De Harvey Milk periode
Senanur Kaya 5B Maatschappijleer M. Steenbergen 01/04/2022
Harvey Milk. Nee, geen melkmerk, maar een man die veel invloed heeft gehad op de tijd waarin hij
actief was en zelfs na zijn overlijden. Harvey Milk was een van de eerste openlijke homoactivisten,
die het heeft gehaald tot aan “San Francisco's Board of Supervisors” na vier jaar hard proberen. Hij
was een stem voor LGBT- groepen, maar ook andere sociale minderheden zoals bejaarden en
gehandicapten. Dit allemaal begon bij een fotowinkel in de Castro Street, wat later uit zou groeien van
een rustige buurt tot ‘the Castro’.
Van deze gebeurtenissen en de actieve tijden van Harvey Milk is een documentaire gemaakt, met de
naam The Times of Harvey Milk. Deze review is gemaakt gebaseerd op deze documentaire.
Van fotowinkel tot het jaarlijkse gay-feest
Harvey Milk begon zich na de opzetting van zijn fotowinkel lichtelijk bezig te houden met
(gemeente)politiek en noemde zich zelfs ‘Burgemeester van the Castro’. Dit bracht hem op andere
ideeën, zoals bijvoorbeeld zich echt gaan opgeven om in de politiek te kunnen zitten en aandacht te
kunnen krijgen voor de minderheden in de samenleving van zijn land. Hij stelde zich vier jaar lang op
als kandidaat voor de verkiezingen van de ‘San Francisco's Board of Supervisors’. Dit was eigenlijk
gewoon het gemeentebestuur van San Francisco. Na drie keer verloren te hebben lukte het hem de
vierde keer om bij het bestuur te komen. Dit eindigde in een groot feest dat bijna leek op
Nieuwjaarsdag volgens de nieuwszenders. Dit liep uiteindelijk op tot een jaarlijks ‘the Castro’ feest
die Milk elk jaar zou gaan organiseren.
Bij zijn overwinning had Milk support van de nieuwe burgemeester George Moscone. Deze
vond dat je niet kon zorgen voor het bloeien van een stad door alleen de binnenstad te ontwikkelen.
Hij was voor een pluriforme samenleving, waarbij mensen met verschillende culturen, levensstijlen en
religies samen leven in een land.
De overheersende homo’s
De media heeft de grootste invloeden tijdens deze periode. Er is geen sprake van instagram of
snapchat, maar er zijn wel nieuwszenders zoals Eyewitness News of speciale interviews met de
politici. De kandidaten worden beschreven en over al deze kandidaten zijn al vooroordelen gevormd,
en de stereotypen zijn al te herkennen. Er zijn drie kandidaten over van de zeven kandidaten. Deze
worden via een nieuwszender als volgt beschreven: de witte hetero advocaat Terrance Hallinan, die
steun krijgt van de democraten en vakbonden, die de stemmen deelt met de twee homo’s: Harvey
Milk en Rick Stokes. Er wordt op elk nieuwszender duidelijk aangegeven wie gay is en wie niet. Dit
zorgt ervoor dat het klinkt als een echt verschil omdat het zo nadrukkelijk steeds wordt aangegeven.
Mensen beginnen te denken dat die mensen anders zijn en dit zorgt voor een ander beeld die zij
binnenkrijgen van de ‘gays’. Hier wordt dus gebruik gemaakt van mediaframe.
Na de verkiezingen wordt er in de documentaire nog een journalist laten zien die de
feestvierende Milk een paar vragen stelt na zijn overwinning als supervisor. Dit gaat als volgt; het
begint met een korte inleiding van de journalist, waar al direct twee dingen aan opvallen. Zijn gesprek
met Milk begint met “U bent de allereerste homo supervisor…” en eindigt met “...zoiets heb ik nog
nooit meegemaakt.” Hoe normaal het ook klinkt, hier gaat de framing al van start. Doordat er
Senanur Kaya 5B Maatschappijleer M. Steenbergen 01/04/2022
Harvey Milk. Nee, geen melkmerk, maar een man die veel invloed heeft gehad op de tijd waarin hij
actief was en zelfs na zijn overlijden. Harvey Milk was een van de eerste openlijke homoactivisten,
die het heeft gehaald tot aan “San Francisco's Board of Supervisors” na vier jaar hard proberen. Hij
was een stem voor LGBT- groepen, maar ook andere sociale minderheden zoals bejaarden en
gehandicapten. Dit allemaal begon bij een fotowinkel in de Castro Street, wat later uit zou groeien van
een rustige buurt tot ‘the Castro’.
Van deze gebeurtenissen en de actieve tijden van Harvey Milk is een documentaire gemaakt, met de
naam The Times of Harvey Milk. Deze review is gemaakt gebaseerd op deze documentaire.
Van fotowinkel tot het jaarlijkse gay-feest
Harvey Milk begon zich na de opzetting van zijn fotowinkel lichtelijk bezig te houden met
(gemeente)politiek en noemde zich zelfs ‘Burgemeester van the Castro’. Dit bracht hem op andere
ideeën, zoals bijvoorbeeld zich echt gaan opgeven om in de politiek te kunnen zitten en aandacht te
kunnen krijgen voor de minderheden in de samenleving van zijn land. Hij stelde zich vier jaar lang op
als kandidaat voor de verkiezingen van de ‘San Francisco's Board of Supervisors’. Dit was eigenlijk
gewoon het gemeentebestuur van San Francisco. Na drie keer verloren te hebben lukte het hem de
vierde keer om bij het bestuur te komen. Dit eindigde in een groot feest dat bijna leek op
Nieuwjaarsdag volgens de nieuwszenders. Dit liep uiteindelijk op tot een jaarlijks ‘the Castro’ feest
die Milk elk jaar zou gaan organiseren.
Bij zijn overwinning had Milk support van de nieuwe burgemeester George Moscone. Deze
vond dat je niet kon zorgen voor het bloeien van een stad door alleen de binnenstad te ontwikkelen.
Hij was voor een pluriforme samenleving, waarbij mensen met verschillende culturen, levensstijlen en
religies samen leven in een land.
De overheersende homo’s
De media heeft de grootste invloeden tijdens deze periode. Er is geen sprake van instagram of
snapchat, maar er zijn wel nieuwszenders zoals Eyewitness News of speciale interviews met de
politici. De kandidaten worden beschreven en over al deze kandidaten zijn al vooroordelen gevormd,
en de stereotypen zijn al te herkennen. Er zijn drie kandidaten over van de zeven kandidaten. Deze
worden via een nieuwszender als volgt beschreven: de witte hetero advocaat Terrance Hallinan, die
steun krijgt van de democraten en vakbonden, die de stemmen deelt met de twee homo’s: Harvey
Milk en Rick Stokes. Er wordt op elk nieuwszender duidelijk aangegeven wie gay is en wie niet. Dit
zorgt ervoor dat het klinkt als een echt verschil omdat het zo nadrukkelijk steeds wordt aangegeven.
Mensen beginnen te denken dat die mensen anders zijn en dit zorgt voor een ander beeld die zij
binnenkrijgen van de ‘gays’. Hier wordt dus gebruik gemaakt van mediaframe.
Na de verkiezingen wordt er in de documentaire nog een journalist laten zien die de
feestvierende Milk een paar vragen stelt na zijn overwinning als supervisor. Dit gaat als volgt; het
begint met een korte inleiding van de journalist, waar al direct twee dingen aan opvallen. Zijn gesprek
met Milk begint met “U bent de allereerste homo supervisor…” en eindigt met “...zoiets heb ik nog
nooit meegemaakt.” Hoe normaal het ook klinkt, hier gaat de framing al van start. Doordat er
