INLEIDING EN GESCHIEDENIS
VAN DE PSYCHOLOGIE
samenvatting
Hoofdstuk 1
Socrates & Plato, nativisme: jouw kennis is aangeboren en vertaalt zich vanuit jouw
ziel op rationalistische wijze. Je leidt nieuwe kennis dus af van andere kennis ook wel
deductie.
Tweespan: de psyche moet worden gecontroleerd door de menner die spreekt vanuit
rede en moed om te zorgen dat het goede paard en het geile paard een goede
verhouding behouden.
Aristoteles: jouw kennisvergaring komt van buitenaf door observaties (empirisme) en
ervaringen, dit heet inductie.
Taxonomie (indeling) van de zielen in vegatieve ziel, sensitieve ziel (dieren hebben
dit) of rationele ziel (mens).
Gebaseerd op kwalitatieve kenmerken, hoeveelheid, locatie, substantie en activiteit.
Idealisme (Plato): we nemen als mens met onze zintuigen vormen aan die ideaal zijn
maar die niet bestaan waardoor we dus niet blindelings op onze zintuigen kunnen
vertrouwen. De wereld is namelijk imperfect integendeel tot de vormen in ons hoofd.
⭐ Avicenna: onderscheid tussen de interne en externe zintuigen van zowel binnen
naar buiten (introspectie) en andersom. Estimates: automatische functies
en appetites: impulses vermijden of opzoeken
Floating man gedachte-experiment: zonder zintuigen en dus zonder ervaring heb je
alsnog zelfbewustzijn. Bewustzijn ligt dus in de rationele ziel van de mens.
Alhazen: perceptie vindt plaats als een mechanisme. Camera obscura net als perceptie
in menselijk oog.
Hoofdstuk 2
Descartes: je geest moet zelf nadenken over iets om te weten of het waar is of om
überhaupt iets te leren; je kunt zelf niet-bestaande assen opstellen en hier iets van
leren, dit heb je dus zelf gecreëerd (analytische geometrie). Uiteindelijk moet je
kennis afleiden (door deductie) van dingen die geheid kloppen namelijk simple
natures ook wel axioma’s.
Voor het lichaam is dit enkel extension (de ruimte die ons lijf inneemt) en motion.
Je kunt aan alles twijfelen behalve aan het feit dat je twijfelt; ik denk dus ik ben.
Fysica: onze zintuigen gaan in werking op het moment dat kleine deeltjes van de
wereld deze aandrukken.
, Mechanistische fysiologie: er is een rationele ziel maar de rest van jou en de wereld
werkt als mechanisme. Descartes erkent wel dat er emoties zijn die ons gedrag
beïnvloeden maar verklaart dit als ‘commotions’ die ervoor zorgen dat de animal
spirits anders reageren.
Tijdens slaap kunnen deze signalen niet aan elkaar doorgegeven worden, alleen af en
toe komen er geïsoleerde gedeeltes naar het brein die leiden tot dromen.
(Volgens Descartes zijn we dus een machine qua lijf + rationele ziel van Aristoteles
met vrije wil en bewustzijn.) Ook Helmholtz.
Hiermee is ook bijvoorbeeld automatisch reflex (maar ook emoties worden gestuurd)
te verklaren als mechanistisch proces namelijk: deeltjes drukken tegen onze zenuwen
waardoor vocht ook wel animal spirits uit de holle buizen komt.
Ook dromen kunnen zo verklaart worden: brein activeert animal spirits (hersenvocht).
Dualisme van Descartes: de mens bestaat uit de ik - het doel hiervan is denken en de
ziel bevat dus ook interne factoren - maar is verder een mechanistisch geheel.
Epifyse: bij de pijnappelklier komen lichaam en ziel samen voor de nodige interactie
tussen de twee.
Locke, tabula rasa: informatie slaat zich op als een indruk op je geest door inductie
maar dit begint als blank vel. De buitenwereld vormt geheel jouw kennis.
⭐ Er zijn maar twee soorten ervaringen: sensatie van de buitenwereld en reflecties
van je geest’ eigen operations.
Maar denken is mechanistisch: jij beeldt je namelijk iets in door het de verdelen in
onderdelen bijvoorbeeld rood + rond + glad (simple ideas) = appel (complexere
ideeën).
Kennis kan op 3 manieren worden vergaard (Locke):
I. Intuïtief door directe waarneming
II. Demonstratief door te redeneren
III. Sensitief door je zintuigen (deze verschillen echter wel van elkaar en dit kan ook
mis gaan, denk bijvoorbeeld aan associaties).
Hume: associaties kunnen op 2 manieren fout gaan namelijk door similarity: dingen
lijken op elkaar maar worden onterecht aan elkaar gekoppeld. Of door continguity:
als twee dingen elkaar opeenvolgen lijkt het misschien of ze iets met elkaar te maken
hebben maar dit hoeft niet werkelijk zo te zijn.
Latere stroming; behaviorism (Watson): opvoeding en directe omgeving vormt de
persoon en het goed of kwaad in diegene.
VAN DE PSYCHOLOGIE
samenvatting
Hoofdstuk 1
Socrates & Plato, nativisme: jouw kennis is aangeboren en vertaalt zich vanuit jouw
ziel op rationalistische wijze. Je leidt nieuwe kennis dus af van andere kennis ook wel
deductie.
Tweespan: de psyche moet worden gecontroleerd door de menner die spreekt vanuit
rede en moed om te zorgen dat het goede paard en het geile paard een goede
verhouding behouden.
Aristoteles: jouw kennisvergaring komt van buitenaf door observaties (empirisme) en
ervaringen, dit heet inductie.
Taxonomie (indeling) van de zielen in vegatieve ziel, sensitieve ziel (dieren hebben
dit) of rationele ziel (mens).
Gebaseerd op kwalitatieve kenmerken, hoeveelheid, locatie, substantie en activiteit.
Idealisme (Plato): we nemen als mens met onze zintuigen vormen aan die ideaal zijn
maar die niet bestaan waardoor we dus niet blindelings op onze zintuigen kunnen
vertrouwen. De wereld is namelijk imperfect integendeel tot de vormen in ons hoofd.
⭐ Avicenna: onderscheid tussen de interne en externe zintuigen van zowel binnen
naar buiten (introspectie) en andersom. Estimates: automatische functies
en appetites: impulses vermijden of opzoeken
Floating man gedachte-experiment: zonder zintuigen en dus zonder ervaring heb je
alsnog zelfbewustzijn. Bewustzijn ligt dus in de rationele ziel van de mens.
Alhazen: perceptie vindt plaats als een mechanisme. Camera obscura net als perceptie
in menselijk oog.
Hoofdstuk 2
Descartes: je geest moet zelf nadenken over iets om te weten of het waar is of om
überhaupt iets te leren; je kunt zelf niet-bestaande assen opstellen en hier iets van
leren, dit heb je dus zelf gecreëerd (analytische geometrie). Uiteindelijk moet je
kennis afleiden (door deductie) van dingen die geheid kloppen namelijk simple
natures ook wel axioma’s.
Voor het lichaam is dit enkel extension (de ruimte die ons lijf inneemt) en motion.
Je kunt aan alles twijfelen behalve aan het feit dat je twijfelt; ik denk dus ik ben.
Fysica: onze zintuigen gaan in werking op het moment dat kleine deeltjes van de
wereld deze aandrukken.
, Mechanistische fysiologie: er is een rationele ziel maar de rest van jou en de wereld
werkt als mechanisme. Descartes erkent wel dat er emoties zijn die ons gedrag
beïnvloeden maar verklaart dit als ‘commotions’ die ervoor zorgen dat de animal
spirits anders reageren.
Tijdens slaap kunnen deze signalen niet aan elkaar doorgegeven worden, alleen af en
toe komen er geïsoleerde gedeeltes naar het brein die leiden tot dromen.
(Volgens Descartes zijn we dus een machine qua lijf + rationele ziel van Aristoteles
met vrije wil en bewustzijn.) Ook Helmholtz.
Hiermee is ook bijvoorbeeld automatisch reflex (maar ook emoties worden gestuurd)
te verklaren als mechanistisch proces namelijk: deeltjes drukken tegen onze zenuwen
waardoor vocht ook wel animal spirits uit de holle buizen komt.
Ook dromen kunnen zo verklaart worden: brein activeert animal spirits (hersenvocht).
Dualisme van Descartes: de mens bestaat uit de ik - het doel hiervan is denken en de
ziel bevat dus ook interne factoren - maar is verder een mechanistisch geheel.
Epifyse: bij de pijnappelklier komen lichaam en ziel samen voor de nodige interactie
tussen de twee.
Locke, tabula rasa: informatie slaat zich op als een indruk op je geest door inductie
maar dit begint als blank vel. De buitenwereld vormt geheel jouw kennis.
⭐ Er zijn maar twee soorten ervaringen: sensatie van de buitenwereld en reflecties
van je geest’ eigen operations.
Maar denken is mechanistisch: jij beeldt je namelijk iets in door het de verdelen in
onderdelen bijvoorbeeld rood + rond + glad (simple ideas) = appel (complexere
ideeën).
Kennis kan op 3 manieren worden vergaard (Locke):
I. Intuïtief door directe waarneming
II. Demonstratief door te redeneren
III. Sensitief door je zintuigen (deze verschillen echter wel van elkaar en dit kan ook
mis gaan, denk bijvoorbeeld aan associaties).
Hume: associaties kunnen op 2 manieren fout gaan namelijk door similarity: dingen
lijken op elkaar maar worden onterecht aan elkaar gekoppeld. Of door continguity:
als twee dingen elkaar opeenvolgen lijkt het misschien of ze iets met elkaar te maken
hebben maar dit hoeft niet werkelijk zo te zijn.
Latere stroming; behaviorism (Watson): opvoeding en directe omgeving vormt de
persoon en het goed of kwaad in diegene.
