MODULE 3: DE MAATSCHAPPELIJKE ROL EN BETEKENIS VAN
ONDERWIJS: BENADERINGEN EN TOETSSTENEN
Inleiding
o Tussen het onderwijs en de samenleving zijn er wederzijdse invloeden
Een samenleving heeft verwachtingen ten overstaan van het onderwijs
Maar ook omgekeerd: Het onderwijs kan zich tot doel stellen de huidige samenleving te
veranderen.
De wederzijdse invloed van onderwijs en samenleving staan centraal in deze module.
o Het doel van deze module is het aanbieden van een theoretische woordenschat om de complexiteit van die
wederzijdse invloeden te leren zien en te bestuderen.
o 5 verschillende benaderingen die elk op een andere manier de relatie onderwijs-samenleving bestuderen,
andere aspecten op de voorgrond plaatsen en elk een eigen opvatting hebben over wat onderwijs en de
samenleving is en hoort te zijn.
o We behandelen telkens een aantal vragen
Wat is de opvatting over onderwijs? = visie over leren en onderwijzen
Wat is de opvatting over de relatie onderwijs-samenleving? = de maatschappelijke rol van onderwijs
en de maatschappelijke betekenis voor de samenleving
Wat is de opvatting over het curriculum?
Wat is de opvatting over de leerkracht?
o Er worden vaak uitspraken gedaan over wat wenselijk is of wat van belang is in het onderwijs. Het innemen
van dergelijke standpunten impliceert een normativiteit (een uitspraak over wat hoort of wat wenselijk is).
Afhankelijk van waar de normativiteit is gesitueerd, kunnen we een onderscheid maken tussen
externe en interne benaderingen.
- Externe benadering: Definiëren de finaliteit en inzet van onderwijs van buitenaf:
het leren op school als middel en instrument om die extern bepaalde finaliteit en
inzet te realiseren.
De normatieve inzet (wat onderwijs hoort te zijn) wordt dan bepaald buiten het
onderwijs, en met name vanuit de samenleving.
Alles behalve de school-pedagogische benadering is extern.
- Interne benadering: Gaat er vanuit dat schools leren bepaalde eigenschappen
heeft die verbonden zijn met een interne, eigen finaliteit en inzet.
Is bijzonder relevant voor (maatschappelijke) beslissingen over de vormgeving van
onderwijs en de wijze waarop leerkrachten kunnen en mogen school maken.
Enkel de school-pedagogische benadering is een interne benadering.
,
, Functioneel-sociologische benadering
o Kerneigenschappen van een functioneel-sociologische benadering:
Focus op aspecten van het menselijke samenleven (Hoe komt maatschappelijke orde tot stand?)
Ze bestuderen de betekenis van onderwijs in en voor het samenleven
o Variant van de sociologische benadering, hanteert een functionalistische invalshoek
d.w.z. dat de maatschappelijke rol van onderwijs bekeken wordt vanuit de functie(s) die onderwijs heeft voor
het maatschappelijke leven.
Emile Durkheim = één van de grondleggers van deze benadering.
In lijn van Durkheim wordt onderwijs veelal gezien als een ‘georganiseerde en geprofessionaliseerde
socialisatie’ (Peschar & Wesselingh): m.a.w. In het onderwijs gaat het om een doelgerichte,
systematisch georganiseerde en door beroepskrachten uitgevoerde opdracht van cultuuraspecten
die een deelname aan het maatschappelijk leven moeten garanderen.
De vorm en inhoud van die socialisatie evolueert al naargelang veranderingen in de samenleving (Vb:
verschillende socialisatie in een agrarische samenleving dan in een industriële samenleving).
Ondanks die verschillen heeft onderwijs volgens Durkheim twee functies:
- Het bijbrengen van een geestelijke en lichamelijke gesteldheid
- Het bijbrengen van die geestelijke en lichamelijke eigenschappen die de specifieke
sociale groep (klasse, familie, …) als noodzakelijk beschouwt voor degenen die
deel uitmaken van deze groep.
Socialisatie staat dus enerzijds ten dienste van de algemene cultuuroverdracht die iedereen in staat stelt in
een maatschappij te leven, en anderzijds in teken van een specifieke cultuuroverdracht in functie van het deel
uitmaken van een bepaalde groep in die ruimere samenleving.
De functie van educatie is dus om bij de nieuwe generatie de ‘vermogens’ en ‘eigenschappen’ te ontwikkelen
die nodig zijn om de samenleving en specifieke groepen daarbinnen in stand te houden.
o Die uitgesproken functionele uitwerking van deze sociologische benadering vinden we bij Talcott Parson: In
het onderwijs gaat het volgens hem om positietoewijzing in een hiërarchische samenleving, op basis van
eigen verdiensten (link met meritocratie = samenleving waarin belangrijk wordt gevonden wat je individueel
hebt gepresteerd).
In de klas vertaalt die positietoewijzing o.b.v. verdiensten zich in een aantal specifieke processen:
- Emancipatie: leerlingen moeten loskomen van de gehechtheid aan het gezin
- Verinnerlijking: loskomen van het gezin betekent dat kinderen de heersende
maatschappelijke waarden en normen in zich opnemen
- Differentiatie: In de klas wordt bovendien om prestaties gevraagd en ze krijgen
hierop waarderingen. M.a.w. wordt er een onderscheid gemaakt tussen leerlingen
op basis van prestatie en waardering.
(Dit laat toe om menselijk potentieel bij nieuwe generaties te kanaliseren in de
richting van heersende maatschappelijke noden).
Dit is de selectie- en allocatiefunctie van onderwijs: jonge mensen worden geselecteerd en er wordt hen een
plaats in de maatschappij toegewezen.
ONDERWIJS: BENADERINGEN EN TOETSSTENEN
Inleiding
o Tussen het onderwijs en de samenleving zijn er wederzijdse invloeden
Een samenleving heeft verwachtingen ten overstaan van het onderwijs
Maar ook omgekeerd: Het onderwijs kan zich tot doel stellen de huidige samenleving te
veranderen.
De wederzijdse invloed van onderwijs en samenleving staan centraal in deze module.
o Het doel van deze module is het aanbieden van een theoretische woordenschat om de complexiteit van die
wederzijdse invloeden te leren zien en te bestuderen.
o 5 verschillende benaderingen die elk op een andere manier de relatie onderwijs-samenleving bestuderen,
andere aspecten op de voorgrond plaatsen en elk een eigen opvatting hebben over wat onderwijs en de
samenleving is en hoort te zijn.
o We behandelen telkens een aantal vragen
Wat is de opvatting over onderwijs? = visie over leren en onderwijzen
Wat is de opvatting over de relatie onderwijs-samenleving? = de maatschappelijke rol van onderwijs
en de maatschappelijke betekenis voor de samenleving
Wat is de opvatting over het curriculum?
Wat is de opvatting over de leerkracht?
o Er worden vaak uitspraken gedaan over wat wenselijk is of wat van belang is in het onderwijs. Het innemen
van dergelijke standpunten impliceert een normativiteit (een uitspraak over wat hoort of wat wenselijk is).
Afhankelijk van waar de normativiteit is gesitueerd, kunnen we een onderscheid maken tussen
externe en interne benaderingen.
- Externe benadering: Definiëren de finaliteit en inzet van onderwijs van buitenaf:
het leren op school als middel en instrument om die extern bepaalde finaliteit en
inzet te realiseren.
De normatieve inzet (wat onderwijs hoort te zijn) wordt dan bepaald buiten het
onderwijs, en met name vanuit de samenleving.
Alles behalve de school-pedagogische benadering is extern.
- Interne benadering: Gaat er vanuit dat schools leren bepaalde eigenschappen
heeft die verbonden zijn met een interne, eigen finaliteit en inzet.
Is bijzonder relevant voor (maatschappelijke) beslissingen over de vormgeving van
onderwijs en de wijze waarop leerkrachten kunnen en mogen school maken.
Enkel de school-pedagogische benadering is een interne benadering.
,
, Functioneel-sociologische benadering
o Kerneigenschappen van een functioneel-sociologische benadering:
Focus op aspecten van het menselijke samenleven (Hoe komt maatschappelijke orde tot stand?)
Ze bestuderen de betekenis van onderwijs in en voor het samenleven
o Variant van de sociologische benadering, hanteert een functionalistische invalshoek
d.w.z. dat de maatschappelijke rol van onderwijs bekeken wordt vanuit de functie(s) die onderwijs heeft voor
het maatschappelijke leven.
Emile Durkheim = één van de grondleggers van deze benadering.
In lijn van Durkheim wordt onderwijs veelal gezien als een ‘georganiseerde en geprofessionaliseerde
socialisatie’ (Peschar & Wesselingh): m.a.w. In het onderwijs gaat het om een doelgerichte,
systematisch georganiseerde en door beroepskrachten uitgevoerde opdracht van cultuuraspecten
die een deelname aan het maatschappelijk leven moeten garanderen.
De vorm en inhoud van die socialisatie evolueert al naargelang veranderingen in de samenleving (Vb:
verschillende socialisatie in een agrarische samenleving dan in een industriële samenleving).
Ondanks die verschillen heeft onderwijs volgens Durkheim twee functies:
- Het bijbrengen van een geestelijke en lichamelijke gesteldheid
- Het bijbrengen van die geestelijke en lichamelijke eigenschappen die de specifieke
sociale groep (klasse, familie, …) als noodzakelijk beschouwt voor degenen die
deel uitmaken van deze groep.
Socialisatie staat dus enerzijds ten dienste van de algemene cultuuroverdracht die iedereen in staat stelt in
een maatschappij te leven, en anderzijds in teken van een specifieke cultuuroverdracht in functie van het deel
uitmaken van een bepaalde groep in die ruimere samenleving.
De functie van educatie is dus om bij de nieuwe generatie de ‘vermogens’ en ‘eigenschappen’ te ontwikkelen
die nodig zijn om de samenleving en specifieke groepen daarbinnen in stand te houden.
o Die uitgesproken functionele uitwerking van deze sociologische benadering vinden we bij Talcott Parson: In
het onderwijs gaat het volgens hem om positietoewijzing in een hiërarchische samenleving, op basis van
eigen verdiensten (link met meritocratie = samenleving waarin belangrijk wordt gevonden wat je individueel
hebt gepresteerd).
In de klas vertaalt die positietoewijzing o.b.v. verdiensten zich in een aantal specifieke processen:
- Emancipatie: leerlingen moeten loskomen van de gehechtheid aan het gezin
- Verinnerlijking: loskomen van het gezin betekent dat kinderen de heersende
maatschappelijke waarden en normen in zich opnemen
- Differentiatie: In de klas wordt bovendien om prestaties gevraagd en ze krijgen
hierop waarderingen. M.a.w. wordt er een onderscheid gemaakt tussen leerlingen
op basis van prestatie en waardering.
(Dit laat toe om menselijk potentieel bij nieuwe generaties te kanaliseren in de
richting van heersende maatschappelijke noden).
Dit is de selectie- en allocatiefunctie van onderwijs: jonge mensen worden geselecteerd en er wordt hen een
plaats in de maatschappij toegewezen.
