’n Brief van hulle vakansie
Breyten Breytenbach
1. Die volledige teks van die gedig:
Hoe ver is die hemel van die aarde af?
Hoe ver is my mense se huis van my af?
Vanoggend hoor ek hoe roep die kraanvoëls
en ek weet dit is lente in die Vrystaat.
Is die aarde se bene dan al oopgeskeur
en maak die jong groen gras weer wortels?
Hier aan die buitekant van die wêreld
staan die winters bruin en broos in die water.
Ek sien hoe breek daar wit branders
teen die bult van jou skouers;
en jou hare,
die son se hitte bly daarin
soos swart brandkolle
op 'n herfsveld.
Maar hoe ver, hoe ver is jy van my af?
, Ek weet dit nie.
Ek weet net
hoe val die aarde weg van die hemel
en die bene van die aarde weg van my mense.
2. Oor die digter:
Breyten Breytenbach (gebore 1939) is een van Suid-Afrika se mees gevierde digters en
kunstenaars. Sy werk is bekend vir sy revolusionêre styl, simboliese beelde en sterk
emosionele ondertone. Hierdie gedig is geskryf vanuit die perspektief van iemand wat fisies
en emosioneel verwyder is van sy geliefdes, wat dikwels met Breytenbach se eie ervaring van
ballingskap verband hou.
3. Woordeskat en betekenis:
"Hemel" en "aarde": Die hemel simboliseer vervulling en die aardse geliefdes, terwyl die
aarde die fisiese afstand en pyn verteenwoordig.
"Kraanvoëls": Simbool van verandering en die seisoene wat aanstap.
"Aarde se bene": Verwys metafories na die aarde wat oopgaan en lewe voortbring.
"Swart brandkolle": Simbool van intensiteit en passie, maar ook van die seisoene en
verbygaande tyd.
"Buitekant van die wêreld": Wys op die digter se gevoel van vervreemding en isolasie.
4. Digvorm:
Die gedig is geskryf in vrye vers. Die vloeiende, onreëlmatige reëls weerspieël die digter se
emosionele onrus en sy verlange. Die herhaling van vrae en frases versterk die gevoel van
onsekerheid en hunkering.
5. Analise van inhoud:
Reël 1-2: "Hoe ver is die hemel van die aarde af? / Hoe ver is my mense se huis van my af?"
Die gedig open met twee retoriese vrae wat die sentrale tema van verlange en skeiding vestig.
Die "hemel" en "aarde" dien as metafore vir vervulling en fisiese afwesigheid. Die huis van sy
Breyten Breytenbach
1. Die volledige teks van die gedig:
Hoe ver is die hemel van die aarde af?
Hoe ver is my mense se huis van my af?
Vanoggend hoor ek hoe roep die kraanvoëls
en ek weet dit is lente in die Vrystaat.
Is die aarde se bene dan al oopgeskeur
en maak die jong groen gras weer wortels?
Hier aan die buitekant van die wêreld
staan die winters bruin en broos in die water.
Ek sien hoe breek daar wit branders
teen die bult van jou skouers;
en jou hare,
die son se hitte bly daarin
soos swart brandkolle
op 'n herfsveld.
Maar hoe ver, hoe ver is jy van my af?
, Ek weet dit nie.
Ek weet net
hoe val die aarde weg van die hemel
en die bene van die aarde weg van my mense.
2. Oor die digter:
Breyten Breytenbach (gebore 1939) is een van Suid-Afrika se mees gevierde digters en
kunstenaars. Sy werk is bekend vir sy revolusionêre styl, simboliese beelde en sterk
emosionele ondertone. Hierdie gedig is geskryf vanuit die perspektief van iemand wat fisies
en emosioneel verwyder is van sy geliefdes, wat dikwels met Breytenbach se eie ervaring van
ballingskap verband hou.
3. Woordeskat en betekenis:
"Hemel" en "aarde": Die hemel simboliseer vervulling en die aardse geliefdes, terwyl die
aarde die fisiese afstand en pyn verteenwoordig.
"Kraanvoëls": Simbool van verandering en die seisoene wat aanstap.
"Aarde se bene": Verwys metafories na die aarde wat oopgaan en lewe voortbring.
"Swart brandkolle": Simbool van intensiteit en passie, maar ook van die seisoene en
verbygaande tyd.
"Buitekant van die wêreld": Wys op die digter se gevoel van vervreemding en isolasie.
4. Digvorm:
Die gedig is geskryf in vrye vers. Die vloeiende, onreëlmatige reëls weerspieël die digter se
emosionele onrus en sy verlange. Die herhaling van vrae en frases versterk die gevoel van
onsekerheid en hunkering.
5. Analise van inhoud:
Reël 1-2: "Hoe ver is die hemel van die aarde af? / Hoe ver is my mense se huis van my af?"
Die gedig open met twee retoriese vrae wat die sentrale tema van verlange en skeiding vestig.
Die "hemel" en "aarde" dien as metafore vir vervulling en fisiese afwesigheid. Die huis van sy
