Samenvatting artikel 9 (week 3): Identification With Characters and Discussion of
Taboo Topics After Exposure to an Entertainment Narrative About Sexual Health
Identificatie met karakters en bespreking van taboe-onderwerpen na blootstelling aan een
entertainmentverhaal over seksuele gezondheid
Individuen vermijden vaak discussies over seksuele geschiedenis of veiligere seksopties met
potentiële partners voordat ze zich seksueel gedragen. Dit gebrek aan discussie verhoogt de
kans op risicovol seksueel gedrag en de daaropvolgende gevolgen voor de gezondheid. Een
primaire reden waarom koppels seksuele discussies vermijden, is dat ze een sociaal script
missen om dit taboe onderwerp te bespreken. Hoewel het vermijden van taboe onderwerpen
belangrijk kan zijn voor de ontwikkeling en het onderhoud van een relatie, kan het individuen
in gevaar brengen vanuit een oogpunt van seksuele gezondheid.
Deze studie behandelt twee primaire vragen. Eerst is onderzocht of de blootstelling aan
effectieve karakters die seksuele discussie modelleren, kijkers zal motiveren om zich
vergelijkbaar te gedragen. Ten tweede is onderzoek gedaan naar de onderliggende
mechanismen die deze gedragsverandering verklaren.
Televisie en seksuele informatie
Individuen leren over seks via de media. Televisiekijkers verzamelen percepties van
normatief seksueel gedrag op basis van de televisie-inhoud die ze bekijken. Onderzoek uit het
verleden toont een relatie aan tussen mediabeelden van seksualiteit en gerelateerde
overtuigingen en normen. Het is echter mogelijk dat deze onderzoeken niet generaliseren naar
gedragsresultaten, aangezien ze zich richten op het overbrengen van informatie in plaats van
op overtuiging of gedragsverandering.
Mediablootstelling is ook gekoppeld aan bepaalde gedragsresultaten, zoals het zoeken naar
informatie en interpersoonlijke discussie. In verband hiermee kunnen entertainment-educatie
(E-E) -programma's gesprekken inspireren over de onderwerpen die in het verhaal worden
weergegeven.
Deze studie heeft het begrip van verhalende media-effecten op gesprekken over taboe
onderwerpen op twee manieren bevorderen. Eerst is onderzocht of blootstelling aan een enkel
televisieprogramma kijkers motiveert om ongemakkelijke gesprekken over seksuele
gezondheid aan te gaan. Ten tweede, dit is met behulp van een gecontroleerd experimenteel
ontwerp uitgevoerd. Om deze lijn van onderzoek verder te bevorderen, stelt dit onderzoek ook
de onderliggende processen die mogelijk verklaren hoe en waarom blootstelling aan een
karakter modellerende seksuele discussie kijkers kan motiveren om soortgelijke gesprekken
aan te gaan.
Als uitgangspunt kan de sociale cognitieve theorie (SCT) worden gebruikt om het proces te
begrijpen waardoor een televisieprogramma seksuele discussie motiveert. Meestal stelt de
SCT dat individuen plaatsvervangend kunnen leren door modellen te observeren, inclusief die
op televisie. De SCT beschikt over verschillende modelleringsfuncties, waaronder het
verwerven van nieuw gedrag, het verhogen of verlagen van de frequentie van huidig gedrag
en het afremmen van eerder aangeleerd gedrag. Een kritieke component van de SCT is dat
individuen niet elk gedrag dat ze leren uitvoeren. Integendeel, een individu moet voldoende
gemotiveerd zijn om een waargenomen gedrag te vertonen. Motivatie wordt onder andere
beïnvloed door uitkomstverwachtingen - de perceptie van de waarnemer van de
waarschijnlijke gevolgen. Het observeren van een succesvol model dat positief wordt
, versterkt, verhoogt de motivatie om dat gedrag te bewerkstelligen, terwijl het observeren van
een gestraft model de motivatie zal verminderen. Daarom biedt de SCT een waardevol
uitgangspunt om te begrijpen hoe verhalen die personages uitbeelden die seksuele discussies
voeren zonder negatieve bekrachtiging het seksuele discussiegedrag van kijkers zouden
moeten vergroten.
H1: Individuen die een televisieverhaal bekijken waarin hoofdpersonen worden afgebeeld die
succesvol soa’s bespreken met seksuele partners, vrienden en medische professionals, zullen
grotere intenties melden om seksuele discussie aan te gaan, dan degenen die hetzelfde
programma bekijken zonder deze afbeelding of degenen die een controleprogramma bekijken.
H2: Individuen die een televisieverhaal bekijken waarin hoofdpersonen worden afgebeeld die
met succes soa's bespreken met seksuele partners, vrienden en medische professionals, zullen
in de daaropvolgende 2 weken meer seksueel discussiegedrag melden dan degenen die
hetzelfde programma bekijken zonder deze afbeelding of degenen die bekijken een
besturingsprogramma.
Het proces van narratieve overtuiging
Een verhaal kan worden gedefinieerd als een verhaal met “…een identificeerbaar begin,
midden en einde dat informatie geeft over scène, personages en conflicten; roept
onbeantwoorde vragen of onopgeloste conflicten op; en biedt resolutie”. Verhalen zijn uniek
in termen van de emotionele band die kijkers ontwikkelen met personages. Onderzoek en
theorievorming over narratieve invloed suggereren dat de mate waarin kijkers emotioneel
betrokken raken bij een verhaal en zijn personages, gevolgen heeft voor de verwerking en
effecten van berichten.
Door welke mechanismen leidt betrokkenheid bij een personage tot attitude effecten en
gedragseffecten?
Betrokkenheid met personages brengt een aantal gerelateerde – hoewel conceptueel
verschillende – constructen naar voren, zoals identificatie, waargenomen gelijkenis
(homofilie) en wenselijke identificatie. In dit onderzoek is gericht op de identificatie met een
karakter omdat het de levendige absorptie-ervaring weergeeft die de narratieve verwerking
typeert. Identificatie vindt plaats wanneer een kijker het perspectief van een personage
aanneemt. De kijker ervaart plaatsvervangend de emoties, het perspectief en de doelen van dat
personage. Omdat identificatie wordt gekenmerkt door perspectief nemen en
plaatsvervangende ervaring, zou identificatie met een personage dat een seksuele discussie
modelleert, gedragsverandering moeten motiveren door (a) de zelfeffectiviteit van kijkers te
vergroten, (b) waargenomen kwetsbaarheid te vergroten, en (c) tegenargumenten te
minimaliseren.
Identificatie en zelf-effectiviteit
Motivatie om een bepaald gedrag te vertonen, wordt beïnvloed door zelfeffectiviteit. Een
gebrek aan zelfeffectiviteit is een reden waarom een persoon gesprekken over seksuele
gezondheid en veiligere seks kan vermijden. Mensen merken vaak dat ze het juiste sociale
script voor dit gesprek missen en vermijden het daarom. Media-afbeeldingen kunnen de
zelfeffectiviteit beïnvloeden door modellen af te beelden die met succes discussies voeren
over seksuele gezondheid en voorzorgsmaatregelen.
Volgens de SCT kan het kijken naar een ander individu, ‘... succesvol presteren,
zelfpercepties van de werkzaamheid bij waarnemers verhogen dat ook zij over de capaciteiten
beschikken om vergelijkbare activiteiten onder de knie te krijgen’. Een hoger niveau van
Taboo Topics After Exposure to an Entertainment Narrative About Sexual Health
Identificatie met karakters en bespreking van taboe-onderwerpen na blootstelling aan een
entertainmentverhaal over seksuele gezondheid
Individuen vermijden vaak discussies over seksuele geschiedenis of veiligere seksopties met
potentiële partners voordat ze zich seksueel gedragen. Dit gebrek aan discussie verhoogt de
kans op risicovol seksueel gedrag en de daaropvolgende gevolgen voor de gezondheid. Een
primaire reden waarom koppels seksuele discussies vermijden, is dat ze een sociaal script
missen om dit taboe onderwerp te bespreken. Hoewel het vermijden van taboe onderwerpen
belangrijk kan zijn voor de ontwikkeling en het onderhoud van een relatie, kan het individuen
in gevaar brengen vanuit een oogpunt van seksuele gezondheid.
Deze studie behandelt twee primaire vragen. Eerst is onderzocht of de blootstelling aan
effectieve karakters die seksuele discussie modelleren, kijkers zal motiveren om zich
vergelijkbaar te gedragen. Ten tweede is onderzoek gedaan naar de onderliggende
mechanismen die deze gedragsverandering verklaren.
Televisie en seksuele informatie
Individuen leren over seks via de media. Televisiekijkers verzamelen percepties van
normatief seksueel gedrag op basis van de televisie-inhoud die ze bekijken. Onderzoek uit het
verleden toont een relatie aan tussen mediabeelden van seksualiteit en gerelateerde
overtuigingen en normen. Het is echter mogelijk dat deze onderzoeken niet generaliseren naar
gedragsresultaten, aangezien ze zich richten op het overbrengen van informatie in plaats van
op overtuiging of gedragsverandering.
Mediablootstelling is ook gekoppeld aan bepaalde gedragsresultaten, zoals het zoeken naar
informatie en interpersoonlijke discussie. In verband hiermee kunnen entertainment-educatie
(E-E) -programma's gesprekken inspireren over de onderwerpen die in het verhaal worden
weergegeven.
Deze studie heeft het begrip van verhalende media-effecten op gesprekken over taboe
onderwerpen op twee manieren bevorderen. Eerst is onderzocht of blootstelling aan een enkel
televisieprogramma kijkers motiveert om ongemakkelijke gesprekken over seksuele
gezondheid aan te gaan. Ten tweede, dit is met behulp van een gecontroleerd experimenteel
ontwerp uitgevoerd. Om deze lijn van onderzoek verder te bevorderen, stelt dit onderzoek ook
de onderliggende processen die mogelijk verklaren hoe en waarom blootstelling aan een
karakter modellerende seksuele discussie kijkers kan motiveren om soortgelijke gesprekken
aan te gaan.
Als uitgangspunt kan de sociale cognitieve theorie (SCT) worden gebruikt om het proces te
begrijpen waardoor een televisieprogramma seksuele discussie motiveert. Meestal stelt de
SCT dat individuen plaatsvervangend kunnen leren door modellen te observeren, inclusief die
op televisie. De SCT beschikt over verschillende modelleringsfuncties, waaronder het
verwerven van nieuw gedrag, het verhogen of verlagen van de frequentie van huidig gedrag
en het afremmen van eerder aangeleerd gedrag. Een kritieke component van de SCT is dat
individuen niet elk gedrag dat ze leren uitvoeren. Integendeel, een individu moet voldoende
gemotiveerd zijn om een waargenomen gedrag te vertonen. Motivatie wordt onder andere
beïnvloed door uitkomstverwachtingen - de perceptie van de waarnemer van de
waarschijnlijke gevolgen. Het observeren van een succesvol model dat positief wordt
, versterkt, verhoogt de motivatie om dat gedrag te bewerkstelligen, terwijl het observeren van
een gestraft model de motivatie zal verminderen. Daarom biedt de SCT een waardevol
uitgangspunt om te begrijpen hoe verhalen die personages uitbeelden die seksuele discussies
voeren zonder negatieve bekrachtiging het seksuele discussiegedrag van kijkers zouden
moeten vergroten.
H1: Individuen die een televisieverhaal bekijken waarin hoofdpersonen worden afgebeeld die
succesvol soa’s bespreken met seksuele partners, vrienden en medische professionals, zullen
grotere intenties melden om seksuele discussie aan te gaan, dan degenen die hetzelfde
programma bekijken zonder deze afbeelding of degenen die een controleprogramma bekijken.
H2: Individuen die een televisieverhaal bekijken waarin hoofdpersonen worden afgebeeld die
met succes soa's bespreken met seksuele partners, vrienden en medische professionals, zullen
in de daaropvolgende 2 weken meer seksueel discussiegedrag melden dan degenen die
hetzelfde programma bekijken zonder deze afbeelding of degenen die bekijken een
besturingsprogramma.
Het proces van narratieve overtuiging
Een verhaal kan worden gedefinieerd als een verhaal met “…een identificeerbaar begin,
midden en einde dat informatie geeft over scène, personages en conflicten; roept
onbeantwoorde vragen of onopgeloste conflicten op; en biedt resolutie”. Verhalen zijn uniek
in termen van de emotionele band die kijkers ontwikkelen met personages. Onderzoek en
theorievorming over narratieve invloed suggereren dat de mate waarin kijkers emotioneel
betrokken raken bij een verhaal en zijn personages, gevolgen heeft voor de verwerking en
effecten van berichten.
Door welke mechanismen leidt betrokkenheid bij een personage tot attitude effecten en
gedragseffecten?
Betrokkenheid met personages brengt een aantal gerelateerde – hoewel conceptueel
verschillende – constructen naar voren, zoals identificatie, waargenomen gelijkenis
(homofilie) en wenselijke identificatie. In dit onderzoek is gericht op de identificatie met een
karakter omdat het de levendige absorptie-ervaring weergeeft die de narratieve verwerking
typeert. Identificatie vindt plaats wanneer een kijker het perspectief van een personage
aanneemt. De kijker ervaart plaatsvervangend de emoties, het perspectief en de doelen van dat
personage. Omdat identificatie wordt gekenmerkt door perspectief nemen en
plaatsvervangende ervaring, zou identificatie met een personage dat een seksuele discussie
modelleert, gedragsverandering moeten motiveren door (a) de zelfeffectiviteit van kijkers te
vergroten, (b) waargenomen kwetsbaarheid te vergroten, en (c) tegenargumenten te
minimaliseren.
Identificatie en zelf-effectiviteit
Motivatie om een bepaald gedrag te vertonen, wordt beïnvloed door zelfeffectiviteit. Een
gebrek aan zelfeffectiviteit is een reden waarom een persoon gesprekken over seksuele
gezondheid en veiligere seks kan vermijden. Mensen merken vaak dat ze het juiste sociale
script voor dit gesprek missen en vermijden het daarom. Media-afbeeldingen kunnen de
zelfeffectiviteit beïnvloeden door modellen af te beelden die met succes discussies voeren
over seksuele gezondheid en voorzorgsmaatregelen.
Volgens de SCT kan het kijken naar een ander individu, ‘... succesvol presteren,
zelfpercepties van de werkzaamheid bij waarnemers verhogen dat ook zij over de capaciteiten
beschikken om vergelijkbare activiteiten onder de knie te krijgen’. Een hoger niveau van
