Hoofdstuk 1
Argument: Hetgeen men stelt om op grond daarvan een conclusie te trekken, iets te betogen of te bewijzen:
synoniem: bewijsgrond. Een uitspraak waarmee je een stelling, voorstel, standpunt of conclusie aanvaardbaar
of aannemelijk maakt. Je maakt een bouwwerk van redenen die ondersteunen dat jij gelijk hebt met je mening
of stelling. Bouwwerk noem je argumentatie.
Pathos:Betekent lijden of emotie. Doet een beroep op het gevoel en wordt gebruikt om emotie bij het publiek
op te wekken. Overmaat leidt tot ongeloofwaardig en manipulatief overkomen.
(al die kindjes die alleen in een ziekenhuisbed liggen en 's avonds papa en mama moeten missen. Betraande
bleke gezichtjes als het bezoekuur afgelopen is en ze moeten toekijken.)
Ethos: Duidt op een zedelijke houding of karakter. Wie ethos gebruikt wil de toehoorder doen geloven dat wat
hij zegt waar is, omdat hij deskundig is, gezag heeft of deugdzaam is. (Reclame met witte jas/ Als hoogleraar
verkeerskunde heb ik 20 jaar onderzoekservaring. Ik kan u daarom vertellen dat...)
Logos: Logisch redeneren. Als de spreker feiten of bewijzen aannemelijk kan maken en deze in logische
structuur achter elkaar zet, bouwt hij een sterke inhoudelijke ondersteuning voor zijn stelling. Ook mogelijk dat
argumentatie inhoudelijk sterk is, maar saai en daarom niet overtuigt.
Retorica: drie bovengenoemde vormen hier het hart van. Retorica betekent welsprekendheid: de kunst om in
stijl en vorm effectief en overtuigend te spreken en schrijven.
Feit: Is objectief vast te stellen, door waarneming of door het te meten. Feiten zijn dus controleerbaar, hoewel
niet iedereen de kennis en middelen paraat heeft om elk feit direct te checken. Ook moet er een wederzijdse
erkenning zijn van de testmethode en de interpretatie van de uitkomst.
Falsifieerbaarheid: De mogelijkheid om te testen of iets waar is. Soms doen mensen alsof ze een algemeen
bekend feit naar voren brengen terwijl het om een persoonlijke overtuiging gaat. Ze doen alsof de
falsifieerbaarheid er niet toe doet en ontduiken de bewijslast.
Mening: Opvatting, persoonlijk gekleurde houding tegenover een onderwerp. Het makkelijke van een mening is
dat je die niet hoeft te bewijzen, je mag van alles overal van vinden. Nadeel is dat iedereen dat ook weet en
dus niet al te veel waarde hecht aan de mening.
Objectiviteit: Psychologisch onderzoek heeft uitgewezen dat we onszelf beschouwen als objectief. We vinden
onze eigen mening normaal en redelijk. De mening van anderen vinden we gekleurd door hun beperkte
denkkader en eigen belangen. Wij zijn objectief, anderen zijn subjectief.
Poldermodel: In de loop der jaren is het woord bruikbaar geworden voor alle situaties waarin veel overleg en
discussie plaatsvindt. Polderen betekent 'alle partijen bij een discussie betrekken en samen een compromis
sluiten. Onze opvatting over argumenteren en beslissingen nemen is echter niet universeel. De Nederlandse
polderpraktijk wekt soms verbazing op bij buitenlanders(werknemers gaan tegen hun baas in ed.)
Argument: Hetgeen men stelt om op grond daarvan een conclusie te trekken, iets te betogen of te bewijzen:
synoniem: bewijsgrond. Een uitspraak waarmee je een stelling, voorstel, standpunt of conclusie aanvaardbaar
of aannemelijk maakt. Je maakt een bouwwerk van redenen die ondersteunen dat jij gelijk hebt met je mening
of stelling. Bouwwerk noem je argumentatie.
Pathos:Betekent lijden of emotie. Doet een beroep op het gevoel en wordt gebruikt om emotie bij het publiek
op te wekken. Overmaat leidt tot ongeloofwaardig en manipulatief overkomen.
(al die kindjes die alleen in een ziekenhuisbed liggen en 's avonds papa en mama moeten missen. Betraande
bleke gezichtjes als het bezoekuur afgelopen is en ze moeten toekijken.)
Ethos: Duidt op een zedelijke houding of karakter. Wie ethos gebruikt wil de toehoorder doen geloven dat wat
hij zegt waar is, omdat hij deskundig is, gezag heeft of deugdzaam is. (Reclame met witte jas/ Als hoogleraar
verkeerskunde heb ik 20 jaar onderzoekservaring. Ik kan u daarom vertellen dat...)
Logos: Logisch redeneren. Als de spreker feiten of bewijzen aannemelijk kan maken en deze in logische
structuur achter elkaar zet, bouwt hij een sterke inhoudelijke ondersteuning voor zijn stelling. Ook mogelijk dat
argumentatie inhoudelijk sterk is, maar saai en daarom niet overtuigt.
Retorica: drie bovengenoemde vormen hier het hart van. Retorica betekent welsprekendheid: de kunst om in
stijl en vorm effectief en overtuigend te spreken en schrijven.
Feit: Is objectief vast te stellen, door waarneming of door het te meten. Feiten zijn dus controleerbaar, hoewel
niet iedereen de kennis en middelen paraat heeft om elk feit direct te checken. Ook moet er een wederzijdse
erkenning zijn van de testmethode en de interpretatie van de uitkomst.
Falsifieerbaarheid: De mogelijkheid om te testen of iets waar is. Soms doen mensen alsof ze een algemeen
bekend feit naar voren brengen terwijl het om een persoonlijke overtuiging gaat. Ze doen alsof de
falsifieerbaarheid er niet toe doet en ontduiken de bewijslast.
Mening: Opvatting, persoonlijk gekleurde houding tegenover een onderwerp. Het makkelijke van een mening is
dat je die niet hoeft te bewijzen, je mag van alles overal van vinden. Nadeel is dat iedereen dat ook weet en
dus niet al te veel waarde hecht aan de mening.
Objectiviteit: Psychologisch onderzoek heeft uitgewezen dat we onszelf beschouwen als objectief. We vinden
onze eigen mening normaal en redelijk. De mening van anderen vinden we gekleurd door hun beperkte
denkkader en eigen belangen. Wij zijn objectief, anderen zijn subjectief.
Poldermodel: In de loop der jaren is het woord bruikbaar geworden voor alle situaties waarin veel overleg en
discussie plaatsvindt. Polderen betekent 'alle partijen bij een discussie betrekken en samen een compromis
sluiten. Onze opvatting over argumenteren en beslissingen nemen is echter niet universeel. De Nederlandse
polderpraktijk wekt soms verbazing op bij buitenlanders(werknemers gaan tegen hun baas in ed.)
