Samenvatting Belastingrecht voor Bachelors en Masters - H4 & 9

Belastingrecht – H4 & 9

Hoofdstuk 4
Ondernemer = de belastingplichtige voor rekening van wie een onderneming
wordt gedreven en die rechtstreeks wordt verbonden voor verbintenissen
betreffende die onderneming.

Onderneming = een duurzame organisatie van kapitaal en arbeid die erop is
gericht om deel te nemen aan het maatschappelijk productieproces met het
oogmerk om winst te behalen.

Een belastingplichtige voldoet aan het urencriterium als
- Hij gedurende een kalenderjaar ten minste 1.225 uren besteedt aan
werkzaamheden voor een of meer ondernemingen waaruit hij als
ondernemer winst geniet, en
- De tijd die in totaal wordt besteed aan die ondernemingen en het
verrichten van werkzaamheden in de zin van de afdelingen belastbaar
loon en resultaat uit overige werkzaamheden grotendeels (50%+) wordt
besteed aan die ondernemingen.
Deze laatste eis geldt niet voor een startende ondernemer.

Bij een maatschap of vof tussen bijvoorbeeld echtgenoten voldoet een vennoot
niet altijd aan het urencriterium, ook al werk hij meer dan 1.225 uur. Want als de
werkzaamheden hoofdzakelijk van ondersteunende aard zijn en het bovendien
ongebruikelijk is dat een dergelijk samenwerkingsverband tussen niet-verbonden
personen wordt aangegaan, tellen de werkzaamheden van die vennoot niet meer
voor ‘zijn’ urencriterium. Dit geldt ook voor de belastingplichtige die zelf geen
inkomen geniet, maar een aan hem verbonden persoon wél.

Winstgenieters
- Winst uit onderneming (wuo) genoten door de ondernemer;
- Winst uit onderneming genoten door een niet-ondernemer
= Medegerechtigde;
= Kwalificerende schuldeisers
Deze mensen zijn winstgenieters maar geen ondernemers. Zij maken
dus geen gebruik van de faciliteiten voor ondernemers.

Om te bepalen of er sprake is van een werkgever of werknemer (en daardoor of
er is sprake is van loon of wuo), moet er gekeken worden naar de
gezagsverhouding. Bij een dienstbetrekking staat iemand in een
gezagsverhouding tot een ander.

Om te onderscheiden of er sprake is van een onderneming of werkzaamheid,
moet er worden gekeken naar de duurzaamheid en de omvang van de
werkzaamheden, de omvang van de investeringen en aanwezige risico’s.

Om te bepalen of er sprake is van wuo of inkomen uit sparen en beleggen, moet
er worden bepaald of er sprake is van normaal vermogensbeheer. Bij normaal
vermogensbeheer is men over het algemeen passiever dan bij ondernemerschap
en wordt doorgaans minder rendement verwacht.

, De winst uit onderneming kan worden berekend door middel van het opmaken
van een resultatenrekening of middels een vermogensvergelijking. Beide
methoden leiden tot eenzelfde uitkomst.




Goed koopmansgebruik
= De boekhouding moet gevoerd worden naar algemeen aanvaarde
bedrijfseconomische principes. Bij het begrip goed
koopmansgebruik staan drie beginselen centraal
 Realiteitszin;
 Baten en lasten moeten worden toegerekend aan de
jaren waarop zij betrekking hebben.
 Voorzichtigheid;
 Verliezen mogen op grond van het
voorzichtigheidsbeginsel reeds worden genomen in het
jaar waarop zij betrekking hebben, ook als zij nog niet
zijn gerealiseerd.
 Eenvoud.
 De systematiek om de winst toe te rekenen aan
bepaalde jaren, moet praktisch hanteerbaar zijn.
Vermogensetikettering
= Vermogensbestanden kunnen zijn
 Verplicht privévermogen;
 Een vermogensbestanddeel dat uitsluitend of
nagenoeg uitsluitend (90% of meer) privé wordt
gebruikt, moet tot het verplichte privévermogen
worden gerekend.
 Verplicht zakelijk vermogen;
 Een vermogensbestanddeel dat uitsluitend of
nagenoeg uitsluitend (90% of meer) zakelijk wordt
gebruikt, moet tot het verplichte zakelijkvermogen
worden gerekend.
 Keuzevermogen.
 Indien vermogensbestanden niet voor 90% tot een
bepaald vermogen behoren, kunnen deze vrij naar
keuze in een bepaald vermogen worden gekozen.

Als een pand technisch splitsbaar is, dan hoort het deel
waarin wordt gewoond tot het privévermogen en het deel
waarin wordt gewerkt tot het zakelijk vermogen. Als het pand
niet technisch splitsbaar is, dan mag het administratief
worden gesplitst overeenkomstig het gebruik of worden
aangemerkt als een bepaald vermogen.

Als een pand als zakelijk vermogen wordt aangemerkt, dan
moet er een eigenwoningforfait als onttrekking in aanmerking
worden genomen. Deze onttrekking wordt bij de winst
opgeteld. Bij verkoop van het pand wordt een eventuele
boekwinst geheel belast als wuo.