Hulp nodig bij Entertainmentcommunicatie? Alle aantekeningen van de hoorcolleges (afgerond met een 7,7)

Aantekeningen videocolleges

Week 2:

Heroes and villains:
Herodotus: Grieks geleerde (vader van de geschiedenis)
 Schreef over de slag bij Thermopylae (generatie nadat ie had plaatsgevonden)
 Ongeveer 300 Spartanen die een weg probeerde te blokkeren voor een leger van
ongeveer een miljoen perzen die probeerden Zuid-Griekenland binnen te vallen.
 Het werd een verhaal over de Spartanen die de vrijheid, democratie en al het goede
verdedigden en de Perzen als de kwade tegenmacht die de wereld tot slaaf wilden maken.
 Meeslepend verhaal
- Andere geschiedenis van de perzen kunnen we ons minder herinneren, omdat er geen
overtuigende verhalen zijn, alleen maar feitelijke data, regeringsverslagen, etc. Niets
bedoeld om mensen te vermaken/ live op te voeren voor publiek.
- Alexander de grote had zijn eigen schrijver om zijn avonturen/veroveringen in
meeslepende verhalen te beschrijven.
- Schreef geen geschiedenis, maar scenario’s en scripts (met helden)

Helden= mensen met bijzondere gaven, die bewonderd worden om hun moed en nobele
kwaliteiten. Ook zijn ze vaal relateerbaar, omdat ze iets missen of iets wordt afgenomen van
hen.
 Ze hebben een gebrek, zwakte of fout die hen menselijk maakt en dus echt maakt,
waardoor we hun motieven begrijpen en we ons kunnen voorstellen dat wij hetzelfde zouden
doen.
 Pedagogische rol: leren ons hoe we moeten zijn/gedragen/nastreven
 Heel lang heldenverhalen mondeling en via boeken gedeeld, maar de laatste eeuw via
films.

Heldenverhalen zijn vaak liefdesverhalen
- Eerst ongetrouwd, maar aan het einde vinden ze hun ware liefde.
- Vaak fysiek aantrekkelijk en mannelijke helden hebben vaak hoge sociale status.

Hoofdpersoon= hoofdpersoon van het verhaal, degene die we gedurende het verhaal volgen
(hoeft niet per se een held te zijn).
Antagonist= personage dat werkt tegen de protagonist (de held?).
 Houden zich gewoon aan de wet/beschermen hun rechten
Anti-held= protagonisten wiens gedrag op zijn best moreel, dubbelzinnig, twijfelachtig, en
soms niet te rechtvaardigen is.  Populair
 Hoofdpersoon van een film (bv: deadpool/robin hood/ snape)

Goede verhalen hebben effectieve schurken nodig (ongeacht of de hoofdpersoon een held of
anti-held is) = essentieel.
 Zijn populair omdat mensen dat graag zien en ze komen overeen met hoe mensen de
wereld zien.
 Spreken tot een diepgewortelde voorkeur voor het begrijpen tussen goed en kwaad.
 Zien er vaak afschuwelijk uit.
 Hoe sterker de schurk, hoe moediger/heldhaftiger de held.

, 1. Spiegelschurk= donker voorbeeld wat de held had kunnen zijn. Gebruikt zijn gave
voor het kwade (i.p.v. Het goede), het zijn de antithese van de rechtschapen held.
2. Kwaadaardige schurk= hebben geen sympathieke karaktereigenschappen, geen
positieve motieven, geen achtergrondverhaal om uit te leggen hoe ze zijn geworden
hoe ze zijn. Puur slecht, zonder enige morele schaduw van grijs.

Manieren om de schurk en de held te herkennen:
- Halo-effect= een bevestigingsvooroordeel waarbij fysiek aantrekkelijke personen
worden toegewezen meer gunstige kwaliteiten te krijgen, waaronder
persoonlijkheidskenmerken, algeheel geluk en carrière succes, vergeleken met een
onaantrekkelijk persoon.
 Een lelijke verschijning verhoogt de instincten die ons doen vrezen
 Walging werkt als een detractor van moreel kapitaal en voorwaarde van
ontmenselijking.
- Kiki bouba-effect= ronde vromen zijn vriendelijk, puntige vormen zijn gevaarlijk,
vierkanten zijn solide maar saai.
- Leidmotief= vb.: deuntje van Jaws iedere keer dan iemand opgegeten gaat worden.

Affectieve dispositietheorie= amusementsgebruikers morele oordelen vellen over personages
in het verhaal, die op hun beurt hun plezier in het verhaal beïnvloeden.
 Het morele oordeel over de daden van het personage heeft betrekking op de principes van
goed of fout gedrag.
 Je kijkt naar de acties van de persoon (en evalueert ze)
 Of het karakter deugdzaam, goed, eerbaar, eerlijk, rechtvaardig, of anderszins een
fatsoenlijk mens is. Zo bepaal je of iemand goed of slecht is.
 Als hij goed is, beschouwen we hem als een held. Maar als iemand tegen de held
ingaat, anders immoreel handelt, beschouwen we die personages, als de held.
 Geldt niet bij anti-hero: je hoopt op een goed einde voor de anti-hero (gaat op zoek naar
verklaringen voor een bepaald gedrag).  Je schakelt je morele kompas uit. = moral
disengagement cues (is vaak een nog slechter persoon in het verhaal)

Kijkers kijken naar de handelingen van het personage en evalueren deze handelingen moreel
 goed of slecht?  Kijker vormt dan affectieve disposities, gebaseerd op dit oordeel,
positief tegenover de held, en negatief tegenover de schurk  omdat hij de held is, hoopt op
een goede afloop en vreest voor een slechte afloop/ hij is de schurk, hoopt op slechte
uitkomsten en vreest goede uitkomsten  Als een verhaal laat zien dat goede uitkomsten de
held overkomen en slechte uitkomsten de schurk, kijkerservaring, plezier.

Morele disengagement= kijkers zoeken naar verhaallijnen die hen in staat stellen morele
kritiek opzij te zetten of morele tekortkomingen over het hoofd te zien.
 bijv. de hoofdpersoon heeft geen andere keus, omdat hij erg arm is.
 Nu je positief affect ervaart voor de antiheld, kan je er eventueel van genieten en kan je
genieten van dezelfde narratieve uitkomsten als voorheen, als bij de gewone held.

Vormen van affectieve reacties op fictieve personages (1=zwak/5=sterk)
1. Parasociale interactie??
2. Parasociale relaties= eenzijdige interpersoonlijke relatie waarin de kijker een
bemiddeld personage kent en begrijpt (ze kennen jou niet)

, 3. Empathie= het plaatsvervangend ervaren van de emoties van de hoofdpersoon door de
kijker (een voorwaarde voor het leuk vinden van de protagonist, gebrek is gerelateerd
aan het niet leuk vinden van de antagonist)
4. Leuk vinden/houden van= een positieve evaluatie van een karakter en een verlangen
naar een hypothetische vriendschap. Je kunt niet echt vrienden zijn, maar als je iemand
aardig vindt, wil je wel vrienden met hem zijn.
5. Gelijkenis = een cognitieve beoordeling waarbij een individu waarneemt dat hij/zij op
een personage lijkt. Dit kan betrekking hebben op de fysieke attributen, demografische
variabelen, overtuigingen, persoonlijkheid of waarden.
6. Wenselijke identificatie= een kijker wil zijn zoals het personage, een actief verlangen
ervaart om te emuleren/imiteren. De behoefte om meer te lijken op het personage.
7. Identificatie= als er een zekere mate van waargenomen gelijkenis is, is er mogelijkheid
tot identificatie. Waar de kijker zijn of haar eigen realiteit vergeet en tijdelijk het
personage wordt (personages perspectief?)

Narrotology in films:
Narratologie= de studie van verhalen en verhaalstructuur en de manier waarop deze verhalen
onze perceptie, cognitie en emotie beïnvloeden.

Een groot deel van de structuur en de film draait om de reis die een held doormaakt.
 Films beginnen met een idee dat wordt uitgewerkt tot een script. Filmproducenten
schrijven deze niet zelf, maar ze lezen ze wel veel om te herkennen wat een goed script is.

 Eerst lezen ze de logline= 1 of 2 zinnen die de verhaallijn van een film beschrijven
(idealiter bevat het een onderwerp, een doel, een setting en een conflict).
 vb: Voor Jurassic Park: Tijdens een bezoek tour, probeert een groep overlevenden
om te ontsnappen uit een dinosaurus wildpark nadat een stroomstoring de roofdieren
vrijlaat.  Vormt de basis voor het plot (= de oorzaak en gevolgrelatie tussen
gebeurtenissen in het verhaal), een plot samenvatting moet tussen de 400-700
woorden zijn en moet spanning/motivatie/onzekerheid bevatten

Script/scenario= beschrijft de bewegingen, acties, uitdrukking en dialogen van een personage
in een film of televisieprogramma
 Elke scene wordt ingeleid door een slogan die de locatie beschrijft (binnen/buiten,
dag/nacht) in hoofdletters.
 1 pagina is gelijk aan 1 minuut schermtijd. \

Een belangrijke voorwaarde voor films is het creëren van een overtuigend verhaal. Voor een
goede vertelling zou een bepaald aantal delen nodig zijn, vaak acts genoemd.
 3 acts nodig, volgens Griekse filosofen als Aristoteles: begin, midden en een eind (meest
voorkomende).
Field: act 1 is de set-up (opbouw), act 2 is de confrontatie en act 3 de resolutie
(climax).  Climax is aan begin van de 3e act (hoogste punt in emotionele impact) wat
overblijft is de conclusie.
 De eerste en 2e act eindigen met een keerpunt
 Volgens Romeinse dichter Horatius 5 acts nodig: proloog, stijgende actie, climax,
dalende actie en ontknoping.
 De opbouw geeft een weergave die nodig is om de beginsituatie in een film uit te leggen.

, Thompson: vier-acts structuur (alle vier de acts zijn ongeveer 20/30 minuten lang)
 Vergelijkbaar met de 3-acts, alleen gebaseerd op empirisch onderzoek.
 i.p.v. twee, nu drie keerpunten.
1. Set-up: introduceert de belangrijkste personages, motivaties en de omgeving.
2. Complicerende actie: waarin nieuwe moeilijkheden worden geïntroduceerd.
3. Ontwikkeling|: het verhaal verbreedt en personages worstelen.
4. Climax: actie wordt afgesloten en conflicten worden opgelost.

Cutting: vier-act-structuur met een mogelijk proloog of epiloog voor/na de 4 acts.
Voorbeeld Jurassic Park:
We hebben dus vier acts: complicerende actie, ontwikkeling en climax met een optionele proloog en
epiloog. Jurassic Park heeft een proloog. Het begint met de raptors die worden voorgesteld terwijl ze
worden vervoerd naar het eiland en er een ongeluk gebeurt. Dan act 1, de setup waar belangrijkste
personages worden geïntroduceerd, motivaties en omgevingen. We zien alle belangrijke personages en
ze worden allemaal naar het eiland getransporteerd. Het eerste keerpunt vindt plaats na 20 minuten,
dat is ongeveer 70 procent van de film, wat eigenlijk 25 procent zou moeten zijn als we Thompson
zouden volgen. Hoe dan ook, dit is wanneer de dinosaurussen worden geïntroduceerd. Dit is het
keerpunt, want tot nu toe vroegen we ons nog steeds af of het wel echte dinosaurussen waren op het
eiland. Als we dinosaurussen zien, is dat een keerpunt. Dan hebben we de complicerende actie waarin
nieuwe moeilijkheden worden geïntroduceerd. Ja, moeilijkheden als deze twee kinderen worden
geïntroduceerd, ze gaan mee met de rit. Ze zien een triceratops. We worden voorgesteld aan Nedry die
het DNA van de dino steelt en er bijna mee wegkomt. Nedry schakelt dan de stroom uit om door de
beveiligingspoorten te komen. Dat veroorzaakt het tweede keerpunt. De dinosaurussen komen en de T-
rex komen vrij omdat de stroom uit is. De T-rex die losbreekt, dat gebeurt bijna precies op op de helft
van de tijd. Dus dat is 51% van de film. Dus dan hebben we de derde act, de ontwikkelingsfase waarin
het verhaal breder wordt en de personages worstelen. Grant leidt zijn kinderen door de jungle terug
naar de veiligheid en de anderen worstelen om de stroom weer aan de gang te krijgen. Dan is het derde
keerpunt dat ze de stroom weer aanzetten en begint act 4. We're back in business, denk ik, zegt ze en
vindt dan de hand van Kali, Samuel Jackson. Hoe dan ook, de raptors zijn los en ze doden een paar
personages. En proberen dan uiteindelijk de kinderen en alle anderen op te eten. Dan verschijnt
plotseling de T-Rex en eet de raptors op en dan is het verhaal opgelost. Dus dat was het. Dus dit is de
vier acts structuur van Jurassic Park.


Vogler: 12 fases van de reis van de held. (act 1: eerste 30 min.)
1. Ordinary world: de held wordt afgebeeld tegen een achtergrond van omgeving,
erfelijkheid en persoonlijke geschiedenis.
 Achtergrond van de hoofdpersoon wordt geschetst
 De gewone wereld is saai en alledaags en vormt een contrast met de bijzondere
wereld die de held later zal betreden.
 Het kunnen fantastische plaatsen zijn, alleen niet voor de held.

2. Call to adventure: het punt in iemands leven waarop hij voor het eerst te horen krijgt
dat alles op het punt staat te veranderen, of ze dat nu weten of niet.
Er is een inleidend incident dat het verhaal op gang brengt.
 De held krijgt een probleem voorgeschoteld, een uitdaging, iets dat de held uit de
gewone wereld lokt.

3. Refusal of the call: de held aarzelt om de oproep tot avontuur te beantwoorden, het is
duidelijk dat het avontuur niet zonder risico is (moet veiligheid achter zich laten).