Betoog Nederlands – Gameverslavingen maken de jongere generatie kapot
Havo 5
Ik weet het nog als de dag van gisteren, op 11-jarige leeftijd kreeg ik mijn eerste
game op mijn nieuwe DS-gameconsole. Vroeger dacht ik er helemaal niet zo over
na, maar nu besef ik wat de negatieven gevolgen van gamen kunnen zijn. Veel
jongeren hebben last van gameverslavingen, sommige kunnen zonder enige
beperking uren of zelfs nachten lang door gamen, onder andere doordat hun ouders
er niks tegen doen. Veel jongeren houden zich ook niet aan de leeftijdsbeperkingen
van spellen, hierdoor worden kinderen van bijvoorbeeld 12 tot en met 15 jaar
blootgesteld aan videogames, zoals ‘’Call of Duty’’ en ‘’Grand Theft Auto’’ waarin
heftige beelden voorkomen, die deze jongeren mogelijk kunnen traumatiseren.
Daarom moeten er harde perken worden gesteld aan de toegankelijkheid en het
gebruik van bepaalde games voor jongeren.
Gewelddadige games uitsluiten voor jongeren
Ten eerste zijn jongeren zeer beïnvloedbaar, dit soort spellen kunnen jongeren
‘inspireren’ op zeer verkeerde manieren. Het beste voorbeeld zijn schietspellen, het
zou namelijk verschrikkelijk zijn dat als een puber na het spelen van een aantal
schietspellen opeens denkt "laat ik dit op een klaarlichte dag ook doen". Echter, er
zijn uiteraard ook andere factoren die invloed hebben op zulke dingen, bijvoorbeeld
de thuissituatie of psychologische staat van de persoon in kwestie.
Ten tweede kan "even wat langer door gamen" zich uiteindelijk ontwikkelen tot een
hevige gameverslaving. De aantrekkingskracht van videogames is en wordt steeds
sterker, gamemakers hebben zelfs "marketing trucs" om hun game nog
aantrekkelijker te maken voor jongeren. Ook Marlou Poppelaars, onderzoekster aan
de Radboud Universiteit gaf haar mening: "Dat een gamer soms een glazige blik in
z’n ogen heeft, illustreert juist hoe het spel de emotionele leefwereld van het kind
verrijkt". Hier kan ik mijzelf niet in vinden, in mijn ogen betekent zo een "glazige blik"
dat de jongere zich helemaal verliest in de gamewereld die losstaat van de realiteit.
Natuurlijk gebeurt dit niet na 1 uur gamen, maar wel nadat er bijvoorbeeld meerdere
uren achter elkaar is gegamed. Dat is toch niet verrijkend te noemen? Het feit dat
jongeren hun vrije tijd steeds vaker willen besteden aan het spelen van games in
plaats van even naar buiten gaan is zeer kwalijk, maar niet verbazend. Het spelen
van games wordt ontzettend gestimuleerd, doordat er steeds weer nieuwe games,
levels of updates worden uitgebracht. Dit zorgt ervoor dat jongeren toch eerder het
verder progressie maken in hun favoriete game boven bijvoorbeeld sporten of andere
gezonde activiteiten zullen stellen. De rol van ouders hierin blijft groot, maar ook
lastig, want uiteindelijk bepalen jongeren vaak zelf welke spellen ze willen spelen.
Havo 5
Ik weet het nog als de dag van gisteren, op 11-jarige leeftijd kreeg ik mijn eerste
game op mijn nieuwe DS-gameconsole. Vroeger dacht ik er helemaal niet zo over
na, maar nu besef ik wat de negatieven gevolgen van gamen kunnen zijn. Veel
jongeren hebben last van gameverslavingen, sommige kunnen zonder enige
beperking uren of zelfs nachten lang door gamen, onder andere doordat hun ouders
er niks tegen doen. Veel jongeren houden zich ook niet aan de leeftijdsbeperkingen
van spellen, hierdoor worden kinderen van bijvoorbeeld 12 tot en met 15 jaar
blootgesteld aan videogames, zoals ‘’Call of Duty’’ en ‘’Grand Theft Auto’’ waarin
heftige beelden voorkomen, die deze jongeren mogelijk kunnen traumatiseren.
Daarom moeten er harde perken worden gesteld aan de toegankelijkheid en het
gebruik van bepaalde games voor jongeren.
Gewelddadige games uitsluiten voor jongeren
Ten eerste zijn jongeren zeer beïnvloedbaar, dit soort spellen kunnen jongeren
‘inspireren’ op zeer verkeerde manieren. Het beste voorbeeld zijn schietspellen, het
zou namelijk verschrikkelijk zijn dat als een puber na het spelen van een aantal
schietspellen opeens denkt "laat ik dit op een klaarlichte dag ook doen". Echter, er
zijn uiteraard ook andere factoren die invloed hebben op zulke dingen, bijvoorbeeld
de thuissituatie of psychologische staat van de persoon in kwestie.
Ten tweede kan "even wat langer door gamen" zich uiteindelijk ontwikkelen tot een
hevige gameverslaving. De aantrekkingskracht van videogames is en wordt steeds
sterker, gamemakers hebben zelfs "marketing trucs" om hun game nog
aantrekkelijker te maken voor jongeren. Ook Marlou Poppelaars, onderzoekster aan
de Radboud Universiteit gaf haar mening: "Dat een gamer soms een glazige blik in
z’n ogen heeft, illustreert juist hoe het spel de emotionele leefwereld van het kind
verrijkt". Hier kan ik mijzelf niet in vinden, in mijn ogen betekent zo een "glazige blik"
dat de jongere zich helemaal verliest in de gamewereld die losstaat van de realiteit.
Natuurlijk gebeurt dit niet na 1 uur gamen, maar wel nadat er bijvoorbeeld meerdere
uren achter elkaar is gegamed. Dat is toch niet verrijkend te noemen? Het feit dat
jongeren hun vrije tijd steeds vaker willen besteden aan het spelen van games in
plaats van even naar buiten gaan is zeer kwalijk, maar niet verbazend. Het spelen
van games wordt ontzettend gestimuleerd, doordat er steeds weer nieuwe games,
levels of updates worden uitgebracht. Dit zorgt ervoor dat jongeren toch eerder het
verder progressie maken in hun favoriete game boven bijvoorbeeld sporten of andere
gezonde activiteiten zullen stellen. De rol van ouders hierin blijft groot, maar ook
lastig, want uiteindelijk bepalen jongeren vaak zelf welke spellen ze willen spelen.
