in bijna ieder aspect van menselijke activiteit zijn er
toenames geweest in het niveau van prestatie. Over tijd hebben mensen methodes
ontwikkeld voor het opstapelen en behouden van ontdekte kennis/skills en
geproduceerde middelen. Ondanks de toenames in het gemiddelde niveau van
expertprestatie over tijd, blijft de variabiliteit in individuele verschillen groot.
From experience to designed practice = de geselecteerde groep individuen die uiteindelijk
zeer hoge niveaus bereikt stapelen niet simpelweg meer routine ervaring op van domein-
gerelateerde activiteiten, maar breiden hun skill-bouw periode uit over jaren. De beste
middelen voor training zijn nodig, maar niet voldoende, voor het produceren van de beste
presteerders. Zo bleek uit onderzoek dat de allerbesten meer tijd per week spenderen aan
activiteiten speciaal ontworpen om prestatie te verbeteren (= deliberate practice). De
kernassumptie van deliberate practice is dat expertprestatie geleidelijk wordt verkregen en
dat effectieve verbetering van prestatie de mogelijkheid vereist om passende trainingstaken
te vinden die de presteerder sequentieel kan leren. Hierbij worden taken gepresenteerd die
in eerste instantie buiten hun gebied liggen, maar kunnen worden geleerd door op kritieke
aspecten te concentreren en geleidelijk prestatie te verbeteren na feedback.
Deliberate practice and the acquisition of complex mechanisms mediating expert
performance = in tegenstelling tot de acquisitie van alledaagse skills zouden experts hun
prestatie blijven verbeteren met meer ervaring, zolang dit samengaat met deliberate
practice. Door actief veeleisende taken op te zoeken die hun prestatie “uitrekken”, zouden
experts de nadelige effecten van automatisatie overkomen en actief cognitieve
mechanismes verkrijgen die verder leren en verbetering ondersteunen. Zo zullen geleidelijk
mechanismes worden verkregen waarmee prestatie kan worden gecontroleerd en
geëvalueerd in representatieve situaties van het domein. Op deze manier kan
onafhankelijkheid worden verkregen van de feedback.
2
