Samenvatting parodontologie – jaar 3
Hoofdstuk 4,8,9,10,13,22,27,28,31,33,34,35,36,38,39,41,44
Hoofdstuk 4
4.1 Inleiding
Een klinisch gezonde gingiva kenmerkt zich aan het volgende:
- Lichtroze van kleur
- Bloed niet na sonderen
- Heeft geen zwellingen
- Een gestippeld aspect: sinaasappelaspect
- Ondiepe pockets
- Gingiva ligt strak om de elementen heen
4.2 Klinisch gezonde gingiva
Klinisch gezond is niet hetzelfde als histologisch gezond. In de klinische gezonde
situatie is er vaak toch sprake van een gering ontstekingsinfiltraat onder het
aanhechtingsepitheel. Doortrekkende leukocyten in het aanhechtingsepitheel en de
productie van creviculaire vloeistof. Het ontstekingsinfiltraat: bestaat voornamelijk uit
PMN’s, neutrofiele polymorfonucleaire leukocyten, monocyten en lymfocyten. Het
aanhechtingsepitheel is intact maar de intercellulaire ruimten zijn veel doortrekkende
PMN’s en in mindere mate monocyten en lymfocyten aanwezigheid. De PMN’s en
andere leukocyten kunnen uit de bloedbaan treden.
4.3 Experimentele gingivitis
Het gingivitismodel van LOË. Bij dit experiment wordt eerst de gingiva volledig
gezond gemaakt door de bacteriën dagelijks volledig te verwijderen. Heirdoor wordt
een klinisch gezonde situatie bereikt. Vervolgens wordt gedurende 3 weken elke
vorm van mondhygiëne gestaakt. Bij alle proefpersonen werd gingivitis
geconstateerd in meer of mindere mate. Dit kwam door de plaque die zich steeds
meer ophoopte op de tandoppervlakken. Vervolgens werd alles weer
schoongemaakt en werd de mondhygiëne hervat. Bij iedereen verdween het weer.
Gingivitis is dus een reversibel proces, plaque-gerelateerd en wat
persoonsgebonden is. Er zijn intrinsieke factoren die ertoe leiden dat de een veel
meer aanleg heeft dan de ander.
1
,Hoofdstuk 8 Postadolescente parodontitis
8.1 Inleiding
Meestal is er geen kennis van het moment van ontstaan en de progressiesnelheid
van parodontitis wanneer de diagnose gesteld wordt. Het lijkt dus aangewezen te
kiezen voor de classificatie ervan op basis van leeftijd en ernst. Uitgebreidheid en
klinische karakteristieken van de aandoening. Vandaar dat voor patiënten met
parodontitis in de periode van de puberteit tot 20 jaar de term juveniele parodontitis
wordt gebruikt en voor patiënten in de leeftijd van 21-35 jaar de nieuwe term
postadolescente parodontitis PAP is geïntroduceerd.
8.2 Prevalentie
Over de werkelijke prevalentie van ernstige gegeneraliseerde PAP is niet veel
bekend, omdat bij epidemiologische studies zelden gebruik wordt gemaakt van
klinische diagnoses. In de epidemiologie worden meestal alleen de frequentie van
pocketdiepten en de mate van aanhechtingsverlies gerapporteerd.
8.3 moment van ontstaan en progressie
-
8.4 Etiologie en predisponerende factoren
EOP patiënten = patiënten met early onset periodontitis
RPP = rapidly progressive periodontitis
EOP patiënten die worden geselecteerd op basis van lokale afbraak, vertonen, ook in
de leeftijd van 21-35 jaar, een hoge prevalentie van A. actinomycetemcommitans. Bij
patiënten die op basis van RPP zijn geselecteerd, wordt veelal een door P. Gingivalis
gedomineerde flora gevonden.
Op basis van de aanwezige bacteriën in de flora kan natuurlijk geen onderscheid
gemaakt worden tussen personen met PAP of adulte parodontitis (AP)
De humorale respons lijkt bij PAP minder effectief dan bij AP. Daarnaast is gebleken
dat de bindingsterkte van de antilichamen voor P. gingivalis bij RPP patiënten minder
is dan bij controlepersonen zonder parodontitis. Kennelijk is de kwaliteit van de
humorale immuunrespons bij RPP patiënten onvoldoende. Een van de belangrijkste
afweercellen van de niet specifieke afweer is de PMN. Disfunctie hiervan speelt een
belangrijke rol in het ontstaan van prepuberale parodontitis en juveniele parodontitis.
En mogelijk ook bij het ontstaan van PAP. Dit is logisch omdat LJP kan overgaan in
PAP.
Gedurende de afgelopen 20 jaar is gebleken dat roken een belangrijke factor is in
relatie tot parodontale gezondheid. Behalve roken blijken ook psychologische
factoren gerelateerd te zijn met parodontale gezondheid. Hogere stress en
angstniveaus, het sneller verontrust zijn en inadequaat coping gedrag blijken
allemaal gerelateerd te zijn aan parodotale gezondheid.
2
, 8.5 Erfelijkheid
Genetische factoren die mogelijk bijdragen tot de erfelijkheid van PAP zijn:
- De productie van IgG2 tegen A. actinomycetemcommitans
- De aviditeit van de geproduceerde antilichamen tegen P. gingivalis
- De IL 8 productie van PMN’s
- De modulatie van adhesie moleculen van endotheelcellen en PMN’s
- De IL-1ra-productie van monocyten
- De frequentie van bepaalde HLA typen
8.6 Behandeling
Weinig onderzoek hierna gedaan.
Net als bij JP is een complete plaque-eliminatie een keer per 24 uur echter een
absolute voorwaarde voor een succesvolle behandeling.
Daarnaast lijkt het waarschijnlijk dat alleen professionele plaquebestrijding door
middel van scalen en rootplanen en chirurgie niet tot een goed eindresultaat leiden.
Ook het stoppen van roken is een voorwaarde voor een goed resultaat. De meeste
auteurs zijn het erover eens dat ondersteuning van de mechanisme behandeling met
systemische antibiotica gewenst is.
n.a.v. onderzoeken heeft behandeling met ondersteuning van zowel metronidazol als
clindamycine een significante verbetering gegeven t.o.v. de controlegroep zonder
antibiotica.
3
Hoofdstuk 4,8,9,10,13,22,27,28,31,33,34,35,36,38,39,41,44
Hoofdstuk 4
4.1 Inleiding
Een klinisch gezonde gingiva kenmerkt zich aan het volgende:
- Lichtroze van kleur
- Bloed niet na sonderen
- Heeft geen zwellingen
- Een gestippeld aspect: sinaasappelaspect
- Ondiepe pockets
- Gingiva ligt strak om de elementen heen
4.2 Klinisch gezonde gingiva
Klinisch gezond is niet hetzelfde als histologisch gezond. In de klinische gezonde
situatie is er vaak toch sprake van een gering ontstekingsinfiltraat onder het
aanhechtingsepitheel. Doortrekkende leukocyten in het aanhechtingsepitheel en de
productie van creviculaire vloeistof. Het ontstekingsinfiltraat: bestaat voornamelijk uit
PMN’s, neutrofiele polymorfonucleaire leukocyten, monocyten en lymfocyten. Het
aanhechtingsepitheel is intact maar de intercellulaire ruimten zijn veel doortrekkende
PMN’s en in mindere mate monocyten en lymfocyten aanwezigheid. De PMN’s en
andere leukocyten kunnen uit de bloedbaan treden.
4.3 Experimentele gingivitis
Het gingivitismodel van LOË. Bij dit experiment wordt eerst de gingiva volledig
gezond gemaakt door de bacteriën dagelijks volledig te verwijderen. Heirdoor wordt
een klinisch gezonde situatie bereikt. Vervolgens wordt gedurende 3 weken elke
vorm van mondhygiëne gestaakt. Bij alle proefpersonen werd gingivitis
geconstateerd in meer of mindere mate. Dit kwam door de plaque die zich steeds
meer ophoopte op de tandoppervlakken. Vervolgens werd alles weer
schoongemaakt en werd de mondhygiëne hervat. Bij iedereen verdween het weer.
Gingivitis is dus een reversibel proces, plaque-gerelateerd en wat
persoonsgebonden is. Er zijn intrinsieke factoren die ertoe leiden dat de een veel
meer aanleg heeft dan de ander.
1
,Hoofdstuk 8 Postadolescente parodontitis
8.1 Inleiding
Meestal is er geen kennis van het moment van ontstaan en de progressiesnelheid
van parodontitis wanneer de diagnose gesteld wordt. Het lijkt dus aangewezen te
kiezen voor de classificatie ervan op basis van leeftijd en ernst. Uitgebreidheid en
klinische karakteristieken van de aandoening. Vandaar dat voor patiënten met
parodontitis in de periode van de puberteit tot 20 jaar de term juveniele parodontitis
wordt gebruikt en voor patiënten in de leeftijd van 21-35 jaar de nieuwe term
postadolescente parodontitis PAP is geïntroduceerd.
8.2 Prevalentie
Over de werkelijke prevalentie van ernstige gegeneraliseerde PAP is niet veel
bekend, omdat bij epidemiologische studies zelden gebruik wordt gemaakt van
klinische diagnoses. In de epidemiologie worden meestal alleen de frequentie van
pocketdiepten en de mate van aanhechtingsverlies gerapporteerd.
8.3 moment van ontstaan en progressie
-
8.4 Etiologie en predisponerende factoren
EOP patiënten = patiënten met early onset periodontitis
RPP = rapidly progressive periodontitis
EOP patiënten die worden geselecteerd op basis van lokale afbraak, vertonen, ook in
de leeftijd van 21-35 jaar, een hoge prevalentie van A. actinomycetemcommitans. Bij
patiënten die op basis van RPP zijn geselecteerd, wordt veelal een door P. Gingivalis
gedomineerde flora gevonden.
Op basis van de aanwezige bacteriën in de flora kan natuurlijk geen onderscheid
gemaakt worden tussen personen met PAP of adulte parodontitis (AP)
De humorale respons lijkt bij PAP minder effectief dan bij AP. Daarnaast is gebleken
dat de bindingsterkte van de antilichamen voor P. gingivalis bij RPP patiënten minder
is dan bij controlepersonen zonder parodontitis. Kennelijk is de kwaliteit van de
humorale immuunrespons bij RPP patiënten onvoldoende. Een van de belangrijkste
afweercellen van de niet specifieke afweer is de PMN. Disfunctie hiervan speelt een
belangrijke rol in het ontstaan van prepuberale parodontitis en juveniele parodontitis.
En mogelijk ook bij het ontstaan van PAP. Dit is logisch omdat LJP kan overgaan in
PAP.
Gedurende de afgelopen 20 jaar is gebleken dat roken een belangrijke factor is in
relatie tot parodontale gezondheid. Behalve roken blijken ook psychologische
factoren gerelateerd te zijn met parodontale gezondheid. Hogere stress en
angstniveaus, het sneller verontrust zijn en inadequaat coping gedrag blijken
allemaal gerelateerd te zijn aan parodotale gezondheid.
2
, 8.5 Erfelijkheid
Genetische factoren die mogelijk bijdragen tot de erfelijkheid van PAP zijn:
- De productie van IgG2 tegen A. actinomycetemcommitans
- De aviditeit van de geproduceerde antilichamen tegen P. gingivalis
- De IL 8 productie van PMN’s
- De modulatie van adhesie moleculen van endotheelcellen en PMN’s
- De IL-1ra-productie van monocyten
- De frequentie van bepaalde HLA typen
8.6 Behandeling
Weinig onderzoek hierna gedaan.
Net als bij JP is een complete plaque-eliminatie een keer per 24 uur echter een
absolute voorwaarde voor een succesvolle behandeling.
Daarnaast lijkt het waarschijnlijk dat alleen professionele plaquebestrijding door
middel van scalen en rootplanen en chirurgie niet tot een goed eindresultaat leiden.
Ook het stoppen van roken is een voorwaarde voor een goed resultaat. De meeste
auteurs zijn het erover eens dat ondersteuning van de mechanisme behandeling met
systemische antibiotica gewenst is.
n.a.v. onderzoeken heeft behandeling met ondersteuning van zowel metronidazol als
clindamycine een significante verbetering gegeven t.o.v. de controlegroep zonder
antibiotica.
3
