Samenvatting lokale anesthesie: fysiologie zenuwstelsel deel 1

1. Fysiologie zenuwstelsel deel 1
Zenuwstelsel
Het zenuwstelsel verzorgt, in samenwerking met het hormoonstelsel, de integratie van de
lichaamsfuncties. Dit gebeurt onbewust.

Algemene functies zenuwstelsel: inspelen op gebeurtenissen om je heen in de
buitenwereld, binnen het lichaam en het inwendige milieu.

Er zijn 5 algemene functies
1. Regulatie activiteiten weefsels en organen
Organen en weefsels worden geremd of gestimuleerd in hun activiteit wanneer
veranderingen in of buiten het lichaam daartoe aanleiding geven (bijvoorbeeld: hard
wegrennen in een bedreigende situatie).

2. Coördinatie activiteiten weefsels en organen
Organen en weefsels moeten in hun werking goed op elkaar afgestemd zijn.
Doel: een optimale samenwerking tot stand komt tussen weefsels binnen een orgaan of
organen onderling (bijvoorbeeld: verhoogde maagperistaltiek door spiercontracties in de
maagwand. Is alleen zinvol als tegelijkertijd maagsapproductie plaatsvindt, ook spreken is
een voorbeeld).

3. Regulatie en coördinatie van vegetatieve functies
Hoofdfuncties: circulatie, spijsvertering, uitscheiding, ademhaling en begrenzing door de
huid. Worden uitgevoerd door vegetatieve orgaanstelsel en moeten nauw samenwerken. De
regulatie en coördinatie gebeuren meestal buiten de wil om; weinig of geen invloed op het
uitoefenen.

4. Coördinatie contacten met buitenwereld
Belangrijke functie van het zenuwstelsel. Bewustwording van omstandigheden en er
eventueel op reageren zijn noodzakelijk voor zelfbehoud.
Reageren op veranderingen  ondersteunen van vegetatieve functies.

5. Coördinatie psychische functies
Verbeelding. Het heeft te maken met bewustzijn en zelfbewustzijn. Met leren en herinneren,
met stemmingen en emoties, met denken, dromen en fantaseren, met driften en
beheersing, met talent, karakter en creativiteit.

,Werking zenuwstelsel
De werking van het zenuwstelsel verloopt in een bepaald patroon bestaande uit 3
functionele fasen:
1. Sensorische input
Een sensorische input is het opvangen van prikkels door
sensoren.
 Sensor (= gespecialiseerde cel, een sensor is gevoelig
voor bepaalde veranderingen): waarnemen
verandering en wordt vaak verwant aan zenuwcel die
gevoelig is voor veranderingen in de omgeving.
 De sensor wordt door verandering geprikkeld en
zorgt voor prikkeling  vertaalt in impulsen
(elektrische signalen)  verstuurt naar centraal
zenuwstelsel via zenuwen.

2. Verwerking
Een verwerking is de beoordeling van sensorische informatie en de reactie bepalen (in
centraal zenuwstelsel).
In de centrale zenuwstelsel, begint bij doorgeven van informatie naar bepaalde plaats in de
hersenen. Daarna wordt het hier beoordeeld (bijvoorbeeld bij fysieke beschadiging van het
lichaam), als laatst bepalen de hersenen of en hoe het lichaam moet reageren.

3. Motorische output
Een motorische output is het aansturen van effectoren door zenuwstelsel.
Dit gebeurt als het lichaam moet of wil reageren op veranderingen, dan sturen de hersenen
remmende of stimulerende impulsen naar organen voor een reactie.
 Effectoren (= doelwitorganen) ontvangen remmende of stimulerende impulsen.
De effectoren zijn altijd spieren of klieren.

, Indelingen
Anatomische indeling: Op basis van bouw en ligging
 Centrale zenuwstelsel: omgeven door benig
omhulsel (schedel en wervelkolom)
 Perifere zenuwstelsel: buiten schedel en
wervelkolom
 Verbinding tussen centrale zenuwstelsel
en periferie

Centrale zenuwstelsel Perifeer zenuwstelsel
Grote hersenen Hersenzenuw
Tussenhersenen Ruggenmergzenuw
Hersenstam Grensstreng
Kleine hersenen Zenuw vegetatief zenuwstelsel
Ruggenmerg


Fysiologische indeling: Op basis van functie van verschillende delen.
Is in 3 aspecten te onderscheiden: integratie, hiërarchie en richting van signaal
1. Integratie
De taak om het lichaam als één geheel te laten functioneren. Hiervoor is een goede
samenwerking van organen (zowel inwendig als in de wisselwerking met de buitenwereld)
nodig. Afhankelijk van organen zijn er 2 soorten integratie:
a. Vegetatieve integratie: afstemming activiteiten vegetatieve stelsel
b. Animale integratie: integratie mens met omgeving

Vegetatieve integratie/ zenuwstelsel Animale integratie/ zenuwstelsel
Door vegetatief/ autonoom/ onwillekeurig Door animale/ willekeurige zenuwstelsel
zenuwstelsel
Regelt vegetatieve stelsels en coördineert Regelt wisselwerking individu met
samenwerking tussen stelsels. omgeving (communicatie en gedrag).
Buiten de wil om/ onbewust Onder invloed van de wil/ bewust
Effectoren: glad spierweefsel (holtes), Effectoren: dwarsgestreepte spieren
hartspierweefsel en klierweefsels (skeletspieren, zorgen voor de beweging
van het lichaam)
Voorbeeld: bloeddrukregulatie, regulatie,
darmactiviteit, regulatie ademfrequentie

Functie van het vegetatieve zenuwstelsel: 5 vegetatieve stelsels reguleren en afstemmen.
Hierdoor is er handhaving van homeostase van het interne milieu.
 Circulatie stelsel
 Spijsverteringsstelsel
 Urinewegstelsel
 Ademhalingsstelsel
 Huid
Synoniem van het vegetatieve zenuwstelsel is autonoom zenuwstelsel en onwillekeurig
zenuwstelsel