HOOFDSTUK 9: EINDE VAN DE HANDELSACTIVITEIT
INLEIDING
insolvabiliteitsproblemen = aanleiding tot een vroegtijdig einde van de handelsactiviteit.
Een modern insolventierecht moet :
- op gericht zijn om kapitaalvernietiging tegen te gaan
- De economie, maar ook de schuldeisers worden er immers mee gediend als de waarde van de
onderneming wordt gemaximaliseerd
- De voortzetting van de onderneming of een overdracht ervan als ‘going concern’ kan immers voor de
schuldeisers gunstiger zijn dan een liquidatie van de onderscheiden activa.
Het initiatief om het insolventierecht te hervormen kreeg uiteindelijk gestalte in twee wetten :
- De wet van 17 juli 1997 betreffende het gerechtelijk akkoord
- De nieuwe faillissementswet van 8 augustus 1997
Het zwaartepunt van de hervorming lag bij het gerechtelijk akkoord.
- Eerste fase
o De bescherming geboden van een algemeen moratorium (afkoelingsperiode waarbij het
crediteuren voor een bepaalde tijd onmogelijk wordt gemaakt om, ten behoeve van de betaling
van schulden, zich te verhalen op het vermogen van de debiteur)
Moest de nodige ruimte scheppen om de mogelijkheden tot herstel af te tasten en om
een saneringsplan op te stellen dat diende goedgekeurd te worden door de
schuldeisers
o Dit akkoord was geen succes
Psychologische factoren, bang om een slecht beeld te creëren
o Ervoor gekozen om de WGA (gerechtelijk akkoord) niet te amenderen, maar gewoon opnieuw
te beginnen
- Nieuwe procedure : de gerechtelijke reorganisatie
o Betreffende de continuïteit van de onderneming
o Ook deze kon verwachtingen niet helemaal inlossen
o Kritiek : de beperkte omkadering van de procedure en de mogelijkheid tot misbruik,
onvoldoende garantie op goeie behandeling schuldeisers
bij de WCO ligt de klemtoon op het vrijwaren van de continuïteit van de
ondernemingsactiviteit, waarbij de rechten van de schuldeisers duidelijk worden
achtergesteld
uiteindelijk werd deze regeling nog bijgestuurd
Meer controle, hogere toegangsdrempel, transparantie en een versterking van de
posities van de schuldeisers
WCO procedure
De procedure strekt tot het behoud, onder toezicht van de rechter, van de continuïteit van het geheel of een
gedeelte van de onderneming in moeilijkheden of van haar activiteiten. In eerste instantie verleent de opening
van de procedure aan de debiteur een tijdlang beschutting tegen zijn schuldeisers (moratorium).
- Het moet de ruimte bieden voor hetzij het bewerkstelligen van een ‘minnelijk akkoord’, hetzij het
verkrijgen van een ‘collectief akkoord’ d.w.z. het akkoord van de schuldeisers met een reorganisatieplan
INLEIDING
insolvabiliteitsproblemen = aanleiding tot een vroegtijdig einde van de handelsactiviteit.
Een modern insolventierecht moet :
- op gericht zijn om kapitaalvernietiging tegen te gaan
- De economie, maar ook de schuldeisers worden er immers mee gediend als de waarde van de
onderneming wordt gemaximaliseerd
- De voortzetting van de onderneming of een overdracht ervan als ‘going concern’ kan immers voor de
schuldeisers gunstiger zijn dan een liquidatie van de onderscheiden activa.
Het initiatief om het insolventierecht te hervormen kreeg uiteindelijk gestalte in twee wetten :
- De wet van 17 juli 1997 betreffende het gerechtelijk akkoord
- De nieuwe faillissementswet van 8 augustus 1997
Het zwaartepunt van de hervorming lag bij het gerechtelijk akkoord.
- Eerste fase
o De bescherming geboden van een algemeen moratorium (afkoelingsperiode waarbij het
crediteuren voor een bepaalde tijd onmogelijk wordt gemaakt om, ten behoeve van de betaling
van schulden, zich te verhalen op het vermogen van de debiteur)
Moest de nodige ruimte scheppen om de mogelijkheden tot herstel af te tasten en om
een saneringsplan op te stellen dat diende goedgekeurd te worden door de
schuldeisers
o Dit akkoord was geen succes
Psychologische factoren, bang om een slecht beeld te creëren
o Ervoor gekozen om de WGA (gerechtelijk akkoord) niet te amenderen, maar gewoon opnieuw
te beginnen
- Nieuwe procedure : de gerechtelijke reorganisatie
o Betreffende de continuïteit van de onderneming
o Ook deze kon verwachtingen niet helemaal inlossen
o Kritiek : de beperkte omkadering van de procedure en de mogelijkheid tot misbruik,
onvoldoende garantie op goeie behandeling schuldeisers
bij de WCO ligt de klemtoon op het vrijwaren van de continuïteit van de
ondernemingsactiviteit, waarbij de rechten van de schuldeisers duidelijk worden
achtergesteld
uiteindelijk werd deze regeling nog bijgestuurd
Meer controle, hogere toegangsdrempel, transparantie en een versterking van de
posities van de schuldeisers
WCO procedure
De procedure strekt tot het behoud, onder toezicht van de rechter, van de continuïteit van het geheel of een
gedeelte van de onderneming in moeilijkheden of van haar activiteiten. In eerste instantie verleent de opening
van de procedure aan de debiteur een tijdlang beschutting tegen zijn schuldeisers (moratorium).
- Het moet de ruimte bieden voor hetzij het bewerkstelligen van een ‘minnelijk akkoord’, hetzij het
verkrijgen van een ‘collectief akkoord’ d.w.z. het akkoord van de schuldeisers met een reorganisatieplan
