Samenvatting – 35 kilos d'espoir - Anna Gavalda
Algemeen
In dit boek, ’35 kilos d’espoir’ is de toon constant direct gezet. Er wordt niet veel
omheen gedraaid, maar het is ‘straight to the point’ en daarom is de sfeer goed te
bepalen. Verder is het een roman die geschreven is in de ‘ik-vorm’. In dit boek
vertelt de hoofdpersoon over zijn eigen leven, alsof het een dagboek is.
‘Je’ in dit boek is Grégoire Dubosc. Hij is 13 jaar en heeft een uitgesproken hekel
aan school. Zijn resultaten zijn zeer slecht en ook in sport is hij geen uitblinker. Zijn
krachten liggen echter bij het werken met de handen. Hij is goed in knutselen en
technisch aangelegd.
Samenvatting per bladzijde
Blz. 5
Grégoire was een gelukkige jongen totdat hij de leeftijd van 3,5 behaalde. Hij
moest voor het eerst naar school en dit verpestte zijn leven zoals hij dat beschrijft.
Het verderft zijn leven. Voordat hij naar school moest, had hij een topleven en
speelde hij veel met zijn hondenknuffel: Grodoudou.
Blz. 6
Toen hij voor het eerst naar school ging, deed hij dat vol goede moed en hij leek er
zin in te hebben. Met de lunch kwam Grégoire ook weer blij en vrolijk thuis. Hij
ging naar zijn kamer en speelde met Grodoudou. Totdat zijn moeder zei dat hij
weer terug moest naar school. Hij was beslist niet om te praten en wilde niet terug
omdat het hem niet interesseerde. Zijn moeder werd boos en gaf hem een tik.
Blz. 7
Zijn ouders hebben met veel mensen gesproken over Grégoire en zijn afkeer van
school. Maar hij luisterde nooit en het boeide hem ook niet zoveel.
Blz. 8
Op dit moment is Grégoire 13 jaar en zit hij in de ‘sixième’ (bij ons de 1 e). Hij is
twee keer blijven zitten. Het feit dat het zo slecht gaat is lastig voor zijn ouders. Ze
maken veel ruzie en zijn moeder is boos op hem. Hij vindt het echter niet de
moeite waard om erover te praten omdat hij bang is dat hij het alleen maar erger
maakt.
Hij vertelt dat het niet zo is dat hij niet kan werken. Maar dat hij het gewoon niet
begrijpt. Hij vindt het lastig, het is Chinees voor hem. Hij heeft al veel dokters
bezocht en het resultaat is altijd hetzelfde: concentratieproblemen. Hij vindt dat
onzin. Hij zegt dat het hem simpelweg niet interesseert, het boeit hem niet.
, Blz. 9
Ondanks zijn afkeer van school, was er één schooljaar dat hij leuk had gevonden.
Dit was het schooljaar van juf Marie. Hij was dol op haar omdat hij zich erg
interesseerde voor bouwen, ontwerpen en dingen zelf maken. Er ging geen dag
voorbij waarop ze ons niet liet bouwen.
Blz. 10
Dit schooljaar met juf Marie was belangrijk voor hem omdat hij zich realiseerde dat
hij zich wel degelijk interesseerde voor iets: het werken met de handen en dingen
maken.
Toen het einde van het jaar was aangebroken en juf Marie niet meer zijn juf zou
zijn, heeft Grégoire haar een cadeau gegeven: een pot waarin ze allemaal
voorwerpen kon stoppen. Hij had deze pot heel erg mooi gedecoreerd.
Blz. 11
Juf Marie heeft ook een cadeautje voor Grégoire als afscheid. Dit is een boek. Ze
vertelt hem dat hij het nodig heeft omdat hij het volgende jaar bij juf Daret veel
moet gaan lezen.
Grégoire kan de titel zelf niet lezen en vraagt zijn moeder ernaar. Het boek heet:
“1000 activités pour les petites mains”. Hij had een hekel aan mevrouw Daret en
kon niet lezen. Toch leerde hij het omdat hij het nijlpaard wilde maken van
eierdozen dat op pagina 124 van dit boek stond.
Blz. 12
Aan het einde van de kleuterschool had juf Marie bij mijn eindbrief geschreven dat
hij een vergietvormig hoofd heeft maar wonderlijke feeënhanden en een groot
hart.
Hoe dan ook, vertelt hij, hij weet veel, veel van dingen waar anderen juist niets van
weten. Desalniettemin wordt hij door de samenleving beschouwd als een idioot die
altijd last van zijn buik heeft.
Wanneer hij zijn ogen opendoet, een uur voordat zijn wekker gaat, merkt hij dat hij
buikpijn heeft. Het wordt erger en erger..
Blz. 13
Op het moment dat hij uit zijn bed stapt, kreeg hij het idee dat hij op een boot zat,
midden op de open zee. Hij voelt zich verschrikkelijk en hij moet zo
langzamerhand kokhalzen van de geur die school met zich meebrengt als hij daar
aankomt. Hij voelt zich continu vreselijk maar de pijn vermindert als hij thuiskomt.
Algemeen
In dit boek, ’35 kilos d’espoir’ is de toon constant direct gezet. Er wordt niet veel
omheen gedraaid, maar het is ‘straight to the point’ en daarom is de sfeer goed te
bepalen. Verder is het een roman die geschreven is in de ‘ik-vorm’. In dit boek
vertelt de hoofdpersoon over zijn eigen leven, alsof het een dagboek is.
‘Je’ in dit boek is Grégoire Dubosc. Hij is 13 jaar en heeft een uitgesproken hekel
aan school. Zijn resultaten zijn zeer slecht en ook in sport is hij geen uitblinker. Zijn
krachten liggen echter bij het werken met de handen. Hij is goed in knutselen en
technisch aangelegd.
Samenvatting per bladzijde
Blz. 5
Grégoire was een gelukkige jongen totdat hij de leeftijd van 3,5 behaalde. Hij
moest voor het eerst naar school en dit verpestte zijn leven zoals hij dat beschrijft.
Het verderft zijn leven. Voordat hij naar school moest, had hij een topleven en
speelde hij veel met zijn hondenknuffel: Grodoudou.
Blz. 6
Toen hij voor het eerst naar school ging, deed hij dat vol goede moed en hij leek er
zin in te hebben. Met de lunch kwam Grégoire ook weer blij en vrolijk thuis. Hij
ging naar zijn kamer en speelde met Grodoudou. Totdat zijn moeder zei dat hij
weer terug moest naar school. Hij was beslist niet om te praten en wilde niet terug
omdat het hem niet interesseerde. Zijn moeder werd boos en gaf hem een tik.
Blz. 7
Zijn ouders hebben met veel mensen gesproken over Grégoire en zijn afkeer van
school. Maar hij luisterde nooit en het boeide hem ook niet zoveel.
Blz. 8
Op dit moment is Grégoire 13 jaar en zit hij in de ‘sixième’ (bij ons de 1 e). Hij is
twee keer blijven zitten. Het feit dat het zo slecht gaat is lastig voor zijn ouders. Ze
maken veel ruzie en zijn moeder is boos op hem. Hij vindt het echter niet de
moeite waard om erover te praten omdat hij bang is dat hij het alleen maar erger
maakt.
Hij vertelt dat het niet zo is dat hij niet kan werken. Maar dat hij het gewoon niet
begrijpt. Hij vindt het lastig, het is Chinees voor hem. Hij heeft al veel dokters
bezocht en het resultaat is altijd hetzelfde: concentratieproblemen. Hij vindt dat
onzin. Hij zegt dat het hem simpelweg niet interesseert, het boeit hem niet.
, Blz. 9
Ondanks zijn afkeer van school, was er één schooljaar dat hij leuk had gevonden.
Dit was het schooljaar van juf Marie. Hij was dol op haar omdat hij zich erg
interesseerde voor bouwen, ontwerpen en dingen zelf maken. Er ging geen dag
voorbij waarop ze ons niet liet bouwen.
Blz. 10
Dit schooljaar met juf Marie was belangrijk voor hem omdat hij zich realiseerde dat
hij zich wel degelijk interesseerde voor iets: het werken met de handen en dingen
maken.
Toen het einde van het jaar was aangebroken en juf Marie niet meer zijn juf zou
zijn, heeft Grégoire haar een cadeau gegeven: een pot waarin ze allemaal
voorwerpen kon stoppen. Hij had deze pot heel erg mooi gedecoreerd.
Blz. 11
Juf Marie heeft ook een cadeautje voor Grégoire als afscheid. Dit is een boek. Ze
vertelt hem dat hij het nodig heeft omdat hij het volgende jaar bij juf Daret veel
moet gaan lezen.
Grégoire kan de titel zelf niet lezen en vraagt zijn moeder ernaar. Het boek heet:
“1000 activités pour les petites mains”. Hij had een hekel aan mevrouw Daret en
kon niet lezen. Toch leerde hij het omdat hij het nijlpaard wilde maken van
eierdozen dat op pagina 124 van dit boek stond.
Blz. 12
Aan het einde van de kleuterschool had juf Marie bij mijn eindbrief geschreven dat
hij een vergietvormig hoofd heeft maar wonderlijke feeënhanden en een groot
hart.
Hoe dan ook, vertelt hij, hij weet veel, veel van dingen waar anderen juist niets van
weten. Desalniettemin wordt hij door de samenleving beschouwd als een idioot die
altijd last van zijn buik heeft.
Wanneer hij zijn ogen opendoet, een uur voordat zijn wekker gaat, merkt hij dat hij
buikpijn heeft. Het wordt erger en erger..
Blz. 13
Op het moment dat hij uit zijn bed stapt, kreeg hij het idee dat hij op een boot zat,
midden op de open zee. Hij voelt zich verschrikkelijk en hij moet zo
langzamerhand kokhalzen van de geur die school met zich meebrengt als hij daar
aankomt. Hij voelt zich continu vreselijk maar de pijn vermindert als hij thuiskomt.
