Samenvatting over de film:
In Hotel Rwanda wordt het verhaal verteld
vanuit het oogpunt van Paul
Rusesabagina. Hij werd
begin deze film gevraagd om manager te
worden van het Hotel des Mille Collines
gelegen te Kigali. Tijdens de film wordt de
strijd tussen de Tutsi’s en Hutu’s verteld.
Paul is zelf een Hutu, maar voor zijn eigen
bescherming zegt hij eerst een Tutsi te
zijn. Zijn vrouw Tatiana is daarentegen wel
echt een Tutsi. Dit zou zorgen voor frictie:
een Hutu getrouwd met een Tutsi. Op 6 april 1994 begon alles: de Hutu-president van Rwanda
kwam om het leven doordat hij met zijn vliegtuig uit de lucht werd geschoten1. Als gevolg hiervan
werd via de radio wordt verteld dat de Hutu’s wraak moeten nemen op de “kakkerlakken”,
hiermee worden de Tutsi’s bedoelt. Na deze oproep loopt het snel uit de hand: Pauls buren
worden meegenomen en in elkaar geslagen, vermoorde mensen liggen op straat en zelfs met
kinderen wordt geen rekening gehouden. Wanneer hij de manager wordt van het Hotel des Mille
Collines neemt hij meerdere Tutsi’s in bescherming, waaronder zijn eigen gezin en weeskinderen.
Iets verderop in de film zijn er twee journalisten die hebben vastgelegd wat de situatie is buiten de
poorten van het hotel. Dit laat Paul zien aan de wereld met als gevolg dat de Verenigde Naties
komt met een interventiemacht, dit is een versterking van het leger wat daar al was.
De rol van de Verenigde Naties in dit verhaal:
Nadat het VN-leger aankwam was er vreugde en
hoop, zij houden de Tutsi’s komen redden! Maar
niets was minder waar: de commandant verteld
Paul dat ze alleen de blanken komen halen omdat
“de zwarten zijn nutteloze Afrikanen” volgens de
westerlingen. Het duurde even voordat dit
binnenkwam en was verwerkt door Paul, maar
toen hij zich besefte dat het VN-leger weer weg
zou gaan en alleen de blanken zouden redden gaf
hij niet op. Niet alleen kwamen ze enkel blanken
redden, tevens hadden ze geen toestemming om te schieten op de Hutu-soldaten. Na een tijdje
komt het VN-leger terug om 7 families op te halen waaronder de familie Rusesabagina. Ze moeten
de volgende ochtend in de vrachtwagens stappen en wanneer iedereen erin zit springt Paul er snel
uit, hij laat zijn gezin het land ontvluchten en zegt dat hij de rest moet helpen. Wanneer de
vrachtwagens verderop gestopt worden door het Hutu-leger vinden er wederom afschuwelijke
gebeurtenissen plaats: mensen worden gemarteld. Het gezin van Paul blijft ongedeerd, maar
wanneer ze terugkomen in het hotel is Tatiana natuurlijk woest dat hij haar alleen achterliet met
de kinderen. Paul moest de volgende dag mee om het politieleger te betalen, dit doet hij door
mee te rijden met de politieofficier. Ze rijden naar zijn oude hotel, Hotel Diplomat, omdat daar nog
waardevolle spullen liggen. Onderweg loopt Paul een trauma op: hij ziet allemaal lijken in het
meer en dit breekt hem later in de film op. Maar Paul werd iets later de superheld van het gehele
verhaal: doordat Paul belangrijke mensen heeft gebeld, betaald heeft met alles wat hij had en
nooit mensen achterliet, kwam militaire politie precies op tijd terug. De Hutu’s waren namelijk het
1
Greelane.com
In Hotel Rwanda wordt het verhaal verteld
vanuit het oogpunt van Paul
Rusesabagina. Hij werd
begin deze film gevraagd om manager te
worden van het Hotel des Mille Collines
gelegen te Kigali. Tijdens de film wordt de
strijd tussen de Tutsi’s en Hutu’s verteld.
Paul is zelf een Hutu, maar voor zijn eigen
bescherming zegt hij eerst een Tutsi te
zijn. Zijn vrouw Tatiana is daarentegen wel
echt een Tutsi. Dit zou zorgen voor frictie:
een Hutu getrouwd met een Tutsi. Op 6 april 1994 begon alles: de Hutu-president van Rwanda
kwam om het leven doordat hij met zijn vliegtuig uit de lucht werd geschoten1. Als gevolg hiervan
werd via de radio wordt verteld dat de Hutu’s wraak moeten nemen op de “kakkerlakken”,
hiermee worden de Tutsi’s bedoelt. Na deze oproep loopt het snel uit de hand: Pauls buren
worden meegenomen en in elkaar geslagen, vermoorde mensen liggen op straat en zelfs met
kinderen wordt geen rekening gehouden. Wanneer hij de manager wordt van het Hotel des Mille
Collines neemt hij meerdere Tutsi’s in bescherming, waaronder zijn eigen gezin en weeskinderen.
Iets verderop in de film zijn er twee journalisten die hebben vastgelegd wat de situatie is buiten de
poorten van het hotel. Dit laat Paul zien aan de wereld met als gevolg dat de Verenigde Naties
komt met een interventiemacht, dit is een versterking van het leger wat daar al was.
De rol van de Verenigde Naties in dit verhaal:
Nadat het VN-leger aankwam was er vreugde en
hoop, zij houden de Tutsi’s komen redden! Maar
niets was minder waar: de commandant verteld
Paul dat ze alleen de blanken komen halen omdat
“de zwarten zijn nutteloze Afrikanen” volgens de
westerlingen. Het duurde even voordat dit
binnenkwam en was verwerkt door Paul, maar
toen hij zich besefte dat het VN-leger weer weg
zou gaan en alleen de blanken zouden redden gaf
hij niet op. Niet alleen kwamen ze enkel blanken
redden, tevens hadden ze geen toestemming om te schieten op de Hutu-soldaten. Na een tijdje
komt het VN-leger terug om 7 families op te halen waaronder de familie Rusesabagina. Ze moeten
de volgende ochtend in de vrachtwagens stappen en wanneer iedereen erin zit springt Paul er snel
uit, hij laat zijn gezin het land ontvluchten en zegt dat hij de rest moet helpen. Wanneer de
vrachtwagens verderop gestopt worden door het Hutu-leger vinden er wederom afschuwelijke
gebeurtenissen plaats: mensen worden gemarteld. Het gezin van Paul blijft ongedeerd, maar
wanneer ze terugkomen in het hotel is Tatiana natuurlijk woest dat hij haar alleen achterliet met
de kinderen. Paul moest de volgende dag mee om het politieleger te betalen, dit doet hij door
mee te rijden met de politieofficier. Ze rijden naar zijn oude hotel, Hotel Diplomat, omdat daar nog
waardevolle spullen liggen. Onderweg loopt Paul een trauma op: hij ziet allemaal lijken in het
meer en dit breekt hem later in de film op. Maar Paul werd iets later de superheld van het gehele
verhaal: doordat Paul belangrijke mensen heeft gebeld, betaald heeft met alles wat hij had en
nooit mensen achterliet, kwam militaire politie precies op tijd terug. De Hutu’s waren namelijk het
1
Greelane.com
