Linken Internationaal sociaal werk:
Algemeen:
Theorie & Gastspreker (verschillende landen)
We zien hoe sociaal werk in andere landen wordt geregeld bijvoorbeeld in Mongolië en de Filipijnen. Het
‘nationale’Heel veel mensen vallen uit de boot bijvoorbeeld de IDP’s en de IDIP’s. In de theorieles zagen we ook dat
het ‘internationaal’ uit internationaal sociaal werk kan slaan op grenzen van landen of natiestaten (Mongolië, Post-
Sovjet landen en Filipijnen).
Tekst 1: Humanitarian Reason
Link kolonialisme: als westerse organisaties hulp gaan aanbieden
Er is sprake van ongelijkheid in leven - hiërarchie (nationals vs expats) -> nadruk: ongelijkheid i organisaties. De
nadruk wordt gelegd op de humanitaire nood (- niet ontwikkelingssamenleving) - mensen redden i plotse
noodsituaties (militaire interventies) -> twee ongelijkheden
o life being saved - life being risked
o expats vd internationals
Discussie 1 & 2 (Positionalisering)
Er is een duidelijk onderscheid tussen de expads en de locals (werknemers uit de organisatie & lokale helpende
mensen). Dit is een duidelijk voorbeeld van positionalisering: verschil positionaliteit.
Discussie 1 & 5 (Geloof)
Fassin ziet in humanitaire actie enkele christelijke ideeen. Het menselijk leven wordt als heilig beschouwd, het lijden
zorgt voor verlossing. De hulpverleners zijn zoals Jezus die zich opoffert voor de zonden van anderen en sterven
wordt gezien als naar de hemel gaan omdat ze een goede daad hebben gedaan. Dit zien we ook in de tekst uit
discussie … waarin we zagen dat er door koloniale omstandigheden geloof ingebed zit in bepaalde organisaties.
Discussie 1 & 5 (Tegenstrijdigheid in waarden, blind zijn)
Binnen de humanitaire hulp is hun uitgangspunt ‘alle levens zijn gelijk’ maar toch beslissen ze wie er in leven wordt
gehouden en wie er sterft (wie zijn leven is meer waard?).
– gastcollega filipijnen IDP’s worden verschillende behandeld dan IDNP’s
Discussie 1 & 5
- Link tussen biolegitimacy & ideologische blindheid?
- gastcollege filipijnen; komt uit religieuze, waar niet iedereen zijn leven gelijk is (IDIPS vs mensen die er
wonen)
Discussie 1 & 9: link tussen humanitaire overheid en internationaal sociaal werk.
De morele gevoelens worden veralgemeend als referentiekader in het politieke leven van een humanitaire overheid.
Een valkuil van internationaal sociaal werk is dat het geen rekening houdt met indigenisering. In plaats van te
veralgemenen (cultuurrelativisme) moeten we oog hebben voor de context etc.
Tekst 2: The grand bargain
Uitleg:
Er is een hervormingsovereenkomst ontstaan door noodhulp (geen samewerking) om zo het systeem efficiënter en
doeltreffender te maken
o allerlei veranderingen -> nieuw: menselijke karakter (onderhandelen, grotere aandelen vr
actoren,...) maar iedereen heeft zijn eigen moeilijkheden
o cash-beleid; bleef steken in het tussenniveau
Men draait het hele systeem om: richten op het lokale, de funding flexibeler maken, invloed proberen krijgen door
bv ‘globaly connected’… Maar dat mislukte ook door het koloniale verleden. De gedachte “Wij uit het ‘witte’ westen
daar eens proberen op te lossen” maar de ongelijkheid is nog steeds aanwezig omdat ‘wij’ ons beter voelen dan ‘zij’.
, Men richt lokale vertegenwoordigers op uit de facelitation groups (waar er beslissingen worden genomen). Op het
einde van de tekst stelt men de vraag “welke mate iets uitmaken? Want uiteindelijk blijft macht bij donoren?”
Grootste uitdaging Quit pro quo voor de donoren. (het één voor het ander: zij krijgen geld ter voorwaarde
van …): de donoren leven hun beloften niet na. Wat is hun ‘pro’, waar halen zij hun wist uit? Welk voordeel
hebben ze om daar aan mee te doen? Want zij hebben het meeste geld en bepalen alles.
o Voorbeeld van de wortel en de stok: wat maakt het uit dat de donoren hun deel niet nakomen want
ze worden toch (financieel) niet gestraft.
Renewing the Grand Bargan:
Het gaat over de financiering van de noodhulp. Het meeste geld gaat naar de noodhulp omdat er prioriteiten gesteld
worden.
Discussie 2: link met koloniale
Het verloopt stoef doordat donoren grootste macht hebben tov de lokale organisaties (dat was in de eerste tekst al
een probleem: koloniale machtsverhoudingen) en lokaal proberen ze invloed te krijgen door globaly led localy
connected op te richten maar dat werkt niet.
Discussie 2 & 1 (& 9)
polics of life: (2 & 1)
- Het gaat over een exclusief systeem met enkel overeenkomst tussen internationale spelers (= één van de
kritieken die in het 2de artikel worden gegeven). Het gaat over enkel de grote internationale spelers die daar
aan mee doen en de kleinere lokale spelers kunnen er niet aan meedoen. Zij mogen niet deelnemen aan de
beslissingen/ aan het politieke leven.
Bare life: (2 & 1)
- Renewing the Grand Bargan: Het gaat over de financiering van de noodhulp. Het meeste geld gaat naar de
noodhulp omdat er prioriteiten gesteld worden. De prioriteiten worden gesteld omdat men ziet dat de
mensen in noodhulp lijden, hun leven is in gevaar (= bare lifes). Omdat mensen afzien, hebben ze geen stem
(= political lifes).
Need-based: (2, 1 & 9)
- Bij beyond the sugestion box gaat het over vraaggestuurde onderneming van hulp en aanbodgestuurde hulp
dat aan het bestuur blijft maar wij sturen hulp in plaats van te vragen wat zij nodig hebben. Het gaat over de
‘need-based’. We zouden meer uit dat systeem moeten denken. Maar wij bepalen wat zij nodig hebben en
wij geven dat. In de tekst van Fassin kwam dit ook aanbod: Wij bepalen wat we geven en wij sturen dat
gewoon op, zonder aan hen te vragen wat ze nodig hebben daar. In tekst 9 kwam dit ook aan bod, dat we
meer rekening moeten houden met de inheemse kennis. We gaan ons Westers perspectief op de situatie
storten en handelen zoals wij het doen. Maar meestal werkt dat niet omdat hun samenleving er anders
uitziet en zij anders gaan handelen. De locals moeten zeggen waar zij nood aan hebben.
Discussie/gastspreker 2 & 1 (Verschil in positie)
De ‘committing to locally led aid’ had het probleem dat het een exclusief systeem was met enkel overeenkomsten
tussen de internationale spelers. Hierbij waren de lokale organisaties enkel uitvoerders waarbij ze geen inspraak
hadden in het proces (nothing about us, without us). In de tekst spreekt men over de Westerse donor die nog een
Westerse tussenpersoon willen om het geld niet rechtstreeks naar de lokale organisaties wil sturen. De westerse
donor bepaald alles en de internationale organisatie (bv rode kruis) is een tussenpersoon waarmee de lokale
voorziening mee moet praten en transparantie/verslagen moeten geven. Maar de Grand Bargan wilt deze
tussenpersoon weg omdat de financiering via deze weg gebeurt vooraleer het wordt doorgestroomd naar de lokale
voorzieningen. = local turn Dit zien we ook in de tekst van Fassin waarin er een duidelijk onderscheid is tussen de
locals en de expads.
Gastspreker 2 & discussie 4
Capacity building – capacity to aspire
Discussie 2 & 7? (localisering vs donor/NGO)
In de tekst van Grand Bargain wilt men inzetten op localisering maar dit is uiteindelijk niet bereikt omdat de donors
een te grote blijvende macht behouden waar anderen afhankelijk aan zijn.
Algemeen:
Theorie & Gastspreker (verschillende landen)
We zien hoe sociaal werk in andere landen wordt geregeld bijvoorbeeld in Mongolië en de Filipijnen. Het
‘nationale’Heel veel mensen vallen uit de boot bijvoorbeeld de IDP’s en de IDIP’s. In de theorieles zagen we ook dat
het ‘internationaal’ uit internationaal sociaal werk kan slaan op grenzen van landen of natiestaten (Mongolië, Post-
Sovjet landen en Filipijnen).
Tekst 1: Humanitarian Reason
Link kolonialisme: als westerse organisaties hulp gaan aanbieden
Er is sprake van ongelijkheid in leven - hiërarchie (nationals vs expats) -> nadruk: ongelijkheid i organisaties. De
nadruk wordt gelegd op de humanitaire nood (- niet ontwikkelingssamenleving) - mensen redden i plotse
noodsituaties (militaire interventies) -> twee ongelijkheden
o life being saved - life being risked
o expats vd internationals
Discussie 1 & 2 (Positionalisering)
Er is een duidelijk onderscheid tussen de expads en de locals (werknemers uit de organisatie & lokale helpende
mensen). Dit is een duidelijk voorbeeld van positionalisering: verschil positionaliteit.
Discussie 1 & 5 (Geloof)
Fassin ziet in humanitaire actie enkele christelijke ideeen. Het menselijk leven wordt als heilig beschouwd, het lijden
zorgt voor verlossing. De hulpverleners zijn zoals Jezus die zich opoffert voor de zonden van anderen en sterven
wordt gezien als naar de hemel gaan omdat ze een goede daad hebben gedaan. Dit zien we ook in de tekst uit
discussie … waarin we zagen dat er door koloniale omstandigheden geloof ingebed zit in bepaalde organisaties.
Discussie 1 & 5 (Tegenstrijdigheid in waarden, blind zijn)
Binnen de humanitaire hulp is hun uitgangspunt ‘alle levens zijn gelijk’ maar toch beslissen ze wie er in leven wordt
gehouden en wie er sterft (wie zijn leven is meer waard?).
– gastcollega filipijnen IDP’s worden verschillende behandeld dan IDNP’s
Discussie 1 & 5
- Link tussen biolegitimacy & ideologische blindheid?
- gastcollege filipijnen; komt uit religieuze, waar niet iedereen zijn leven gelijk is (IDIPS vs mensen die er
wonen)
Discussie 1 & 9: link tussen humanitaire overheid en internationaal sociaal werk.
De morele gevoelens worden veralgemeend als referentiekader in het politieke leven van een humanitaire overheid.
Een valkuil van internationaal sociaal werk is dat het geen rekening houdt met indigenisering. In plaats van te
veralgemenen (cultuurrelativisme) moeten we oog hebben voor de context etc.
Tekst 2: The grand bargain
Uitleg:
Er is een hervormingsovereenkomst ontstaan door noodhulp (geen samewerking) om zo het systeem efficiënter en
doeltreffender te maken
o allerlei veranderingen -> nieuw: menselijke karakter (onderhandelen, grotere aandelen vr
actoren,...) maar iedereen heeft zijn eigen moeilijkheden
o cash-beleid; bleef steken in het tussenniveau
Men draait het hele systeem om: richten op het lokale, de funding flexibeler maken, invloed proberen krijgen door
bv ‘globaly connected’… Maar dat mislukte ook door het koloniale verleden. De gedachte “Wij uit het ‘witte’ westen
daar eens proberen op te lossen” maar de ongelijkheid is nog steeds aanwezig omdat ‘wij’ ons beter voelen dan ‘zij’.
, Men richt lokale vertegenwoordigers op uit de facelitation groups (waar er beslissingen worden genomen). Op het
einde van de tekst stelt men de vraag “welke mate iets uitmaken? Want uiteindelijk blijft macht bij donoren?”
Grootste uitdaging Quit pro quo voor de donoren. (het één voor het ander: zij krijgen geld ter voorwaarde
van …): de donoren leven hun beloften niet na. Wat is hun ‘pro’, waar halen zij hun wist uit? Welk voordeel
hebben ze om daar aan mee te doen? Want zij hebben het meeste geld en bepalen alles.
o Voorbeeld van de wortel en de stok: wat maakt het uit dat de donoren hun deel niet nakomen want
ze worden toch (financieel) niet gestraft.
Renewing the Grand Bargan:
Het gaat over de financiering van de noodhulp. Het meeste geld gaat naar de noodhulp omdat er prioriteiten gesteld
worden.
Discussie 2: link met koloniale
Het verloopt stoef doordat donoren grootste macht hebben tov de lokale organisaties (dat was in de eerste tekst al
een probleem: koloniale machtsverhoudingen) en lokaal proberen ze invloed te krijgen door globaly led localy
connected op te richten maar dat werkt niet.
Discussie 2 & 1 (& 9)
polics of life: (2 & 1)
- Het gaat over een exclusief systeem met enkel overeenkomst tussen internationale spelers (= één van de
kritieken die in het 2de artikel worden gegeven). Het gaat over enkel de grote internationale spelers die daar
aan mee doen en de kleinere lokale spelers kunnen er niet aan meedoen. Zij mogen niet deelnemen aan de
beslissingen/ aan het politieke leven.
Bare life: (2 & 1)
- Renewing the Grand Bargan: Het gaat over de financiering van de noodhulp. Het meeste geld gaat naar de
noodhulp omdat er prioriteiten gesteld worden. De prioriteiten worden gesteld omdat men ziet dat de
mensen in noodhulp lijden, hun leven is in gevaar (= bare lifes). Omdat mensen afzien, hebben ze geen stem
(= political lifes).
Need-based: (2, 1 & 9)
- Bij beyond the sugestion box gaat het over vraaggestuurde onderneming van hulp en aanbodgestuurde hulp
dat aan het bestuur blijft maar wij sturen hulp in plaats van te vragen wat zij nodig hebben. Het gaat over de
‘need-based’. We zouden meer uit dat systeem moeten denken. Maar wij bepalen wat zij nodig hebben en
wij geven dat. In de tekst van Fassin kwam dit ook aanbod: Wij bepalen wat we geven en wij sturen dat
gewoon op, zonder aan hen te vragen wat ze nodig hebben daar. In tekst 9 kwam dit ook aan bod, dat we
meer rekening moeten houden met de inheemse kennis. We gaan ons Westers perspectief op de situatie
storten en handelen zoals wij het doen. Maar meestal werkt dat niet omdat hun samenleving er anders
uitziet en zij anders gaan handelen. De locals moeten zeggen waar zij nood aan hebben.
Discussie/gastspreker 2 & 1 (Verschil in positie)
De ‘committing to locally led aid’ had het probleem dat het een exclusief systeem was met enkel overeenkomsten
tussen de internationale spelers. Hierbij waren de lokale organisaties enkel uitvoerders waarbij ze geen inspraak
hadden in het proces (nothing about us, without us). In de tekst spreekt men over de Westerse donor die nog een
Westerse tussenpersoon willen om het geld niet rechtstreeks naar de lokale organisaties wil sturen. De westerse
donor bepaald alles en de internationale organisatie (bv rode kruis) is een tussenpersoon waarmee de lokale
voorziening mee moet praten en transparantie/verslagen moeten geven. Maar de Grand Bargan wilt deze
tussenpersoon weg omdat de financiering via deze weg gebeurt vooraleer het wordt doorgestroomd naar de lokale
voorzieningen. = local turn Dit zien we ook in de tekst van Fassin waarin er een duidelijk onderscheid is tussen de
locals en de expads.
Gastspreker 2 & discussie 4
Capacity building – capacity to aspire
Discussie 2 & 7? (localisering vs donor/NGO)
In de tekst van Grand Bargain wilt men inzetten op localisering maar dit is uiteindelijk niet bereikt omdat de donors
een te grote blijvende macht behouden waar anderen afhankelijk aan zijn.
