Vloeiendheid
Leerdoelen uitwerking blok D
De student definieert de volgende stoornissen en noemt de kernsymptomen (Bezemer, Bouwen &
Winkelman, 2010; Guitar 2006; Zaalen & Winkelman, 2009)
– Ontwikkelingsstotteren
– Neurologisch stotteren
– Psychogeen stotteren
– Broddelen (dysartrisch, dysfatisch, dysritmisch)
– Combinatie van broddelen en stotteren
Stoornis Definitie
Ontwikkelings stotteren Het stotteren met zijn typische begin in de kinderjaren.
Kernsymptomen:
Weinig fysieke spanning. Stotteren bestaat vooral uit herhalingen van klanken
en lettergrepen.
Neurologisch stotteren Het meest voorkomende type van verworven niet-vloeiend spreekgedrag dat
zijn oorsprong vindt in het centraal zenuwstelsel, bijvoorbeeld na een CVA.
Kernsymptomen:
Stotters op inhoudswoorden en functiewoorden. Minder spreekangst en
stotteren ook op automatische spreektaken en zingen. De types
onvloeiendheden (herhalingen, verlengingen en blokkades) echter zijn bij
neurogeen stotteren en ontwikkelingsstotteren gelijk.
Psychogeen stotteren Het niet-vloeiend spreken ontstaat op latere leeftijd in verband met een
psychisch probleem of een emotioneel trauma.
Broddelen (dysartrisch, Een stoornis in de vloeiendheid van het spreken waarbij de spreker niet in
dysfatisch, dysritmisch) staat is zijn tempo aan te passen aan de linguïstische (grammaticale
encodering) of motorische (fonologische encodering) eisen van het moment.
Andere definitie:
Een syndroom gekarakteriseerd door een abnormaal snel en/of abnormaal
onregelmatig spreektempo.
Kernsymptomen
Segmenten van de conversatie worden ervaren als te snel, onregelmatig, of
beide.
Dit 'haastige' spreken gaat samen met:
– Een hoog en/of onregelmatig articulatietempo
– Een hogere frequentie van diverse niet-vloeiendheden die niet op stotteren
lijken
– Een verminderde spraakverstaanbaarheid door een hoger niveau van
coarticulatie en/of door oppervlakkige articulatie.
Combinatie van broddelen Prevalentie mengvormen van stotteren/broddelen tussen de 18% en 67%.
en stotteren
Er zijn drie vormen van broddelen:
1. Dysritmisch broddelen:
– Slechte controle over het spreektempo;
– Verdeling van ritmische patronen;
– Tachylalie (te snel spreken);
– Bradylalie (te langzaam spreken).
2. Dysartrisch broddelen:
– Spraakproblemen
– Misarticulaties
– Slechte coördinatie van spreekbewegingen.
, 3. Dysfatisch broddelen
– Talige problemen
– Formuleringsproblemen
– Verward spreken
– Maakt de zinnen niet af en de woordvolgorde klopt niet.
Algemene kernsymptomen:
– Een te hoog en/of onregelmatig spreektempo
– Een hoge frequentie van verschillende normale niet-vloeiendheden
– Een frequente plaatsing van pauzes en het gebruik van prosodische patronen die niet aan
syntactische en semantische regels voldoen.
– Een onjuiste mate van co-articulatie tussen klanken.
De verschillen tussen broddelen en stotteren:
1. Een hoog of sterk variabel articulatietempo;
2. Een zwakke spraakmotorische coördinatie;
3. Een hoge ratio niet-vloeiendheden
De overeenkomsten tussen broddelen en stotteren:
1. Spreekangst;
2. Woordangst voor struikelen over woorden of voor blokkades;
3. Onderprestaties in de maatschappij;
4. Problemen met sociale contacten
Stotteren Broddelen
Specifieke symptomen: Primaire stotter symptomen Herhalingen, telescopie
Articulatiesnelheid: Laag Hoog/ variabel
Op spreken gerichte aandacht, Slechter Beter
maakt het spreken:
Ontspannen stemming, Beter Slechter
maakt het spreken:
Vreemde taal, Slechter Beter
maakt het spreken:
Hardop lezen van bekende tekst, Beter Slechter
maakt het spreken:
Hardop lezen van onbekende tekst, Slechter Beter
maakt het spreken:
Bewustzijn van de spraakstoornis: Ja Vaak
Communicatie-angst: Vaak Mogelijk
Klankangst: Soms Afwezig
Fouten in de woordstructuur: Afwezig Vaak
Leerdoelen uitwerking blok D
De student definieert de volgende stoornissen en noemt de kernsymptomen (Bezemer, Bouwen &
Winkelman, 2010; Guitar 2006; Zaalen & Winkelman, 2009)
– Ontwikkelingsstotteren
– Neurologisch stotteren
– Psychogeen stotteren
– Broddelen (dysartrisch, dysfatisch, dysritmisch)
– Combinatie van broddelen en stotteren
Stoornis Definitie
Ontwikkelings stotteren Het stotteren met zijn typische begin in de kinderjaren.
Kernsymptomen:
Weinig fysieke spanning. Stotteren bestaat vooral uit herhalingen van klanken
en lettergrepen.
Neurologisch stotteren Het meest voorkomende type van verworven niet-vloeiend spreekgedrag dat
zijn oorsprong vindt in het centraal zenuwstelsel, bijvoorbeeld na een CVA.
Kernsymptomen:
Stotters op inhoudswoorden en functiewoorden. Minder spreekangst en
stotteren ook op automatische spreektaken en zingen. De types
onvloeiendheden (herhalingen, verlengingen en blokkades) echter zijn bij
neurogeen stotteren en ontwikkelingsstotteren gelijk.
Psychogeen stotteren Het niet-vloeiend spreken ontstaat op latere leeftijd in verband met een
psychisch probleem of een emotioneel trauma.
Broddelen (dysartrisch, Een stoornis in de vloeiendheid van het spreken waarbij de spreker niet in
dysfatisch, dysritmisch) staat is zijn tempo aan te passen aan de linguïstische (grammaticale
encodering) of motorische (fonologische encodering) eisen van het moment.
Andere definitie:
Een syndroom gekarakteriseerd door een abnormaal snel en/of abnormaal
onregelmatig spreektempo.
Kernsymptomen
Segmenten van de conversatie worden ervaren als te snel, onregelmatig, of
beide.
Dit 'haastige' spreken gaat samen met:
– Een hoog en/of onregelmatig articulatietempo
– Een hogere frequentie van diverse niet-vloeiendheden die niet op stotteren
lijken
– Een verminderde spraakverstaanbaarheid door een hoger niveau van
coarticulatie en/of door oppervlakkige articulatie.
Combinatie van broddelen Prevalentie mengvormen van stotteren/broddelen tussen de 18% en 67%.
en stotteren
Er zijn drie vormen van broddelen:
1. Dysritmisch broddelen:
– Slechte controle over het spreektempo;
– Verdeling van ritmische patronen;
– Tachylalie (te snel spreken);
– Bradylalie (te langzaam spreken).
2. Dysartrisch broddelen:
– Spraakproblemen
– Misarticulaties
– Slechte coördinatie van spreekbewegingen.
, 3. Dysfatisch broddelen
– Talige problemen
– Formuleringsproblemen
– Verward spreken
– Maakt de zinnen niet af en de woordvolgorde klopt niet.
Algemene kernsymptomen:
– Een te hoog en/of onregelmatig spreektempo
– Een hoge frequentie van verschillende normale niet-vloeiendheden
– Een frequente plaatsing van pauzes en het gebruik van prosodische patronen die niet aan
syntactische en semantische regels voldoen.
– Een onjuiste mate van co-articulatie tussen klanken.
De verschillen tussen broddelen en stotteren:
1. Een hoog of sterk variabel articulatietempo;
2. Een zwakke spraakmotorische coördinatie;
3. Een hoge ratio niet-vloeiendheden
De overeenkomsten tussen broddelen en stotteren:
1. Spreekangst;
2. Woordangst voor struikelen over woorden of voor blokkades;
3. Onderprestaties in de maatschappij;
4. Problemen met sociale contacten
Stotteren Broddelen
Specifieke symptomen: Primaire stotter symptomen Herhalingen, telescopie
Articulatiesnelheid: Laag Hoog/ variabel
Op spreken gerichte aandacht, Slechter Beter
maakt het spreken:
Ontspannen stemming, Beter Slechter
maakt het spreken:
Vreemde taal, Slechter Beter
maakt het spreken:
Hardop lezen van bekende tekst, Beter Slechter
maakt het spreken:
Hardop lezen van onbekende tekst, Slechter Beter
maakt het spreken:
Bewustzijn van de spraakstoornis: Ja Vaak
Communicatie-angst: Vaak Mogelijk
Klankangst: Soms Afwezig
Fouten in de woordstructuur: Afwezig Vaak
