Samenvatting natuurkunde hoofdstuk 8
Paragraaf 1
Elke magneet heeft een noord- en zuidpool. Een vrije magneet richt automatisch met de noordpool
naar het noorden. Als je een magneet in stukjes breekt krijgt elk klein stukje zijn eigen noord- en
zuidpool. Een ijzeren voorwerp wordt in de buurt van een magneet zelf ook een magneet met een
eigen noord- en zuidpool. Als de magneet verwijderd wordt is het stuk ijzer ook niet meer
magnetisch. Het is dus geen permanente magneet.
Een elektromagneet is een stroomdraad gewikkeld om een ijzeren kern. De elektrische stroom zorgt
voor het magnetisme. Het magnetisme van een elektromagneet kan dus aan- en uitgezet worden.
De figuur die je krijgt als je rondom een magneet kompasnaaldjes zet is een magnetisch veld waarin
je de magnetische veldlijnen kunt onderscheiden.
Bij het tekenen van magnetische veldlijnen blijkt het volgende:
- Veldlijnen lopen buiten de magneet van de noordpool naar de zuidpool.
- Veldlijnen snijden elkaar nooit.
- Hoe dichter veldlijnen naast elkaar lopen, hoe sterker het magnetisch veld.
Paragraaf 2
Rechterhandregel bij een stroomdraad:
- Met de duim richting de stroom (I)
- Met de vingers in de richting van het magneetveld (B)
Rechterhandregel bij een spoel:
- Wijsvinger t/m pink met de stroomrichting van de spoel
- De duim wijst nu in de richting van het magnetisch veld
De richting waarin een kompasnaald in een punt van de ruimte gaat staan, is de richting van de
raaklijn aan de magnetische veldlijn door dat punt.
In een stroomspoel en in een hoefijzermagneet zijn de magnetische veldlijnen evenwijdig.
Je kunt de magnetische veldsterkte in een stroomspoel vergroten door:
- De stroomsterkte te vergroten.
- De spoel meer windingen te geven.
Het magneetveld van de aarde lijkt op het veld van een staafmagneet. In de buurt van de
geografische noordpool bevindt zich diep in de aarde de geografische zuidpool.
Je zou kunnen zeggen dat de ‘sterkte’ van het magnetisch veld bepaalt ‘hoe hard’ een
kompasnaaldje in de veldrichting wordt gedwongen. De (vector)grootheid van de magnetische
veldsterkte is Tesla (afgekort T).
Paragraaf 1
Elke magneet heeft een noord- en zuidpool. Een vrije magneet richt automatisch met de noordpool
naar het noorden. Als je een magneet in stukjes breekt krijgt elk klein stukje zijn eigen noord- en
zuidpool. Een ijzeren voorwerp wordt in de buurt van een magneet zelf ook een magneet met een
eigen noord- en zuidpool. Als de magneet verwijderd wordt is het stuk ijzer ook niet meer
magnetisch. Het is dus geen permanente magneet.
Een elektromagneet is een stroomdraad gewikkeld om een ijzeren kern. De elektrische stroom zorgt
voor het magnetisme. Het magnetisme van een elektromagneet kan dus aan- en uitgezet worden.
De figuur die je krijgt als je rondom een magneet kompasnaaldjes zet is een magnetisch veld waarin
je de magnetische veldlijnen kunt onderscheiden.
Bij het tekenen van magnetische veldlijnen blijkt het volgende:
- Veldlijnen lopen buiten de magneet van de noordpool naar de zuidpool.
- Veldlijnen snijden elkaar nooit.
- Hoe dichter veldlijnen naast elkaar lopen, hoe sterker het magnetisch veld.
Paragraaf 2
Rechterhandregel bij een stroomdraad:
- Met de duim richting de stroom (I)
- Met de vingers in de richting van het magneetveld (B)
Rechterhandregel bij een spoel:
- Wijsvinger t/m pink met de stroomrichting van de spoel
- De duim wijst nu in de richting van het magnetisch veld
De richting waarin een kompasnaald in een punt van de ruimte gaat staan, is de richting van de
raaklijn aan de magnetische veldlijn door dat punt.
In een stroomspoel en in een hoefijzermagneet zijn de magnetische veldlijnen evenwijdig.
Je kunt de magnetische veldsterkte in een stroomspoel vergroten door:
- De stroomsterkte te vergroten.
- De spoel meer windingen te geven.
Het magneetveld van de aarde lijkt op het veld van een staafmagneet. In de buurt van de
geografische noordpool bevindt zich diep in de aarde de geografische zuidpool.
Je zou kunnen zeggen dat de ‘sterkte’ van het magnetisch veld bepaalt ‘hoe hard’ een
kompasnaaldje in de veldrichting wordt gedwongen. De (vector)grootheid van de magnetische
veldsterkte is Tesla (afgekort T).
