1.3 de eerste staten
Staatsvorming
In het midden oosten gingen steden samenwerken soms vrijwillig soms onder dwang van een
machterige stad.-> aaneengesloten gebieden onder leiding van een koning-> staat. De koning
vormde wetten en regels die gelden voor de inwoners van de staat en golden ook in alle delen van de
staat. Grote stadstaten betwisten elkaar de macht gedurende enkele eeuwen hadden de Koningen
van de stadstaat Babylon zo veel macht dat ze vrijwel over heel Mesopotamië heersten. De macht
van Babylon kwam onder druk te staan toen de stad Assur meer invloed kreeg. Na verloop van tijd
verdrong Assur Babylon als belangrijkste machtsfactor.-> Her ontstaan van het Assyrische rijk deze
stond onder leiding van koningen die steeds wisselend steden uitkozen als hoofdstad. Nineveh is een
van de bekendste. Zo wisselden staten elkaar af; als de ene staat minder machtig werd nam de
andere staat de macht over. Ook in Egypte ontstond een staat Narmer veroverde de steden in
Noord-Egypte als koning van Zuid-Egypte-> Hij werd farao en, hij werd heerser van boven en
beneden Egypte genoemd.
Machtige heersers
De inwoners van staten volgden bevelen van hun koningen blindelings op maar dat wil niet zeggen
dat koningen in een keer de macht hadden hun macht is gebaseerd op 4 dingen:
1: Ambtenarij en het leger: Bij het besturen van het rijk konden de koningen rekenen op ambtenaren
die zorgden ervoor dat wetten werden uitgevoerd. De koning was opperbevelhebber van het leger
hiermee kon hij buitenlandse vijanden verslaan maar ook binnenlandse opstanden.
2: Belastingsysteem: Om het leger en de ambtenaren te kunnen betalen moesten de inwoners
belasting betalen om de schatkist te vullen en om bouwwerken te kunnen betalen
3: Goddelijke legitimering: de koning werd vaak gezien als god ,zoon van een god, of iemand die met
de goden kon communiceren. Doordat hij goddelijk was kon hij optreden als bemiddelaar tussen de
gewone mensen. Mensen geloofden ook dat de koning invloed kon uitoefenen op de omvang van
oogsten en andere natuurverschijnselen.
4: Propaganda: De meeste mensen zagen de koning nooit in levende lijve. Daarom werd er door het
hele rijk standbeelden en wandversieringen geplaatst die hem uitbeelden.-> Propaganda. De nieuwe
heerser kon dan laten zien dat hij van grote leiders afstamde en dat hij op die leiders leek
Leven en dood
In Egypte en Mesopotamië speelde religie speelde een belangrijke rol. Elke god symboliseerde een
bepaald natuurverschijnsel. Mesopotamische goden leken op een diersoort zoals een koe of uil.
Egyptische goden hadden dierlijke en menselijke verschijnselen in hun uiterlijk. In tempels die
werden beheerd door priester stonden beelden van goden. Daar werden ze vereerd door het
brengen van offers en het verrichten van rituelen. Zo hoopte men natuurverschijnselen te
beïnvloeden. Men geloofde na de dood het leven door ging in het hiernamaals. Het beeld van de
Egyptenaren was veel positiever dat van de Mesopotamiers. Die dachten dat het hiernamaals een
duistere onderwereld was. De Egyptenaren stelden het hiernamaals voor als een paradijs. De ziel van
de dode had het daar goed maar moest elke dag naar het lichaam terug keren op aarde. Daar kon
deze dankzij offers aansterken, om vervolgens weer naar het dodenrijk af te kunnen reizen. Het was
Staatsvorming
In het midden oosten gingen steden samenwerken soms vrijwillig soms onder dwang van een
machterige stad.-> aaneengesloten gebieden onder leiding van een koning-> staat. De koning
vormde wetten en regels die gelden voor de inwoners van de staat en golden ook in alle delen van de
staat. Grote stadstaten betwisten elkaar de macht gedurende enkele eeuwen hadden de Koningen
van de stadstaat Babylon zo veel macht dat ze vrijwel over heel Mesopotamië heersten. De macht
van Babylon kwam onder druk te staan toen de stad Assur meer invloed kreeg. Na verloop van tijd
verdrong Assur Babylon als belangrijkste machtsfactor.-> Her ontstaan van het Assyrische rijk deze
stond onder leiding van koningen die steeds wisselend steden uitkozen als hoofdstad. Nineveh is een
van de bekendste. Zo wisselden staten elkaar af; als de ene staat minder machtig werd nam de
andere staat de macht over. Ook in Egypte ontstond een staat Narmer veroverde de steden in
Noord-Egypte als koning van Zuid-Egypte-> Hij werd farao en, hij werd heerser van boven en
beneden Egypte genoemd.
Machtige heersers
De inwoners van staten volgden bevelen van hun koningen blindelings op maar dat wil niet zeggen
dat koningen in een keer de macht hadden hun macht is gebaseerd op 4 dingen:
1: Ambtenarij en het leger: Bij het besturen van het rijk konden de koningen rekenen op ambtenaren
die zorgden ervoor dat wetten werden uitgevoerd. De koning was opperbevelhebber van het leger
hiermee kon hij buitenlandse vijanden verslaan maar ook binnenlandse opstanden.
2: Belastingsysteem: Om het leger en de ambtenaren te kunnen betalen moesten de inwoners
belasting betalen om de schatkist te vullen en om bouwwerken te kunnen betalen
3: Goddelijke legitimering: de koning werd vaak gezien als god ,zoon van een god, of iemand die met
de goden kon communiceren. Doordat hij goddelijk was kon hij optreden als bemiddelaar tussen de
gewone mensen. Mensen geloofden ook dat de koning invloed kon uitoefenen op de omvang van
oogsten en andere natuurverschijnselen.
4: Propaganda: De meeste mensen zagen de koning nooit in levende lijve. Daarom werd er door het
hele rijk standbeelden en wandversieringen geplaatst die hem uitbeelden.-> Propaganda. De nieuwe
heerser kon dan laten zien dat hij van grote leiders afstamde en dat hij op die leiders leek
Leven en dood
In Egypte en Mesopotamië speelde religie speelde een belangrijke rol. Elke god symboliseerde een
bepaald natuurverschijnsel. Mesopotamische goden leken op een diersoort zoals een koe of uil.
Egyptische goden hadden dierlijke en menselijke verschijnselen in hun uiterlijk. In tempels die
werden beheerd door priester stonden beelden van goden. Daar werden ze vereerd door het
brengen van offers en het verrichten van rituelen. Zo hoopte men natuurverschijnselen te
beïnvloeden. Men geloofde na de dood het leven door ging in het hiernamaals. Het beeld van de
Egyptenaren was veel positiever dat van de Mesopotamiers. Die dachten dat het hiernamaals een
duistere onderwereld was. De Egyptenaren stelden het hiernamaals voor als een paradijs. De ziel van
de dode had het daar goed maar moest elke dag naar het lichaam terug keren op aarde. Daar kon
deze dankzij offers aansterken, om vervolgens weer naar het dodenrijk af te kunnen reizen. Het was
