Samenvatting Introduction to international commercial and European Law - NL

Introduction to international commercial and European
Law.
Inhoudsopgave
Chapter 6  6.1 t/m 6.3
Chapter 7  7.1 t/m 7.4
Chapter 8  8.1 t/m 8.3
Chapter 10  10.1 t/m 10.6
Chapter 12  12,1, 12,2, 12.3, 12.4.1
Chapter 13  13.1, 13.2, 13.2.6
Chapter 14  14.1 t/m 14.4
Chapter 15  15.1 t/m 15.11




Hoofdstuk 6: Algemene verkoopvoorwaarden.

 6.1  Introductie
Verplichtingen en rechten zijn niet alleen afgeleid van de inhoud van het
contract, maar ook van verdragen, Europees recht, nationale wetgeving en
standaardbepalingen en voorwaarden.

,Er zijn veelvuldige conflicten over de algemene verkoopvoorwaarden.
Deze conflicten worden anders opgelost dan het ene rechtsstelsel naar het
andere.
Twee problemen doen zich vaak voor met algemene
verkoopvoorwaarden (GCS):
1. Is GCS van toepassing op het contract?
2. Welke GCS zijn van toepassing op een contract?

 6.2  Of de algemene voorwaarden van toepassing zijn
op het contract
Het Weens Koopverdrag (CISG) is een VN-verdrag ondertekend door 76
landen met ingang van 1 augustus 2011. Het Weens Koopverdrag
probeert eenheid te creëren voor de internationale verkoop van goederen.
In het CISG wordt de vraag of GCS van toepassing is op een contract niet
expliciet beantwoord. Het CISG vermeldt echter artikel 7 onder 2 CISG:
"Vragen over aangelegenheden die onder dit verdrag vallen en die niet
uitdrukkelijk daarin zijn geregeld, moeten worden geregeld
overeenkomstig de algemene beginselen waarop het is gebaseerd of, bij
gebreke daarvan, beginselen, in overeenstemming met het recht dat van
toepassing is krachtens de regels van het internationaal privaatrecht. "
Volgens het CISG moet het antwoord op deze vraag worden
gevonden in de nationale wetgeving die van toepassing is op het contract.
Dit is problematisch, omdat het antwoord varieert van het ene
rechtsstelsel tot het andere.

 6.3  Welke algemene voorwaarden van toepassing zijn
op het contract
Een probleem met betrekking tot de toepassing van de GCS op het
contract is welke GCS op het contract van toepassing is. Het komt soms
voor dat beide partijen, dus zowel de verkoper als de koper, willen dat de
algemene voorwaarden van toepassing zijn.
Dit wordt een 'strijd van vormen' genoemd en het antwoord verschilt
van het ene rechtsstelsel naar het andere.
Er zijn drie oplossingen voor dit probleem:
1. First shot rule.
De algemene voorwaarden zijn van toepassing bij de partij die als
eerst aangeeft: ‘mijn algemene voorwaarden zijn van toepassing’.
De Nederlandse wetgeving heeft hiervoor gekozen, art. 6:225 lid 3
Dutch Civil Code, maar de regel is niet van toepassing op
internationale contracten.
2. Last shot rule. (Artikel 19, lid 1 and 2 CISG).
De algemene voorwaarden zijn van toepassing bij de partij die het
laatst aangeeft dat de algemene voorwaarden van toepassing zijn.
In de meeste gevallen is dit de verkoper omdat de verkoper in de
meeste gevallen de partij wil zijn die een bestelling bevestigd en
daarom ‘the last shot’ heeft.

, 3. Knock out rule
Wanneer de partijen de voorwaarden van de tegenpartij niet wensen
te accepteren, wordt niet bepaald welke ‘set’ van algemene
voorwaarden voorrang heeft. De rechter bekijkt de algemene
voorwaarden waarover partijen het eens zijn geworden.
- Duitse rechtbanken hebben een verschillende interpretatie van
artikel 19 CISG. De Duitse interpretatie is dat de enige GCS die van
toepassing zijn op het contract die zijn waarover de partijen het eens
zijn.
- Het Franse Hof van Cassatie paste ook de knock-outregel toe met
betrekking tot een forumkeuzebeding. Het Hof verklaarde dat een
antwoord op een aanbod tot aanvaarding van het aanbod, maar dat
verschillende voorwaarden bevatte die de voorwaarden van het
aanbod wezenlijk veranderden, zoals een andere bepaling
betreffende geschillenbeslechting, zoals bepaald in artikel 19 onder
3 CISG, voorzag niet in aanvaarding. In dit geval heeft dit ertoe
geleid dat de forumclausule waarop de koper zich beroept niet van
toepassing is.

Hoofdstuk 7: Eigendomsvoorbehoud

 7.1  Introductie
Eigendomsvoorbehoud betekent dat een verkoper, zelfs na aflevering van
de goederen, kan eisen dat de koper de goederen retourneert in het geval
van niet-betaling door de koper. De koper heeft de goederen in zijn bezit
en de verkoper blijft de eigenaar van de goederen totdat hij is betaald.
Over het algemeen hoeft eigendomsvoorbehoud niet geregistreerd
geworden in een openbaar register. In Zwitserland moet dit echter wel.
Er zijn drie belangrijkste groepen van bepalingen voor
eigendomsvoorbehoud:
- Eenvoudige eigendomsvoorbehoud
- Alle gelden of hoeveelheden eigendomsvoorbehoud
- Uitgebreid eigendomsvoorbehoud

 Eenvoudige eigendomsvoorbehoud
De clausule betreffende het eigendomsvoorbehoud werkt alleen als de
goederen in hun oorspronkelijke vorm identificeerbaar zijn.
Voorbeeld: Wanneer een Nederlandse organisatie 200 bomen verkoopt
aan een Franse organisatie en de Franse organisatie heeft 150 bomen al
gebruikt om kasten te maken, dan kan de Nederlandse organisatie slechts
50 bomen terugvorderen als de Franse organisatie niet betaalt. Natuurlijk
kan de rest van het geld wel gevorderd worden, maar bij faillissement is
de kans erg klein. In het geval van een faillissement, de verkoper kan
kiezen tussen de goederen terughalen of (bijna) niets krijgen.
Valide onder: Frans, Belgisch, Italiaans, Pools, Zweeds, Deens en
Roemeens recht.

 Alle gelden of hoeveelheden eigendomsvoorbehoud

, Bestaat vaak uit herhalende contracten.
Valide onder: Nederlands, Spaans, UK en Portugees recht.
Voorbeeld: Wordt gebruikt waar continu aanlevering van een bepaald
product is. Stel: maandelijks gaat een partij hout van zweden naar
Duitsland waar kinderbedjes van gemaakt wordt.
Het laatste hout is wel betaald maar het hout daarvoor niet. Het hoeft niet
PRECIES het hout te zijn wat niet betaald is. Het moet wel nog steeds in de
originele staat zijn.

 Uitgebreid eigendomsvoorbehoud
Er zijn een paar rechtsstelsels waarin het mogelijk is om een clausule met
een verlengd eigendomsvoorbehoud in een koopovereenkomst op te
nemen.
Het eigendomsvoorbehoud eindigt dan wanneer de goederen niet langer
identificeerbaar zijn of ter goeder trouw verkocht zijn aan derden.
Voorbeeld: wanneer een fabrikant die stoelen maakt van materialen die
onder eigendomsvoorbehoud gekocht zijn, failliet gaat, dan hebben alle
verkopers van de desbetreffende fabrikant recht op de opbrengst van de
verkochte stoelen. Bij een stoel heb je niet alleen hout nodig maar ook
schroeven. De opbrengst van de stoel wordt dan naar rato betaald aan de
leveranciers.

Hoofdstuk 8: Internationale verkoop van goederen.

 8.1  Introductie
Een verkoopcontract bestaat grofweg uit de volgende punten:
- Identificatie van de partijen;
- Wie is de koper, wie is de verkoper
- Onderwerp van het contract;
- Welk product of welke dienst is gekocht
- Verplichtingen van de partijen; (hoofdstuk 9/10)
- schending van contract en disclaimers; (hoofdstuk 9/10)
- Duur en beëindiging van het contract; (hoofdstuk 9/10)
- Keuze van de wet;
- Conflictoplossing; (hoofdstuk 12)
- Boilerplate-clausules; (hoofdstuk 13)
- Handtekeningen.
Het Verdrag van de Verenigde Naties inzake de verkoop van
goederen (CISG), ook bekend als het Verdrag van Wenen, is een VN-
verdrag met materieel recht op de internationale verkoop van goederen.
 Het CISG regelt alleen het verbintenissenrecht, en niet het
eigendomsrecht.
 Het CISG bevat regels voor het overdragen van risico's van de
verkoper naar de koper.
 Het CISG heeft enkele (opzettelijke) lacunes zoals betreffende
rentetarieven.