Leerervaring uitgewerkt volgens de vijf fasen van het spiraalmodel, en in fase 3 uitgewerkt volgens
het ui-model.
Fase 1: Handelen en ervaren
De situatie waarin deze leerervaring plaatsvond was bij de het (tweedejaars) bureau. Aan de hand
van een korte casus met daarin wat informatie over de cliënt was het de bedoeling dat ik een
gesprek zou voeren met de (acteurs)cliënt. Van mij werd verwacht dat ik een duidelijk beeld van het
cliëntverhaal te krijgen en de cliënt bij het vertellen van het cliëntverhaal zo goed mogelijk kon
helpen, begeleiden en ondersteunen. Ik wilde graag de juiste vragen aan de cliënt stellen zodat ik de
cliënt hiermee verder kon helpen, begeleiden en ondersteunen. Ik merkte dat op een bepaald
moment niet precies wist welke vragen ik aan de cliënt moest stellen en daardoor liep ik vast. Ik
voelde mij hier ongemakkelijk bij.
Fase 2: Terugblikken
De situatie begon eigenlijk al voordat het daadwerkelijke gesprek met de (acteurs)cliënt plaatsvond.
Het bureau was wat uitgelopen en daardoor wachtte ik ongeveer een halfuur voordat mijn gesprek
met de (acteurs)cliënt kon beginnen. Samen met wat medestudenten had ik zo de tijd om het
gesprek voor te bereiden aan de hand van een kleine casus. De casus ging over een vrouw die de
laatste tijd veel ruzie had met haar vriend en niet wist hoe ze dit het beste aan kon pakken. Ik was
erg zenuwachtig voor het bureau omdat ik bang was dat ik vast zou lopen in het gesprek. Ik had
daarom van tevoren samen met mijn medestudenten wat vragen opgesteld die ik in het begin van
het gesprek kon stellen. Ik wilde graag dat het gesprek goed zou lopen en ik dacht dat ik door het
opstellen van een aantal vaste vragen controle over de het gesprek zou houden. Toen ik het gesprek
met de (acteurscliënt) had merkte ik dat het begin van het gesprek lekker liep omdat ik van tevoren
een aantal vragen had opgesteld. Toen mijn vragen op waren merkte ik dat ik bijna niet meer naar
mijn cliënt luisterde en vooral bezig was met het bedenken van vragen om het gesprek lopende te
houden. Doordat ik niet goed naar de cliënt luisterde raakte ik de draad van het verhaal kwijt en liep
ik vast. Ik voelde mij hier erg ongemakkelijk bij omdat ik hierbij het gevoel had dat ik niet
professioneel/bekwaam genoeg was om een lopend gesprek met de cliënt te voeren. Daarnaast
ervoer ik een gevoel van schaamte omdat ik eigenlijk niet geheel naar het verhaal van mijn cliënt had
geluisterd.
Op het moment dat de situatie zich voordeed was ik vooral bezig met mijn eigen gevoel. Ik voelde mij
ongemakkelijk en wilde de situatie zo snel mogelijk oppakken. Hierdoor raakte ik een beetje gestrest
wat als gevolg had dat ik niet wist hoe ik de situatie moest aanpakken. Ik legde toen aan de cliënt uit
dat ik niet precies wist hoe ik verder moest. Vanaf dat moment verbeterde de situatie. De
(acteurs)cliënt hielp mij wat verder op weg door een onderwerp te benoemen waar ik vragen over
zou kunnen stellen. Toch verliep het gesprek daarna voor mijn gevoel niet helemaal soepel omdat ik
toch nog met de ongemakkelijke situatie in mijn hoofd bleef zitten.
De cliënt vertelde achteraf bij het feedbackmoment dat ze het gevoel had dat ik soms niet helemaal
goed naar haar luisterde. Hierdoor werd de cliënt wat terughoudender met het vertellen van haar
verhaal.
Fase 3: Je bewust worden van essentiële aspecten
Ui-model.
, Omgeving
De situatie vond plaats voor en tijdens het bureau. Voordat het bureau begon wachtte ik ongeveer
een halfuur voordat mijn gesprek met de (acteurs)cliënt kon beginnen. Samen met wat
medestudenten had ik zo de tijd om het gesprek voor te bereiden aan de hand van een kleine casus.
Ik had van tevoren samen met mijn medestudenten wat vragen opgesteld die ik in het begin van het
gesprek kon stellen. Het gesprek met het bureau vond plaats in een kamertje met een acteurscliënt.
In de kamer hing een camera waardoor het gesprek gevolgd kon worden door een vierdejaars
studente die feedback op de situatie zou geven.
Gedrag
Als maatschappelijk werkster probeerde ik het gesprek zo goed mogelijk te laten verlopen, en daarbij
de cliënt te ondersteunen en begeleiden bij het vertellen van het verhaal. Ik merkte echter dat ik
meer bezig was met het bedenken van de juiste vragen dan dat ik echt naar de cliënt zelf luisterde. In
het vervolg is het belangrijk om vooral goed naar de cliënt te luisteren in plaats van teveel bezig zijn
met de vragen die ik wil stellen om het gesprek lopende te houden.
Competenties
Ik vind dat ik voor de cliënt een vertrouwelijke omgeving kan creëren, ik vind het namelijk erg
belangrijk dat een cliënt zich op zijn of haar gemak voelt bij mij. Ik vind dat ik in de cliëntgesprekken
voldoende empathie toon en een open houding aanneem.
overtuigingen
Ik ben ervan overtuigt dat ik met vaste vragen een cliëntgesprek lopende kan houden. Ik merk dat ik
voor ieder cliëntgesprek bang ben dat het gesprek vast zal lopen. Ik denk dat het voor mij heel erg
belangrijk is om van deze overtuiging af te stappen omdat deze overtuiging mij belemmerd in het
voeren van een goed cliëntgesprek. Ik heb na deze situatie tips gevraagd aan mijn medestudenten
hoe ik het beste met dit probleem en de situatie om kon gaan. Mijn medestudenten vertelden mij
dat het vooral belangrijk is om echt naar de cliënt te luisteren en dat de vragen dan meestal vanzelf
komen. Door een luisterende houding aan te nemen wordt de cliënt ook geprikkeld om meer te
vertellen waardoor er minder vragen nodig zijn om het gesprek draaiende te houden. In deze
overtuiging kan ik mij zeker vinden.
Identiteit
Ik zie mezelf als iemand die erg perfectionistisch is en wilt dat het gesprek graag soepel verloopt.
Doordat ik veel bezig ben met de overtuiging dat mijn gesprek goed moet lopen en ik geen fouten
mag maken gebeurd eigenlijk juist het omgekeerde. Het is voor mij belangrijk om mij aan een andere
overtuiging vast te houden omdat deze overtuiging niet resulteert in een goedlopend gesprek.
Betrokkenheid
Ik wil mensen op een goede manier begeleiden, zodat zij zelf een duidelijk en inzichtelijk beeld van
hun situatie hebben. Ik wil mensen inspireren om problemen aan te pakken, en niet uit de weg te
gaan of te ontkennen. Het is daarom belangrijk om tijdens het gesprek aandacht te geven aan de
onderwerpen die de cliënt zelf duidelijk naar voren brengt. Ik vind het belangrijk om de cliënt zodanig
te leren dat deze zelf de problemen kan aanpakken. Door een duidelijk en overzichtelijk beeld van de
situatie, de problemen, en het leren vinden van een oplossing van de problemen zal de cliënt zin
hebben in het leven en een uitweg zien in de problemen die de cliënt op dat moment heeft.
Doordat ik niet goed naar de cliënt luisterde, merkte ik dat de cliënt zich gesloten opstelde. Doordat
de cliënt een gesloten houding aannam voelde ik mij hier erg ongemakkelijk bij. Ik voelde me in deze
situatie erg onzeker en ongemakkelijk. Ook had ik een gevoel van schaamte omdat ik niet goed naar
mijn cliënt had geluisterd en niet optimaal in het cliëntverhaal zat.
De gevolgen van dit gedrag kunnen zijn dat de cliënten of andere personen zich gesloten opstellen en
minder informatie aan mij blootgeven doordat ze het gevoel hebben dat ik niet echt naar hun luister.
Ook kan het zijn dat ik onzeker word omdat ik eigenlijk niet goed naar de cliënt heb geluisterd en
hierdoor niet optimaal in het cliëntverhaal zit.
het ui-model.
Fase 1: Handelen en ervaren
De situatie waarin deze leerervaring plaatsvond was bij de het (tweedejaars) bureau. Aan de hand
van een korte casus met daarin wat informatie over de cliënt was het de bedoeling dat ik een
gesprek zou voeren met de (acteurs)cliënt. Van mij werd verwacht dat ik een duidelijk beeld van het
cliëntverhaal te krijgen en de cliënt bij het vertellen van het cliëntverhaal zo goed mogelijk kon
helpen, begeleiden en ondersteunen. Ik wilde graag de juiste vragen aan de cliënt stellen zodat ik de
cliënt hiermee verder kon helpen, begeleiden en ondersteunen. Ik merkte dat op een bepaald
moment niet precies wist welke vragen ik aan de cliënt moest stellen en daardoor liep ik vast. Ik
voelde mij hier ongemakkelijk bij.
Fase 2: Terugblikken
De situatie begon eigenlijk al voordat het daadwerkelijke gesprek met de (acteurs)cliënt plaatsvond.
Het bureau was wat uitgelopen en daardoor wachtte ik ongeveer een halfuur voordat mijn gesprek
met de (acteurs)cliënt kon beginnen. Samen met wat medestudenten had ik zo de tijd om het
gesprek voor te bereiden aan de hand van een kleine casus. De casus ging over een vrouw die de
laatste tijd veel ruzie had met haar vriend en niet wist hoe ze dit het beste aan kon pakken. Ik was
erg zenuwachtig voor het bureau omdat ik bang was dat ik vast zou lopen in het gesprek. Ik had
daarom van tevoren samen met mijn medestudenten wat vragen opgesteld die ik in het begin van
het gesprek kon stellen. Ik wilde graag dat het gesprek goed zou lopen en ik dacht dat ik door het
opstellen van een aantal vaste vragen controle over de het gesprek zou houden. Toen ik het gesprek
met de (acteurscliënt) had merkte ik dat het begin van het gesprek lekker liep omdat ik van tevoren
een aantal vragen had opgesteld. Toen mijn vragen op waren merkte ik dat ik bijna niet meer naar
mijn cliënt luisterde en vooral bezig was met het bedenken van vragen om het gesprek lopende te
houden. Doordat ik niet goed naar de cliënt luisterde raakte ik de draad van het verhaal kwijt en liep
ik vast. Ik voelde mij hier erg ongemakkelijk bij omdat ik hierbij het gevoel had dat ik niet
professioneel/bekwaam genoeg was om een lopend gesprek met de cliënt te voeren. Daarnaast
ervoer ik een gevoel van schaamte omdat ik eigenlijk niet geheel naar het verhaal van mijn cliënt had
geluisterd.
Op het moment dat de situatie zich voordeed was ik vooral bezig met mijn eigen gevoel. Ik voelde mij
ongemakkelijk en wilde de situatie zo snel mogelijk oppakken. Hierdoor raakte ik een beetje gestrest
wat als gevolg had dat ik niet wist hoe ik de situatie moest aanpakken. Ik legde toen aan de cliënt uit
dat ik niet precies wist hoe ik verder moest. Vanaf dat moment verbeterde de situatie. De
(acteurs)cliënt hielp mij wat verder op weg door een onderwerp te benoemen waar ik vragen over
zou kunnen stellen. Toch verliep het gesprek daarna voor mijn gevoel niet helemaal soepel omdat ik
toch nog met de ongemakkelijke situatie in mijn hoofd bleef zitten.
De cliënt vertelde achteraf bij het feedbackmoment dat ze het gevoel had dat ik soms niet helemaal
goed naar haar luisterde. Hierdoor werd de cliënt wat terughoudender met het vertellen van haar
verhaal.
Fase 3: Je bewust worden van essentiële aspecten
Ui-model.
, Omgeving
De situatie vond plaats voor en tijdens het bureau. Voordat het bureau begon wachtte ik ongeveer
een halfuur voordat mijn gesprek met de (acteurs)cliënt kon beginnen. Samen met wat
medestudenten had ik zo de tijd om het gesprek voor te bereiden aan de hand van een kleine casus.
Ik had van tevoren samen met mijn medestudenten wat vragen opgesteld die ik in het begin van het
gesprek kon stellen. Het gesprek met het bureau vond plaats in een kamertje met een acteurscliënt.
In de kamer hing een camera waardoor het gesprek gevolgd kon worden door een vierdejaars
studente die feedback op de situatie zou geven.
Gedrag
Als maatschappelijk werkster probeerde ik het gesprek zo goed mogelijk te laten verlopen, en daarbij
de cliënt te ondersteunen en begeleiden bij het vertellen van het verhaal. Ik merkte echter dat ik
meer bezig was met het bedenken van de juiste vragen dan dat ik echt naar de cliënt zelf luisterde. In
het vervolg is het belangrijk om vooral goed naar de cliënt te luisteren in plaats van teveel bezig zijn
met de vragen die ik wil stellen om het gesprek lopende te houden.
Competenties
Ik vind dat ik voor de cliënt een vertrouwelijke omgeving kan creëren, ik vind het namelijk erg
belangrijk dat een cliënt zich op zijn of haar gemak voelt bij mij. Ik vind dat ik in de cliëntgesprekken
voldoende empathie toon en een open houding aanneem.
overtuigingen
Ik ben ervan overtuigt dat ik met vaste vragen een cliëntgesprek lopende kan houden. Ik merk dat ik
voor ieder cliëntgesprek bang ben dat het gesprek vast zal lopen. Ik denk dat het voor mij heel erg
belangrijk is om van deze overtuiging af te stappen omdat deze overtuiging mij belemmerd in het
voeren van een goed cliëntgesprek. Ik heb na deze situatie tips gevraagd aan mijn medestudenten
hoe ik het beste met dit probleem en de situatie om kon gaan. Mijn medestudenten vertelden mij
dat het vooral belangrijk is om echt naar de cliënt te luisteren en dat de vragen dan meestal vanzelf
komen. Door een luisterende houding aan te nemen wordt de cliënt ook geprikkeld om meer te
vertellen waardoor er minder vragen nodig zijn om het gesprek draaiende te houden. In deze
overtuiging kan ik mij zeker vinden.
Identiteit
Ik zie mezelf als iemand die erg perfectionistisch is en wilt dat het gesprek graag soepel verloopt.
Doordat ik veel bezig ben met de overtuiging dat mijn gesprek goed moet lopen en ik geen fouten
mag maken gebeurd eigenlijk juist het omgekeerde. Het is voor mij belangrijk om mij aan een andere
overtuiging vast te houden omdat deze overtuiging niet resulteert in een goedlopend gesprek.
Betrokkenheid
Ik wil mensen op een goede manier begeleiden, zodat zij zelf een duidelijk en inzichtelijk beeld van
hun situatie hebben. Ik wil mensen inspireren om problemen aan te pakken, en niet uit de weg te
gaan of te ontkennen. Het is daarom belangrijk om tijdens het gesprek aandacht te geven aan de
onderwerpen die de cliënt zelf duidelijk naar voren brengt. Ik vind het belangrijk om de cliënt zodanig
te leren dat deze zelf de problemen kan aanpakken. Door een duidelijk en overzichtelijk beeld van de
situatie, de problemen, en het leren vinden van een oplossing van de problemen zal de cliënt zin
hebben in het leven en een uitweg zien in de problemen die de cliënt op dat moment heeft.
Doordat ik niet goed naar de cliënt luisterde, merkte ik dat de cliënt zich gesloten opstelde. Doordat
de cliënt een gesloten houding aannam voelde ik mij hier erg ongemakkelijk bij. Ik voelde me in deze
situatie erg onzeker en ongemakkelijk. Ook had ik een gevoel van schaamte omdat ik niet goed naar
mijn cliënt had geluisterd en niet optimaal in het cliëntverhaal zat.
De gevolgen van dit gedrag kunnen zijn dat de cliënten of andere personen zich gesloten opstellen en
minder informatie aan mij blootgeven doordat ze het gevoel hebben dat ik niet echt naar hun luister.
Ook kan het zijn dat ik onzeker word omdat ik eigenlijk niet goed naar de cliënt heb geluisterd en
hierdoor niet optimaal in het cliëntverhaal zit.
