Gesprekstechnieken toepassen:
ORBS: Open vragen stellen, Reflecteren, Bevestigen, Samenvatten. Gericht
op empathie, exploratie, begrip en steun (DOEL; positieve manier in contact
komen en blijven).
Open vragen: nodigt de cliënt uit om zijn verhaal te doen en uit te weiden.
Beginnend met ‘wie, wat, waar, wanneer of hoe’.
‘’Er zijn vandaag een paar onderwerpen die wij met elkaar kunnen bespreken,
maar wat houdt jou het meeste bezig?’’
Reflectie: is een uitspraak waarin je (selectief) teruggeeft wat je hebt gehoord.
Gaat verder dan een herhaling van wat iemand gezegd heeft. Het is een
poging om te raden wat iemand bedoeld heeft te zeggen of wat de
achterliggende gedachte is.
P: ‘’En dat vind u geen goede zaak’’.
Eenvoudige reflectie: het in iets andere bewoordingen herhalen wat de ander
gezegd heeft, zonder iets aan de uitspraak van de cliënt toe te voegen.
Je kunt de reflectie afzwakken: ‘’Je weet niet waarom je ouders je hierheen
gebracht hebben, het is verwarrend voor je’’ (in plaats van: het ergert je, of:
je bent boos).
Dubbelzijdige reflectie: dit is een reflectie die de verschillende gezichtspunten
van de cliënt weergeeft. Deze vorm is relevant als de cliënt dubbele,
ambivalente gevoelens heeft bij een bepaald doel of gedrag.
‘’Het lijkt misschien een goed idee om het zo aan te pakken, hoewel je je er
nog niet zeker over voelt. Je ziet het als een voordeel dat je zo van het gezeur
af zou kunnen zijn. Aan de andere kant vraag je je af of ze dan niet over iets
anders gaan beginnen. Ook noemde je de vorige keer dat het een beetje laf
van jezelf zou vinden om toe te geven’’.
Versterkte reflectie: in deze vorm geef je ook min of meer letterlijk weer wat
de cliënt gezegd heeft, maar in een versterkte vorm, dus met overdrijving.
DOEL; een tegenreactie oproepen (uitlokken) als hij een vrij uitgesproken,
ongenuanceerde of extreme uitspraak doet.
Complexe reflectie: dienen alle functies van de vorige genoemde reflecties,
maar zijn vooral verdiepend, sturend en versterkend. Je maakt het impliciete met
de reflectie expliciet. Je geeft een ‘stem’ aan wat er onder de inhoudelijke
boodschap ligt.
o Reflectie van de bedoeling; hierbij maak je de gedachte van de cliënt af. Je
loopt hiermee voor de cliënt uit en benoemt wat hij niet gezegd, maar
misschien wel bedoeld heeft in zijn vorige uitspraak. DOEL; de cliënt
stimuleren om een nieuwe en wellicht niet eerder herkende richting uit te
denken, die zijn motivatie zou kunnen versterken.
‘’Je weet niet waarom je ouders je hierheen gebracht hebben, het is
verwarrend voor je en daarom wil je daarover nu meer duidelijkheid van
mijn’’. OF: ‘’Je hebt de laatste tijd zo veel tijd aan je werk besteed, omdat
het niet goed gaat met je relatie. Werken leek de enige manier om
conflicten uit de weg te gaan’’.
o Reflectie van gevoel; het benoemen van de gevoelslading in de uitspraak
van de cliënt’’.
‘’Je vindt het heel frustrerend als anderen beslissingen voor jou nemen’’.
ORBS: Open vragen stellen, Reflecteren, Bevestigen, Samenvatten. Gericht
op empathie, exploratie, begrip en steun (DOEL; positieve manier in contact
komen en blijven).
Open vragen: nodigt de cliënt uit om zijn verhaal te doen en uit te weiden.
Beginnend met ‘wie, wat, waar, wanneer of hoe’.
‘’Er zijn vandaag een paar onderwerpen die wij met elkaar kunnen bespreken,
maar wat houdt jou het meeste bezig?’’
Reflectie: is een uitspraak waarin je (selectief) teruggeeft wat je hebt gehoord.
Gaat verder dan een herhaling van wat iemand gezegd heeft. Het is een
poging om te raden wat iemand bedoeld heeft te zeggen of wat de
achterliggende gedachte is.
P: ‘’En dat vind u geen goede zaak’’.
Eenvoudige reflectie: het in iets andere bewoordingen herhalen wat de ander
gezegd heeft, zonder iets aan de uitspraak van de cliënt toe te voegen.
Je kunt de reflectie afzwakken: ‘’Je weet niet waarom je ouders je hierheen
gebracht hebben, het is verwarrend voor je’’ (in plaats van: het ergert je, of:
je bent boos).
Dubbelzijdige reflectie: dit is een reflectie die de verschillende gezichtspunten
van de cliënt weergeeft. Deze vorm is relevant als de cliënt dubbele,
ambivalente gevoelens heeft bij een bepaald doel of gedrag.
‘’Het lijkt misschien een goed idee om het zo aan te pakken, hoewel je je er
nog niet zeker over voelt. Je ziet het als een voordeel dat je zo van het gezeur
af zou kunnen zijn. Aan de andere kant vraag je je af of ze dan niet over iets
anders gaan beginnen. Ook noemde je de vorige keer dat het een beetje laf
van jezelf zou vinden om toe te geven’’.
Versterkte reflectie: in deze vorm geef je ook min of meer letterlijk weer wat
de cliënt gezegd heeft, maar in een versterkte vorm, dus met overdrijving.
DOEL; een tegenreactie oproepen (uitlokken) als hij een vrij uitgesproken,
ongenuanceerde of extreme uitspraak doet.
Complexe reflectie: dienen alle functies van de vorige genoemde reflecties,
maar zijn vooral verdiepend, sturend en versterkend. Je maakt het impliciete met
de reflectie expliciet. Je geeft een ‘stem’ aan wat er onder de inhoudelijke
boodschap ligt.
o Reflectie van de bedoeling; hierbij maak je de gedachte van de cliënt af. Je
loopt hiermee voor de cliënt uit en benoemt wat hij niet gezegd, maar
misschien wel bedoeld heeft in zijn vorige uitspraak. DOEL; de cliënt
stimuleren om een nieuwe en wellicht niet eerder herkende richting uit te
denken, die zijn motivatie zou kunnen versterken.
‘’Je weet niet waarom je ouders je hierheen gebracht hebben, het is
verwarrend voor je en daarom wil je daarover nu meer duidelijkheid van
mijn’’. OF: ‘’Je hebt de laatste tijd zo veel tijd aan je werk besteed, omdat
het niet goed gaat met je relatie. Werken leek de enige manier om
conflicten uit de weg te gaan’’.
o Reflectie van gevoel; het benoemen van de gevoelslading in de uitspraak
van de cliënt’’.
‘’Je vindt het heel frustrerend als anderen beslissingen voor jou nemen’’.
