Jurisprudentielijst Sanctierecht
Rechter en het verbod Het Hof overweegt dat binnen afzienbare tijd artikel 22b Sr
kale taakstraf (verbod kale taakstraf) wordt ingevoerd. Daarmee zal geen
taakstraf meer kunnen worden opgelegd onder meer in geval
van een veroordeling voor een misdrijf waarop naar de
wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van zes jaar of
meer is gesteld en dat een ernstige inbreuk op de lichamelijke
integriteit van het slachtoffer ten gevolge heeft gehad. Hiervan
kan slechts worden afgeweken indien naast de taakstraf een
onvoorwaardelijke vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende
maatregel wordt opgelegd.
Onder de geldende wetgeving is het Hof nog in de gelegenheid
is om in bijzondere gevallen als het onderhavige bij het bepalen
van de strafmaat maatwerken kan toe te passen door in plaats
van een - gelet op de ernst van het bewezen verklaarde in
beginsel daarvoor in aanmerking komende onvoorwaardelijke
gevangenisstraf - een taakstraf op te leggen naast een
voorwaardelijke gevangenisstraf. Het Hof zet dus de regeling
uiteen, maar past - omdat er sprake is van een bijzonder geval -
een taakstraf op in combinatie met een onvoorwaardelijke straf.
Het onvoorwaardelijke gedeelte mag op grond van 9 lid
4 Sr maximaal 6 maanden bedragen. Dit kan worden
omzeild door één dag gevangenisstraf op te leggen.
HR 19 februari 2013 - De rechter strafte in deze zaak bewust zwaarder dan mogelijk is
Rechter straft bewust op grond van artikel 63 Sr om een signaal af te geven aan de
zwaarder dan mogelijk wetgever. De rechtbank De rechtbank stelde dat een onverkorte
om signaal af te geven toepassing van artikel 63 Sr niet was uit te leggen aan de
aan de maatschappij, maatschappij. Het OM had de theoretische mogelijkheid niet
maar HR verplicht om om de zaken gelijktijdig op zitting te brengen, omdat het DNA
artikel 63 Sr aan te pas lang na de verkrachting werd ontdekt. De rechtbank creëert
houden. dus een nieuw criterium: theoretische mogelijkheid. De Hoge
Raad casseert echter omdat daar wordt gemeend dat artikel 63
Sr onverkort moet worden toegepast. De rechtbank moet dus
gewoon nagaan wat d e maximaal op te leggen straf was
geweest bij gelijktijdige berechting en welke straf hij dus nu
nog mag opleggen, rekening houdend met de veroordeling van
het eerste feit. Tevens mag hij niet hoger straffen dan tot het
maximum van de maximumstraf die is gesteld op het door hem
te berechten feit.
HR 11 december 2018 - Er wordt een taakstraf opgelegd naast een veroordeling tot een
Rechter straft gevangenisstraf waarvan het onvoorwaardelijk ten uitvoer te
onbewust... leggen deel 8 maanden bedraagt. Hiervoor bestaat geen
, wettelijke grondslag (namelijk artikel 9 lid 4 Sr). Ook in geval
van een onbewuste fout, kan dit niet door de beugel. De Hoge
Raad vernietigt en verwijst terug.
James Wells & Lee vs. Niemand kan van zijn vrijheid worden beroofd als niet aan de
UK - Vrijheidsbeneming eisen van artikel 5 EVRM is voldaan. Een relatie tussen de
en artikel 5 EVRM vrijheidsbeneming en de oorspronkelijke oplegging is vereist.
De ontneming van de vrijheid moet in lijn zijn met het doel om
het individu van willekeur te bescherming en daarnaast moet de
vrijheidsbeneming ‘lawful’ zijn: nationale regels moeten
worden nageleefd en vrijheidsbeneming mag niet willekeurig
zijn. Van willekeurige detentie kan sprake zijn als:
De autoriteiten misleiden of met kwade trouw handelen;
De oplegging en de TUL naar hun aard strijdig zijn met
het doel van de vormen die artikel 5 EVRM mogelijk
maakt;
Elke relatie ontbreekt tussen de reden voor detentie en
de omstandigheden waaronder die detentie plaatsvindt
als iemand gedetineerd is wegens gevaar, moeten er
middelen worden verschaft om het gevaar te
verminderen. Dat deze tot op zekere hoogte niet altijd
onmiddellijk beschikbaar zijn, moet worden
geaccepteerd.
Deze niet in evenredige verhouding staat tot de
detentiegrond.
Constanticia vs. Bij de oplegging van TBS is een stoornis vereist. Ook bij een
Nederland - Eén van de weigerende observandus kan de rechter vaststellen dat er sprake
4 eisen voor TBS: is van een stoornis, maar dit is hoogst incidenteel. Wel moet
stoornis. een rechter bij de oplegging van TBS kunnen motiveren
waarom hij dat doet (artikel 359 lid 7 Sv) en daarbij is het
praktisch dat er vanuit een gedragskundige hoek informatie is
gekomen. In deze zaak konden gedragsdeskundigen geen
nauwkeurige diagnose stellen, maar waren ze wel van mening
dat de verdachte gestoord was. Dit werd door een eigen
onderzoek en wisselende verklaringen op de zitting versterkt.
Stalking - Eén van de 4 De rechter maakt de conclusies van het gedragsdeskundig
eisen voor TBS: stoornis. rapport vaak tot de zijne.
Voor de plaatsing in een psychiatrisch ziekenhuis
(artikel 37 Sr) is ontoerekeningsvatbaarheid vereist
(artikel 39 Sr). Het opleggen hiervan kan dus alleen bij
OVAR.
Zinloos geweld op Het Hof neemt de conclusie van het Pieter Baan Centrum over,
station Vlaardingen - namelijk dat de verdachte lijdende was aan een zodanige
gebrekkige ontwikkeling van zijn geestvermogens, dat deze
feiten hem slechts in verminderde mate kunnen worden
Rechter en het verbod Het Hof overweegt dat binnen afzienbare tijd artikel 22b Sr
kale taakstraf (verbod kale taakstraf) wordt ingevoerd. Daarmee zal geen
taakstraf meer kunnen worden opgelegd onder meer in geval
van een veroordeling voor een misdrijf waarop naar de
wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van zes jaar of
meer is gesteld en dat een ernstige inbreuk op de lichamelijke
integriteit van het slachtoffer ten gevolge heeft gehad. Hiervan
kan slechts worden afgeweken indien naast de taakstraf een
onvoorwaardelijke vrijheidsstraf of vrijheidsbenemende
maatregel wordt opgelegd.
Onder de geldende wetgeving is het Hof nog in de gelegenheid
is om in bijzondere gevallen als het onderhavige bij het bepalen
van de strafmaat maatwerken kan toe te passen door in plaats
van een - gelet op de ernst van het bewezen verklaarde in
beginsel daarvoor in aanmerking komende onvoorwaardelijke
gevangenisstraf - een taakstraf op te leggen naast een
voorwaardelijke gevangenisstraf. Het Hof zet dus de regeling
uiteen, maar past - omdat er sprake is van een bijzonder geval -
een taakstraf op in combinatie met een onvoorwaardelijke straf.
Het onvoorwaardelijke gedeelte mag op grond van 9 lid
4 Sr maximaal 6 maanden bedragen. Dit kan worden
omzeild door één dag gevangenisstraf op te leggen.
HR 19 februari 2013 - De rechter strafte in deze zaak bewust zwaarder dan mogelijk is
Rechter straft bewust op grond van artikel 63 Sr om een signaal af te geven aan de
zwaarder dan mogelijk wetgever. De rechtbank De rechtbank stelde dat een onverkorte
om signaal af te geven toepassing van artikel 63 Sr niet was uit te leggen aan de
aan de maatschappij, maatschappij. Het OM had de theoretische mogelijkheid niet
maar HR verplicht om om de zaken gelijktijdig op zitting te brengen, omdat het DNA
artikel 63 Sr aan te pas lang na de verkrachting werd ontdekt. De rechtbank creëert
houden. dus een nieuw criterium: theoretische mogelijkheid. De Hoge
Raad casseert echter omdat daar wordt gemeend dat artikel 63
Sr onverkort moet worden toegepast. De rechtbank moet dus
gewoon nagaan wat d e maximaal op te leggen straf was
geweest bij gelijktijdige berechting en welke straf hij dus nu
nog mag opleggen, rekening houdend met de veroordeling van
het eerste feit. Tevens mag hij niet hoger straffen dan tot het
maximum van de maximumstraf die is gesteld op het door hem
te berechten feit.
HR 11 december 2018 - Er wordt een taakstraf opgelegd naast een veroordeling tot een
Rechter straft gevangenisstraf waarvan het onvoorwaardelijk ten uitvoer te
onbewust... leggen deel 8 maanden bedraagt. Hiervoor bestaat geen
, wettelijke grondslag (namelijk artikel 9 lid 4 Sr). Ook in geval
van een onbewuste fout, kan dit niet door de beugel. De Hoge
Raad vernietigt en verwijst terug.
James Wells & Lee vs. Niemand kan van zijn vrijheid worden beroofd als niet aan de
UK - Vrijheidsbeneming eisen van artikel 5 EVRM is voldaan. Een relatie tussen de
en artikel 5 EVRM vrijheidsbeneming en de oorspronkelijke oplegging is vereist.
De ontneming van de vrijheid moet in lijn zijn met het doel om
het individu van willekeur te bescherming en daarnaast moet de
vrijheidsbeneming ‘lawful’ zijn: nationale regels moeten
worden nageleefd en vrijheidsbeneming mag niet willekeurig
zijn. Van willekeurige detentie kan sprake zijn als:
De autoriteiten misleiden of met kwade trouw handelen;
De oplegging en de TUL naar hun aard strijdig zijn met
het doel van de vormen die artikel 5 EVRM mogelijk
maakt;
Elke relatie ontbreekt tussen de reden voor detentie en
de omstandigheden waaronder die detentie plaatsvindt
als iemand gedetineerd is wegens gevaar, moeten er
middelen worden verschaft om het gevaar te
verminderen. Dat deze tot op zekere hoogte niet altijd
onmiddellijk beschikbaar zijn, moet worden
geaccepteerd.
Deze niet in evenredige verhouding staat tot de
detentiegrond.
Constanticia vs. Bij de oplegging van TBS is een stoornis vereist. Ook bij een
Nederland - Eén van de weigerende observandus kan de rechter vaststellen dat er sprake
4 eisen voor TBS: is van een stoornis, maar dit is hoogst incidenteel. Wel moet
stoornis. een rechter bij de oplegging van TBS kunnen motiveren
waarom hij dat doet (artikel 359 lid 7 Sv) en daarbij is het
praktisch dat er vanuit een gedragskundige hoek informatie is
gekomen. In deze zaak konden gedragsdeskundigen geen
nauwkeurige diagnose stellen, maar waren ze wel van mening
dat de verdachte gestoord was. Dit werd door een eigen
onderzoek en wisselende verklaringen op de zitting versterkt.
Stalking - Eén van de 4 De rechter maakt de conclusies van het gedragsdeskundig
eisen voor TBS: stoornis. rapport vaak tot de zijne.
Voor de plaatsing in een psychiatrisch ziekenhuis
(artikel 37 Sr) is ontoerekeningsvatbaarheid vereist
(artikel 39 Sr). Het opleggen hiervan kan dus alleen bij
OVAR.
Zinloos geweld op Het Hof neemt de conclusie van het Pieter Baan Centrum over,
station Vlaardingen - namelijk dat de verdachte lijdende was aan een zodanige
gebrekkige ontwikkeling van zijn geestvermogens, dat deze
feiten hem slechts in verminderde mate kunnen worden
