Samenvatting Vietnam-Oorlog
H.1 De Vietnamese deling
Nadat de Fransen vertrokken bestand Vietnam een communistisch Noord-
Vietnam en een door Amerika gesteund Zuid-Vietnam. In 1884 werd Vietnam een
Franse kolonie, ze beloofde een betere economie, maar gebruikte het als
afzetmarkt voor de Franse economie. De F waren niet gewild bij de bevolking.
Een deel van de bevolking werd katholiek, maar de grote meerderheid was
boeddhistisch. Een grote bedreiging voor het koloniale gezag was het
communisme. Ho Chi Minh had diepe haat op de Fransen, in 1919 was hij in
Frankrijk voor de politiek en startte een petitie waar hij vroeg voor democratie en
zelfstandigheid in zijn land, ze luisterde niet. Ho werd in ’20 overtuigd door
Lenin: gezamenlijk het westerse imperialisme bestrijden en een einde maken aan
privébezit; communistische revolutie. Het Communisme sprak hem aan, omdat
de Russische revolutie had laten zien dat ze zo een veel machterige vijand
konden verslaan.
Ho werd door de SU naar Z-CH gestuurd en richtte daar in 1930 de Indochinese
Communistische Partij op (ICP). Toen Ho voor het eerst weer naar Vietnam ging
richtte hij de nationale bevrijdingsbeweging op, de Vietminh. Het doel was
nationale onafhankelijkheid en daarna de sociale revolutie. Onder leiding van Vo
Nguyen Giap werd een leger opgericht. Samen met Japan kregen ze heel
Vietnam onder controle, op 2 sep in Hanoi riep Ho de onafhankelijkheid uit. De
Fransen namen vanuit het zuiden het land weer in, Ho vroeg de VS om hulp,
maar die hielpen niet. Ho besloot in ’46 te praten met FR, maar eind ’46 brak er
een oorlog uit tussen FR en Vietminh. De Vietminh gebruikte hun
guerrillatacktieken, en het lukte de Fransen niet het N onder controle te krijgen.
In 1950 erkende China de Democratische Republiek Vietnam (DRV) en ging
wapens en adviseurs leveren, twee weken later volgenden erkenning door de SU
en zij steunden ook. In mei ’50 besloot de VS met Truman de Franse te steunen,
ze wouden geen communisme.
De FR lukte het maar niet om te winnen, daarom kwam er een conferentie. In de
aanloop daar naartoe probeerden de partijen alsnog een doorbraak te maken, de
strijd spitste zich bij Dien Bien Phu. Na lang vechten werd het duidelijk voor FR
dat ze niet zouden winnen, ze vroegen Eisenhower om luchtsteun. Frankrijk wou
stoppen, maar de VS niet, zij waren bang voor de dominotheorie; alle landen in
ZO-Azië worden communistisch. De Amerikanen gingen met tegenzin naar
Genève, ze wouden niet onderhandelen met communisten. Er werd afgesproken
dat het land werd verdeeld langs de 17 e breedtegraat, Viet moest neutraal
blijven, zijn leger niet versterken en FR zouden binnen 2 jaar het land verlaten.
Ho was er niet blij mee, maar troostte zich dat hij de verkiezingen over 2 jaar zou
winnen. De VS ging ondertekende niet de Geneefse Akkoorden, maar ging wel
akkoord, daarna richtte ze een anticommunistische natie op; Zuidoost-Aziatische
Verdrags Organisatie (ZOAVO). Het moest net zo worden als de NAVO, maar zo
ver kwam het niet.
1
, De VS en ZV wouden niet dat de verkiezingen doorgingen en deden een aanbod
om erover te praten. Omdat ze nooit ondertekend hadden vonden ze dat ze
nergens aan gebonden waren, en dachten ze dat de verkiezingen oneerlijk
zouden verlopen. Ho vroeg om hulp om zich te maken voor de verkiezingen,
maar die kreeg hij niet. De economie van NV was stond er na 8 jaar slecht voor,
bovendien vetrokken 800k Vietnamezen naar het zuiden. Communistische
economie gebeurde geleidelijk, boeren kregen meer grond, privébezit werd met
rust gelaten.
In ZV hoopten ze de superioriteit van een kapitalistische democratie naar
westers model te wijzen. Tijdens de conferentie was door FR Ngo Dinh Diem als
premier benoemd, de Am waren hier tevreden mee. VS investeerde miljarden in
de economie van ZV, Diem gebruikte dit echt om een politiestaat op te bouwen,
trok macht naar zichzelf toe en bevoordeelde katholieke minderheid. De VS zag
het door de vingers, zolang hij maar tegen het communisme was, 130k
Vietminhstrijders trokken naar het noorden, want Diem trad hard op tegen
communisten.
H.2 Amerika gaat over tot oorlog
Volgens NV was de oplossing om de Am weg te krijgen met verzet van ZV. Alleen
mocht het niet opvallen dat NV hun hielpen. Daarom maakten ze routes door
Laos: Ho-Chi-Minhroutes, deze werden gebruikt om spullen te vervoeren en
konden de oorlog infiltranten ZV binnenkomen. In 1960 vond Hanoi dat er een
nieuwe politiek organisatie in het zuiden moest komen, tegen Diem, maar
gecontroleerd door de communisten: Nationaal Bevrijdingsfront (NLF), met leger
Vietcong. Ze kregen delen van grond in handen en wonnen aanvallen. Met ZV
ging het slecht, de economie en industrie ging slecht, ze hadden het plan om
landbouw te hervormen: versterkte dorpen. De dorpen waren een veiligere en
betere plek maar boeren werden gedwongen erheen te verhuizen. Door de
onvrede kon de Vietcong infiltreren, zij gebruikten de agrovilles als een veilige
haven. Op 8 mei 1963, sloeg de vlam in de pan, boeddhisten werden
gediscrimineerd en gingen rellen, ze werden hard aangepakt alleen dit werkte
averechts.
Kennedy had minder zorgen over V, maar was alsnog bang dat het
communistisch werd. Zijn zorgen werden groter nadat Chroestsjov in 1961
beloofde NV meer te steunen. V kreeg nu meer steun van SU en CH, maar wilde
geen confrontatie met de Am. Kennedy stuurde helikopters met napalm en meer
adviseurs om ZV zelf sterker te maken; voor een contraguerrilla. Door een
staatsgreep binnen ZV sloegen van ontevreden generaals sloegen Diem en
Saigon op de vlucht, Diem werd vermoord. 3 weken later werd Kennedy
vermoord, 4 dagen na zijn moord ondertekende Johnson een document waarin
stond dat de VS de regering en het volk van V zouden helpen.
Johnson had 3 opties: kernwapens, terugtrekken of troepen sturen. Kernwapens
was geen optie want het risico op een kernoorlog was te groot. Voor
terugtrekking was meer steun, in 1964 groeide de druk om een diplomatieke
oplossing te zoeken; onderhandelen met SU en NV. In ZV beheerste de Vietcong
2
H.1 De Vietnamese deling
Nadat de Fransen vertrokken bestand Vietnam een communistisch Noord-
Vietnam en een door Amerika gesteund Zuid-Vietnam. In 1884 werd Vietnam een
Franse kolonie, ze beloofde een betere economie, maar gebruikte het als
afzetmarkt voor de Franse economie. De F waren niet gewild bij de bevolking.
Een deel van de bevolking werd katholiek, maar de grote meerderheid was
boeddhistisch. Een grote bedreiging voor het koloniale gezag was het
communisme. Ho Chi Minh had diepe haat op de Fransen, in 1919 was hij in
Frankrijk voor de politiek en startte een petitie waar hij vroeg voor democratie en
zelfstandigheid in zijn land, ze luisterde niet. Ho werd in ’20 overtuigd door
Lenin: gezamenlijk het westerse imperialisme bestrijden en een einde maken aan
privébezit; communistische revolutie. Het Communisme sprak hem aan, omdat
de Russische revolutie had laten zien dat ze zo een veel machterige vijand
konden verslaan.
Ho werd door de SU naar Z-CH gestuurd en richtte daar in 1930 de Indochinese
Communistische Partij op (ICP). Toen Ho voor het eerst weer naar Vietnam ging
richtte hij de nationale bevrijdingsbeweging op, de Vietminh. Het doel was
nationale onafhankelijkheid en daarna de sociale revolutie. Onder leiding van Vo
Nguyen Giap werd een leger opgericht. Samen met Japan kregen ze heel
Vietnam onder controle, op 2 sep in Hanoi riep Ho de onafhankelijkheid uit. De
Fransen namen vanuit het zuiden het land weer in, Ho vroeg de VS om hulp,
maar die hielpen niet. Ho besloot in ’46 te praten met FR, maar eind ’46 brak er
een oorlog uit tussen FR en Vietminh. De Vietminh gebruikte hun
guerrillatacktieken, en het lukte de Fransen niet het N onder controle te krijgen.
In 1950 erkende China de Democratische Republiek Vietnam (DRV) en ging
wapens en adviseurs leveren, twee weken later volgenden erkenning door de SU
en zij steunden ook. In mei ’50 besloot de VS met Truman de Franse te steunen,
ze wouden geen communisme.
De FR lukte het maar niet om te winnen, daarom kwam er een conferentie. In de
aanloop daar naartoe probeerden de partijen alsnog een doorbraak te maken, de
strijd spitste zich bij Dien Bien Phu. Na lang vechten werd het duidelijk voor FR
dat ze niet zouden winnen, ze vroegen Eisenhower om luchtsteun. Frankrijk wou
stoppen, maar de VS niet, zij waren bang voor de dominotheorie; alle landen in
ZO-Azië worden communistisch. De Amerikanen gingen met tegenzin naar
Genève, ze wouden niet onderhandelen met communisten. Er werd afgesproken
dat het land werd verdeeld langs de 17 e breedtegraat, Viet moest neutraal
blijven, zijn leger niet versterken en FR zouden binnen 2 jaar het land verlaten.
Ho was er niet blij mee, maar troostte zich dat hij de verkiezingen over 2 jaar zou
winnen. De VS ging ondertekende niet de Geneefse Akkoorden, maar ging wel
akkoord, daarna richtte ze een anticommunistische natie op; Zuidoost-Aziatische
Verdrags Organisatie (ZOAVO). Het moest net zo worden als de NAVO, maar zo
ver kwam het niet.
1
, De VS en ZV wouden niet dat de verkiezingen doorgingen en deden een aanbod
om erover te praten. Omdat ze nooit ondertekend hadden vonden ze dat ze
nergens aan gebonden waren, en dachten ze dat de verkiezingen oneerlijk
zouden verlopen. Ho vroeg om hulp om zich te maken voor de verkiezingen,
maar die kreeg hij niet. De economie van NV was stond er na 8 jaar slecht voor,
bovendien vetrokken 800k Vietnamezen naar het zuiden. Communistische
economie gebeurde geleidelijk, boeren kregen meer grond, privébezit werd met
rust gelaten.
In ZV hoopten ze de superioriteit van een kapitalistische democratie naar
westers model te wijzen. Tijdens de conferentie was door FR Ngo Dinh Diem als
premier benoemd, de Am waren hier tevreden mee. VS investeerde miljarden in
de economie van ZV, Diem gebruikte dit echt om een politiestaat op te bouwen,
trok macht naar zichzelf toe en bevoordeelde katholieke minderheid. De VS zag
het door de vingers, zolang hij maar tegen het communisme was, 130k
Vietminhstrijders trokken naar het noorden, want Diem trad hard op tegen
communisten.
H.2 Amerika gaat over tot oorlog
Volgens NV was de oplossing om de Am weg te krijgen met verzet van ZV. Alleen
mocht het niet opvallen dat NV hun hielpen. Daarom maakten ze routes door
Laos: Ho-Chi-Minhroutes, deze werden gebruikt om spullen te vervoeren en
konden de oorlog infiltranten ZV binnenkomen. In 1960 vond Hanoi dat er een
nieuwe politiek organisatie in het zuiden moest komen, tegen Diem, maar
gecontroleerd door de communisten: Nationaal Bevrijdingsfront (NLF), met leger
Vietcong. Ze kregen delen van grond in handen en wonnen aanvallen. Met ZV
ging het slecht, de economie en industrie ging slecht, ze hadden het plan om
landbouw te hervormen: versterkte dorpen. De dorpen waren een veiligere en
betere plek maar boeren werden gedwongen erheen te verhuizen. Door de
onvrede kon de Vietcong infiltreren, zij gebruikten de agrovilles als een veilige
haven. Op 8 mei 1963, sloeg de vlam in de pan, boeddhisten werden
gediscrimineerd en gingen rellen, ze werden hard aangepakt alleen dit werkte
averechts.
Kennedy had minder zorgen over V, maar was alsnog bang dat het
communistisch werd. Zijn zorgen werden groter nadat Chroestsjov in 1961
beloofde NV meer te steunen. V kreeg nu meer steun van SU en CH, maar wilde
geen confrontatie met de Am. Kennedy stuurde helikopters met napalm en meer
adviseurs om ZV zelf sterker te maken; voor een contraguerrilla. Door een
staatsgreep binnen ZV sloegen van ontevreden generaals sloegen Diem en
Saigon op de vlucht, Diem werd vermoord. 3 weken later werd Kennedy
vermoord, 4 dagen na zijn moord ondertekende Johnson een document waarin
stond dat de VS de regering en het volk van V zouden helpen.
Johnson had 3 opties: kernwapens, terugtrekken of troepen sturen. Kernwapens
was geen optie want het risico op een kernoorlog was te groot. Voor
terugtrekking was meer steun, in 1964 groeide de druk om een diplomatieke
oplossing te zoeken; onderhandelen met SU en NV. In ZV beheerste de Vietcong
2
