Klinische bewegingsanalyse samenvatting (ganganalyse)
Hoofdstuk 1: klinisch gebruik van ganganalyse
1.1 inleiding
Hoewel het gaan de meest cyclische beweging van alle menselijke bewegingen is, is het een zeer
complexe beweging. Deze complexiteit wordt voornamelijk veroorzaakt door de smalle
steunbasis en de hoge positie van het zwaartepunt (in vergelijking met viervoeters). Het rechtop
lopen is dan ook een aangeleerde activiteit en niet het resultaat van een aangeboren reflex
De bipodale gang vereist twee zaken van de beenmusculatuur, enerzijds moeten de spieren
ervoor zorgen dat er voldoende propulsie is om het lichaam over zijn zwaartepunt heen te
brengen en anderzijds moet deze zelfde musculatuur zorgen dat het lichaam in evenwicht blijf.
Om het pathologische gangpatroon te kunnen beschrijven en interpreteren is er een grondige
kennis nodig van het normale gangpatroon. Het stappen van een patiënt zal namelijk steeds
vergeleken worden met deze standaard.
Examen: beschrijf van een
gewricht de beweging
tijdens een van deze fases!
Fasen van het gangpatroon
(herhaling biomechanica)
1 gangcyclus geeft weer
hoe een persoon stapt
Meerdere gangcycli van
een persoon geeft weer hoe variabel een gangpatroon is.
Geinstrumenteerde ganganalyse/3D analyse:
Doel het vaststellen welke stoornissen leiden tot beperkingen-afwijkingen tijdens het gaan.
Cruciaal bij:
- Neuromusculaire aandoeningen (problemen tijdens bewegen spasticiteit!)
- Orthopedische aandoeningen
Objectieve info:
- Vergelijking met normaal
- Vergelijking pre- postoperatief; met en zonder hulpmiddelen (bv. krukken)
- Opvolging evolutie
Als kinesitherapeut is het belangrijk om de spieren te trainen zoals ze tijdens het stappen gebruikt
worden (opengesloten keten, concentrisch-exentrisch, rekening houdend met de snelheid van
uitvoering (snel/traag) en de actieve bewegingsuitslag tijdens het stappen (ROM), Biarticulariteit …).
Alleen dan kan gangrevalidatie, een van de meest gestelde therapiedoelen, succesvol zijn. Het is hier
dat de objectieve analyse van het gangpatroon een grote bijdrage kan leveren.
Trainen zoals spier tijdens het gaan gebruikt wordt info nodig tijdens het reële gebruik
van de spier
,1.2 maturatie van het gangpatroon
Hoewel kinderen normaal rond de leeftijd van 1 jaar hun eerste stapjes zetten, zal het nog enkele
jaren duren voordat ze het normale gangpatroon van volwassenen ontwikkelen. Het is een
leerproces:
- snelle ontwikkelingsfase overspant de eerste zes maanden van het zelfstandig stappen. In
deze fase veranderen de spatiotemporele en kinematische gangkarakteristieken drastisch.
- trage maturatiefase Hierbij zijn de veranderingen minder drastisch en evolueert het
gangpatroon geleidelijk naar een volwassen patroon. Deze periode kan doorlopen tot het
achtste levensjaar van het kind.
Evolutie bij kinderen:
- Vergelijkingen met eigen leeftijd of normalisatie ( voor lichaamsbouw)
- Pathologie of maturatie?
- Grote variabiliteit (inter- of intrasubject), Naarmate het gangpatroon meer matuur wordt zal
deze variatie afnemen.
1.3 spatiotemporele parameters
De ruimte (spatio)- en tijd (temporele) parameters geven voornamelijk informatie over de
functionaliteit van het stappen.
Ruimteparameters zijn net zoals andere parameters afhankelijk van de lichaamslengte. Om
de invloed van lichaamslengte weg te werken, zodat men personen van verschillende grootte
met elkaar kan vergelijken, worden de parameters genormaliseerd.
Aangezien spatiotemporele parameters een grote correlatie vertonen met de groei van het
locomotorisch stelsel mag men deze parameters maar als matuur beschouwen eens kinderen
volledig volgroeid zijn.
1.3.1 spatiale beschrijvingen van het gangpatroon
, 1.3.2 temporele beschrijvingen van het gangpatroon
Single stance time
indicatie voor stabiliteit: voldoende tijd nodig voor goeie zwaaifase
Meest stabiele steun op 2 benen
1.3.3 spatiotemporele beschrijving van het gangpatroon
Alle parameters van de gang (de
spatiotemporele, maar ook kinematica
en kinetica en energieverbruik)
verschillen ifv stapsnelheid. Men zal
dus steeds de stapsnelheid moeten
vermelden bij het analyseren van een
gangpatroon.
Hoofdstuk 1: klinisch gebruik van ganganalyse
1.1 inleiding
Hoewel het gaan de meest cyclische beweging van alle menselijke bewegingen is, is het een zeer
complexe beweging. Deze complexiteit wordt voornamelijk veroorzaakt door de smalle
steunbasis en de hoge positie van het zwaartepunt (in vergelijking met viervoeters). Het rechtop
lopen is dan ook een aangeleerde activiteit en niet het resultaat van een aangeboren reflex
De bipodale gang vereist twee zaken van de beenmusculatuur, enerzijds moeten de spieren
ervoor zorgen dat er voldoende propulsie is om het lichaam over zijn zwaartepunt heen te
brengen en anderzijds moet deze zelfde musculatuur zorgen dat het lichaam in evenwicht blijf.
Om het pathologische gangpatroon te kunnen beschrijven en interpreteren is er een grondige
kennis nodig van het normale gangpatroon. Het stappen van een patiënt zal namelijk steeds
vergeleken worden met deze standaard.
Examen: beschrijf van een
gewricht de beweging
tijdens een van deze fases!
Fasen van het gangpatroon
(herhaling biomechanica)
1 gangcyclus geeft weer
hoe een persoon stapt
Meerdere gangcycli van
een persoon geeft weer hoe variabel een gangpatroon is.
Geinstrumenteerde ganganalyse/3D analyse:
Doel het vaststellen welke stoornissen leiden tot beperkingen-afwijkingen tijdens het gaan.
Cruciaal bij:
- Neuromusculaire aandoeningen (problemen tijdens bewegen spasticiteit!)
- Orthopedische aandoeningen
Objectieve info:
- Vergelijking met normaal
- Vergelijking pre- postoperatief; met en zonder hulpmiddelen (bv. krukken)
- Opvolging evolutie
Als kinesitherapeut is het belangrijk om de spieren te trainen zoals ze tijdens het stappen gebruikt
worden (opengesloten keten, concentrisch-exentrisch, rekening houdend met de snelheid van
uitvoering (snel/traag) en de actieve bewegingsuitslag tijdens het stappen (ROM), Biarticulariteit …).
Alleen dan kan gangrevalidatie, een van de meest gestelde therapiedoelen, succesvol zijn. Het is hier
dat de objectieve analyse van het gangpatroon een grote bijdrage kan leveren.
Trainen zoals spier tijdens het gaan gebruikt wordt info nodig tijdens het reële gebruik
van de spier
,1.2 maturatie van het gangpatroon
Hoewel kinderen normaal rond de leeftijd van 1 jaar hun eerste stapjes zetten, zal het nog enkele
jaren duren voordat ze het normale gangpatroon van volwassenen ontwikkelen. Het is een
leerproces:
- snelle ontwikkelingsfase overspant de eerste zes maanden van het zelfstandig stappen. In
deze fase veranderen de spatiotemporele en kinematische gangkarakteristieken drastisch.
- trage maturatiefase Hierbij zijn de veranderingen minder drastisch en evolueert het
gangpatroon geleidelijk naar een volwassen patroon. Deze periode kan doorlopen tot het
achtste levensjaar van het kind.
Evolutie bij kinderen:
- Vergelijkingen met eigen leeftijd of normalisatie ( voor lichaamsbouw)
- Pathologie of maturatie?
- Grote variabiliteit (inter- of intrasubject), Naarmate het gangpatroon meer matuur wordt zal
deze variatie afnemen.
1.3 spatiotemporele parameters
De ruimte (spatio)- en tijd (temporele) parameters geven voornamelijk informatie over de
functionaliteit van het stappen.
Ruimteparameters zijn net zoals andere parameters afhankelijk van de lichaamslengte. Om
de invloed van lichaamslengte weg te werken, zodat men personen van verschillende grootte
met elkaar kan vergelijken, worden de parameters genormaliseerd.
Aangezien spatiotemporele parameters een grote correlatie vertonen met de groei van het
locomotorisch stelsel mag men deze parameters maar als matuur beschouwen eens kinderen
volledig volgroeid zijn.
1.3.1 spatiale beschrijvingen van het gangpatroon
, 1.3.2 temporele beschrijvingen van het gangpatroon
Single stance time
indicatie voor stabiliteit: voldoende tijd nodig voor goeie zwaaifase
Meest stabiele steun op 2 benen
1.3.3 spatiotemporele beschrijving van het gangpatroon
Alle parameters van de gang (de
spatiotemporele, maar ook kinematica
en kinetica en energieverbruik)
verschillen ifv stapsnelheid. Men zal
dus steeds de stapsnelheid moeten
vermelden bij het analyseren van een
gangpatroon.
