1.1:
De kust met onderwateroever, strand, duinen en dijken beschermd het laaggelegen
polderland tegen overstroming van de zee. Het overstromingsrisico bewustzijn van de
burgers is erg laag. Ze zijn zich niet bewust van de risico’s van zeespiegelstijging en
bodemdaling. De kans dat delen van het land onderlopen is klein, maar niet onmogelijk. De
overstromingskans is eens in de tienduizend jaar. Delen van Zeeland, Noord-Nederland en
de waddeneilanden hebben een grotere kans. Binnen de dijkringen is de kans kleiner. Een
dijkring is een gebied dat beschermd wordt tegen het buitenwater door een primaire
waterkering of door hoge gronden. Een waterkering is een object dat oppervlaktewater moet
tegenhouden, bijvoorbeeld een dijk, sluis of dam. Twee derde van nederland wordt
beschermd door primaire waterkeringen. Het beheer is in handen van de waterschappen.
Een waterschap die tot taak heeft om waterhuishouding te regelen, verantwoordelijk voor het
beheer, bescherming en onderhoud van dijken en duinen.
De kans op overstroming kan verkleind worden door meer geld in het verhogen van dijken of
duinen of verbreden van stranden of aanvullen met zand. Hoe groter de mogelijke schade
hoe beter een gebied moet worden beschermd. De economische waarde van plekken
groeit, waardoor de kans op schade toeneemt. Elke vijf jaar beoordeelt de rijksoverheid de
waterkeringen en overstromingskans. Zo nodig worden er maatregelen gemaakt.
De schade is variabel van: de oppervlakte van de dijkring, hoe ver beneden
zeeniveau, hoeveel inwoners en de investeringen (huizen,industrie) die daar zijn. De verdere
stijging van de zeespiegel en de groei van welvaart en inwonertal zorgen voor een hogere
potentiële schade.
Het risico van de overstroming hangt af van de kans dat een overstroming
plaatsvindt en de gevolgen van die overstroming. Als de kans en schade groot zijn is er een
groot risico. Een gebied dat dreigt te overstromen, door een verzwakte dijk, loopt weinig
risico als in dat gebied weinig economische activiteit is.
Het grootste overstromingsgevaar komt van zee. Extreme weersomstandigheden zijn
moeilijk te voorspellen en dus is er een korte waarschuwingstijd en is het lastig
beschermende maatregelen te treffen.
Door broeikasgassen die in de atmosfeer komen wordt de dampkring extra opgewarmd. Het
versterkte broeikaseffect zorgt voor klimaatverandering. Dit zorgt ervoor dat de
poolgebieden smelten, het zee water zet uit en er is een zeespiegelstijging. De te
verwachten stijging hangt af van de toekomstige overheersende windrichting en
temperatuurtoename. Het KNMI gebruikt daarom 2 scenario’s, een normale en extremere.
Het weer in Europa zal extremer worden. Dus meer regen en het neerslagregime (verdeling
van de hoeveelheid neerslag) zal veranderen. De zomers worden droger, watertekort. De
winters worden natter en meer hoeveelheid neerslag in één keer.
Door de klimaatverandering krijgt de zeewering het zwaarder. De kust kan alleen in stand
bleven onder de volgende voorwaarden:
- De zeebodem moet over een grote afstand vanaf de kust flauw lopen
- De stroming moet voldoende zand aanvoeren
- Het getijdenverschil mag niet te groot zijn
- De kust moet geen zware stormen krijgen
- Er mag geen snelle zeespiegelstijging zijn
, Op veel plekken gaat de zeereep (duinstrook die direct aan het strand grenst) niet
voldoende bescherming meer zijn.
Kustafslag is het zand van de kust dat verdwijnt door de zee. De verhoging van de
waterstand is ook van invloed op het waddengebied. De wadplaten kunnen een stijging van
5 mm per jaar bijhouden. Daarboven komen ze permanent onder water te staan en verdwijnt
het unieke ecosysteem. Er zijn ook gebieden waar de zandvoorraad aangroeit. Als er op een
bepaalde plek een tekort aan zand ontstaat, zullen stroming en wind zand uit een ander
gebied aanvoeren
Na de watersnoodramp 1953 werd een herhaling voorkomen. Na de invoering van de
Deltawet ging het delta project van start. De dijken in zuidwest nederland werden op
deltahoogte gebracht. Er werden dammen, wegen en bruggen gebouwd. Er werden een
aantal zeegaten afgesloten. Bij Capelle aan den Ijssel werd een beweegbare
stormvloedkering aangelegd. En de Maeslantkering. De deltawerken waren vooral voor
veiligheid. Maar de afgesloten zeegaten zorgde voor zoetwaterbekkens, waarmee de
drinkwatervoorraad werd voorzien plus de landbouw helpen tegen de verzilting. Ook
profiteerde scheepvaart van de nieuwe vaarwegen en minder verschil in hoog en laag water
Het afdammen van de Oosterschelde zorgt voor protest. Het unieke zoetwatermilieu, de
oesterteelt en visstand zouden ernstig lijden. Daarom kreeg de Oosterscheldedam een groot
aantal doorlaat sluizen die alleen bij extreem weer dicht gingen. De afsluiting van andere
zeearmen pakte minder goed uit. Door de minder natuurlijke overgangen tussen zee en de
rivier verdwenen planten en dieren. Het stilstaande, zuurstofarme en vervuilde rivierwater in
de nieuwe zoetwaterbekkens vormde een bedreiging voor het milieu. Daarop werden de
volgende maatregelen bedacht:
- Om de waterkwaliteit te herstellen werd de dam gedeeltelijk geopend, hierdoor kwam
er meer zuurstof in het water, dit kon dicht bij extreem weer.
- Andere sluizen gingen op een kier open, daardoor ontstond een natuurlijk
overgangsgebied tussen zout en zoet water.
Dit geld kwam uit het Deltafonds. Met behulp van dit fonds kunnen ook in de toekomst de
waterveiligheid en de zoetwatervoorziening van Nederland worden zeker gesteld.
1.2:
In het holoceen werd het warmer op aarde en begon de zeespiegel te stijgen. Er werd zand
en klei afgezet tot nederland vormde. Op de grens van land en zee bleef zo veel zand achter
dat onderwater zandbanken ontstonden. Als die bij eb droogvallen, zijn er strandwallen. De
wind verplaatste het zand waardoor de duinen ontstonden. Daarachter ontstonden
veenmoerassen. De duinen zijn te onderscheiden in oude en jonge duinen. De oude duinen
liggen verder landinwaarts en zijn lager.
Er zijn 3 soorten kusttypen, van noord naar zuid, waddenkust, gesloten duinenkust en
estuarium kust. In een waddengebied overtreft de aanslibbing de afslag. Daardoor is de
verscheidenheid aan planten en dieren in het waddengebied zo groot. De gesloten kust
bestaat uit een rij van strandwallen en duinen. De nieuwe waterweg is de overgang naar het
estuarium van Rijn, Maas en schelde. Dit bestaat uit zeearmen en eilanden in het
mondingsgebied. Een estuarium is een trechtervormige riviermonding waar zoet rivierwater
en zout zeewater zich vermengen. Bij een estuarium is het verschil tussen eb en vloed
De kust met onderwateroever, strand, duinen en dijken beschermd het laaggelegen
polderland tegen overstroming van de zee. Het overstromingsrisico bewustzijn van de
burgers is erg laag. Ze zijn zich niet bewust van de risico’s van zeespiegelstijging en
bodemdaling. De kans dat delen van het land onderlopen is klein, maar niet onmogelijk. De
overstromingskans is eens in de tienduizend jaar. Delen van Zeeland, Noord-Nederland en
de waddeneilanden hebben een grotere kans. Binnen de dijkringen is de kans kleiner. Een
dijkring is een gebied dat beschermd wordt tegen het buitenwater door een primaire
waterkering of door hoge gronden. Een waterkering is een object dat oppervlaktewater moet
tegenhouden, bijvoorbeeld een dijk, sluis of dam. Twee derde van nederland wordt
beschermd door primaire waterkeringen. Het beheer is in handen van de waterschappen.
Een waterschap die tot taak heeft om waterhuishouding te regelen, verantwoordelijk voor het
beheer, bescherming en onderhoud van dijken en duinen.
De kans op overstroming kan verkleind worden door meer geld in het verhogen van dijken of
duinen of verbreden van stranden of aanvullen met zand. Hoe groter de mogelijke schade
hoe beter een gebied moet worden beschermd. De economische waarde van plekken
groeit, waardoor de kans op schade toeneemt. Elke vijf jaar beoordeelt de rijksoverheid de
waterkeringen en overstromingskans. Zo nodig worden er maatregelen gemaakt.
De schade is variabel van: de oppervlakte van de dijkring, hoe ver beneden
zeeniveau, hoeveel inwoners en de investeringen (huizen,industrie) die daar zijn. De verdere
stijging van de zeespiegel en de groei van welvaart en inwonertal zorgen voor een hogere
potentiële schade.
Het risico van de overstroming hangt af van de kans dat een overstroming
plaatsvindt en de gevolgen van die overstroming. Als de kans en schade groot zijn is er een
groot risico. Een gebied dat dreigt te overstromen, door een verzwakte dijk, loopt weinig
risico als in dat gebied weinig economische activiteit is.
Het grootste overstromingsgevaar komt van zee. Extreme weersomstandigheden zijn
moeilijk te voorspellen en dus is er een korte waarschuwingstijd en is het lastig
beschermende maatregelen te treffen.
Door broeikasgassen die in de atmosfeer komen wordt de dampkring extra opgewarmd. Het
versterkte broeikaseffect zorgt voor klimaatverandering. Dit zorgt ervoor dat de
poolgebieden smelten, het zee water zet uit en er is een zeespiegelstijging. De te
verwachten stijging hangt af van de toekomstige overheersende windrichting en
temperatuurtoename. Het KNMI gebruikt daarom 2 scenario’s, een normale en extremere.
Het weer in Europa zal extremer worden. Dus meer regen en het neerslagregime (verdeling
van de hoeveelheid neerslag) zal veranderen. De zomers worden droger, watertekort. De
winters worden natter en meer hoeveelheid neerslag in één keer.
Door de klimaatverandering krijgt de zeewering het zwaarder. De kust kan alleen in stand
bleven onder de volgende voorwaarden:
- De zeebodem moet over een grote afstand vanaf de kust flauw lopen
- De stroming moet voldoende zand aanvoeren
- Het getijdenverschil mag niet te groot zijn
- De kust moet geen zware stormen krijgen
- Er mag geen snelle zeespiegelstijging zijn
, Op veel plekken gaat de zeereep (duinstrook die direct aan het strand grenst) niet
voldoende bescherming meer zijn.
Kustafslag is het zand van de kust dat verdwijnt door de zee. De verhoging van de
waterstand is ook van invloed op het waddengebied. De wadplaten kunnen een stijging van
5 mm per jaar bijhouden. Daarboven komen ze permanent onder water te staan en verdwijnt
het unieke ecosysteem. Er zijn ook gebieden waar de zandvoorraad aangroeit. Als er op een
bepaalde plek een tekort aan zand ontstaat, zullen stroming en wind zand uit een ander
gebied aanvoeren
Na de watersnoodramp 1953 werd een herhaling voorkomen. Na de invoering van de
Deltawet ging het delta project van start. De dijken in zuidwest nederland werden op
deltahoogte gebracht. Er werden dammen, wegen en bruggen gebouwd. Er werden een
aantal zeegaten afgesloten. Bij Capelle aan den Ijssel werd een beweegbare
stormvloedkering aangelegd. En de Maeslantkering. De deltawerken waren vooral voor
veiligheid. Maar de afgesloten zeegaten zorgde voor zoetwaterbekkens, waarmee de
drinkwatervoorraad werd voorzien plus de landbouw helpen tegen de verzilting. Ook
profiteerde scheepvaart van de nieuwe vaarwegen en minder verschil in hoog en laag water
Het afdammen van de Oosterschelde zorgt voor protest. Het unieke zoetwatermilieu, de
oesterteelt en visstand zouden ernstig lijden. Daarom kreeg de Oosterscheldedam een groot
aantal doorlaat sluizen die alleen bij extreem weer dicht gingen. De afsluiting van andere
zeearmen pakte minder goed uit. Door de minder natuurlijke overgangen tussen zee en de
rivier verdwenen planten en dieren. Het stilstaande, zuurstofarme en vervuilde rivierwater in
de nieuwe zoetwaterbekkens vormde een bedreiging voor het milieu. Daarop werden de
volgende maatregelen bedacht:
- Om de waterkwaliteit te herstellen werd de dam gedeeltelijk geopend, hierdoor kwam
er meer zuurstof in het water, dit kon dicht bij extreem weer.
- Andere sluizen gingen op een kier open, daardoor ontstond een natuurlijk
overgangsgebied tussen zout en zoet water.
Dit geld kwam uit het Deltafonds. Met behulp van dit fonds kunnen ook in de toekomst de
waterveiligheid en de zoetwatervoorziening van Nederland worden zeker gesteld.
1.2:
In het holoceen werd het warmer op aarde en begon de zeespiegel te stijgen. Er werd zand
en klei afgezet tot nederland vormde. Op de grens van land en zee bleef zo veel zand achter
dat onderwater zandbanken ontstonden. Als die bij eb droogvallen, zijn er strandwallen. De
wind verplaatste het zand waardoor de duinen ontstonden. Daarachter ontstonden
veenmoerassen. De duinen zijn te onderscheiden in oude en jonge duinen. De oude duinen
liggen verder landinwaarts en zijn lager.
Er zijn 3 soorten kusttypen, van noord naar zuid, waddenkust, gesloten duinenkust en
estuarium kust. In een waddengebied overtreft de aanslibbing de afslag. Daardoor is de
verscheidenheid aan planten en dieren in het waddengebied zo groot. De gesloten kust
bestaat uit een rij van strandwallen en duinen. De nieuwe waterweg is de overgang naar het
estuarium van Rijn, Maas en schelde. Dit bestaat uit zeearmen en eilanden in het
mondingsgebied. Een estuarium is een trechtervormige riviermonding waar zoet rivierwater
en zout zeewater zich vermengen. Bij een estuarium is het verschil tussen eb en vloed
